“เหอะๆ ” หลี่ฝางยิ้มอีกครั้ง “เห็นแววตาของนายแบบนี้ เห็นทีจะรู้จักฉันมานานแล้ว ที่ฉันมาถึงที่นี่ เป็นนาย หรือว่าเป็นแผนร้ายของคนที่อยู่เบื้องหลังนายกัน?”
“ไม่……เห็นที่ความทรงจำของนายยังไม่กลับมาสินะ”
จู่ๆ จอร์จก็ยิ้มฮี่ๆ อย่างเย็นชา： “ของที่ฉันอยากได้ก็ได้แล้ว นายก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ที่จริงหลังจากเข้ามาถึงที่นี่ ฉันก็คิดว่าจะกำจัดนายทิ้งซะ แต่ว่าก็กังวลว่าด้านในจะมีอันตรายอะไร ดังนั้นจึงเก็บนายไว้ลองทาง แต่ว่าเรื่องพวกนี้ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องบอกนาย นายจงตายไปพร้อมกับความสงสัยเถอะ”
“อย่างนายเหรอคิดจะฆ่าฉัน?” หลี่ฝางทำหน้าแบบบอกไม่ถูก： “นายเอาความกล้ามาจากไหน?”
“หึๆๆ ……” จอร์จหัวเราะอย่างเย็นชารัวๆ จู่ๆ ก็ยกมือขึ้นตบรูปปั้น เมื่อได้ยืนเสียงดังขึ้น ขณะที่จอร์จยกมือขึ้นมา ด้านบนนั้นก็มีรอยมือปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
“อันดับกำลังภายในลำดับที่หก สามารถแบบนี้ พอจะฆ่านายได้แล้วใช่มั้ย”
“อันดับกำลังภายในลำดับที่หก? มารพันหน้า?” หลี่ฝางสีหน้าเปลี่ยน
มารพันหน้า เป็นปรมาจารย์กำลังภายในที่ปลอมตัวได้เก่งมาก แม้กระทั่งเปลี่ยนรูปร่างส่วนสูงของตัวเองได้ แปลงกายเป็นบุคคลอื่นถึงขึ้นที่แยกตัวจริงตัวปลอมได้ยากมากๆ
ฐานะของมารพันหน้านั้นลึกลับมากๆ ถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา
“ถึงแม้นายจะเข้าแดนเต๋าแล้ว แต่พลังของนายยังฟื้นฟูมาไม่ครบ นี่คือผลลัพธ์ที่ฉันสังเกตอย่างระมัดระวังมาตลอดทาง
นายในตอนนี้ ก็เหมือนกับปลาดุกที่อยู่บนเขียง ฉันจะฆ่านาย เป็นเรื่องที่ง่ายแบบไม่ต้องใช้แรงเลย”
เมื่อเสียงหยุดลง จอร์จก็แว๊บตัวอย่างเร็ว และมาอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง ปัดมือขวา แล้วใช้มีดพกแทงไปทางหน้าหน้าอกของหลี่ฝาง
หลี่ฝางตั้งรับไว้นานแล้ว วินาทีนั้นก็บิดตัว และตีลังกาหลบด้วยมือข้างเดียว ปรับท่าทางพร้อมกับการหลบหลีกการโจมตี เตรียมตัวสวนกลับได้แล้ว
“แหมๆ ……สมแล้วที่เป็นผู้แข็งแกร่งของแดนเต๋า แม้ว่าจะเสียพลังไม่ส่วนใหญ่ ก็ยังคงมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วเช่นนี้”
จอร์จมองท่าทีของหลี่ฝาง และพูดอย่างสนใจ “แต่เสียดาย……ที่นายต้องมาเจอฉัน”
วินาทีต่อมา แว๊บเดียว เงาร่างของเขาก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าหลี่ฝางอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง และชกหลี่ฝางลงไปกองกับพื้น
หมัดนี้หนักเอาการ ทำเอาหลี่ฝางรู้สึกว่ากระแสเลือดในร่าง ลมหายใจ แม้กระทั่งหัวใจ ทั้งหมดล้วนหยุดทำงาน
“เป็นยังไง รู้สึกว่าร่างกายตัวเองอ่อนแรงไร้กำลังแล้วใช่มั้ย” จอร์จเดินรอบหลี่ฝางอย่างไม่ช้าไม่เร็ว “รับรู้ความจริงแล้วใช่มั้ย นายในตอนนี้ ก็แค่เหมือนลูกแกะที่รอให้ฉันฆ่าเท่านั้น！”
“เหอ เหอะๆ ……”
หลี่ฝางที่ถูกจอร์จชกจนกองอยู่กับพื้น จู่ๆ ก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา
“นายหัวเราะอะไร！” เมื่อได้ยินว่าหลี่ฝางหัวเราะ ทันใดนั้นจอร์จก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที เขาตะคอกและเตะไปที่ตัวหลี่ฝาง จนหลี่ฝางกระเด็นออกไป กระแทกกับรูปปั้น และไหล่ลงมา นั่งบนพื้นพิงขนาบกับรูปปั้น
หลี่ฝางที่พิงรูปปั้น ยังคงก้มหน้า ไหล่สองขยับยึกยัก และมีเสียงดังขึ้นเป็นระยะๆ เสียงหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเยือกเย็น
“เหอะๆ หึๆ ฮ่าๆๆๆ ……”
เสียงหัวเราะอย่างเย็นชาเบาๆ ค่อยๆ กลายเป็นเสียงหัวเราะที่ดังก้อง หัวที่ก้มอยู่ของหลี่ฝางก็เงยหน้าสูงขึ้นเช่นกัน สีหน้ามีความสุข
“ฉันจำได้แล้ว ฉันจำได้ทั้งหมดแล้ว……”
หลี่ฝางพูด พลางลุกขึ้นยืนอย่างโซเซ
“มาร……พันหน้า? ไอ้มารพันหน้า แปลงกายมาเป็นฉัน และใช้รูปร่างของฉันเข้าหาพ่อแม่ของฉัน และลงมือในวินาทีที่วิกฤติ หึหึ……ถ้าหากว่าฉันไม่ได้เตรียมรับมือไว้ก่อน แอบดู และเจาะลึกแผนการของพวกนาย บางทีพวกนายอาจจะทำสำเร็จไปแล้วจริงๆ ก็ได้……”
ตามที่หลี่ฝางพูดบรรยาย ความทรงจำที่หายไปของเขาก็กลับเข้ามาฉายในหัวเขาอีกครั้ง
นั้นคือหลังจากที่เขาได้แก้ไข้บริษัทคลอริส หลังจากการเดินทางอันยาวนานในที่สุดก็มาถึงโซนปีศาจ และจากสัญญาณลับที่พวกหลี่ต๋าคางทิ้งไว้ก็ทำให้หาร่องรอยของพวกเขาเจอ
อย่างไรก็ตามหลี่ฝางตั้งใจจะปกปิดตัวเองไม่คิดที่จะปรากฏตัวโดยตรง แต่จะแอบซ่อนตัวในความมืดเพื่อเฝ้าสังเกตผู้คน ดูเหมือนว่าจะไม่มีอันตรายซ่อนอยู่ในความมืดเช่นกัน หลี่ฝางก็สามารถกำจัดได้โดยตรง
ผลของการทำงานอย่างรอบคอบ ทำให้หลี่ฝางพบว่าที่แท้ข้างกายหลี่ต๋าคางนั้นมีหลี่ฝางอีกคนนึงปรากฏตัวขึ้น
สมกับเป็นมารพันหน้า ความสามารถในการแปลงกายนั้นดีมากๆ ถ้าหากหลี่ฝางไม่เห็นด้วยตาตัวเอง เกรงว่าทุกคนจะถูกหลอกโดยการแปลงกายเลียนแบบที่ยอดเยี่ยมของเขา
หลี่ฝางไม่ได้รีบออกมาเปิดโปงมารพันหน้า แต่ยังคงหลบซ่อนอยู่ในมุมมืด อยากจะเห็นว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นอยากทำอะไรและขณะเดียวกันก็แอบวางแผนอยู่ในมุมมืด แค่รอดูโชว์ดีๆ
ความเป็นจริงไม่ใช่สิ่งที่หลี่ฝางคิดไว้ โชว์ที่ยอดเยี่ยมมีการหักหลัง ในโซนปีศาจ ก็เกิดศึกใหญ่ขึ้น
เป็นการปฏิบัติการร่วมกันของสำนักหยิ่งซากับสำนักอื่นๆ ทำการรัดคอหลอซ่าและกำลังภายในประเทศ การต่อสู้ครั้งนั้นจึงอันตรายเป็นหมื่นเท่าโดยธรรมดา
ขั้นตอนของการสู้รบก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายซ้ำแล้ว ผลลัพธ์ก็คือ มองแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า หลี่ฝางจึงถูกคนที่แอบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังดักซุ่มโจมตี พันธมิตรทั้งหมดที่พ่ายแพ้ต่างพากันเกลียดหลี่ฝางยันกระดูกดำ สุดท้ายแผนก็ล้มเหลว ยอดฝีมือหลายคนถึงกับต้องการฆ่าหลี่ฝางโดยไม่สนใจอะไร
ระหว่างศึกครั้งนี้ ความประหลาดของโซนปีศาจก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าจะมีคนของตัวเองที่พยายามเตือนและช่วยเหลือ ครั้งแรกที่มาโซนปีศาจ หลี่ฝางที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ประหลาดแบบนี้ยังคงโดนเลย
และนี่ ก็คือเหตุผลสำคัญที่เขาสูญเสียความทรงจำไปบางส่วน
แน่นอนว่า ที่สำคัญที่สุดก็คือหลี่ฝางไม่รู้เกี่ยวกับที่แห่งนี้เลย หรือถ้าหากมีการป้องกัน หลี่ฝางก็อาจจะไม่โดนง่ายๆ แบบนี้
ในนาทีสุดท้าย หลี่ฝางก็งัดพลังทั้งหมดออกมา พยายามจะลากศัตรูลงน้ำ แต่ผลของการกระทำดังกล่าวกลับทำให้สถานการณ์ที่แปลกประหลาดนี้ยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ในความวุ่นวาย ใครก็ไม่สามารถพูดให้ชัดเจนได้ว่าสรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตามหลี่ฝางรู้สึกแค่ว่าบริเวณรอบตัวเขานั้นดูผิดปกติ โดยรอบวุ่นวายไปหมด
ความทรงจำสุดท้าย ก็คือเครื่องบินตก พุ่งตรงมาหลี่ฝาง และหลี่ฝางก็พยายามระเบิดกำลังภายในของเขาออกมาเพื่อหยุดมัน จากนั้นเขาก็หมดสติไป
ตอนนี้นึกย้อนกลับมา บางทีอาจเป็นเพราะการหยุดเครื่องบินในตอนนั้น ทำให้หลี่ฝางลอยกระเด็นออกไป ทำให้หลีกเลี่ยงการตายจากการหล่นทับของเครื่องมาได้ และก็กลับทำให้หลี่ฝางใช้พลังงานมากไป จึงทำให้พลังยังไม่ฟื้นฟูมาจนถึงตอนนี้
หลี่ฝางดึงสติกลับมาจากความทรงจำ แล้วอดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้ม：โชคชะตากลั่นแกล้งจริงๆ
