หลี่ฝางจับใบหน้าของฉินวี่เฟยเบาๆ พูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนว่า “ถูกอย่างที่เธอพูดแหละ ตอนนี้ ฉันเหลือแค่เธอคนเดียว”
พอทำกับฉินวี่เฟยเสร็จอีกรอบ หลี่ฝางก็ใส่เสื้อผ้า แล้วออกไปที่หน้าทางเข้าสถานตากอากาศ เพื่อไปรับหูเฟย
หูเฟยมาคนเดียว สีหน้าของเขา ดูเครียดเล็กน้อย
“เข้ามา?” หลี่ฝางถามไปหนึ่งประโยค
หูเฟยส่ายหัว แล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ไม่เข้าไปดีกว่า คุณชายหลี่ ถ้าเกิดสะดวก พวกเราไปคุยข้างในรถกันเถอะ”
หลี่ฝางพยัหน้าเล็กน้อย แล้วเข้าไปข้างในรถของหูเฟย
พอขึ้นรถ หูเฟยก็ยื่นกองรูปภาพให้กับหลี่ฝาง หลี่ฝางถามด้วยใบหน้าที่มึนงง “นี่คืออะไร?”
หูเฟยแสร้งทำเป็นเร้นลับซับซ้อน จึงพูดไปว่า “ลองเปิดดูก็จะรู้เอง”
หลี่ฝางก้มหน้ามอง กองรูปภาพพวกนี้ แต่ละรูปล้วนเป็นภาพถ่ายที่โดนฆาตกรรม
คนพวกนี้ ล้วนตายอย่างอนาถ และมันชัดเจนมากกว่า ล้วนถูกคนอื่นฆ่าตาย
หลี่ฝางทำหน้าเครียด พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจว่า “เช้าขนาดนี้ คุณให้ผมดูรูปพวกนี้ทำไม กะจะไม่ให้ผมกินข้าวแล้วใช่ไหม?”
“ก็แค่พวกรูปภาพเท่านั้นเอง ไม่ได้กะให้คุณไปดูศพพวกนี้ด้วยตัวเองสักหน่อย” หูเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“คุณชายหลี่ คุณไม่รู้สึกว่าคนพวกนี้ ดูคุ้นๆบ้างเหรอ?” หูเฟยมองหน้าหลี่ฝาง แล้วพูดถามขึ้นมา
หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ไม่คุ้น แถมไม่รู้จักสักคน”
“ไม่รู้จักจริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก? คุณชายหลี่ มิตรภาพระหว่างเรา คงไม่ถึงกลับต้องปิดบังกันหรอกใช่ไหม?” หูเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าขนลุก
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า “รู้จัก ทำไมเหรอ? คนพวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นเจ้านายของไนท์คลับ หรือไม่ก็นักเลงของเมืองเอก ล้วนเป็นพวกสีเทาของเมืองเอก และเป็นคนที่มีชื่อเสียง”
พอมองไปยังหูเฟย หลี่ฝางก็ทำหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า “ไม่ใช่มั้ง พี่หู คุณสงสัยว่าการตายของคนพวกนี้ ล้วนเป็นฝีมือของผมงั้นเหรอ?”
“ฉันเข้าใจผิดงั้นเหรอท” หูเฟยถามหลี่ฝาง พร้อมกับมองหลี่ฝาง
“ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น” หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด
“แน่นอนว่าคุณไม่มีฝีมือขนาดนั้น แต่ว่าลูกน้องของคุณมี…….” หูเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำงานอย่างรอบคอบ ไม่เหลือหลักฐานอะไรเอาไว้ในที่เกิดเหตุ แต่ว่า ในระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งวัน แต่กลับสามารถจัดการคนพวกนี้ได้ทั้งหมด คนที่สามารถทำแบบนี้ได้ นอกจากตระกูลหลี่ของพวกคุณ ก็ไม่น่าจะมีใครอื่นแล้ว?”
“ฮ่าๆ คุณอย่ามาใส่ร้ายคนดีสิ พี่หู นอกจากตระกูลหลี่ของพวกเรา ทางด้านท่านจวนเอง ก็น่าจะทำได้ไม่ใช่รึไง” หลี่ฝางพูด
“แต่พวกที่ตายอยู่ในนี้ หนึ่งในสาม เป็นลูกน้องท่านจวน” หูเฟยพูด
หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูดว่า “คุณก็ถือซะว่าท่านจวนกำลังกวาดล้างก็พอแล้ว”
“คุณชายหลี่ พวกเรามาพูดกันอย่างเปิดอกกันดีกว่า ผมรู้มาว่าก่อนที่ลูกพี่หลินจะตาย ได้ทิ้งสมุดรายชื่อเอาไว้ รายชื่อพวกนั้น อยู่ในมือของคุณรึเปล่า”
หูเฟยพูดต่อ “ผมสงสัยว่า คนที่ตายพวกนี้ ก็คือคนในสมุดรายชื่อ”
หลี่ฝางหัวเราะ แล้วมองไปยังหูเฟย “แกอยากให้ฉันพูดความจริง แล้วทำไมตัวแกถึงไม่ยอมพูดความจริงล่ะ? ลูกพี่หลิน คนที่ต้องการฆ่าเขาคือแกใช่ไหมล่ะ?”
“พูดบ้าอะไร” หูเฟยรีบพูดแก้ตัวด้วยความร้อนคนว่า “ทำไมฉันต้องอยากให้เขาตายด้วยล่ะ?”
“เดิมทีแกควรจะจับลูกพี่หลินไปขังในห้องขังเดี่ยว ทำไมถึงไม่ทำแบบนั้น อีกอย่างนะ แค่หัวขโมยคนนั้น จะสามารถแย่งปืนเพื่อนร่วมงานของแกได้เหรอ? ต่อให้แย่งไปได้ หัวขโมยธรรมดา จะกล้าเหนี่ยวไกเหรอ? แถมยังเล็งเป้าที่หัวอีก รึว่าทั้งหมดนี้ ไม่ใช่แผนที่แกวางเอาไว้แต่แรกเหรอ?”
หลี่ฝางเหล่ตาลงพร้อมหัวเราะ แล้วพูดว่า “พอแล้ว แกเองก็ไม่ต้องมาปิดบังอะไรกับฉันหรอก ฉันลองไปสืบดูแล้ว ธุรกิจของตระกูลสวี นอกจากจะมีธุรกิจที่ขาวสะอาดแล้ว ยังมีธุรกิจที่ไม่สะอาดอยู่ด้วย ถ้าเกิดฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ แกก็คงมีส่วนร่วมกับธุรกิจนี้ ไม่มากก็น้อยถูกไหม?”
“ฉันไม่มี” หูเฟยส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถึงแม้ฉันจะรักเงิน แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องทำผิดกฎหมาย”
“งั้นน้องสาวแกล่ะ น้องสาวแกทำอะไรบ้าง ไม่ต้องให้ฉันพูดมากใช่ไหม ตอนนี้น้องสาวแกอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ อยู่กับคนแบบไหนกัน……”
หลี่ฝางทำหน้าเครียด แล้วพูดว่า “ฉันจะบอกแกตรงๆก็แล้วกัน สมุดรายชื่อนั้น อยู่ในมือของฉันจริงๆนั่นแหละ อีกอย่าง ฉันยังเห็นข้างในสมุดรายชื่อ มีชื่อของหูเสี่ยวน่าว ชื่อน้องสาวของแก”
“ถึงแม้ฉันจะรู้ สิ่งที่หูเสี่ยวน่าวทำ อาจจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก แต่ว่า ถ้าเกิดลูกพี่หลินใช้น้องสาวแกมาข่มขู่แก ให้แกปล่อยเขาไป แล้วแกจะเลือกทางไหนกันล่ะ?”
หลี่ฝางถาม
หลี่ฝางรู้ดี ยัยหูเสี่ยวน่าว เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความผูกพันกับหูเฟยมากที่สุด เพราะงั้น เพื่อหูเสี่ยวน่าวแล้ว หูเฟยสามารถทำได้ทุกอย่าง
สีหน้าของหูเฟย จู่ๆก็ซีดลงในทันที เขาจับหัวของตัวเองแป๊บนึง แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่า ลูกพี่หลิน แต่ว่า เป็นความจริงที่ฉันไม่คิดจะปกป้องเขา”
“ในตอนที่ฉันจับลูกพี่หลินกลับไป เขาก็ถูกคนอื่นเล็งหัวเอาไว้มากมายแล้ว เดิมทีฉันกะจะปกป้องเขาเอาไว้ แต่ว่า เวลานั้นเอง ที่น้องสาวฉันข้ามาหาฉัน……”
หลี่ฝางพูดตัดบทของหูเฟย จู่ๆสีหน้าก็หนักอึ้ง “แกว่าไงน่ะ คนที่ฆ่าลูกพี่หลิน คือน้องสาวแกงั้นเหรอ?”
“มันไม่ใช่แบบนั้นอยู่แล้ว แต่ว่า การตายของลูกพี่หลิน จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับน้องสาวฉันอย่างแน่นอน ตอนนี้ น้องสาวฉันอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋ น้องสาวฉัน ใช้ชีวิตอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว น้องสาวฉันรั้งฉันเอาไว้ ก่อนที่พวกคุณจะมา มู่เสี่ยวไป๋ก็เข้าไปพบกับลูกพี่หลินก่อน ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่ว่า หลังจากที่ลูกพี่หลินได้พบกับมู่เสี่ยวไป๋ ก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว”
หูเฟยพูดต่อว่า “ฆาตกรที่ฆ่าลูกพี่หลินจริงๆ ก็คือมู่เสี่ยวไป๋ ส่วนน้องสาวของฉัน ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด”
หลี่ฝางหายใจออกอย่างดัง แล้วพูดว่า “แกมันไอ้สารเลว”
พอหลี่ฝางฟังจนจบ ก็โมโหซะจนจับคอเสื้อของหูเฟยขึ้นมา แล้วงัดหมัดซัดใส่ไปเต็มแรง
ถ้าเกิดลูกพี่หลินไม่ตายล่ะก็ บางทีหลินชิงชิงก็คงไม่ไปไหน อย่างน้อย ตัวเขากับหลินชิงชิง ยังสามารถคืนดีกันได้ แต่ตอนนี้ พอลูกพี่หลินตาย ใจที่หลินชิงชิงมีให้กับตัวเขาเอง ก็ตายจากไปด้วย
เพราะงั้น เวลานี้ไม่มีทางที่หลี่ฝางจะไม่โมโห? ไม่เกลียดหูเฟย
หูเฟยไม่ได้ตอบโต้ แต่กลับพูดออกมาว่า “แกต่อยเถอะ ฉันสมควรโดนแล้ว”
หลังจากที่หลี่ฝางต่อยไปหลายหมัด ก็ปล่อยหูเฟย จากนั้นก็พูดเสียงเซ็งๆว่า “ต่อให้ต่อยแกจนตาย แล้วมันยังไง เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว”
หลังจากที่ต่างก็เงียบไปนาทีกว่า หูเฟยมองไปยังหลี่ฝาง แล้วพูดว่า “คนพวกนั้น พวกแกเป็นคนฆ่างั้นเหรอ?”
หลังจากที่หูเฟยพูดความจริง หลี่ฝางเองก็ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป “ถูกแล้ว เป็นฝีมือคนของฉันเอง พวกมันล้วนสมควรตาย”
“ทำไมแกถึงไม่ยอมส่งสมุดรายชื่อให้กับฉัน?” หูเฟยจ้องมองไปยังหลี่ฝาง
“เดิมทีฉันก็กะจะมอบให้กับแก แต่ว่า โหจื่อกลับบอกฉันว่า คนอย่างแกหมดความน่าเชื่อถือล้ว” หลี่ฝางมองหูเฟยด้วยความโกรธ แล้วพูดว่า “โหจื่อพูดถูกแล้ว เดิมทีแกสามารถปกป้องลูกพี่หลินได้ แต่แกตั้งใจแกล้งหูทวนลม จึงทำให้ลูกพี่หลินถูกฆ่า”
“ถ้าลูกพี่หลินไม่ตาย มีคนมากมายที่นอนไม่หลับ ถ้าลูกพี่หลินไม่ตาย น้องสาวฉันก็คงต้องตาย เขาทนไม่ไหวหรอก พอไปถึงมือลูกพี่ของฉัน เขาจะต้องเปิดปากพูดออกมาหมดแน่”
หูเฟยพูดอย่างเห็นแก่ตัวว่า “ถึงเวลานั้นน้องสาวฉันก็คงจะถึงจุดจบ ฉันเองก็มีความเป็นไปได้ที่จะลงเหว่ไปด้วย”
“ตอนนี้น้องสาวแกอยู่ที่ไหน?” หลี่ฝางจ้องมองหูเฟย แล้วถามขึ้นมา “คงไม่ใช่ว่ายังอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋หรอกน่ะ?”
หูเฟยหยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เขาถูกมู่เสี่ยวไป๋ล้างสมองแล้ว ถึงกระทั่ง ฉันสงสัยว่าเธอจะชอบมู่เสี่ยวไป๋เข้าแล้ว ไม่ว่าฉันจะพูดยังไง เธอก็ไม่ยอมมาหาฉัน แต่กลับไปอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋ เธอพูดกับฉันว่า ต่อให้มู่เสี่ยวไป๋จะใช้ประโยชน์จากเธอ ทำร้ายเธอ เธอก็ยังยินดีที่จะอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋”
หลี่ฝางกัดฟันด้วยความโกรธ แล้วพูดว่า “น้องสาวแกช่างเป็นคนที่ปัญญาอ่อนสักจริงๆ”
หูเฟยไม่ได้พูดอะไรมาก
หลี่ฝางพูดว่า “แผนในตอนนี้ก็คือ พวกเราต้องหาวิธีช่วยน้องสาวแกออกมา จากเงื้อมมือมือของมู่เสี่ยวไป๋ ไม่งั้นล่ะก็ ไม่ช้าก็เร็วแกจะต้องทำงานให้กับมู่เสี่ยวไป๋ จนถึงขั้นหันมาต่อกรกับฉันอย่างแน่นอน”
“ไม่มาทาง ฉันไม่มีทางเป็นพวกเดียวกับมู่เสี่ยวไป๋ คุณชายหลี่ เรื่องนี้คุณวางใจได้เลย” หูเฟยพูดอย่างมั่นใจ
หลี่ฝางมองหูเฟยด้วยหางตา “วางใจ? แกบอกให้ฉันวางใจ? ตอนนี้ฉันยังสามารถเชื่อแกได้อีกเหรอ? แกเริ่มที่จะโกหกฉันแล้ว”
หลี่ฝางถอดหายยาว แล้วพูดว่า “ก่อนที่น้องสาวแกจะกลับมาอยู่กับแก ฉันจะไม่มีทางเชื่อใจแกอีกแล้ว”
“อีกอย่าง แกมาหาฉันหมายความว่ายังไง?” หลี่ฝางมองไปยังหูเฟย แล้วหัวเราะออกมา “จะจับฉันงั้นเหรอ?”
หูเฟยส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้จะมาจับแก ไม่มีหลักฐาน อีกอย่างไม่มีทางที่จะทำอย่างนั้น อย่างไงซะคนพวกนั้น ก็ล้วนแต่เป็นคนที่สมควรตาย ฉันแค่อยากจะบอกแกว่า คนพวกนี้จะไม่ตายไปเปล่าๆแบบนี้อย่างแน่นอน ตอนนี้ทั้งเมืองเอก เข้าสู่ความวุ่นวายแล้ว”
“นอกจากคนของแก ทุกที่ล้วนมีคนตาย คนที่เหลือต่างก็เล็งมาที่พวกแก และคนของพวกแก ยังถูกแบ่งออกไปกลุ่มนึง เพื่อไปช่วยหยิ่นเจิ้งต่อกรกับแมงป่องที่อำเภอหลิน ฉันอยากจะเตือนแกสักหน่อย แกจะต้องระวังตัวเองเอาไว้ให้ดีๆ”
หูเฟยพูดต่อ “ระวังคนอย่างท่านจวนให้ดี หลายปีมานี้ อำนาจของท่านจวน ไม่เพียงแค่ไม่ได้อ่อนแอลง แต่มันกลับ ยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”
“ทั้งสายและความสัมพันธ์ของเขา มีอยู่ตลอด” หูเฟยพูดเตือนให้กับหลี่ฝาง
หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูดว่า “ไอ้คิ้วหนานั้น เป็นคนของท่านจวน ถูกไหม?”
หูเฟยพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เขาเป็นคนที่ท่านจวนสนับสนุนขึ้นไป ถึงแม้หลายปีมานี้ เจ้าคิ้วหนาจะไม่ได้รับใช้ท่านจวนแล้ว แต่ถ้าเกิดท่านจวนเปิดปากพูด คิดว่าเจ้าคิ้วหนาก็คงจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน”
“หรือก็คือ ลูกพี่หลินถ้าเกิดถูกเจ้าคิ้วหนาพาไปล่ะก็ มีความเป็นไปได้สูงที่สุดท้ายจะตกไปอยู่ในเงื้อมมือของท่านจวน?” หลี่ฝางซักถามต่อ
หูเฟยหยักหน้าเล็กน้อย “ท่านจวนและลูกพี่หลินร่วมมือกันอย่างลับๆ ยังไงซะ ท่านจวนก็ทำเพื่อเงิน ขอแค่มีเงินที่เพียงพอ ถึงจะทำให้ตัวเองยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้”
หลี่ฝางไม่ได้โต้แย้ง สิ่งที่หูเฟยพูด มันก็ถูกอย่างที่ว่ามาจริงๆนั่นแหละ
ขอแค่มีเงิน ถึงจะสามารถเพิ่มอำนาจให้กับตัวเองได้ อย่างเช่นตระกูลลี่ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะตระกูลหลี่เก็บทัรพย์สมบัติไว้มากมาย ตอนนี้ตระกูลหลี่ ก็คงจะไม่สามารถครอบเมืองเอกได้ครึ่งนึงหรอก
“พอแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว” หลี่ฝางโบกมือ แล้วพูดว่า “แกไปเถอะ”
“เรื่องน้องสาวแก พวกเราต้องใส่ใจเป็นพิเศษ พวกเรามาร่วมกันหาวิธี ดึงเธอออกมาจาก มู่เสี่ยวไป๋ แกน่าจะเข้าใจดีกว่าฉันว่ามู่เสี่ยวไป๋เป็นคนยังไง ติดตามเขา ไม่มีทางที่น้องสาวแกจะลงเอยด้วยดี” หลี่ฝางพูด
“ฉันเริ่มหาวิธีไปแล้ว” หูเฟยพูด
“แต่ขอคุณชายหลี่ อย่าทำร้ายเธอ” หูเฟยจ้องมองหลี่ฝางด้วยความไม่ไว้วางใจ
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า “ฉันรับประกันได้แค่ว่า จะให้เธอมีชีวิตอยู่”
“จริงสิ อย่าเคลื่อนไหวต่อไปเลย ฉันรู้ดี คนที่อยู่ในรายชื่อ พวกแกแค่จัดการไปแค่หนึ่งในสาม แต่พวกที่ยังเหลืออยู่ พวกแกอย่าไปแตะต้องเป็นการดีที่สุด ถ้าเกิดยังทำต่อไป ทั้งเมืองเอก จะต้องอยู่ในความวุ่นวายจริงๆแน่”
ก่อนที่หูเฟยจะจากไป ก็หันมาพูดกับหลี่ฝางหนึ่งประโยค
หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไร ความจริงรายชื่อพวกนั้น หลี่ฝางแค่มองผ่านๆ ไม่ได้มองอย่างละเอียดว่ามีกี่คน หรือใครบ้าง
หลี่ฝางถือกองรูปภาพหนาๆที่อยู่ในมือ แล้วเริ่มคิดขึ้นมาว่า ตายไปขนาดนี้ ยังแค่หนึ่งในสาม?
ธุรกิจของลูกพี่หลินนี้ มันใหญ่ขนาดไหนกันแน่
หลี่ฝางส่ายหัว แล้วเดินเข้าไปข้างในสถานตากอากาศ เพิ่งเดินเข้ามา ก็เจอกับลุงเฉียน
ลุงเฉียนเอามือไขว้หลัง ราวกับว่ากำลังรอหลี่ฝาง
พอเห็นหลี่ฝาง ลุงเฉียก็หัวเราะ “ไอ้หูเฟยมาหาแกเหรอ?”
หลี่ฝางอืมไปหนึ่งคำ แล้วก็มอบรูปภาพพวกนั้นให้กับลุงเฉียน “นี่เป็นบันทึกเหตุการณ์ของเมื่อวาน หูเฟยเดาได้แล้ว เขาเดาได้ว่าเป็นฝีมือของพวกเรา”
“เขาให้พวกเราเกรงใจหน่อย อย่าทำต่อไปเลย”
ลุงเฉียนหัวเราะเยาะ “เกรงใจ? พวกเราเกรงใจมาสามปีแล้ว อีกอย่างแค่ตัวเขา ก็คิดที่จะหยุดสิ่งที่พวกเราจะทำงั้นเหรอ?”
“การลงทัณฑ์แทนสวรรค์ จะหยุดไม่ได้
