ผ่านไปไม่นานนัก หลี่ฝางก็กลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหนึ่ง ยื่นมือไปจับหลิวฮุยขึ้นมา
“แกอธิบายให้ฉันฟังสิ!”
“รอเดี๋ยว! อย่าเพิ่งวู่วาม!” หลิวฮุยรีบตะโกนพูดว่า “ฉันจะต้องสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจนแน่นอน!”
หลี่ฝางหรี่ตา แล้วพยายามควบคุมให้พลังพิฆาตในใจให้สงบลง โยนหลิวฮุยลง แล้วเดินไปตรงหน้าหยางฉง
“เอาล่ะ ผ่านไปแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้คุณได้รับบาดเจ็บอะไรทั้งนั้น……” หลี่ฝางค่อยๆประคองกอดหยางฉงไว้ แล้วพูดปลอบโยนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ในที่สุดหยางฉงก็ค่อยๆตั้งสติคืนมาได้ โผเข้ากอดหลี่ฝางแล้วตะโกนร้องไห้เสียงดังออกมา
“หมดเรื่องแล้ว หมดเรื่องแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ” หลี่ฝางปลอบโยนหยางฉงด้วยเสียงเบาๆ
เมื่อเห็นดูหลี่ฝางทางนี้ท่าทางที่กระซิบออดอ้อนกัน หลิวฮุยก็ถอนหายใจแล้วคลานขึ้นมาด้วยตัวเอง
ไม่นานนัก คนของต้าเซี่ยหลงเช่วก็ตามมาถึง เริ่มจัดการเก็บกวาดที่นี่ให้เข้าที่เข้าทาง
หลิวฮุยรู้สึกจนใจจริงๆ ทำไมทุกครั้งที่หลี่ฝางก่อเหตุขึ้นตัวเองก็จะต้องเป็นคนที่คอยตามเก็บตามเช็ดอยู่ข้างหลังทุกครั้งไป?
ต้าเซี่ยหลงเช่วก็ได้จัดการหาสถานที่ใหม่ให้หลี่ฝางทั้งสองคนนั้นอยู่ชั่วคราวไปก่อนตอนบ่าย หลิวฮุยก็มาหาอีกครั้งหนึ่ง ก็ได้สืบรู้แน่ชัดถึงที่มาที่ไปของเรื่องนี้แล้ว
“พวกที่ซุ่มยิงแกเป็นพวกทหารรับจ้างสากล พวกเขา……ได้รับเงินรางวัลนำจับจากเจิ้งเหวินซิงมาจัดการกับแก สำหรับสองคนที่เป็นผู้สั่งการที่ถูกแกฆ่านั้น เป็นคนของราชวงศ์”
ในขณะที่ได้รับข่าวสารครั้งแรกนั้นหลิวฮุยก็รู้สึกประหลาดใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังรู้สึกลังเลว่าควรจะบอกความจริงให้หลี่ฝางรับรู้หรือไม่
แต่ว่าหลังจากคิดไตร่ตรองแล้วเขาจึงพูดความจริงออกมาดีกว่า ไม่เช่นนั้นแล้วถ้าหากหลี่ฝางรู้ความจริงทีหลังละก็ เกรงว่าจะยุ่งยากมากกว่านี้
“คาดเดาว่าคนของราชวงศ์ไม่รู้ได้ข่าวของแกมาจากไหน จงใจถือโอกาสที่จะเอาเงินรางวัลนำจับแกจากเจิ้งเหวินซิงมาจัดการกับแก คิดอยากจะมาสืบดูแล้วถือโอกาสที่จะฆ่าแกไปด้วย”
“โฮ่เอ่อ！”หลี่ฝางตะโกนชื่อคนนี้ออกมาอย่างกะทันหัน
“ใครเหรอ?”
“เมื่อคืนนี้ฉันได้เจอกับนักธุรกิจชาวต่างชาติคนหนึ่ง ไอ้หมอนั่นเป็นคนที่จำฉันได้เป็นคนแรก!”
“ฉันจะรีบไปสืบหาเขา” หลิวฮุยก็รีบดำเนินการทันที แต่แล้วใช้เวลาไม่นานนัก เขาก็แจ้งข่าวร้ายกลับมา
โฮ่เอ่อถูกคนยิงตายไปแล้ว
หลี่ฝางเข้าใจแล้วว่า นี่คือการฆ่าคนปิดปาก
ตอนนี้หลิวฮุยก็ตะคอกใส่ลูกน้องของตัวเองว่า “รีบไปสืบมาด่วนเลย! ไปสืบหารายละเอียดข้อมูลการลักลอบเข้าเมืองของไอ้ทหารรับจ้างพวกนี้มาให้หมด! คิดว่าที่นี่เป็นที่ไหนเหรอ? สนามรบทางเมืองใต้หรือไง? ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าจะด้วยฐานะอะไรถ้าสืบได้ว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ละก็ จับไปขังไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง!”
หลิวฮุยโกรธจนแทบจะบ้าคลั่ง เกิดเรื่องราวเช่นนี้ภายในประเทศ มันเป็นการตบหน้าเขาและต้าเซี่ยหลงเช่วชัดๆเลย
สุดท้ายแล้วเรื่องนี้ก็ถูกรายงานข่าวออกมาว่าเป็นการระเบิดเกิดจากสาเหตุแก๊สรั่ว พวกคนที่นอนสลบอยู่ตอนนั้นก็อ้างว่าเป็นสาเหตุถูกพิษจากการรมแก๊สที่รั่วออกมา
ส่วนหลี่ฝางตอนนี้ กำลังจะได้พบกับผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งที่จะไม่พูดถึงไม่ได้
“ท่านผู้อาวุโส!”
เมื่อได้เห็นผู้ยิ่งใหญ่คนนี้แล้ว หยางฉงที่อยู่ข้างกายหลี่ฝางก็ตกใจจนเอามือปิดปากตัวเองไว้ สุดท้ายแล้วหลี่ฝางก็หมดความระแวงสงสัยในที่สุด
ถ้าหากสามารถเชิญผู้เฒ่าที่คนทั่วทั้งประเทศก็รู้จักมาเพื่อโกหกหลี่ฝางได้ละก็ ก็ถือว่าหลิวฮุยเก่งกาจมาก!
“หลี่ฝาง! ตอนนี้คุณยังจำฉันได้ไหม?” ผู้เฒ่าถามด้วยรอยยิ้ม
“ฉันจำท่านได้ แต่ว่าดูจากในทีวีนะ” หลี่ฝางยิ้มอย่างรู้สึกเคอะเขินเล็กน้อย
“ดูไปแล้วคุณสูญเสียความทรงจำไปแล้วจริงๆ” ผู้เฒ่าก็แอบถอนหายใจ “แต่ละคนก็ย่อมถนัดไปตามอาชีพของตนเอง คงต้องอาศัยคนที่เก่งเฉพาะทางด้านนี้มาดูแล้วล่ะ”
ไม่นานนัก กู่ยี่เทียนและกู่เฟยจางก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง
“หลี่ฝาง สำหรับฉันพอจะจำได้บ้างไหม?” กู่ยี่เทียนถามด้วยความตื่นเต้น
เมื่อเห็นหลี่ฝางไม่ได้รับบาดเจ็บจากการที่เข้าช่วยเหลือเขาตอนอยู่ที่สุสานจูหลงนั้น ในใจเขาก็ค่อยสบายใจขึ้น
“จะต้องให้ทุกคนถามฉันแบบนี้เลยเหรอ…….” หลี่ฝางรู้สึกไม่มีทางเลือก
กู่เฟยจางพยักหน้าเห็นด้วย “งั้นก็เริ่มเลยดีกว่า ไม่ต้องมีพิธีรีตองแล้ว ให้ฉันช่วยตรวจดูอาการของปรมาจารย์หลี่ก่อนก็แล้วกัน”
“ตรวจดูยังไงล่ะ?” หลี่ฝางมองดูกู่เฟยจาง หลังจากที่เขาได้รู้จักฐานะของกู่เฟยจางจากการแนะนำแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ระแวงอะไรแล้ว
กู่เฟยจางเปิดกระเป๋ายาที่ติดตัวมาตลอด ภายในนั้นมีเข็มเงินหลายชนิดและเครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ
“ขอให้ปรมาจารย์หลี่ทำตามที่ฉันบอกก็แล้วกัน ใช้เวลาไม่มากหรอก”
กู่เฟยจางพูดพลาง ก็หยิบขวดยาออกมาขวดหนึ่งแล้วเทยาเม็ดสีแดงออกมาหนึ่งเม็ด จากนั้นก็ยื่นให้กับหลี่ฝาง
“ขอให้ปรมาจารย์หลี่กินยาระงับประสาทเม็ดนี้เข้าไป จากนั้นก็มานอนบนเก้าอี้เอนนี้”
หลี่ฝางก็ทำตาม นิ้วมือทั้งสิบของกู่เฟยจางก็กดลงตรงจุดฝังเข็มบนศีรษะของหลี่ฝาง แล้วค่อยๆนวดคลึง
“ลองผ่อนคลายลง ทำให้จิตใจอารมณ์ของคุณปลดปล่อยออกมาให้หมด”
หลี่ฝางค่อยๆผ่อนคลายลง กู่เฟยจางก็ดึงมือทั้งสองข้างกลับมา แล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมา จากนั้นก็ปักลงไปในตำแหน่งจุดฝังเข็มบนศีรษะของหลี่ฝาง
ในไม่ช้า บนศีรษะของหลี่ฝางก็มีเข็มเงินหลายสิบเล่มฝังอยู่ ภายใต้การควบคุมพลังภายในของกู่เฟยจาง เข็มพวกนั้นก็ค่อยๆสั่นไหว
“คุณคิดอะไรออกหรือเปล่า?” กู่เฟยจางถามด้วยเสียงเบาๆ
หลี่ฝางพูดด้วยเสียงคลุมเครือเหมือนฝันละเมอ “ไม่มีอะไรเลย”
กู่ยี่เทียนมองไปยังผู้อาวุโสแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะต้องเพิ่มแรงกระตุ้นให้มากกว่านี้ถึงจะได้”
“คุณก็ตัดสินใจเอาเองก็แล้วกัน” ผู้อาวุโสก็ยังคงลังเลอยู่ แต่กู่ยี่เทียนกลับรีบชิงตอบก่อน
ไม่มีความกังวลใดๆแล้ว กู่เฟยจางจึงเริ่มปฏิบัติการต่อไป เริ่มจากให้หลี่ฝางกินยาที่แตกต่างกันหลายชนิด จากนั้นก็ใช้เงินเข็มอาบยาที่ไม่เหมือนกันปักลงไปบนศีรษะของหลีฝางอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากนั้นเขาจึงใช้พลังภายในควบคุมเข็มเงินไว้ เพื่อให้หลี่ฝางค่อยๆดูดซับยาพวกนั้นเข้าไป
