“เฟ่ยเหวินเย่า? พี่ใหญ่ที่หลบอยู่ในที่มืดแห่งเมืองจินซาน!” ได้ยินคำแนะนำจากเฮียเว่ย หลี่ฝางยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูด นิ่งหรงหรงก็ได้อุทานขึ้นมาแล้ว
เฟ่ยเหวินเย่าแห่งจินซาน ชื่อนี้สำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองจินซาน ที่พอจะมีหูมีตาบ้างนั้น ต่างก็คุ้นเคยกับชื่อนี้
ทั้งชีวิตของผู้ชายคนนี้มีสีสันระดับตำนาน ว่ากันว่าในตอนนั้นเขาเป็นนักเรียนที่มีความประพฤติดีของโรงเรียน ต่อมาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาถึงได้กระโดดเข้าสู่ความมืด และแสดงฝีมือในการลงมือที่น่าทึ่งออกมา จนได้กลายเป็นพี่ใหญ่แห่งเมืองจินซานในที่สุด
ทั้งหมดนี้ เขาทำมันสำเร็จโดยใช้เวลาเพียงสิบกว่าปี และหลายปีถัดมา ก็ยังไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของเขาได้
เผชิญหน้ากับบุคคลระดับนี้ เป็นธรรมดาที่นิ่งหรงหรงจะตกตะลึง
ไม่ทันรอให้เธอและหลี่เหวยตื่นจากอาการตกใจ เฮียเว่ยก็หันไปคุยกับเฟ่ยเหวินเย่าอีกครั้ง: “ส่วนคุณหลี่……ผมคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องให้ผมแนะนำ!”
“แน่นอน ถ้าฉันยังไม่รู้จักคุณหลี่ งั้นธุรกิจนี่ฉันก็คงไม่ต้องทำมันแล้ว” เฟ่ยเหวินเย่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่ได้ออกมาเดินเล่นเพราะไม่มีอะไรทำจริง ๆ หรอกนะ แต่เพราะได้ยินมาว่าที่นี้มี “เซียนพนัน” ปรากฏตัวขึ้น ยอดนักพนันที่เขาเชิญมายังจับไต๋ของอีกฝ่ายไม่ได้เลยสักนิดเดียว จึงคิดที่จะออกมาดูหน่อย
ตามความคิดของเขาแล้ว แน่นอนว่าจะต้องชักชวนโน้มน้าวมาเป็นพวก ถึงจะดีที่สุด หรือต่อให้ชักชวนมาไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องผูกพันธมิตรเอาไว้ จะให้อีกฝ่ายมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ไม่ได้
แต่หลังจากที่ได้พบเห็นหลี่ฝาง เฟ่ยเหวินเย่าก็ได้สะบัดความคิดอื่น ๆ ออกไปจากสมองจนหมด เหลือเพียงแค่ความคิดเดียว: พยายามผูกมิตรกับหลี่ฝางอย่างเต็มกำลัง!
“เจ้าสี่เว่ย นายทำแบบนี้ไม่ถูกนะ นายพาคุณหลี่มาเที่ยว ทำไมไม่บอกฉันสักคำล่ะ ปิดบังฉันไว้แบบนี้ ทำให้ดูเหมือนฉันไม่มีมารยาทเลยน”
กล่าวไป เฟ่ยเหวินเย่าก็เป็นฝ่ายยื่นมือออกมาก่อน หลี่ฝางเองก็เพียงแค่ยื่นมือออกมาจับอย่างเรียบง่าย
เขารู้ว่า คนอย่างเฟ่ยเหวินเย่า ต่อให้ภายนอกจะแสดงท่าทางสุภาพอ่อนโยนออกมามากเพียงใด เป็นมิตรมากขนาดไหน ก็ไม่อาจที่จะผูกมิตรอย่างลึกซึ้งด้วยได้
ในตอนที่คุณแข็งแกร่ง เขาก็จะมาผูกมิตรกับคุณ ในตอนที่คุณอ่อนแอ ถ้าหากมีผลประโยชน์ เขาอาจจะเป็นคนแรกที่เหยียบคุณซ้ำ
ในแง่นี้เขาเทียบกับเฮียเว่ยไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่างน้อยเฮียเว่ยก็เห็นแก่ความเป็นพี่เป็นน้อง แต่ในดวงตาของเฟ่ยเหวินเย่า หลี่ฝางเห็นมีเพียงผลประโยชน์อยู่เท่านั้น
ไม่ว่ากับใครก็เหมือนกันหมด
“หายากนักที่คุณหลี่จะมาที่นี่ ไปดื่มที่ห้องของผมหน่อยดีไหม?” เฟ่ยเหวินเย่ากล่าวเชิญชวนอย่างกระตือรือร้น
หลี่ฝางพยักหน้า ตอบตกลงไป
เล่นอยู่ที่นี่มาพอสมควรแล้ว เขาก็อยากจะเปลี่ยนที่พักผ่อนสักหน่อยเหมือนกัน
ไม่นาน ทั้งสองคนก็ได้เข้ามาในห้องที่เงียบสงบ
ที่ด้านข้างนั้นมีสาว ๆ ระดับพรีเมียมยืนเรียงแถวอยู่ อย่างน้อยก็สูงกว่าสาว ๆ ที่อยู่ด้านนอกนั้นขึ้นมาสองระดับ
นอกจากนี้แล้ว ยังมีชายชุดดำหน้าตาเคร่งขรึมนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง หลี่ฝางสัมผัสได้ว่าฝีมือของเขานั้นไม่เลวเลย คงเป็นบอดี้การ์ดคนสำคัญของเฟ่ยเหวินเย่า
“คุณหลี่เที่ยวสนุกหรือเปล่า?” เฟ่ยเหวินเย่ารินเหล้าด้วยตัวเองหนึ่งแก้ว และวางลงตรงหน้าของหลี่ฝาง และกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ก็ดีนะ” หลี่ฝางตอบเรียบ ๆ
“ฮ่า ๆ ๆ เป็นเกียรติของผมมากที่คุณหลี่ยอมตอบคำการเชื้อเชิญ”
เฟ่ยเหวินเย่าหัวเราะพลันชี้ไปที่สาว ๆ ที่ยืนเรียงแถวอยู่ด้านข้างพลางกล่าว: “สาว ๆ พวกนี้สวยมาโดยกำเนิดไม่เคยทำศัลยกรรมมาเลย ไม่ทราบว่าคุณหลี่สนใจหรือเปล่า……”
เฮียเว่ยได้ยินดังนั้น หัวใจก็จมดิ่งลงไปทันที
ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะตีสนิทกับหลี่ฝางได้ ถ้าหากให้เฟ่ยเหวินเย่าแย่งความดีความชอบไปที่ตรงนี้ เขาคงต้องอึดอัดตายแน่
แต่ว่า เรื่องนี้เขาก็ไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายได้ เขาทำได้เพียงเก็บอาการเอาไว้ และรอดูปฏิกิริยาของหลี่ฝางด้วยหัวใจที่เป็นกังวล
ส่วนหลี่ฝางที่ได้ยินคำพูดของเฟ่ยเหวินเย่า กลับเพียงยิ้มอย่างเรียบ ๆ และยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มคำหนึ่ง พล้าวยิ้มกล่าว: “เฮียแเฟ่ย เหล้าของที่นี่ไม่เลวเลย”
คำพูดนี้ทำให้เฮียเว่ยผ่อนคลายลงมาทันที และได้ทำให้เฟ่ยเหวินเย่ารู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
สาว ๆ ระดับพรีเมียมเช่นนี้ เขากลับไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลยสักนิด หรือว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิง?
เฟ่ยเหวินเย่าหัวใจสั่นสะท้านขึ้นมา คิดแม้กระทั่งว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่จะหาผู้ชายมาลองดู
แต่คิดดูแล้วการกระทำเช่นนี้อาจจะทำให้หลี่ฝางโมโหก็ได้ เขาก็เลยระงับความคิดที่รนหาที่ตายนี้ไป
เห็นปฏิกิริยาของหลี่ฝางที่มีต่อเขานั้นก็ไม่ค่อยจะสนิทสนมสักเท่าไหร่ เฟ่ยเหวินเย่าก็ไม่ได้ใส่ใจ
หนทางยังอีกยาวไกล ความแตกต่างระหว่างเขาและเฮียเว่ยนั้นห่างกันมาก สายตาที่มองเรื่องราวต่าง ๆ ก็แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง เฮียเว่ยอาจจะเป็นประเภทน้ำขึ้นแล้วรีบตัก ดังนั้นจึงพยายามประจบสอพลอหลี่ฝาง แต่เฟ่ยเหวินเย่านั้นคิดว่าโอกาสที่จะเจอหลี่ฝางในวันข้างหน้านั้นยังมีอีกเยอะ ดังนั้นจึงไม่รีบร้อน
ในตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูก็ได้ดังมาจากข้างนอก ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วกระซิบที่ข้างหูของเฟ่ยเหวินเย่าสองสามประโยค ทำให้สีหน้าของเฟ่ยเหวินเย่าเปลี่ยนไปทันที
“ขออภัยด้วย คุณหลี่ เพื่อสนิทคนหนึ่งของผมมาที่นี่ ผมขอตัวไปทักทายสักหน่อย” เฟ่ยเหวินเย่าลุกขึ้นพลางกล่าว
“ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในวันนี้ลงบัญชีฉัน เฮียเว่ย นายช่วยฉันดูแลคุณชายหลี่ให้ดี”
เฟ่ยเหวินเย่ากล่าวจบ ก็หันไปกล่าวขอโทษกับหลี่ฝางอีกครั้ง แล้วเดินตรงออกไปจากห้องทันที บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังก็ยืนขึ้นและเดินตามออกไป
เฮียเว่ยกล่าวอย่างโกรธเคือง: “น้ำใจแค่นี้ยังต้องให้นายขายด้วยเหรอ?”
ถึงแม้ปากจะพูดเช่นนั้น แต่ในใจของเฮียเว่ยนั้นกลับอยากรู้อยากเห็นมาก ว่าคนที่เฟ่ยเหวินเย่าไปพบนั้นเป็นใครกัน
สามารถทำให้เฟ่ยเหวินเย่ามีท่าทีเช่นนี้ได้ แขกคนนี้จะต้องมีตำแหน่งที่สูงส่งอย่างแน่นอน
