ช่วงเวลาที่เงียบสงัดนี้เอง ใบหูของหลี่ฝางขยับกะทันหัน ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากโถงทางเดินไม่ไกล
หลี่ฝางแหงนหน้าขึ้นมอง ก็ได้พบว่าคนที่มาเยือนนั้นคือหลิวฮุย
“ทำไมถึงเป็นแกไปได้?”
หลี่ฝางกล่าวถามอย่างประหลาดใจ
“ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมมาเดินเล่นที่โรงพยาบาลได้ อย่าบอกนะว่าแกละเมอมา?” หลี่ฝางเย้ยหยัน
หลิวฮุยจับจ้องหลี่ฝางอย่างไม่พอใจ
เขาอยากจะแจ้นมาที่โรงพยาบาลในเวลาดึกดื่นแบบนี้เหรอ?
หากไม่ใช่เพราะหลี่ฝาง ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงที่อบอุ่น ไม่แน่อาจจะได้โอบสาวงามสักคนก็ได้!
อดพึมพำในใจอย่างยากลำบาก “เราสู้เขาไม่ได้ เราสู้เขาไม่ได้” เพื่อระงับความวู่วามที่อยากจะอัดหลี่ฝางสักหมัด หลิวฮุยกล่าว “ได้ข่าวว่านายท่านหยางผ่าตัด ฉันก็เลยมาดูสักหน่อย”
“แกยังรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” หลี่ฝางทำสีหน้าตกใจ
หลิวฮุยสีหน้ามืดมน
เขาเป็นถึงผู้ดูแลของ ต้าเซี่ยหลงเช่ว หากเรื่องแค่นี้ไม่รู้ ก็แย่สิ?
เมื่อคิดอย่างนั้น หลิวฮุยกล่าวอย่างเด็ดขาด “ท่านผู้อาวุโสให้ผมมาโดยเฉพาะ พวกเขาเป็นเพื่อนในสนามรบมาก่อน”
“งั้นเหรอ? แค่เรื่องนี้งั้นเหรอ?” หลี่ฝางจ้องมองหลิวฮุย
เขาไม่เชื่อว่าท่านผู้อาวุโสจะให้เขามาตั้งไกลเพื่อมาดูนายท่านหยางเท่านั้น หาเพราะเรื่องนี้ ให้ใครมาก็ได้ ทำไมจะต้องให้หลิวฮุยที่งานยุ่งตลอดเวลามาด้วยตนเอง?
คราวนี้หลิวฮุยไม่สามารถแสร้งต่อไปได้อีก และเบื่อที่จะวกไปวนมา กล่าว “ไม่ใช่เพราะแก เอกสารที่เอากลับมาจากที่ญี่ปุ่นเมื่อคราวก่อน ตอนนี้ยังอยู่ที่แกใช่ไหม?”
“อ๋อ!” หลี่ฝางเข้าใจเรื่องราวขึ้นมา หัวเราะพร้อมกล่าวอย่างประหม่า “ฮ่าๆ ต้องขออภัยด้วย หลังจากที่กลับมาจากญี่ปุ่นผมยุ่งมากเลย ลืมเรื่องนี้ซะสนิท ถ้าอย่างนั้น แกมาก็เพื่อเอกสารนี้โดยเฉพาะ?”
“……ก็ไม่ใช่เรื่องนี้ซะทีเดียวหรอก” หลิวฮุยลังเล ก่อนกล่าว “ทางด้านปีศาจซากปรักหักพังช่วงนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง ท่านผู้อาวุโสหวังว่าแกจะไปดูสักหน่อย”
“ปีศาจซากปรักหักพัง?” หลี่ฝางเกิดความสนใจขึ้นมา
“ใช่แล้ว” หลิวฮุยพยักหน้า กล่าว “หลังครั้งก่อนที่แกไปที่ปีศาจซากปรักหักพัง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นไปอีก ตอนนี้ไม่มีความสามารถระดับกำลังภายใน เข้าไปก็มีแต่แหลกสลาย เราไม่กล้าให้เหล่านักรบเข้าใกล้ เพราะงั้นถึงได้มาหานายเพื่อตรวจสอบสักหน่อย”
หลี่ฝางหยักหน้า รู้ว่าเรื่องนี้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“โอเค แต่ต้องรออีกสองวัน รออำนาจตระกูลหยางคงที่อีกหน่อย ผมถึงจะไปได้”
ไม่ว่าการผ่าตัดของนายท่านหยางในครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ หลายวันนี้ก็ไม่สามารถเป็นที่สนับสนุนของหยางฉงได้ ตอนนี้หยางฉงเพิ่งเข้ามาดูแลตระกูลหยาง ให้เธอเผชิญหน้าคนเดียวคงยากหลี่ฝางไม่สามารถไปไหนตอนนี้ได้
“แน่นอน” หลิวฮุยพยักหน้า ก่อนกล่าวเสริม “ตอนมาท่านผู้อาวุโสได้กำชับเอาไว้แล้ว นายท่านหยางกับเขาเป็นสหายร่วมสงคราม ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องดูแลตระกูลหยางอยู่แล้ว”
เมื่อหลี่ฝางได้ยินอย่างนั้น กลับนิ่งเฉย
สถานะของท่านผู้อาวุโสอันที่จริงก็เป็นการพันธนาการอย่างหนึ่ง เพราะเขาอยู่ในตำแหน่ง เพราะงั้นไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ หลายครั้งไม่สามารถนึกถึงตนเองได้เลย
เพราะงั้นต่อให้หยางเซี่ยวหู่เป็นสหายที่สู้ตายมาด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางให้ความดูแลและช่วยเหลือเป็นการส่วนตัว เพราะจะทำให้เกิดปัญหามากมายตามมาด้วย
ทว่าวันนี้เขากลับให้หลิวฮุยส่งสารมา อันที่จริงก็เพื่อหลี่ฝาง
เมื่อคิดได้อย่างนั้น หลี่ฝางอดรู้สึกขอบพระคุณชายชราคนนั้นไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้นหากชายชราคนนั้นยอมปริปากแทนตระกูลหยางจริงๆ ผลลัพธ์บางทีอาจจะมากกว่าที่หลี่ฝางลงมือควบคุมด้วยตนเองเสียอีก
ท้ายที่สุดทั้งคู่ตัดสินใจรอให้สถานการณ์ของตระกูลหยางคงที่ก่อน จะพูดให้ถูกคือรอให้หยางฉงควบคุมได้ หลี่ฝางถึงจะออกเดินทางไปที่ปีศาจซากปรักหักพัง
อย่างไรซะการเปลี่ยนแปลงของปีศาจซากปรักหักพังก็ไม่ใช่วันสองวันซะหน่อย จะช้าหรือเร็วไปหนึ่งวันก็ไม่ได้แตกต่างอะไร
เมื่อตกลงกับหลี่ฝางได้ หลิวฮุยจึงจากไปทันที
ทีท่ารีบร้อนของเขา หลี่ฝางก็รู้ในทันที ภารกิจของหลิวฮุยวันคืนนี้คงยังห่างไกลจากการลุล่วง
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงอย่างไม่รู้ตัว
โถงทางเดินเงียบสงัดขึ้นเรื่อยๆ คนส่วนใหญ่บ้างก็ขดตัวพักผ่อน บ้างก็เหลือบไปทางห้องผ่าตัดด้วยความกังวล อย่างไรซะเวลานี้ สมาชิกของตระกูลหยางวิตกกังวลอย่างมาก
ทว่าก็มีกลุ่มคนที่ไม่ฝักไม่ใฝ่ อย่างเช่นพวกไม่เอาไหนคนเดียวของรุ่นสอง หยังเซิงโหย่ว ตอนนี้เขากำลังนอนหลับลึกอยู่บนเก้าอี้คนเดียว ส่งเสียงกรนจนคนในตระกูลหยางต่างส่ายหน้าอย่างระอา
หลี่ฝางเองก็ยอมใจในคนอย่างหยังเซิงโหย่ว แต่เขาก็ไม่ได้ก่อความวุ่นวาย จึงปล่อยเขาไป
ที่สุด ตั้งแต่เริ่มการผ่าตัดหนึ่งวันก่อนหน้าจนถึงเช้าวันที่สองเสร็จสิ้น การผ่าตัดในครั้งนี้ใช้เวลาไปสิบกว่าชั่วโมง
เมื่อเห็นประตูห้องผ่าตัดเปิดออก สมาชิกของตระกูลหยางต่างหันกลับไปมองเป็นตาเดียว ทุกคนต่างอยากรู้ผลลัพธ์
“ผู้อำนวยการหลิว การผ่าตัดเป็นอย่างไรบ้าง?” หยางฉงรีบปรี่ตัวเข้าไปถามเป็นคนแรก
ผู้อำนวยการหลิวในตอนนี้ หลังผ่านการผ่าตัดอันยาวนาน เขาอ่อนล้าอย่างมาก
แต่เขาก็ยังคงตั้งสติ ประกาศกับสายตาแต่ละคู่ “การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้นายท่านหยางไม่เป็นอะไรแล้ว”
ทันใดนั้น สมาชิกตระกูลหยางต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก
