NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่1008 เกาจื่อหมิงที่หดหู่

บทที่1008 เกาจื่อหมิงที่หดหู่

เวลานี้ จู่ๆชิวหรูก็ตื่นเต้นขึ้นมา

เพราะว่ามีคอนเนคชั่นก็เป็นโอกาส ถ้าสร้างสัมพันธ์กับลูกคนรวยพวกนี้ได้ งั้นธุรกิจของเขา ก็จะไม่เจริญรุ่งเรืองเลยเหรอไง?

“ประธานชิว ธุรกิจช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ?”แนะนำทุกคนเสร็จ คุณชายเกาถามด้วยรอยยิ้ม

“ก็ดีนะครับ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณชายเกา ช่วงนี้ก็เพิ่งหาแฟนสาวได้ด้วย”

พูดแบบนี้ ชิวหรูจึงถามประจบคุณชายเกาไปว่า:“คุณชายเกา งั้นพวกเราไปเล่นทางนั้นไหม?”

คุณชายเกามองความตั้งใจของชิวหรูออกทันที รู้สึกใจเต้น จึงพูดไปทันทีว่า:“ไป พวกเราไปดูทางนั้นดีกว่า”

คนอื่นๆก็ไม่มีอะไรทำพอดี เห็นคุณชายเกาพูดแบบนี้ จึงค่อยๆตามไป

ส่วนชิวหรูก็ไปข้างๆคุณชายเกาเงียบๆ พูดเบาๆว่า:“คุณชายเกา ผมหาแฟนสาวที่ไม่เคยมีใครแตะต้องมาก่อนด้วย คุณว่าผมโชคดีไหม?”

คำพูดแอบแฝงเช่นนี้ทำให้ในใจคุณชายเการู้สึกวูบวาบทันที ตบไหล่ของชิวหรูแล้วหัวเราะ:“ฮ่าฮ่า ต่อไปพวกเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว ผมจะให้เพื่อนคนอื่นๆมาสนใจธุรกิจของคุณแน่นอน!”

“ขอบคุณมากครับคุณชายเกา!”

ในใจชิวหรูก็รู้สึกปีติทันที สร้างความสัมพันธ์กับคุณชายเกาได้ เขาก็น่าจะลดการต่อสู้ไปอีกสองสามปีได้ในทันที

คนด้านหลังไม่กี่คนก็ส่งสายตาไปมาอย่างทำอะไรไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ก็แค่เห็นแก่หน้าเพื่อน เลยไม่ได้ออกนอกหน้ามาพูดอะไร

แป๊บเดียว พวกเขาก็เดินไปถึงจุดมุ่งหมาย มองเห็นฝางเจิงเจิงแฟนสาวที่ชิวหรูพูดถึง และก็คนอีกคนที่ทำให้เขาคาดไม่ถึง

หลี่ฝางยังเอาแต่สนใจตัวเองกินของตรงนั้นอยู่ ขณะเดียวกันก็ชื่นชมสาวๆสวยๆที่เดินไปเดินมาอย่างเพลิดเพลินสายตา ด้านข้าง ฝางเจิงเจิงก็เข้าร่วมทีมกินสิ่งของกับหลี่ฝางไปด้วย

ตัวเธอนั้นถูกชิวหรูพามาที่นี่อยู่แล้ว ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้เลยปล่อยวางไม่ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะได้เจอคนสนิทแบบหลี่ฝางนี้ จึงค่อยๆกินกับหลี่ฝางอย่างไม่ตั้งใจ

ส่วนสายตาของผู้คนรอบๆที่มองมาทางนี้ก็ยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ตอนที่ชิวหรูและคนอื่นๆมาถึง ตรงนี้ก็ว่างเป็นพื้นที่เล็กๆ

พอเห็นแฟนสาวของตัวเองกินล้างกินผลาญอยู่ตรงนั้น ชิวหรูแอบด่าทันที ใบหน้ากลับไม่ได้บันดาลโทสะ ได้แต่ตะโกนไปทางฝางเจิงเจิง

“เจิงเจิง คุณทำอะไรอยู่น่ะ ยังไม่รีบมาอีก”

ชิวหรูในตอนนี้ มองไม่เห็นสายตาของคุณชายเกาและคนอื่นๆด้านหลังเขา ว่าเปลี่ยนเป็นประหลาดใจสุดขีดแล้ว กระทั่งว่ายังมีความหวาดกลัวหน่อยๆด้วย

“หลี่ฝาง แฟนฉันมาแล้ว ฉันไปก่อนนะ”

ฝางเจิงเจิงเห็นชิวหรูเข้ามา เลยรีบพูด

“เดี๋ยว หน้าของคุณเลอะครีม”จู่ๆหลี่ฝางก็เรียกเธอไว้ ยื่นมือเช็ดครีมที่มุมปากเธอออก

“เจิงเจิง พวกคุณกำลังทำอะไรน่ะ!”

ฉากนี้เห็นอยู่ในสายตาของชิวหรู ก็ทำให้ตาของเขาแดงก่ำ โกรธจนเดินเข้าไปทันที

เขาไม่หวังว่าจะให้พวกคุณชายเกาเห็นฉากนี้ คิดว่าตัวเองกำลังหลอกเขา

“ปะ เปล่า……”ฝางเจิงเจิงก้มหน้าลงอย่างหวาดกลัว

ชิวหรูเห็นอาการฝางเจิงเจิงเป็นเช่นนี้ ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ทนไม่ไหวทันที ง้างมือขึ้นมาจะสั่งสอนฝางเจิงเจิงสักหน่อย

เห็นแฟนตัวเองง้างฝ่ามือขึ้นมา ฝางเจิงเจิงกรีดร้องทันที ถึงแม้เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กลับหลับตาลงจากจิตใต้สำนึก

จากนั้นฝ่ามือนี้ก็ยังไม่ตบไปที่ตัวฝางเจิงเจิง แต่ถูกมืออีกมือจับไว้

ฝางเจิงเจิงเบิกตามอง พบว่าเป็นชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าคุณชายเกาคนนั้น จึงต่อว่าไปที่ชิวหรู:“คุณมันระยำอยากตายหรือไง!”

การเข้ามาห้ามทำให้ชิวหรูงุนงงเล็กน้อย แต่แป๊บเดียว เขาก็รู้สึกว่าคุณชายเกาอาจจะชอบฝางเจิงเจิง ก็เลยมาห้ามตัวเองไว้

ทันใดนั้น ชิวหรูรีบเปลี่ยนเป็นท่าทีเอาใจทันที พูดเสียงทุ้มว่า:“ขอโทษครับคุณชายเกา ผมคิดว่าเธอทำเรื่องอะไรไม่ดีต่อคุณซะอีก ก็เลย……”

“แม่คุณสิ!”คุณชายเกาโมโหทันที ตบใส่ชิวหรูจนล้มลงพื้นไปฉาดหนึ่ง ทันใดนั้นชิวหรูก็งง

และคุณชายเกาในตอนนี้กำลังมองหลี่ฝางอย่างระมัดระวัง ดูว่ามีการตอบสนองอย่างไร

ถ้าให้หลี่ฝางได้ยินที่ชิวหรูพูดเมื่อกี๊ และจริงจังขึ้นมา งั้นตอนนี้เขาก็สามารถเลือกสุสานเตรียมไปใช้ได้เลย

ยังไงฉากที่เขาเห็นเมื่อครู่ จิตใต้สำนึกก็รู้สึกว่าฝางเจิงเจิงเป็นผู้หญิงที่หลี่ฝางชอบ

เขากล้าแย่งผู้หญิงกับหลี่ฝาง?บ้าแล้วสินะ!

ถึงให้ความกล้าเกาจื่อหมิงอีกเป็นร้อย เขาก็ไม่กล้าบังอาจต่อหน้าหลี่ฝาง!

ที่จริงแล้ว อารมณ์ที่เกาจื่อหมิงมีต่อหลี่ฝางนั้นซับซ้อนมาก

ครอบครัวเขาถูกจับไปต่างประเทศ ถูกหลี่ฝางช่วยออกมา

แต่เกาเมิ่งฉีพี่สาวของเขา กลับป้องกันวิกฤติอันตรายเพื่อหลี่ฝางเอง จนตอนนี้จะเป็นจะตายก็ยังไม่รู้ ไม่ได้ข่าวคราวเลย

ส่วนเกาจื่อหมิงเผชิญหน้ากับหลี่ฝาง ที่จริงแล้วข้างในใจนั้นหวาดกลัวอย่างมาก

เกาจื่อหมิงที่ในใจยิ่งโมโหมากขึ้น มองชิวหรูที่อยู่ตรงหน้าก็โมโห ทนไม่ไหวง้างมือขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้ฝางเจิงเจิงกลับไม่คิดมากขนาดนั้น เห็นแฟนตัวเองถูกตี ถึงแม้อีกฝ่ายดูเหมือนว่าจะทำเพื่อตัวเอง จิตใต้สำนึกเธอก็ยังเข้าไปพูดห้ามว่า:“อย่าทำเขา!”

หลังจากคุณชายเกาได้ยินคำพูดของฝางเจิงเจิง ก็ลังเลเล็กน้อย และไม่ลงมืออีกจริงๆ

“ขอบคุณค่ะ!”ฝางเจิงเจิงเห็นแบบนี้จึงรีบขอบคุณ

เธอไม่รู้ว่าทำไมคุณชายเกานี้ถึงได้เกรงใจเธอขนาดนี้ ดังนั้นในใจเธอเลยกระวนกระวายเล็กน้อย

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน