“ตามไป！”
ตอนที่ชางสู่วิ่ง ก็คว้า ผ้าขาวไว้ พันไว้รอบๆ แล้วกดไว้ที่คอของตัวเอง
เขาไม่อยากต่อสู้แล้ว คิดแต่จะรีบหนีออกไป หาโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แล้วรีบพันให้ตัวเอง
แน่นอนว่า ถ้าชางสู่ยอม สามารถกลับไปฆ่าเฉินฝูเซิงและคนอื่นๆได้ ก็แค่แบบนั้น จะต้องใช้เวลามากพอสมควร ถึงตอนนั้น ก็เป็นไปได้ที่ตัวเองจะเสียเลือดเยอะและตาย
ไปถึงข้างกำแพง ชางสู่ก็ซ่อนที่หินก้อนหนึ่ง กระโดดขึ้นมา แล้วข้ามกำแพง ฉากนี้ เหมือนกับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ทำวิชาตัวเบาเหาะเหินบนหลังคา
“แม่เอ๊ย ผู้ชายคนนี้ยังเป็นคนอยู่ไหม？”เสี่ยวซานจื่อขมวดคิ้ว ด่าเสียงดัง
ตอนที่เฉินฝูเซิงและเสี่ยวซานจื่อออกมาจากประตูหลัก ชางสู่ก็ขึ้นรถของหวางเห้าแล้ว ถูกช่วยออกมา
“แม่เอ๊ย！”
เห็นรถที่ขับไปอย่างรวดเร็ว เฉินฝูเซิงก็ด่าด้วยความโมโห รีบขับรถ แล้วตามไปติดๆ
เสี่ยวซานจื่อเอาปืนกระบอกหนึ่งใส่กระสุน แล้วเอาไว้ที่เอวของตัวเอง เฉินฝูเซิงตำหนิไป:“พี่ซาน อย่าก่อเรื่องให้ผมล่ะ”
“วางใจเถอะคุณชาย ถ้าเกิดเรื่อง ผมรับผิดชอบเองคนเดียว”
มุมปากเสี่ยวซานจื่อเปยให้เห็นความดูถูก
“นี่ไม่ใช่ถิ่นของพวกเรา ยังไม่หมดทางเลือก อย่าเพิ่งใช้ปืนก่อนดีกว่า ถ้าใช้ปืน พวกเราจะหลบหนีได้ยาก”จูเปิ่นก็พูด
“พวกเราแค่ตามรถคันนี้ไปติดๆ อย่าให้ชางสู่ไอ้ระยำนั่นโรงพยาบาล ก็OKแล้ว”จูเปิ่นพูด
เฉินฝูเซิงก็หมายความเช่นนี้
บีบให้ชางสู่ตาย ทำให้เขาเสียเลือดไปเยอะๆแล้วตายลง
“พวกคุณกลัว？พี่จูเปิ่น คุณลืมแล้วเหรอ คนที่ตายคือใคร？เขาคือเพื่อนรักของพวกเรา เพื่อนรักที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน เข้าใจไหม？เขาตายเพื่อพวกเรา”
คืนวันนั้นที่ต้อนรับน้องสาวจูเฟิ่งปิน ชางสู่จะฆ่าคนเพื่อเป็นการโชว์ และหวูเชาคือคนแรกที่ยืนออกมา ยั่วยุชางสู่ ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นมา
วันธรรมดาแล้ว หวูเชาเป็นลูกน้องคนหนึ่งของเฉินฝูเซิง ที่อดทนได้ดี และพูดน้อยที่สุด
แต่หลังจากที่ได้ยินชางสู่เชือดไก่ให้ลิงดูนั้น เขากลับกระโดดออกมา แล้วยั่วยุชางสู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า……
จุดประสงค์ของเขาอยู่ที่ไหน？
อย่างมากก็คงไม่อยากเห็นเพื่อนของตัวเองตาย ดังนั้นจึงได้แต่อุทิศตัวเอง
พอเสี่ยวซานจื่อพูดจบ ทันใดนั้นจูเปิ่นก็เงียบขึ้นมา
“ไม่ว่าอย่างไร คืนนี้ก็ต้องฆ่าไอ้ระยำนั่น！”เสี่ยวซานจื่อพูดด้วยใบหน้าเย็นชา
ตอนนี้ ในรถของหวางเห้า
“คุณกลับมาได้ไง？”ชางสู่ถามหวางเห้า
“เหอะเหอะ มู่เสี่ยวไป๋เพิ่งโทรหาผม บอกว่าคุณน่าจะมีอันตราย ดังนั้นผมจึงกลับมา ……”มองแผลที่คอของชางสู่:“เสี่ยวโจว……ตายแล้วเหรอ？”
หวางเห้าเคยสู้กับเสี่ยวโจว รู้ว่ามือเสี่ยวโจว สามารถทำให้พื้นผนังฉีกออกได้
และแผลที่คอของชางสู่ แค่มองก็รู้ว่าเป็นเสี่ยวโจวที่ทำ
หมายความว่า ทั้งสองคนสู้กันแล้ว
จากการชี้ขาดของตัวเอง เสี่ยวโจวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชางสู่ ถ้าไม่ใช่ชางสู่ประมาทหรือมองศัตรูต่ำไป ถึงเสี่ยวโจวจะสู้สุดชีวิต ก็ไม่อาจทำร้ายชางสู่เพื่อนของตัวเองได้
“ตายแล้ว ผมใช้แรงทั้งหมดปล่อยหมัดไปที่หัวใจของเสี่ยวโจว เขาตายอย่างไม่ต้องสงสัย”
ชางสู่พูดไป ก็ขมวดคิ้ว:“เขามันบ้า เพื่อที่จะฆ่าผม ก็เดิมพันชีวิตของตัวเองโดยไม่สนใจอะไร”
“ผมหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้ว”หวางเห้าพูดอย่างรีบร้อน
ในสายตาหวางเห้า ชางสู่คือคนสำคัญในชีวิตเขา เวลานี้ เขาร้อนใจกว่าใครๆ
ชางสู่ตอบรับอือ หยิบโทรศัพท์ แล้วโทรหาเบอร์หนึ่ง
“แมงป่อง ผมคือชางสู่”
โทรติด ก็มีเสียงเหอะเหอะของแมงป่องเข้ามา:“ชางสู่？ทำไมคุณถึงมีเวลาโทรหาผมได้ล่ะ”
“หาโรงพยาบาลได้ยัง？”
ชางสู่มองหวางเห้าแล้วถาม หวางเห้าก็รายงานชื่อของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งทันที
จากนั้น ชางสู่ก็ให้แมงป่องส่งคนไปโรงพยาบาล ……
แมงป่องหัวเราะเหอะเหอะ พูดอย่างลวกๆ:“คนของผม สามนาทีก็สามารถรวมตัวกันหน้าที่หน้าโรงพยาบาลแล้ว ก็แค่ ผมอยากถาม ทำไมผมต้องช่วยคุณด้วย？”
“คุณน่าจะเข้าใจผม ผมเป็นนักปฏิบัตินิยม เรื่องที่ไม่มีประโยชน์ ใครจะทำล่ะ？”
แมงป่องพูดจบก็หัวเราะเหอะเหอะ:“ดูท่าคุณแล้ว น่าจะเจอเรื่องลำบากนะ แบบนี้ไหม หนึ่งล้าน ……”
“คุณปล้นหรือไง……”ชางสู่ด่าทอด้วยความโกรธ
“ชางสู่ ผมให้ราคากันเองกับคุณแล้ว ในเมื่อคุณยอมเปิดปากพูด ก็คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆแน่ หนึ่งล้าน ถ้าคุณยอม ก็โอนมาให้ผม เงินเข้าบัญชีแล้ว ผมจะส่งคนไปสนับสนุนคุณที่โรงพยาบาลทันที”
“เงินไม่เข้าบัญชี ก็อย่ามาพูดเรื่องน้ำใจกับผม ยุคนี้แล้ว น้ำใจไม่มีค่าที่สุดแม่เอ๊ย”แมงป่องพูดจบด้วยคำด่า ก็วางสาย ส่งเลขบัญชีให้ชางสู่
ชางสู่ได้แต่หดหู่หน่อยๆ แล้วจึงโอนเงิน
ชางสู่รู้ดี ถ้าคนที่อยู่เบื้องหลัง ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ถึงจะถึงโรงพยาบาลแล้ว ตัวเองก็ถูกฆ่าตายแน่ๆ
เฉินฝูเซิงและคนอื่นๆ ในเมื่อยอมมาจากเมืองเอกมาที่อำเภอหลินเพื่อฆ่าคนได้ นั่นจะต้องทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการแน่
อย่าว่าแต่โรงพยาบาลเลย ถึงเป็นโรงพัก ……เฉินฝูเซิงก็คงไม่ปล่อยตัวเองหรอก？
พึ่งหวางเห้าคนเดียว ยากที่จะรับมือได้ ดังนั้น ชางสู่ต้องการคนช่วย
และสถานที่อย่างอำเภอหลิน ผู้ช่วยที่ดีที่สุด ก็ต้องเป็นแมงป่องเจ้าถิ่นที่นี่สิ
พอแมงป่องได้รับเงิน ก็โทรกลับมาทันที
“เงินผมได้รับแล้ว แต่ผมตัดสินใจชั่วคราว เพิ่มอีกหนึ่งล้าน ……”แมงป่องหัวเราะหึหึ ที่ปลายสายหัวเราะอย่างร้ายกาจ
เผชิญหน้ากับการรีดไถที่โจ่งแจ้งเช่นนี้ ในตาของชางสู่ มีความเป็นฆาตกร
แต่เขาก็หมดหนทางอีกครั้ง
“แมงป่อง คุณรู้ไหมเล่นกับผมต้องตอบแทนด้วยอะไร？”ชางสู่ขู่อย่างเย็นชา
“เหอะเหอะ จะเล่นได้ไงล่ะ？จะโทษ ก็โทษที่คุณสะใจเกินไป คุณเป็นคนที่ขี้เหนียวคนหนึ่ง หนึ่งล้านนี้บอกว่าจะให้ก็ให้ เห็นได้ชัดว่าคุณไปเจอเรื่องที่สำคัญ ถ้าเดาไม่ผิด น่าจะมีคนเป็นอันตรายถึงชีวิตใช่ไหม？เทียบกับชีวิตแล้ว ล้านสองล้านนี้ ก็ไม่อะไรเลย？คุณว่าไหมล่ะ”
แมงป่องไม่กลัวชางสู่ โดยสถานะยุทธภพตอนนี้ของแมงป่อง สู้ขึ้นมาจริงๆ ชางสู่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย
แน่นอนว่า พูดถึงความสามารถแล้ว ชางสู่ดีกว่าหน่อยแน่นอน
แต่ในสมัยนี้ ใครยังจะสู้ตัวต่อตัวกับคุณล่ะ
ทุกคนเปรียบเทียบด้วยเงินมากกว่า คนมากกว่า ธุรกิจมากกว่า ……
“ชางสู่ ถ้าในใจคุณคิดว่าไม่โอเค ไม่เป็นไร เงินผมจะคืนให้คุณทันที”แมงป่องหัวเราะเบาๆ
แมงป่องเป็นคนชำนาญในยุทธภพแล้ว เขาวิเคราะห์จากรายละเอียดมากมาย ชางสู่จะต้องเจอเรื่องที่ลำบากแน่
ดังนั้นเวลานี้ แมงป่องมั่นใจจะคุกคามชางสู่
ชางสู่ไม่พูดเหลวไหลใดๆอีก เพราะว่าเวลายิ่งยืดออกไป ยิ่งไม่มีประโยชน์ต่อเขา:“แมงป่อง ครั้งสุดท้าย ถ้าคุณยังเล่นกับผมอยู่ล่ะก็ ……”
“ทางที่ดีคุณอย่ามาขู่ผม อย่าลืมล่ะ นี่คือถิ่นของผม”แมงป่องตัดบทของชางสู่
“ไม่งั้นถ้าผมไม่พอใจ เงินผมจะไม่คืน แล้วผมก็ไม่ช่วยด้วย”แมงป่องพูดอย่างหน้าด้าน
ชางสู่วางสาย หันไปมองหวางเห้า:“หวางเห้า คุณยังมีเงินไหม？”
“เท่าไหร่……”
“หนึ่งล้าน”
ชางสู่ยืมเงินจากหวางเห้าหนึ่งล้าน โอนไปที่บัญชีของแมงป่อง จากนั้น แมงป่องก็ส่งข้อความ บอกว่าจัดการคนให้แล้ว
ชางสู่จึงถอนหายใจ แต่ที่ปากยังบ่นไปว่า:“คนในตอนนี้ ยิ่งไม่มีเหตุผลมากขึ้นเรื่อยๆ”
“สังคมนี้ ทุกคนรู้จักแค่เงิน ……”
ชางสู่ถอนหายใจ ในใจรู้สึกอาฆาตแค้น
“แมงป่องไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว ตอนแรกเพื่อเงิน เขาก็วางยาคนกันเอง”หวางเห้าหัวเราะเหอะเหอะ:“ไม่มีเหตุผลจริงๆ คนแบบนี้ ดันเป็นลูกพี่ได้”
ถึงชางสู่ไม่รู้จักนิสัยของแมงป่อง แต่ความสามารถของเขา ชางสู่กลับเลื่อมใส
ไม่เลือกวิธีแบบนั้น ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นแบบนั้น ……
เหมือนว่า กำหนดแล้วให้แมงป่องเป็นจอมฉวยโอกาส
และไม่ว่าจะหวางเห้าหรือว่าชางสู่ ล้วนแต่มีความผูกพันทางจิตใจระหว่างเพื่อนพ้องมากไป……
แต่แมงป่องไม่เหมือนกัน ผู้หญิงที่เขาชอบที่สุด ก็สามารถยกให้ได้ เพราะคนนั้นช่วยเขาได้……
เพื่อนรักที่ดีที่สุดของเขา ตายในเงื้อมมือของคนใหญ่โต แต่พอจากนั้น แมงป่องกลับไม่ติดใจเอาความ ขายชีวิตให้คนใหญ่คนโตคนนั้น
สรุปคือ แค่สำเร็จได้ แมงป่อง ก็ไม่มีหลักการใดๆ……
“อ้อใช่ อยู่ห่างจากเขาหน่อย”
“ผู้ชายคนนี้ เป็นgay”ระหว่างทาง ชางสู่หัวเราะเบาๆ
