สีหน้าของหลี่ฝางกระอักกระอ่วนเล็กน้อย คำพูดของลุงเฉียน ก็แทงใจดำกันไปหน่อยนะ
หลี่ฝางเม้มปาก ไม่พูดอะไร
ลุงเฉียนหัวเราะเหอะๆ แล้วพูด： “เพราะว่านายไม่มีความสามารถ ที่จะจัดการกับความกลัว และยิ่งไม่มีความสามารถ ที่จะสู้กับพวกคนเลวที่ลอบทำร้าย ในตอนนั้นลูกพี่ใหญ่กล้าที่จะปะทะกับคนเลวที่มีอำนาจพวกนั้น นั่นก็เพราะว่าเขามีฝีมือแข็งแกร่ง คนเลวพวกนั้นพอเห็นเขา ต่างก็กลัวกัน”
“ไม่ว่าลูกพี่ใหญ่จะตัดเส้นทางหาเงินของพวกมัน คนพวกนั้น ก็ไม่กล้ามาล้างแค้น”
ลุงเฉียนพูด： “ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปยังไง ในสังคม คนแข็งแกร่งมักจะมีอำนาจ เรื่องนี้ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง”
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด： “ผมอ่อนแอไป”
“ลุงเฉียน ผมจะกลายเป็นคนแข็งแกร่ง เหมือนชุนเซิงได้มั้ย?” หลี่ฝางมองลุงเฉียน แล้วถาม
ลุงเฉียนส่ายหน้า แล้วพูด： “ไม่ได้”
“เพราะอะไร? พื้นฐานของผมก็น้อยกว่าชุนเซิงไม่มาก ทำไมเพียงระยะเวลาสั้นๆ ชุนเซิงถึงกลายเป็นคนมีฝีมือ ทำไมผมถึงเป็นไม่ได้?”
“ยังมีถังหยู่ซวน ตอนนี้เขา อยู่ตัวคนเดียวได้แล้ว” หลี่ฝางขมวดคิ้ว และพูดอย่างรับไม่ค่อยได้
ลุงเฉียนก็ยังคงส่ายหน้า แล้วพูด： “นายเห็นแค่พวกเขากลายเป็นคนแข็งแกร่ง แต่กลับไม่เห็นว่าเขาต้องประสบกับอะไรมา โดยเฉพาะชุนเซิง นายรู้มั้ย? เขาเกือบจะตายไปตั้งหลายรอบ นายลองถกเสื้อเขาดูสิ บนตัวเขา มีแต่รอยแผลเป็นจากการผ่าตัด แล้วก็ถังหยู่ซวน นายคิดจริงๆ เหรอว่าระยะเวลาสั้นๆ เขาจะถูกโหจื่อฝึกจนกลายเป็นคนเก่งมีฝีมือ? นั่นก็เพราะว่าถังหยู่ซวนแอบใช้ ยาปรับปรุงยีนของมนุษย์แค่นั้น”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ จู่ๆ หลี่ฝางก็ช็อกไป： “ถังหยู่ซวนใช้ยาปรับปรุงยีนมนุษย์?”
“ใช่แล้ว นี่เป็นความลับระหว่างพวกเรา แม้แต่โหจื่อก็ไม่รู้ โหจื่อคิดมาตลอดว่าถังหยู่ซวนเป็นอัจฉริยะ แต่ที่จริงแล้ว ร่างกายของเขามันพิเศษกว่าคนอื่นแค่นั้น ร่างกายของเขา เข้ากับยาได้เป็นอย่างดี เมื่อเทียบกับถังหยู่ซวน ชุนเซิงก็ไม่ได้โชคดีเลย ชุนเซิงสูญเสียประสาทสัมผัส ความรู้สึกเจ็บปวดไปแล้ว และประสาทสัมผัส อีกหลายอย่างเขาของก็หายไปเหมือนกัน”
“ชีวิตของชุนเซิง ต้องเพิ่งยามาช่วยเท่านั้น ทุกครั้งที่ใช้ยา ร่างกายของเขาก็จะน็อคไป ไม่ต้องถึงสองปี ชุนเซิงก็จะตาย”
ลุงเฉียนส่ายหน้า แล้วพูด： “ถังหยู่ซวนเป็นเคสที่ประสบความสำเร็จ แต่ว่า อายุขัยของเขา คงลดหายไปประมาณสามสิบปี”
“อะไรนะ?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว： “ทำไมถึงไม่บอกผมสักคำ ถังหยู่ซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม ลุงทำการวิจัยกับตัวเขา อย่างน้อยก็น่าจะผ่านการเห็นด้วยการผมก่อนมั้ย?”
“ยังจำครั้งก่อนที่ถังหยู่ซวนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้มั้ย? ความจริงแล้ว อุบัติเหตุครั้งนั้น ถังหยู่ซวนเข้าขั้นวิกฤตแล้ว ร่างกายของเขา ได้รับการปะทะอย่างรุนแรง เป็นยาปรับปรุงยีนมนุษย์ที่ช่วยเขาเอาไว้”
“ตั้งแต่ตอนนั้น ร่างกายของเขาก็บึกบึนขึ้นมา ดังนั้นฉันถึงให้โหจื่อรับเขาไว้เป็นศิษย์ สอนวิชาให้เขา”
ลุงเฉียนพูด： “ยาปรับปรุงยีนของมนุษย์ยังไม่สำเร็จ มีความเสี่ยงสูง ดังนั้นพวกเราจึงไม่ใช้กับร่างของนาย”
หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไรต่อ
“ผมอยากจะเจอแม่ผมสักครั้ง” หลี่ฝางพูด： “แม่อยู่ที่ไหน? ผมไม่ได้เจอแม่มานานแล้ว”
“เธอออกเดินทางไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อวาน ก็ออกจากเมืองเอกไปแล้ว” ลุงเฉียนพูด： “ที่จริง เธออยากจะเจอนายก่อนค่อยไป แต่ว่า เธอกลัวว่าถ้าเจอนาย จะทำใจไปจากที่นี่ไม่ได้”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว และถามด้วยสีหน้าสงสัย： “แม่ของผม ไปหาพ่อผมใช่มั้ย?”
ลุงเฉียนพยักหน้า ตอบรับการคาดเดาของหลี่ฝาง： “ถูกแล้ว ไม่ใช่แค่แม่ของนาย ซือปาจี้ ส่วนใหญ่ก็ตามแม่นายไปด้วย ไปด้วยกันแล้ว”
ในตอนนั้น หลี่ฝางก็รู้สึกถึงความร้ายแรงจริงๆ ของเรื่องนี้
หลี่ฝางมองลุงเฉียน และถามอย่างร้อนรน： “ลุงเฉียน ลุงบอกกับผมมาตามตรงได้มั้ย ทางฝั่งพ่อผม สถานการณ์ไม่ดีเลยจริงๆ เหรอ”
“ฉันได้ข่าวมาไม่มาก ฉันรู้แค่นิดเดียว นั้นก็คือลูกพี่ใหญ่ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงแล้ว ที่จริง หลังจากที่ทำหน้าที่สำเร็จ ก็สามารถกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ว่า ข้างกายเขามีคนทรยศ มีคนเอาเส้นทางของพวกเขา ไปเปิดเผย”
“พวกเขาเจอคนดักซุ่มโจมตี ถูกล้อมเอาไว้ในป่า ด้านในนั้นไม่มีสัญญาณ ดังนั้นเกิดเรื่องอะไรด้านในนั้น ฉันเองก็ไม่รู้”
“สี่วันแล้ว ที่พวกเราไม่ได้รับการติดต่อจากฝั่งนั้นเลย ดังนั้นแม่ของนายจึงรอไม่ไหว พาซือปาจี้ไปแล้ว”
ลุงเฉียนพูด： “ถ้าหากลูกพี่ใหญ่รับมือจนมีคนไปช่วยทัน ก็ต้องมีชีวิตรอดกลับมาแน่ๆ”
ใจของหลี่ฝางหล่นวูบ พอได้ยินแบบนั้น： “ถ้ากลับกัน นั่นคง……”
ลุงเฉียนพยักหน้า แล้วพูด： “ลูกพี่ใหญ่ไม่ใช่เซียน……”
หลี่ฝางสูบหายใจเข้าลึก แล้วหาโซฟานั่งลง พลางมองลุงเฉียน หลี่ฝางพูดทุกคำพูด
ลุงเฉียนมองหลี่ฝาง แล้วถาม： “อยากถามอะไร ก็ถามมาเถอะ”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว แล้วพูด： “ถ้าหากพ่อของผมเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาจริงๆ งั้นพวกเรา ควรทำยังไง?”
หลี่ฝางรู้ ตอนที่พ่อของตนไปนั้น ได้จัดแจงเรื่องทั้งหมดเอาไว้แล้ว
ลุงเฉียนพูด： “ถ้าหากลูกพี่ใหญ่ไม่กลับมาจริงๆ งั้นฉันจะพานายไม่จากประเทศนี้”
“ไปหาคุณท่านหลี่ ถ้าหากลูกพี่ใหญ่ตาย ก็มีแต่คุณท่านหลี่ ที่สามารถรับประกันความปลอดภัยของนายได้”
ลุงเฉียนพูด： “แล้วก็ คนของคุณท่านหลี่ ก็กำลังเดินทางมา”
ดวงตาหลี่ฝางเบิกกว้างมองลุงเฉียน แล้วถาม： “หมายความว่าไง?”
“ด้านในป่านั่น มนุษย์อยู่ได้มีขีดจำกัดวัน แค่เจ็ดวันเท่านั้น ดังนั้นอย่างมากสุดสามวัน ถ้าหากยังไม่ได้ข่าวว่าลูกพี่ใหญ่มีชีวิตรอดออกมา งั้นพวกเราก็จำเป็นต้องรับมือกับแผนที่เลวร้ายที่สุด”
“ด้านในป่านั่น ไม่ใช่แค่บึงน้ำและสัตว์ที่ดุร้ายพวกนั้น ยังมีแก๊สพิษ พวกบึงนั่นลูกพี่ใหญ่ยังสามารถหลีกเลี่ยงได้ สัตว์ดุร้ายก็ฆ่าลูกพี่ใหญ่ไม่ตาย แต่แก๊สพิษ จะเอาชีวิตของทุกคน” ลุงเฉียนถอนหายใจ แล้วพูด： “ที่จริง แม่ของนายไม่ให้ฉันพูดเรื่องพวกนี้กับนาย แต่ฉันรู้ นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว นายมีสิทธิ์ที่จะรู้”
“สามปีก่อน ลูกพี่ใหญ่พาแม่นายและพวกเรา จากไปโดยไม่บอกสักคำ ก็หลอกนายไปแล้วครั้งนึง ดังนั้นครั้งนี้ ฉันไม่คิดจะโกหกนายแล้ว” ลุงเฉียนพูด
“นั่นก็แปลว่า หลังจากนี้สามวัน พ่อผมจะอยู่หรือตาย ก็จะมีคำตอบออกมาใช่มั้ย?” หลี่ฝางทุบหัวตน ถามด้วยใจลอย
