“ห่า คุณนี่ ฮ่าฮ่า ไม่รู้ว่าจะชมคุณยังไงดีจริงๆ เอาแม่แบบกับหัวของหลี่ฝางกลับมาได้ ผมจะเอาผับที่สร้างใหม่ของพวกเรา ให้คุณดูแล ”
มู่เสี่ยวไป๋พูดด้วยใบหน้าดีใจ：“หรือว่าคุณอยากได้อะไร ผมให้คุณได้หมด”
“เจ้านาย ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ผมอยากได้ตัวตนใหม่ ผมร็ว่าคุณมีคอนเนคชั่นใหญ่โต นี่น่าจะไม่ยากไปสำหรับคุณหรอกนะ？”
ชายหน้าลิงเดินไปข้างๆ พูดเบาๆ：“หลอซ่ายุ่งด้วยไม่ได้ถ้าผมทำลูกชายเขาตาย เขาจะต้องตามฆ่าผมทั้งเมืองเอกแน่ ดังนั้นสถานที่อย่างเมืองเอก ผมกลัวว่าจะอยู่ต่อไปไม่ได้ ทางออกเดียวของผม ก็คือไปจากเมืองเอก เปลี่ยนตัวตน ใช้ชีวิตต่อไป”
มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเหอะเหอะ：“ดูเหมือนว่า คุณคิดจะต้องการชีวิตของเจ้าเด็กหลี่ฝางนั่นจริงๆ เหอะเหอะ ได้ ผมรับปากคุณ”
มู่เสี่ยวไป๋พูดว่า：“ตอนนี้ผมจะจัดตัวตนใหม่ให้คุณ คืนนี้จะช่วยคุณจัดการ ผมจะรอข่าวดีจากคุณ คุณรีบไปทำงานซะ”
“จำไว้ว่า ถ้าอู๋เฟยมีอะไรเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ก็จัดการเขาให้ผม”หลังจากมู่เสี่ยวไป๋พูดเสริมไป ก็วางสาย
“ครับ”ชายหน้าลิงพยักหน้าตอบรับ
ตอนที่ชายหน้าลิงเดินกลับมา อู๋เฟยมองเขา แล้วถามแปลกๆ：“คุณมีเบอร์ของเจ้านายได้ไง？”
“ถ้าผมบอกว่าผมเป็นญาติกับเจ้านาย คุณจะเชื่อไหม？”ชายหน้าลิงมองอู๋เฟย พูดอย่างดูถูก
อู๋เฟยมองชายหน้าลิง สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ชายหน้าลิงพูดเสียงดัง กับกลุ่มเพื่อนที่อยู่รอบ：“ทุกคนฟังผมนะ ผมเพิ่งโทรคุยกับเจ้านาย เจ้านายบอกแล้วว่า เด็กที่ชื่อหลี่ฝางที่อยู่ตรงข้ามนี้ หัวมีค่าถึงห้าร้อยล้าน พ่อเขาคือหลอซ่าจริงๆ แต่ผมคิดว่า เงินรางวัลห้าร้อยล้าน คุ้มค่าที่ให้พวกเราไปขัดใจใครก็ได้ ถึงแม้จะเป็นยมราชก็ตาม”
“ห่า พี่พูดจริงหรือโกหกเนี่ย ห้าร้อยล้าน นี่จะเป็นไปได้ไง？”
“ชีวิตของใคร ที่มีค่าถึงห้าร้อยล้านบ้าง ไม่อยากจะเชื่อเลย เจ้านายล้อผมเล่นอยู่หรือเปล่า？”
“แล้วก็มีอะไรนะตระกูลจูเก่อ ไม่เคยได้ยินเลย พวกเขาเป็นใครกันแน่？”
ชายหน้าลิงขมวดคิ้ว มองคนที่พูดนี้ พูดอย่างเซ็งๆ：“แม้แต่ตระกูลจูเก่อคุณยังไม่รู้จัก ผมสงสัยว่าคุณเป็นนักเลงในแวดวงนี้หรือเปล่าเนี่ย สี่ตระกูลใหญ่ที่เล่าต่อกันมา คุณไม่เคยได้ยินเหรอ？”
“สี่ตระกูลใหญ่？สี่ตระกูลใหญ่ที่ตอนนั้นสู้ชนะจวนกับหลอซ่า？”
“ใช่ พวกเขาเนี่ยแหละ และตระกูลจูเก่อ ก็คือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ เจ้านายบอกแล้ว แค่ฆ่าหลี่ฝาง ห้าร้อยล้านนี้ ก็จะช่วยไปเอากับตระกูลจูเก่อให้พวกเรา เหอะเหอะ แค่พวกเราถ่ายวิดีโอที่หลี่ฝางตาย หรือว่าเอาหัวไปให้เขา ก็ได้แล้ว”
“พรรคพวกเรายี่สิบคน ห้าร้อยล้านมาแบ่ง ทุกคนก็จะได้ไปคนละยี่สิบกว่าล้าน ยี่สิบกว่าล้านนี้ พวกเราเปลี่ยนที่ หาสถานที่ที่หลอซ่าหาพวกเราไม่เจอ สามารถอยู่กินเที่ยวเล่นไปได้ทั้งชีวิต ไม่ต้องทำอะไร ผมจะถามว่าพวกคุณเต้นไหม ยังไงซะผมก็ใจเต้นแล้ว”
ชายหน้าลิงหัวเราะหึหึขึ้นมา ในใจดีใจอย่างมาก
และที่หน้าของอู๋เฟย ก็ปรากฏความใจเต้น
คนอยู่ในโลกใบนี้ ไม่มีใครที่ไม่ใจเต้นกับเงินทอง
แต่แป๊บเดียวอู๋เฟยก็หยุดความคิดนี้ เขาจ้องชายหน้าลิง แล้วพูดว่า：“คุณพูดไร้สาระที่นี่ให้มันน้อยๆหน่อย ใครจะให้พวกเราห้าร้อยล้าน？นี่ต้องหลอกพวกเราอย่างแน่นอน ฆ่าคุณชายหลี่ตายจริงๆ กลัวว่าหลอซ่าจะฆ่าพวกเราทั้งหมดทิ้งเลยวันนั้นน่ะสิ”
“ผมว่านะอู๋เฟย ถ้าคุณไม่อยากทำ ก็ไสหัวไปดูข้างๆก็ได้ เหอะเหอะ คุณกลัว ไม่ได้หมายความว่าพวกเราก็จะกลัว”
“อีกฝ่ายมีแค่สองคนนี้ ดังนั้น ไม่ต้องให้คุณลงมือ”
ชายหน้าลิงโบกมือใหญ่ๆนั่น แล้วพูด：“เพื่อนๆ ใครอยากรวย ก็เดินมาทางผมนี่ ไม่ต้องเยอะล่ะ สิบคนก็พอ”
“สิบคน นั่นก็คนละห้าสิบล้านเลยนะ”
คนพวกนี้ ต่างเคลื่อนไหวจะก่อการร้ายขึ้นมา
ส่วนแบ่งห้าสิบล้าน เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นบ้าระห่ำขึ้นมา
แป๊บเดียว ข้างๆของชายหน้าลิงก็ยืนเต็ม กระทั่งว่าแม้แต่คนสนิทข้างกายของอู๋เฟย ก็ไปด้วย
“เสี่ยวเจ๋ คุณไสหัวมานี่เลย”อู๋เฟยทองเพื่อนของตัวเอง แล้วขมวดคิ้ว
“พี่เฟย นี่มันห้าร้อยล้านเลยนะ คุณโง่ แต่ลากเราโง่ไปด้วยกันไม่ได้นะ ยุคนี้ เงินต่างหากที่สำคัญที่สุด ผมรู้ว่าคุณชายหลี่เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับพี่หมิงของพวกเรา แต่ไม่ได้เป็นกับผมนี่”
“พี่เฟย มิตรภาพความเป็นเพื่อนรักของพวกเรา หยุดอยู่แค่นี้เถอะ รอผมฆ่าหลี่ฝาง ได้เงินมา ก็จะหนีไป ผมไม่อยากใช้ชีวิตที่เข่นฆ่าไปวันๆแล้ว ไม่สนุกเลย อยู่ด้วยความกังวลไปทั้งวัน ผมอยากอยู่อย่างมั่นคง”
ผู้ชายที่ชื่อเสี่ยวเจ๋พูด
ตอนที่อู๋เฟยอยากจะพูดอะไรนั้น ชายหน้าลิงก็พูด：“พอแล้วน่า อู๋เฟย อย่าบังคับเลย คุณดูข้างๆคุณสิ เหลือคนเดียวแล้ว”
“ผมว่านะ ทำไมเหรอ คุณมีความแค้นกับเงินเหรอ？” ชายหน้าลิงมองคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างอู๋เฟย แล้วก็ทำเสียงดูถูก
จากนั้น ชายหน้าลิงก็พูด：“พวกเราคุยกันแล้วนะ ในรถมีอาวุธ อีกเดี๋ยว ใครก็ห้ามขี้ขลาดเลยนะเข้าใจไหม ผมสงสัยคนที่อยู่ข้างกายเด็กนั่นว่า จะเป็นคนฝีมือดี แต่ถึงเป็นฝีมือดี ก็ต้องเอาพวกเราที่คนมากมายขนาดนี้ไม่อยู่แน่”
“พวกคุณลุยไปพร้อมกัน ไปจัดการคนฝีมือดีนั่น ส่วนไอ้เด็กหลี่ฝางนั่น ส่งให้ผมเอง แน่นอนว่า พวกเราแบ่งเงินอย่างไร ก็แบ่งตามนั้น”
“แต่มีบางอย่าง มีดจะต้องเปื้อนเลือด ถ้ามีดนี้ไม่โดนเลือด พอถึงตอนที่แบ่งเงิน ก็จะไม่ได้เลย เข้าใจไหม？”ชายหน้าลิงพูด
“เข้าใจครับ เข้าใจ！”
“รีบลงมือเถอะ”
แต่ละคน ล้วนแต่รอไม่ไหวแล้ว
“ลงมือ ไปเอาอาวุธก่อน”
ชายหน้าลิงคนนี้พูด ทุกคนก็วิ่งไปที่รถ จากนั้นแต่ละคนก็หยิบมีด แล้วก็มีบางคนหยิบถึงสองอันด้วย
อู๋เฟยยืนอยู่ข้างๆสีหน้ายุ่งเหยิง
“เหอะเหอะ อู๋เฟย ถ้าคุณไม่อยากทำกับพวกเราล่ะก็ ก็กลับไปรอพวกเราที่รถเถอะ”
ชายหน้าลิงหัวเราะอย่างร้ายกาจ：“แต่ว่า เรื่องนี้ถ้าให้เจ้านายรู้ เขาจะต้องสงสัยในความจงรักภักดีของคุณแน่”
หลังจากชายหน้าลิงพูดจบ ก็วิ่งไปทางหลี่ฝางคนแรก
แป๊บเดียว ทั้งยี่สิบคน ในมือทุกคนถือมีดไว้ วิ่งเข้าไปที่หลี่ฝาง
ในใจของหลี่ฝาง ตื่นตระหนกหน่อยๆ ยังไงถึงส้าวส้วยจะเจ๋งแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่คนๆเดียวจะต้านกับยี่สิบกว่าคนได้ในทันที？
มากไปกว่านั้น ยี่สิบกว่าคนนี้ ในมือยังถือมีดไว้ด้วย
แต่ส้าวส้วยไม่พูดมาตลอด หลี่ฝางก็ไม่วิ่งหนี
เห็นคนพวกนี้จะวิ่งมาแล้ว แต่ส้าวส้วยก็ยังไม่ขยับ ในใจของหลี่ฝาง ก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ส้าวส้วย อย่าทำเท่เลย คุณรีบลุยไปเถอะ”หลี่ฝางกลืนน้ำลาย ทนไม่ไหว พูดเร่งส้าวส้วย
แต่ส้าวส้วยได้แต่หัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ไม่ต้องให้ผมลงมือหรอก”
พูดจบ จู่ๆด้านนอกประตูของศูนย์อาบน้ำนี้ ก็มีรถสีขาวพุ่งเข้ามา
โหจื่อนั่งอยู่ในรถ ยื่นตัวออกมา ในมือถือปืนไว้ เล็งไปที่คนพวกนี้ นัดละคน ยิงออกไปสิงกว่านัดติด
และหลังจากกระสุนปล่อยออกไปดังปังปัง กลุ่มคน ก็ล้มลงที่พื้นทันที
หลี่ฝางเห็นโหจื่อกับเจ้านายของตัวเอง หินที่อยู่ในใจ ก็หายไปทันที
หลี่ฝางตบไหล่ของส้าวส้วย แล้วถาม：“พวกเขามาเมื่อไหร่ ทำไมคุณไม่บอกผมเลยล่ะ”
“โหจื่อกับลูกพี่ มานานแล้ว”ส้าวส้วยพูดเบาๆ
“มานานแล้ว？”หลี่ฝางตะลึงหน่อยๆ
“พวกเขามาได้อย่างไร？”หลี่ฝางไม่ค่อยเข้าใจ
และหลังจากที่แขนของชายหน้าลิงถูกยิง ใบหน้าก็มีเหงื่อเย็นๆไหล เขาหันหน้าไปมองโหจื่อที่อยู่ในรถ แล้วก็ตกใจ
คนเดียวคนนี้ ในมือมีปืนอยู่สามกระบอก
กระสุนแทบจะยิงออกมาพร้อมกัน เมื่อกี๊ชายหน้าลิงคิดว่ามีมือปืนหลายคนมาซะอีก แต่ใครจะไปรู้ว่า มีแค่มือปืนคนเดียว
ทันใดนั้น ในใจของชายหน้าลิงก็เยือกเย็น มองเห็นเพื่อนๆที่ล้มไปที่พื้น มีถูกยิงที่แขน มีถูกยิงที่ขา มีไม่กี่คนที่ยังเป็นไรแล้วยังยืนได้อยู่ แต่ก็วิ่งช้ามาก ห่างกับหลี่ฝางไกลมาก
“ทำไม ยังคิดจะใช้มีดตัดอีกเหรอ？”
จนรถจอด โหจื่อก็ออกมาจากรถ เขาค่อยๆเดินไปที่คนที่ถือมีดพวกนั้น พูดเบาๆว่า：“ถ้าพวกคุณยังอยากฆ่าคุณชายของผมอีก ก็เดินหน้าไปสองก้าว ถ้าไม่อยาก ก็ใช้มีที่มือของตัวเอง ทำให้ตัวเองเลือดไหลออกหน่อย”
“ทำให้ตัวเองเลือดไหลออกหน่อย？”หนึ่งในนั้น ทันใดนั้นก็ตะลึง
โหจื่อหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยเข้าใจ ช่างเถอะ ผมแสดงให้คุณดูหน่อยละกัน”
โหจื่อพูดไป ก็คว้าแขนของคนหนึ่งไว้ บีบมือของเขา แล้วแทงลงไป ที่ต้นขาของเขา
“แบบนี้ไง”
การกระทำของโหจื่อ ลื่นไหลมาก ความเร็วก็ไปถึงขีดสุด
หลายคนต่างตกใจโหจื่อ
“รีบหน่อยสิ ผมไม่อยากเสียเวลาไปกับ กลุ่มคนไม่เอาไหนอย่างพวกคุณ”โหจื่อพูดเซ็งๆ
โหจื่อมองคนพวกนี้ คนพวกนี้คิด แล้วก็วางมีดลง ไปที่ตัวเอง
“ใครเป็นคนนำ？”หลังจบเรื่อง โหจื่อก็มองไปรอบๆ แล้วถาม
ตาของทุกคน มองไปที่ชายหน้าลิง ชายหน้าลิงตกใจจนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง จากนั้นก็ทิ้งมีดลง เตรียมจะวิ่ง แต่เขายังไม่วิ่งออกไปได้กี่เมตร ก็ถูกโหจื่อคว้าไว้
“วิ่งไปไหนเหรอ เพื่อนรัก คุณนี่กล้าเสียจริงนะ และก็ชักจูงคนได้ดีด้วย”โหจื่อโอบคอของชายหน้าลิงไว้ แล้วจับเขากลับมา
“ปล่อยผมเถอะ พี่ชาย พวกเขาบอกฆ่าคุณชายหลี่ จะให้ผมห้าร้อยล้าน เพราะความโลภ นำมนุษย์ไปสู่หายนะ ผมก็ด้วย ……”
ชายหน้าลิงพูดจบ โหจื่อก็ตัดบทเขา：“ห้าร้อยล้านก็อยากได้ชีวิตของคุณชายพวกเราเหรอ ตระกูลจูเก่อขี้เหนียวไปแล้ว？ตอนนั้นที่พวกเราอยู่ต่างประเทศ แค่ฆ่าคนเดียว ก็ต้องเริ่มด้วยหลายพันล้านแล้ว”
“อีกอย่าง ตรงหน้าของคุณชายหลี่ ก็ยังมีอาจารย์ผมดูแลด้วย ที่ในจีนมีสักกี่คนที่ฆ่าเขาได้”
โหจื่อถอนหายใจ มองชายหน้าลิงแล้วพูด：“พวกคุณน่ะ โง่จริงๆเลย”
“ดูหน้าคุณแล้ว ก็เหมือนกับผมมากนะ แต่ทำไมสมองถึงโง่กว่าผมกันนะ”โหจื่อมองชายหน้าลิงอย่างดูถูก แล้วพูด：“เอาเหอะ ผมจะปล่อยคุณไปสักครั้ง คุณไปเถอะ”
“ขอบคุณครับ ขอบคุณครับพี่ชาย”ได้ยินคำนี้ ใบหน้าของชายหน้าลิง ก็ปรากฏความดีใจ เขาคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ แต่คิดไม่ถึงว่า จะถูกปล่อยไปแบบนี้
เมื่อก่อนบอกว่าเขาหน้าตาเหมือนโหจื่อ หน้าของเขานั้น หัวเราะเยาะเขา เมื่อก่อนเขายังโมโหเพราะว่าใบหน้านี้ของตัวเอง สุดท้ายเวลานี้ กลับเป็นใบหน้านี้ที่ช่วยเขาไว้
ชายหน้าลิงวิ่งเข้าไปในรถทันที ตอนที่สตาร์ทรถ จู่ๆกระสุนลูกหนึ่ง ก็ยิงไปที่ตำแหน่งคิ้วของเขา
โหจื่อส่ายหน้าอย่างพูดไม่ออก พูดว่า：“คำพูดแบบนี้ก็เชื่อ เห้อ ไร้เดียงสาร่าเริงและน่ารักเสียจริง”
“พวกคุณติดตามคนแบบนี้เป็นนักเลง ไม่มีอนาคตสุดๆ”พูดจบ โหจื่อก็มองคนที่พื้น แล้วพูด
โหจื่อไม่อยากฆ่าสังหารมากนัก แค่ฆ่าคนเดียว ทำการเชือดไก่ให้ลิงดูก็พอแล้ว
เวลานี้ หลี่ฝางเดินออกไป มาตรงหน้าของอู๋เฟย แล้วยื่นมือออกไป พูดว่า：“เอาแม่แบบมาให้ผม”
อู๋เฟยลังเลเล็กน้อย แต่ก็เอาแม่แบบออกมา ให้หลี่ฝาง
หลี่ฝางมองหม่าจ่าย สีหน้าหม่นลงเล็กน้อย แต่คนธรรมดาอย่างนี้ หลี่ฝางไม่สนใจเท่าไหร่
“ออกไปจากตัวมู่เสี่ยวไป๋ได้ ก็รีบไปซะเถอะ พี่หมิงก็ด้วย”หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองอู๋เฟยแล้วพูด：“การต่อสู้ของพวกเราถือว่าเริ่มแล้วอย่างสมบูรณ์”
ตอนนี้ อีกฝ่ายเตรียมจะอาชีวิตของหลี่ฝางแล้ว ทำให้ในใจของหลี่ฝาง ชั่วร้ายมากขึ้น
เวลานี้ ด้านนอกประตูของศูนย์อาบน้ำ ก็มีเสียงรถหลายคันเข้ามา
มุมปากของหลอซ่าหัวเราะเบาๆ ที่ปากก็พึมพำ：“ในที่สุดก็มาแล้วเหรอ”
พูดไป หลอซ่าก็สวมหน้ากากผีนั้นให้ตัวเอง
