นาทีที่สิ้นสุดประโยค โทชิโอะ คามิยะราวกับแก่ลงไปอีกสิบปี
อีกเพียงแค่นิดเดียวแท้ๆ ก็จะได้รับชัยชนะแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะได้รับความเสียหายมากแค่ไหน ก็สามารถชดเชยกลับมาได้
ท้ายที่สุดกลับอีกนิดเดียวเท่านั้น ทำให้โทชิโอะ คามิยะสูญเปล่าทุกสิ่ง
หากวันนี้ยังสู้กันต่อไป หลี่ฝางทำลายสะพานจริงๆ ละก็ เรื่องนี้คงจะแพร่สะพัดไปทั่วเมือง ถึงตอนนั้นความกดดันที่แบกรับ คงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวแล้ว แต่เป็นเบื้องบนทุกคน
ยิ่งไปกว่านั้น ความหวาดหวั่นที่ทุกคนได้รับ คงมากจนไม่สามารถคาดเดาไว้
เมื่อหลี่ฝางได้ยินคำของโทชิโอะ คามิยะ ในใจของเขาโล่งออกไปหนึ่งเปลาะ อันที่จริงเขาไม่มีทางลากคนมากมายขนาดนี้ไปตายกับเรื่องบ้าคลั่งนี้ได้
การเสี่ยงทายในครั้งนี้ เพียงแค่ เขาชนะก็เท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ท้ายที่สุดหากการตัดสินของโทชิโอะ คามิยะคือการสู้ตายกับเขาไปข้าง เขาก็ไม่มีทางทำลายสะพานหรอก แต่จะใช้แผนการอื่นแทน
อย่างเช่นว่า เปลี่ยนสถานที่รบใหม่ ไปในที่ที่ชนชั้นสูงรวมตัวกัน
หากสูญเสียประชาชนกว่าพันก็ยังไม่สามารถทำให้โทชิโอะเลิกราได้ แล้วถ้าหากสูญเสียชนชั้นสูงนับพันล่ะ?
หากเช่นนั้นแล้วโทชิโอะยังไม่ยอมเลิกรา งั้นหลี่ฝางก็ยอมแล้ว
“ไม่ โทชิโอะ คามิยะ!”
ได้ยินคำตอบของโทชิโอะ คามิยะเหมือนกัน เฟอร์กัสกลับโมโหขึ้นมา
“เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน แกจะไปสนใจพวกนักโทษทำไม……”
เฟอร์กัสคำรามอย่างบ้าคลั่ง เมื่อดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตจ้องเขม็งเขา ชะงักกะทันหัน
“คำว่าคนธรรมดาสองคำก็คนธรรมดา แกคิดว่าปรมาจารย์กำลังภายในเป็นใครกัน เทพหรือยัง?”
ปัง!
เสียงระเบิดดังขึ้นที่ยอดเสา ทันใดนั้น เสาเหล็กที่หลี่ฝางยืนอยู่นั้นถูกบิดจนเบี้ยว ส่วนเงาร่างของหลี่ฝาง เสียงสายลมที่ยอดสะพานถูกหักท่อน เกิดจู่โจมคำรามลั่น
“ต่อให้เป็นเทพจริงๆ ก็ไม่ได้!”
“ปัง!”
เสียงดังสนั่นอีกครั้ง เฟอร์กัสถูกหมัดของหลี่ฝางกำราบจนปลิวออกไป กระแทกเข้ากับสะพาน สะพานเหล็กก้านเสริมแรงปูน เกิดรอยหลุมขนาดใหญ่!
ชั่วพริบตา บนสะพานเกิดโกลาหล รถติด เสียงกรีดร้องของผู้คนดังสนั่นไปทั่ว
“หลี่ฝาง!”
โทชิโอะ คามิยะคำรามเสียงดังลั่นอย่างโกรธจัด แทบจะกลบเสียงของทุกสรรพสิ่ง
“หากแกคิดที่จะลงมือตรงนี้ ฉันไม่เกรงใจแน่!”
หลี่ฝางแสยะยิ้ม ยกขาขึ้นสูง ถีบไปที่เฟอร์กัสอย่างแรง
ปัง!
เสียงคำรามในครั้งนี้ดังสนั่นกว่าสองครั้งที่แล้วเป็นไหนๆ!
สะพานถูกรอยฝีเท้าอันที่สุดแรงเกิดของหลี่ฝางจนทะลุ
ร่างทั้งร่างของเฟอร์กัสโทชิโอะ คามิยะ ก่อนที่จะแทรกลงสู่หลุมใหญ่
โทมิโอะ คามิยะหน้าเสีย จ้องมองหลุมขนาดใหญ่บนสะพาน ทำได้เพียงหันหน้ากลับอย่างไร้หนทาง
เพราะการต่อสู้ของเฟอร์กัสและหลี่ฝางได้เปลี่ยนสถานที่แล้ว
“พระเจ้า เมื่อกี้ฉันไม่ได้เกิดภาพจินตนาการหรอกใช่ไหม?”
“กำลังถ่ายหนังอยู่หรือไง?”
“แม่ฮะ มนุษย์ต่างดาวบุกโลกแล้วฮะ!”
“ช่วยด้วย……”
……
จ้องมองหลุมขนาดใหญ่ที่เพิ่มขึ้น เหล่าคนบนสะพานต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน เกิดการกระทบกระเทือนอย่างแรง
หรือแม้แต่มีบางคนคิดว่าตนเองเกิดภาพจินตนาการ ถึงกับเข้าไปใกล้เพื่อสำรวจ กระทั่งใช้มือสัมผัสร่องรอยที่พื้น คนกลุ่มหนึ่งถึงได้เกิดบ้าคลั่งขึ้น
บางคนวิ่งหนีพลางกรีดร้อง บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นอัดวิดีโอ ในเวลานี้ ทุกคนต่างมีปฏิกิริยาที่แตกต่าง แสดงออกมากันให้วุ่น ช่างวิเศษเสียยิ่ง
คนมากมายต่างเป็นกังวลสองคนที่ตกลงไปในหลุม พูดให้ถูกคือ คนหนึ่งตกลงไปเอง อีกคนถูกถีบลงไป
และเมื่อทุกคนได้เห็นเงาร่างของคนบนผิวน้ำ ทุกคนรู้สึกคลั่งขึ้นมาอีกครั้ง
“เขาคนนั้นยืนอยู่บนผิวน้ำใช่ไหม? นี่เขาไม่ได้กำลังเล่นมายากลอยู่ใช่ไหม!”
หลี่ฝางในตอนนี้ กำลังยืนอยู่บนผิวน้ำทะเล ก้าวเดินไปยังเฟอร์กัสที่ค่อยๆ โผล่พ้นผิวน้ำทีละก้าว
เฟอร์กัสกระอักเลือดสีแดงสดออกมา การจู่โจมที่รุนแรงของหลี่ฝางเมื่อสักครู่ ทำให้ภายในของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
“แกกล้าฆ่าฉัน ทางราชวงศ์ไม่ปล่อยแกไปแน่!” เฟอร์กัสกล่าวด้วยความโมโห
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลี่ฝางอดหัวเราะลั่นไม่ได้
“ฮ่าๆ ถ้าฉันไม่ฆ่าแก ราชวงศ์ก็ยอมปล่อยฉันไปหรือไง?”
การข่มขู่ของเฟอร์กัส ช่างน่าขันเสียจริง
ในที่สุดเฟอร์กัสก็รู้ว่าหลี่ฝางตัดสินใจที่จะปลิดชีพเขา กระอักเลือดสีแดงสดออกมาอีกครั้ง ในสายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เขาอุตส่าห์ได้ขึ้นเป็นปรมาจารย์กำลังภายในด้วยความยากลำบาก เข้าร่วมทีมสิบสองอัศวิน เรื่องอะไรที่เขาจะต้องตายไปตอนนี้?
ทว่าการเผชิญหน้าต่อหลี่ฝาง เขาไม่มีโอกาสใดๆ อีกแล้ว
เช่นนี้ หลี่ฝางค่อยๆ เดินเข้าไปตรงหน้าเขา บีบลำคอของเขายกขึ้น
ใบหน้าของเฟอร์กัส ค่อยๆ ดำมืดลงเรื่อยๆ
ในเวลานี้เอง ความเคลื่อนไหวบางอย่างดังขึ้นจากเหล่าผู้คนบนสะพาน
“เห้ยๆ ไอ้หมอนั่นบ้าไปแล้วหรือ กระโดดสะพานยังจะเลือนแบบอีกเหรอ? ”
“รอเดี๋ยว เหมือนว่าเขาจับผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ด้วย! ไอ้สารเลว นี่มันฆาตกรรมเห็นๆ!”
บุคคลหนึ่งสูงราวสองเมตรขึ้น ชายหนุ่มร่างสูงกำยำบุคลิกดีผู้หนึ่ง ยืนนิ่งอยู่บนราวสะพาน ในมือของเขา มีหญิงสาวสวยผู้หนึ่ง
แม้ว่าเขาจะเหยียบราวเส้นหนึ่งเอาไว้ ก็ทำให้เสียงคลื่นลมพัดผ่านอย่างแรง ร่างของชายหนุ่มเสมือนกับประติมากรรมสำริดที่ตั้งบนสะพาน ไม่ไหวติง
ทว่าหญิงสาวที่อยู่ในเงื้อมมือของเขา ช่างดูน่าสงสารภายใต้คลื่นลมสาด บวกกับรูปลักษณ์ที่งดงามของเธอ กระตุ้นชายหนุ่มทั้งหลายอยากจะปกป้องเธอ
แต่กลับไม่มีผู้ชายแม้สักคนที่กล้าเข้าใกล้ เพราะชายหนุ่มร่างสูงที่จับหญิงสาวเอาไว้ ร่างของเขาแผ่ไอที่น่าหวาดผวา ทำให้คนธรรมดาไม่สามารถเข้าใกล้ได้
ชายหนุ่มที่ไว้ผมยาวประบ่า ดูมีความเหยียดหยามราวกับผู้สูงส่ง แถมยังมีจิตวิญญาณที่ไม่แยแสสรรพสิ่งของผู้นำ
เขาคือจักรพรรดิแห่งราชวงศ์
