คนทั้งหลายนั้นมองอย่างเงียบๆ ในหน้าจอขนาดใหญ่นั้น เงาของคุณชายโล่นั้นเดินออกมาจากด้านนอก เพียงไม่นานก็เดินมาอยู่ตรงหน้านิ่งหรงหรงที่กำลังอยู่ตรงโต๊ะพนัน แถมยังมีหลี่เหวยที่กำลังแบ่งปันเรื่องของหลี่ฝางกับนิ่งหรงหรงอย่างตื่นเต้น ทำให้สีหน้าก็ดูไม่ได้ในทันที
เพียงไม่นาน เขาก็เอานาฬิกาของตัวเองออกมาเหยียบให้พังอย่างเต็มแรง ก่อนจะใส่นาฬิกาแล้วปรี่เข้าไป ชนเขาอย่างเต็มแรง
หลังจากนั้น ก็เป็นฉากแบบที่ทุกคนเห็น
เมื่อดูมาถึงตรงนี้ แววตาของทุกคนที่มองไปทางหลี่เหวย ก็เต็มไปด้วยความเห็นใจ
เรื่องที่เขาถูกเปิดโปงว่าเขาใส่ร้ายไอ้กระจอกนี้ต่อหน้าทุกคน ก็พอที่จะให้คุณชายโล่ไม่กล้าสู้หน้าได้แล้ว
ถึงขนาดที่คุณชายโล่คงจะไม่กล้าเจอใครเพราะความอับอายไปอีกสักพักใหญ่ๆ
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขาหาเรื่องหลี่ฝาง เพราะฉะนั้นโชคของเขา อาจจะเปลี่ยนไปอย่างเลวร้ายน่าสงสาร
หลี่ฝางในตอนนี้ ไม่อยากจะอดทนมาเสียเวลาแล้ว ก่อนจะถามคุณชายโล่ “ยังมีอะไรอยากจะพูดอีกไหม？”
แต่เมื่อมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีภยันตรายอยู่รอบด้านแบบนี้ และถูกดวงตามากมายจับจ้อง อารมณ์ของคุณชายโล่ก็แทบบ้าแล้ว
“ฉันตั้งใจเอง แล้วคุณจะทำอะไรฉันงั้นเหรอ！” คุณชายโล่มีแววตาของความบ้าคลั่ง
“เป็นแค่ไอ้กระจอก ฉันกลั่นแกล้งเขาแล้วจะทำไมเหรอ？เป็นคนไร้ประโยชน์ ฉันไม่ได้แกล้งเขาแค่วันนี้ จากนี้ฉันจะไปให้คนตามเก็บเขาตลอด ถ้าเก่งมากคุณก็ปกป้องเขาให้ได้ทุกวันสิ！”
เขาตะโกนออกมาเหมือนคนบ้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งอัดอั้นอย่างเต็มเปี่ยม
เขาไม่รู้ว่าฐานะของหลี่ฝางนั้นมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ดังนั้นตั้งแต่แรกเริ่ม เขาเลยไม่ได้สนใจหลี่ฝางเลย
ตามที่เขาคิด อันดับกำลังภายในน่าจะเป็นเพียงกำลังในการต่อสู้เท่านั้น จะเก่งมากแค่ไหน มันก็เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ？
ถึงแม้ว่าปรมาจารย์อู๋จะคุกเข่าให้เขาแล้วมันจะทำไมกัน？ถึงเฟ่ยเหวินเย่าจะไม่ช่วยตัวเองแล้วมันจะทำไมล่ะ？
เขาเป็นถึงคุณชายใหญ่ของ พ่อของเขาอยู่ในตำแหน่งมูลค่าหมื่นกว่าล้าน ถึงจะเป็นเฟ่ยเหวินเย่าแล้วจะทำอะไรเขาได้เล่า？
เดี๋ยวถึงเวลาก็แค่ใช้เงินฟาดเรื่องก็จบแล้ว อันดับกำลังภายในคนเดียว ก็เป็นแค่กำลังในการต่อสู้เท่านั้น จะมามีความรู้อะไรมากมาย？
ใช้เงินเพียงร้อยสองร้อยล้านปากไป ก็ทำให้เขามึนได้แล้ว！
คุณชายโล่คิดแบบนี้ เลยเริ่มหัวเราะขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง
จนกระทั่งหลี่ฝางตบเขาอย่างเต็มแรงทันที
“เพี๊ยะ！”
การตบครั้งนี้ ทำให้หน้าครึ่งหนึ่งของคุณชายโล่ก็บวมแดงขึ้นมาทันที และทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก
เขาโตมาขนาดนี้แล้ว ขนาดพ่อของตัวเองยังไม่เคยมาแตะต้องอะไรเขาเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
กลับคิดไม่ถึงเลย ว่าเวลาสั้นๆ ในคืนนี้ กลับถูกตบถึงสองครั้ง ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้！
“คุกเข่าลงขอโทษตอนนี้ ฉันจะให้คุณออกไปตอนนี้เลย” หลี่ฝางพูดเสียงเย็นชา
เขาไม่มีความอดทนอีกต่อไปแล้ว
“แกคิดว่าแกเป็นใคร！แค่กำลังในการต่อสู้กระจอกคนหนึ่ง มีวิทยายุทธ์เพียงเล็กน้อยก็คิดว่าตัวเองเก่งแล้วเหรอ？” ในสายตาของคุณชายโล่นั้นคลุ้มคลั่งเป็นอย่างมาก เลยด่าออกมาโดยไม่สนใจอะไรเลย
“คุณคิดว่าอยู่อันดับสูงกว่าเฟ่ยเหวินเย่าแล้วเก่งมากงั้นเหรอ？กล้ามาหาเรื่องฉัน เฟ่ยเหวินเย่าเองก็ปกป้องคุณไม่ได้หรอก！”
ไม่ว่าคนรอบๆ จะหัวเราะอย่างแดกดันขนาดไหน นิ่งหรงหรงก็ยังไม่อยากจะเข้าใกล้เขาเลย และความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขานั้น ก็ทำให้สติเขาหายไปอย่างไม่หยุดหย่อน
“รนหาที่ตาย！” ในใจของหลี่ฝางนั้นมีความอาฆาต
“ยอมได้ก็ต้องยอมกัน อายุยังน้อย ทำอะไรก็ต้องเหลือทางเอาไว้บ้าง！”
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่ม ท่าทีไม่สิ้นสุด แววตานั้นมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก
เพียงไม่นาน ก็มีคนตะโกนฐานะของชายคนนั้นออกมาจากกลุ่ม
“เขาเป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ด้านยุทธภพของหนานเจียง นั่นก็คือซุนกั๋วอันของตระกูลซุน！”
สามตระกูลใหญ่ด้านยุทธภพของหนานเจียง มีชื่อเสียง และความสามารถที่ไม่ธรรมดา
อย่างเช่นตระกูลเจิ้งที่มีความสัมพันธ์ดีกับหลี่ฝาง แถมยังมีคนมากฝีมืออย่างนายท่านเจิ้งอีกด้วย
ดังนั้นตระกูลซุนที่มีดีเทลเทียบเท่าสามตระกูลใหญ่ เลยมีความล้ำลึกอย่างเป็นปกติ
ดังนั้นถึงซุนกั๋วอันจะมีความสามารถไม่น้อยไปกว่าปรมาจารย์อู๋สักเท่าไหร่ แต่ฐานะของเขานั้นกลับมากกว่าปรมาจารย์อู๋ไม่รู้เท่าไหร่
ในตอนนี้เอง แววตาของทุกคนกลับมาตื่นเต้นอีกครั้ง พลางมองมาทางหลี่ฝาง เพราะอยากจะรู้ว่าตอนนี้เขาจะตัดสินใจอย่างไร
ถึงอย่างไร ฝีมือของตระกูลซุน ก็ไม่ใช่ว่าเฟ่ยเหวินเย่าจะสู้ได้อยู่แล้ว
“เขาเป็นรุ่นน้อง จะมาบังคับขู่เข็ญคนอื่นแบบนี้ได้อย่างไร？” ซุนกั๋วอันพูดอย่างมีเหตุผล “ปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะ จากนี้จะไม่ทำอะไรกันแล้ว เป็นอย่างไร？”
ถึงแม้จะเป็นลูกหลานตระกูลซุน แต่เขาเองก็รู้ หลี่ฝางในฐานะที่เป็นอันดับกำลังภายใน เพียงคนเดียวก็สามารถเทียบเท่ากับตำแหน่งของเขาในตระกูลซุนได้ ดังนั้นเขาเลยอยากปกป้องคุณชายโล่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆ ก็คงคาดหวังอะไรไม่ได้แล้ว
“ตอนแรกตระกูลโล่ไต่เต้าตระกูลซุนขึ้นมา ไม่แปลกเลยที่คุณชายโล่ดูไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น”
“คุณไม่รู้เลยใช่ไหม ได้ยินว่าพี่ชายของคุณชายโล่แต่งงานเข้าตระกูลซุน หึๆ ……”
“ร้ายกาจ ร้ายจริงๆ ！”
มีคนมากมายพูดขึ้นมา
คนที่สามารถไต่เต้าขึ้นไปหาตระกูลซุนได้นั้น เกรงว่าจะใช้วิธีแต่งงานเข้า ซึ่งมันก็เพียงพอที่จะทำให้คนอื่นๆ เห็นตระกูลโล่สูงส่งขึ้นเล็กน้อย
ถึงอย่างไร ตระกูลซุนก็มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก เขาเป็นเกินที่หนึ่งของที่ดินนี้ เมืองนี้ไปแล้ว ทั้งหนานเจียงนั้น มีเพียงสองตระกูลเท่านั้นที่สามารถเทียบกับพวกเขาได้
ขณะเดียวกันในใจของคนเหล่านี้ก็แอบคิด ว่าท่าทีที่จะทำต่อตระกูลโล่หลังจากนี้ เกรงว่าคงจะต้องเปลี่ยนสักหน่อยแล้ว
