NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่683 เดินทางไปอำเภอหลิน

“ต้องบอกลุงเฉียนหน่อยไหม เรื่องของตระกูลหยิ่น？”ถังหยู่ซวนหันหน้าไปมองหลี่ฝาง แล้วถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ปัญหาทางเขา เยอะกว่าทางผมตั้งเยอะแล้ว อย่ารบกวนคนแก่เลย ตอนนี้พวกเราจัดการของตัวเองก่อน ย่ารับมือไม่ได้จริงๆ ค่อยให้เขาช่วยก็ยังไม่สาย”

หลี่ฝางลูบขมับของตัวเอง แล้วพูด：“ถังหยู่ซวน ผมถามคุณเรื่องหนึ่ง คนเรามีชีวิตอยู่ เพื่ออะไรกันแน่？”

“ทำไมจู่ๆก็ถามคำถามที่ลึกซึ้งแบบนี้？”ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา ใช้สายตาแปลกๆมองหลี่ฝาง

“แค่คิดว่าตัวเองเหนื่อยไปแล้ว รู้สึกว่าที่ตัวเองได้รับ หนักกว่าคนที่อายุเท่ากัน ที่จริงพอคิดดูดีๆ ที่จริงผมไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้ก็ได้ ผมมีเงิน เงินที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด ผมสามารถเอาทรัพย์สินในมือของตัวเอง ทั้งหมดเปลี่ยนเป็นเงินสด ไปในสถานที่หรือประเทศที่ไม่มีใครรู้จักผม ไปใช้ชีวิตอย่างสบายๆทั้งชีวิตเลย”

“คุณว่าไหม？”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป

ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณพูดไม่ผิด แค่ทุกอย่างในเมืองเอก คุณพูดว่าทิ้งได้ก็ทิ้งได้หรือไง？”

หลี่ฝางคิดว่าตัวเองทำได้ ส่วนพ่อของตัวเอง กลับยากที่จะทำได้

“ช่างเถอะ ขับรถของคุณดีๆเถอะ”หลี่ฝางหลับตาลง หลับไปสักพัก

หลังจากถึงแผงร้านเล็กๆของปู๋เย่เฉิน ถังหยู่ซวนก็ตบไหล่ของหลี่ฝาง ให้เขาตื่น

ปู๋เย่เฉินในตอนนี้ ไม่มีความรุ่งโรจน์อย่างในตอนกลางวันและกลางคืนนานแล้ว นั่งยองๆอยู่ที่นี่ตั้งนาน หลี่ฝางก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหวางหู่

ตอนที่หลี่ฝางเตรียมจะออกไป โทรศัพท์ของหูเฟยก็โทรเข้ามา

“คุณชายหลี่ ผมถามคุณเรื่องหนึ่ง เมื่อกี๊คุณได้นัดหวางหู่ เจอที่ปู๋เย่เฉินใช่ไหม？”หูเฟยถาม

หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“ใช่ ทำไมเหรอ？”

“คุณฟังดีๆ ถ้ามีคนถามคุณ อย่ายอมรับเด็ดขาด จากนี้ไป เข้าใจไหม？ถึงผมถามคุณ ก็อย่ายอมรับ ถ้ามีคนถามว่าคุณโทรหาหวางหู่ทำไม คุณก็แค่พูดเรื่อยเปื่อย วิเคราะห์เอา สรุปคือ อย่าพูดเรื่องที่คุณสองคนนัดกันเด็ดขาด”หูเฟยพูด

เสียงของหลี่ฝางหนักแน่น ทำให้หลี่ฝางรู้สึกผิดปกติ หลี่ฝางรีบถาม：“พี่หู คุณบอกผมได้ไหม เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“สิบนาทีก่อน หวางหู่อยู่ระแวกปู๋เย่เฉิน ถูกคนฟัน จนตอนนี้ยังไม่ได้สติคืนมา เลือดไหลไปทั่ว ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย จากที่ลูกน้องเขาพูด เหมือนว่าเขาจะไปเจอคุณ ดังนั้น เรื่องนี้ คุณน่าจะมีปัญหาหน่อย”

หูเฟยถอนหายใจ พูดว่า：“ยังไงเมื่อกี๊หวางหู่ก็กำลังจับคุณอยู่ตลอด คุณแค้นอยู่ในใจ จึงฟันเขา นี่ก็เป็นเรื่องปกติ”

“ผมไม่ได้โง่ เรื่องหาเหาใส่หัวตัวเองแบบนี้ ผมไม่ทำแน่”หลี่ฝางปฏิเสธ

“แต่ตามตรรกะไปสันนิษฐานตามข้อมูลแล้ว นี่คือคำตอบที่ดีที่สุด ไม่ใช่เหรอ？”หูเฟยพูด

“โอเค ผมไปทำงานแล้ว จำไว้ว่า เราสองคนไม่ได้โทรหากัน ตอนนี้ผมต้องรักษาระยะห่างกับคุณ คนที่อยากจัดการคุณ มีเยอะมาก”

หูเฟยส่ายหน้า พูดว่า：“พูดตรงๆนะ คุณไม่ควรจับตัวท่านลู่ คุณจับท่านลู่ไป เท่ากับว่าไปขัดใจคนไม่น้อย รู้ไหม？”

“ความหมายของคุณคือ เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับท่านลู่？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูด

“รายละเอียดผมไม่แน่ใจ แต่ที่ผมเดา ต้องเป็นแบบนี้แน่”หูเฟยพูดจบ ก็วางสาย

หลังจากวางสาย หลี่ฝางก็เม้มปาก พูดกับถังหยู่ซวน：“รีบไปจากที่นี่ แม่เอ๊ย ไปให้พ้นจากความถูกผิดของที่นี่”

“ทำไมเหรอ？”ถังหยู่ซวนเหยียบคันเร่งไป ถามไป

“ได้ยินเสียงรถพยาบาลเมื่อกี๊แล้วสินะ？รถพยาบาลนี้ ไปช่วยหวางหู่”หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“หวางหู่ถูกคนฟัน น่าจะอันตรายถึงชีวิต ผมว่า คนที่ฟันเขา น่าจะอยากโยนความผิดให้ผม”

“คนที่อยู่เบื้องหลังนี้ เป็นคนต่ำทรามจริงๆ ไม่โผล่หัว แต่กลับใช้วิธีโยนความผิดต่ำๆแบบนี้ให้คนอื่น”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างปวดหัว

“ศัตรูที่ยิ่งมองไม่เห็น ยิ่งน่ากลัว”ถังหยู่ซวนพูด：“พวกเราต้องระวังตัวหน่อย”

“ต่อไปพวกเราจะไปไหน？ไปโรงแรม หรือว่า？”ถังหยู่ซวนขับรถอยู่ก็ถาม

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ไปผับละกัน”

กลับไปที่ผับ ที่จริงหลี่ฝางคิดว่าคืนนี้ จะไม่หยุดแน่ แต่คิดไม่ถึงว่า นอนอยู่ทั้งคืน จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จนตื่นในเช้าวันถัดมา ตอนที่หลี่ฝางตื่นขึ้น จึงพบว่าที่หน้าประตู ถูกคนใส่กระดาษแผ่นหนึ่งเข้ามา

บนกระดาษเขียนอย่างน่าพิศวง ปล่อยท่านลู่

หลี่ฝางฉีกกระดาษชิ้นนี้เป็นชิ้นๆทันที แค่มองก็รู้ว่าเป็นคนก่อกวน

ลู่เฟยกับเหอสง ต่างกลับไปด้วยความเต็มใจแล้ว นี่เท่ากับว่าตระกูลลู่ประนีประนอมแล้ว

ตระกูลลู่ไม่ลงมือจัดการหลี่ฝางอยู่แล้ว ดังนั้นไอ้ระยำที่ไม่โผล่หัวพวกนี้ อยากจะสวมหน้ากากของตระกูลลู่ มาจัดการหลี่ฝาง

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ เตรียมออกเดินทางไปอำเภอหลิน

ตอนที่หลี่ฝางตัดสินใจพูดคำนี้ออกมา ถังหยู่ซวนตกใจหน่อยๆ พูดห้าม：“เสี่ยงเกินไป ยังไงนั่นก็ถิ่นของแมงป่อง”

“พวกเราไปอำเภอหลิน ไปหาเรื่องตายหรือเปล่า？”ถังหยู่ซวนพูด

“อย่างน้อย อำเภอหลินก็มีศัตรูคนเดียว ก็คือแมงป่อง แต่ตอนนี้ที่เมืองเอก พวกเราต้องเผชิญหน้ากับศัตรูทุกประเภท และล้วนแต่เป็นคนที่รับมือได้ยาก”

หลี่ฝางพูด：“เมื่อก่อนตอนที่พวกเราเรียน เคยเรียนคำนี้ อยู่ในเหตุการณ์จึงมองไม่เห็นสภาพเหตุการณ์ที่แท้จริงเป็นเช่นไร”

ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา：“ใช้การได้ไหมล่ะ？”

“ลองดู”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“ที่เมืองเอก พวกเรามีศัตรูไปทุกที่ ไม่รู้ว่าเป็นใครที่แทงมีดมาที่พวกเรา แต่ไปที่อำเภอหลิน แค่แทงมีดมา ก็ตัดสินได้ง่าย”

“ผมเพิ่งโทรหาลุงเฉียน ลุงเฉียนบอกว่า จะช่วยพวกเราจับตาดู ใครก็ตามที่เคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆ หลบสายตาของลุงเฉียนไม่ได้”หลี่ฝางพูด

ลุงเฉียนเห็นด้วยแล้ว หลี่ฝางก็ไม่ได้ห้าม สองวันนี้หยุดพอดี หลี่ฝางโทรหาหลี่ซ่วยซ่วย นัดเขาออกมา

หลี่ซ่วยซ่วยหน้าตาดูทุกข์ พูดว่า：“หลี่ฝาง คุณให้ผมยืมเงินหน่อยได้ไหม？”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ มองหลี่ซ่วยซ่วย：“เอาเงินทำไม？”

“ทำแท้ง”หลี่ซ่วยซ่วยสุดหายใจ ไม่ปิดบังใดๆ พูดกับหลี่ฝางไปตรงๆ：“เหมิงเหมิงท้อง ต้องการเอาออก ผมถามมาแล้ว ทำแท้งเด็กคนหนึ่ง อย่างน้อยก็ต้องสองสามพัน แต่ผมจะยืมคุณแค่ห้าพัน”

“ได้ไหม？”

หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝางแล้วพูด：“คุณวางใจเถอะ รอมีเงิน ผมจะคืนคุณทันที”

หลี่ฝางมองหลี่ซ่วยซ่วย ตกอยู่ท่ามกลางความเงียบ：“ห่า หลี่ซ่วยซ่วย ไม่มั้ง？คุณจะรับของเหลือจริงๆเหรอ？”

หลี่ซ่วยซ่วยตอบอือ แล้วพูด：“ถึงแม้ตอนแรกจะรับไม่ได้หน่อยๆ แต่ก่อนหน้านี้เหมิงเหมิงบอกผมแล้ว เธอไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์แล้ว อีกอย่างครั้งนี้ ก็เหนือความคาดหมาย”

“พูดตรงๆนะ เธอปฏิบัติต่อผมอย่างจริงใจ ก็ดีกว่าหลอกผมใช่ไหมล่ะ？ถ้าเธอแอบไปเอาลูกออกเอง ก็สามารถปิดบังผมได้ ผมว่า เธอกำลังทดสอบผม ถ้าผมตกลง เธอก็จะอยู่กับผมไปทั้งชีวิต”

หลี่ซ่วยซ่วยพูดอย่างตรงไปตรงมา

หลี่ฝางหัวเราะอย่างซับซ้อน：“คุณแน่ใจ ว่าพวกคุณสองคนจะแต่งงาน？”

พูดตรงๆนะ ถึงเป็นหลี่ฝาง ก็ไม่แน่ใจว่าสุดท้ายตัวเองจะแต่งงานกับใคร ยังไง แต่งงานนี้อย่างน้อยก็ต้องหลังจากนี้สามถึงห้าปี เรื่องอีกสามห้าปีนี้ ใครจะไปรู้ได้ล่ะ

ตอนนี้เป็นช่วงคบกัน แต่หลี่ซ่วยซ่วยเอาแต่พูดว่าแต่งงาน หลี่ฝางอดคิดไม่ได้ว่า หลี่ซ่วยซ่วยคิดมากไปหน่อย

แต่หลี่ฝางก็หยิบบัตรเอทีเอ็มของตัวเองออกมา ยื่นให้หลี่ซ่วยซ่วย เอารหัสให้เขา

ตอนนี้เหมิงเหมิงก็เดินออกมาจากโรงเรียน ลู่หลุ่ยรีบเข้ามาหา……

“โอเค หลี่ฝาง งั้นพวกเราไปละนะ”

หลี่ซ่วยซ่วยโบกรถคันหนึ่ง แล้วเรียกให้เหมิงเหมิงขึ้นรถ ส่วนเหมิงเหมิงกลับชี้ไปที่หลี่ฝางแล้วพูด：“หลี่ฝางไม่ได้มีรถเหรอ？”

“หลี่ฝาง พาฉันไปโรงพยาบาลได้ไหม？”

เหมิงเหมิงถาม หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ได้อยู่แล้ว”

หลี่ซ่วยซ่วยเม้มปาก พูดเบาๆ ที่ข้างหูของเหมิงเหมิง：“คุณไม่กลัวหลี่ฝางรู้เหรอ？”

“รู้ก็รู้สิ”

เหมิงเหมิงหัวเราะเหอะเหอะ เหมือนกับมองผ่านเรื่องนั้น：“ฉันไม่ปิดบังคุณกับลู่หลุ่ย และก็ไม่อยากปิดบังหลี่ฝาง ยังไง เดี๋ยวฉันก็จะยืมเงินเขาอยู่แล้ว”

“ผม……ผมยืมให้คุณไปแล้ว”หลี่ซ่วยซ่วยพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆ

เหมิงเหมิงตะลึงเล็กน้อย จากนั้นจึงพูด：“เงินนี้ ฉันจะคืนหลี่ฝางเอง คุณไม่ต้องคืน”

“เราสองคนคบกันแล้ว ยังจะสนว่าใครคืนทำไม”หลี่ซ่วยซ่วยพูด

เหมิงเหมิงส่ายหน้า พูดด้วยใบหน้าเด็ดเดี่ยว：“นี่คือความผิดพลาดที่ฉันทำเอง ควรให้ฉันจ่ายเอง คุณได้รับความไม่เป็นธรรมมากพอแล้ว เงินนี้คุณไม่ควรออก เข้าใจไหม？”

หลี่ซ่วยซ่วยไม่พูด

ครั้งนี้ เป็นหลี่ฝางที่ขับ ถังหยู่ซวนนั่งอยู่ข้างหลัง ลู่หลุ่ยนั่งที่นั่งข้างคนขับ ครึ่งชั่วโมงถัดมา หลี่ฝางก็ขับรถเขาไปในโรงพยาบาล

หน้าโรงพยาบาลตอนนี้ แขวนป้ายหนึ่งอันไว้ เป็นน้ากับอาของเซี่ยลู่ ที่ก่อเรื่องที่หน้าประตูอยู่

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาอยากให้โรงพยาบาลชดใช้เงินพวกเขา

พ่อแม่ของเซี่ยลู่ตายแล้ว ดังนั้นเรื่องทวงหนี้นี้ ก็ตกไปที่ญาติของเซี่ยลู่ไปโดยปริยาย

หลังจากหลี่ฝางส่งเหมิงเหมิงและคนอื่นเสร็จ ก็เข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาล และผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนนี้ ก็ไม่รู้จักหลี่ฝาง

“พ่อหนุ่ม คุณมาทำไม？”

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลมองหลี่ฝาง แล้วหัวเราะ

หลี่ฝางเดินเข้าไป ถามว่า：“ผมอยากถามหน่อย ครอบครัวของเซี่ยลู่ เรียกร้องเงินกับคุณเท่าไหร่？”

“ครอบครัวนั้นเหรอ รับมือยากมาก เซี่ยลู่กระโดดตึกฆ่าตัวตายเอง เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ หน้าต่างของพวกเราปิดตายหมด อย่างมาก ก็เปิดช่องระบายอากาศได้แค่ครึ่งหนึ่ง เด็กสาวที่ชื่อเซี่ยลู่นั่น จู่ๆก็แหกออกมาเอง”

“ที่จริงแล้ว พวกเราก็คิดจะรับผิดชอบ ชดเชยให้ส่วนหนึ่ง ผมคำนวณไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าแสนสอง แต่ว่าคนพวกนั้นช่างโลภเหลือเกิน จะเอาถึงสองล้าน”

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ให้พวกเขาก่อกวนไปอีกสองสามวันเถอะ พอก่อกวนพอแล้ว ก็เลิกทำเอง”

“ในบัตรนี้ มีสองล้านพอดี”หลี่ฝางหยิบบัตรเอทีเอ็มใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า วางตรงหน้าของผู้อำนวยการโรงพยาบาล：“เงินชดเชยนี้ ผมจัดการเอง”

“พ่อหนุ่ม เหมือนผมจะเคยเจอคุณ เหมือนว่าคุณคือเพื่อนคนนั้นของเซี่ยลู่สินะ？ผมเคยดูกล้องวงจรปิด เซี่ยลู่เด็กสาวคนนั้นก่อนฆ่าตัวตาย เหมือนว่าคุณจะเคยเข้าไปครั้งหนึ่ง พูดตรงๆนะ ผมอยากหาคุณมาตลอด อยากถามคุณว่า ทำไมเซี่ยลู่ถึงฆ่าตัวตาย？”

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลขมวดคิ้วมองหลี่ฝาง：“คุณพูดอะไรกับเซี่ยลู่ใช่ไหม？”

“พวกนี้คุณอย่ายุ่งเลย สรุปคือ เงินผมชดใช้เอง สร้างความเสียหายให้โรงพยาบาล ผมก็สามารถชดเชยอย่างสอดคล้องกันได้ กล้องวงจรปิดส่วนนั้น ช่วยลบหน่อยสิ ผมไม่อยากสร้างปัญหาถ้าไม่จำเป็น ผมว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลน่าจะเข้าใจความหมายของผมนะ？”

หลี่ฝางพูดจบ ก็มองผู้อำนวยการโรงพยาบาลอย่างมีความหมาย

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพยักหน้า พูดว่า：“ผมเหมือนกับคุณแหละ เบื่อปัญหา”

หลี่ฝางหัวเราะ：“งั้นพวกเราก็ถือว่าบรรลุข้อตกลงแล้ว”

หลี่ฝางไม่อธิบายมาก หมุนตัวออกไปจากห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาล มาที่ชั้นสาม หาพวกลู่หลุ่ยและคนอื่น และตอนนี้ เหมิงเหมิงก็เข้าไปแล้ว หลี่ฝางเห็นหลี่ซ่วยซ่วยกำลังยัดธนบัตรสีแดงสองสามใบ ไว้ในกระเป๋าของผู้หญิงคนหนึ่ง พูดว่า：“ป้าครับ พวกนี้เอาไปซื้อผลไม้กินนะ ข้างในคือแฟนของผม หวังว่าคุณจะดูแลเธอดีๆ”

“เห้อ ดูสิวัยรุ่นอย่างพวกคุณ ในเมื่อไม่คิดจะมี แล้วทำไมถึงไม่ใช้การป้องกันเลยล่ะ”ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้า เดินเข้าไปในห้อง ส่วนสีหน้าของหลี่ซ่วยซ่วย กลับดูกังวล