“งั้นทำไม่เอาพวกมันไปปลูกที่อื่นล่ะ?” กู่เฟยจางเอ่ยถาม: “ทิ้งไว้ที่นี่แบบนี้ มันสิ้นเปลืองมากจริง ๆ นะ”
“ทำไม่ได้ สภาพแวดล้อมที่อำนวยของที่นี่ทำให้หญ้าวิเศษมีชีวิตต่อไปได้ แต่ทันทีที่ไปสู่โลกภายนอก หญ้าวิเศษก็จะเฉาตายไปอย่างรวดเร็ว สูญเสียฤทธิ์ยาทุกอย่างไป” กู่ยี่เทียนกล่าวอธิบาย
“น่าเสียดายจัง” กู่ยี่เทียนถอนหายใจยาว ๆ
“ถ้าหากคุณยินยอมที่จะเข้าร่วมศึกษาค้นคว้ากับพวกเรา ผมคิดว่าไม่นานก็คงจะค้นพบวิธีใช้ประโยชน์จากหญ้าวิเศษ” จู่ ๆ กู่ยี่เทียนก็เอ่ยขึ้นมา: “ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเข้าร่วม”
กู่เฟยจางยินดีปรีดาขึ้นมาทันที: “แน่นอน! ผมยินดีที่จะเข้าร่วมอย่างแน่นอน!”
สำหรับคนที่หลงใหลในเภสัชวิทยาเช่นนี้แล้ว เขาไม่ยอมที่จะพลาดโอกาสแบบนี้ไปอย่างแน่นอน
กู่ยี่เทียนยิ้มขึ้นมาทันที
สีหน้าท่าทางของปรมาจารย์กำลังภายในคนอื่น ๆ พิลึกกึกกือขึ้นมา
กู่เฟยจางเป็นเจ้าหุบเขาแห่งหุบเขาราชายา ท่าทีของเขาก็คือท่าทีของหุบเขาราชายา ในครั้งนี้……มันไม่ธรรมดา!
กู่ยี่เทียนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ: “ไปกันเถอะ เดินไปข้างหน้าต่อ!”
ทุกคนเดินผ่านเส้นทางมายามา เดินไปได้อีกสักระยะ กู่ยี่เทียนก็ได้หยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง
“ข้างหน้าเป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างมากอีกแห่งหนึ่ง ที่มีแรงฉุดดึงที่แข็งแกร่งอยู่ทั่วทุกสารทิศ อย่าลืมใช้กำลังภายในปกป้องจุดที่อ่อนแอที่สุดในร่างกายของพวกนายเอาไว้”
เมื่อเห็นท่าทีจริงจังของกู่ยี่เทียน เป็นธรรมดาที่ทุกคนจะไม่กล้าเป็นเหมือนตอนที่เข้ามาแรก ๆ ต่างพากันระแวดระวังขึ้นมาทันที
“พวกเราเรียกที่นี่ว่าวังวนใหญ่ เข้าไปกันเถอะ”
กล่าวจบ กู่ยี่เทียนก็ได้ใช้รัศมีห่อหุ้มตัวเองไว้ ราวกับได้เอาตัวเองเข้าไปซ่อนอยู่ในฟองอากาศ
กู่ยี่เทียนปล่อยพลังชี่ที่แข็งแกร่งออกมาจากร่างกาย จากนั้นพลังชี่ก็ได้หดตัวลง ราวกับชุดเกราะที่ไม่มีรอยต่อห่อหุ้มร่างของเขาเอาไว้
“ถ้าหากไม่สามารถปกป้องร่างกายของตัวเองทั่วทุกตารางนิ้วได้ จะต้องรีบบอกโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นหลังจากที่เข้าไปแล้วพบกับอันตรายอย่าหาว่าผมไม่เตือน พลังและทิศทางของแรงฉุดดึงในที่นี่นั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา พลังมหาศาล เพียงพอที่จะฉีกขาดเหล็กกล้า ถ้าหากไม่ทันระวังถูกฉุดเอาลูกตาหรือใบหูออกมา งั้นก็ทำได้เพียงยอมรับว่าตัวเองนั้นโชคร้ายแล้ว”
กล่าวไป ทุกคนก็พลางเดินไปข้างหน้า ไม่นาน แผ่นหยกใต้เท้าที่ทุกคนเดินอยู่นั้นก็ได้หายไป ด้านหน้านั้นไม่ได้มีอะไรปูรองพื้นอีก แต่เป็นเพียงพื้นดินโคลนเปล่า ๆ
หลี่ฝางเหยียบเท้าลงไปบนพื้นดินโคลน และได้ทิ้งรอยที่ชัดเจนเอาไว้
ในเวลานี้ เขาเองก็สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของสนามพลังที่มาจากทั่วทุกสารทิศ
รัศมีที่ครอบคลุมปกป้องร่างกายเอาไว้นั้น ได้ถูกพลังของที่นี่ฉุดกระชากลากดึงจนมีเสียงดัง “เอี๊ยด ๆ”
ถ้าหากเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งอยู่ที่นี่ เกรงว่าคงถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ไปภายในไม่กี่วินาที
หลี่ฝางหันหลังกลับไปดูคนที่อยู่ด้านหลัง เหล่าปรมาจารย์กำลังภายในพวกนั้นดูแล้วค่อนข้างจะกินแรงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร ทำให้หลี่ฝางวางใจลงมาบ้าง
“สถานที่บ้าบออะไรเนี่ย! ถุย!”
โจวเหว่ยยี่จากตระกูลเมืองโจวเจียงตงตะโกนด่าด้วยความโมโห พลางถ่มน้ำลายลงไปบนพื้น ดูแล้วเหมือนจะอารมณ์เสียมาก
และเหตุการณ์นี้ก็ได้ถูกกู่ยี่เทียนเห็นเข้าพอดี ทันใดนั้นเขาก็ตวาดขึ้นมา: “ไอ้บ้าเอ๊ย แกทำอะไรของแก!”
“ฉันทำอะไรเหรอ?” โจวเหว่ยยี่เอ่ยถามด้วยท่าทางประหลาดใจ
“ปัญญาอ่อนเอ๊ย นี่แกกล้าถ่มน้ำลายลงไปบนพื้นได้ยังไง!” กู่ยี่เทียนโมโหขึ้นมากกว่าเดิม
“ฉันแค่ถ่มน้ำลายนายก็จะยุ่งด้วยเหรอ?” โจวเหว่ยยี่โมโหขึ้นมาทันที จะว่ายังไงเขาก็เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน ต่อให้กู่ยี่เทียนแข็งแกร่งกว่าเขามาก ก็ไม่จำเป็นต้องมาหาเรื่องตัวเองเพราะเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้หรอก!
และในตอนนั้นเองจู่ ๆ หลี่ฝางก็พลันพบว่า พื้นดินตำแหน่งที่โจวเหว่ยยี่ถ่มน้ำลายลงไปนั้น ก็ได้ค่อย ๆ นูนขึ้นมา
หลี่ฝางสามารถพบได้ เป็นธรรมดาที่กู่ยี่เทียนจะยิ่งไม่อาจละลาย เขาใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบลงไปบนพื้นอย่างหนัก แฝงไปด้วยพลังอันมหาศาล จนเกิดแรงระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่
การลงมืออย่างกะทันหันของกู่ยี่เทียนทำให้ทุกคนตกใจ และได้รีบร้อนมุงขึ้นไปดู ก็ได้พบว่าในหลุมที่ถูกกู่ยี่เทียนระเบิดออกมานั้นมีอะไรบางอย่างที่เหมือนกับรากไม้ปรากฏอยู่ กลับมุดดินลงไปราวกับสิ่งมีชีวิต ช่างน่าขนลุกยิ่งนัก
สีหน้าของกู่ยี่เทียนพลันเปลี่ยนไป และใช้เท้ากระทืบลงไปบนพื้นอีกครั้ง กำลังภายในระเบิดออกมา พลังทำลายล้างของเท้านี้นั้นไม่ธรรมดา ระเบิดจนเป็นหลุมขนาดใหญ่ลึกสองเมตร
ฝุ่นลอยตลบอบอวล ทุกคนต่างรีบขยับหลบทันที กลับเห็นกู่ยี่เทียนมีสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
หลี่ฝางอดไม่ได้จึงถามขึ้นมา: “เกิดอะไรขึ้นน่ะ!”
นี่ก็เป็นสิ่งที่คนอื่น ๆ คิดอยากจะถามเหมือนกัน ทันใดนั้นทุกคนต่างก็ได้เพ่งความสนใจมาทางนี้
“มีปัญหานิดหน่อย” กู่ยี่เทียนส่ายหัว “อยู่ที่ตรงนี้ กลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตเพียงเล็กน้อยอาจส่งผลร้ายแรงได้ เหมือนกับพวกรากไม้เมื่อสักครู่……เพียงแค่ได้รับข้อมูลทางพันธุกรรมเพียงเล็กน้อย ก็ได้ถูกสถานที่แห่งนี้สร้างขึ้นมาภายในชั่วพริบตา”
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย?” หลี่ฝางตกใจเล็กน้อย: “พันธุกรรมเพียงเล็กน้อย……หรือว่า……”
ทั้งสองต่างก็ได้หันมองไปที่โจวเหว่ยยี่
โจวเหว่ยยี่เองก็ตะลึงงัน แล้วตะโกนขึ้นมาทันที: “นี่พวกนายแกล้งฉันเล่นหรือเปล่าเนี่ย ฉันแค่ถ่มน้ำลายคำเดียวเอง ก็สามารถสร้างสัตว์ประหลาดออกมาได้แล้วหรือยังไง?”
“ถุย ฉันดูแล้วนายก็แค่คิดจะหลอกล่อให้พวกเราเข้าร่วมต้าเซี่ยหลงเช่ว นายคิดว่าฉันเป็นเหมือนกู่เฟยจาง……”
โจวเหว่ยยี่ยังไม่ทันได้พูดจบ จู่ ๆ ที่ใต้เท้าก็ได้เกิดแรงสั่นสะท้านขึ้น ไม่รอให้โจวเหว่ยยี่ได้ตอบสนองใด ๆ ทันใดนั้นพื้นดินก็ได้ถล่มลงไป ปรากฏเป็นหลุมลึกขนาดมหึมา และได้กลืนกินโจวเหว่ยยี่เข้าไปทันที
