นาทีอันตรายมาเยือน หลี่ฝางไร้ความรู้สึกใดๆ อย่างน่าประหลาด มีเพียงแค่ความสงบนิ่งที่ยากจะบรรยาย
เสมือนกับผ้าตาข่ายอันบางเบาได้ถูกเปิดออก ในหัวความทรงจำในอดีตที่ไม่ว่าจะพยายามนึกอย่างไรก็นึกไม่ออก แต่ตอนนี้ในหัวของเขาราวกับมีแถบอักษรวิ่งผ่าน
บางที นี่อาจเป็นนาทีสุดท้ายของชีวิต ในที่สุดหลี่ฝางก็จำทุกอย่างได้
เพียงชั่วพริบตา ก็ได้เดินผ่านชีวิตของตนเองในอดีต ภาพสุดท้ายในหัวของหลี่ฝางหยุดอยู่ในช่วงเวลาที่เขาสูญเสียความทรงจำไป
นั่นก็คือที่สุสานจูหลง เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ในครั้งนั้นที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์!
แถมยังเลือนรางราวกับไม่มีอยู่นั่นอีก แต่ก็เสมือนว่าเป็นประตูเทพที่มีอยู่จริง……
ประตูที่ตั้งสูงตระหง่าน บานนั้นสลักไปด้วยลวดลายดอกไม้สลับซับซ้อนมากมาย อุดมไปด้วยกลิ่นอายความลึกลับแบบโบราณค่อยๆ แง้มออกเป็นร่องให้กับหลี่ฝาง
ความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นเจือจางลง เมื่อเขาได้สติตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลี่ฝางก็ได้กลับมายังโลกแห่งความเป็นจริงของเขา
ทุกสิ่งรอบกายยังคงอยู่ในช่วงเวลาเกิดระเบิด ระเบิดอุณหภูมิสูง ความดันสูง รังสีนิวตรอนมหาศาล การทำลายล้างที่น่าหวาดผวาชะงักกลางอากาศ
ในนาทีที่หลี่ฝางได้สติกลับคืนมา เวลาเริ่มเคลื่อนไหวใหม่อีกครั้ง การทำลายล้างจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้
ช่วงเวลาที่ฟื้นคืนสติ หลี่ฝางเก็บพลังงานของตนเองทันทีโดยไม่แม้แต่จะคิด
“ประตูเทพ!”
พลังงานบริสุทธิ์ไร้ขีดจำกัดพุ่งออกมาจากจุดไป่หุ้ย บนศีรษะค่อยๆ เข้มข้นขึ้น บนเหนือหัวของเขาค่อยๆ หลอมรวมเป็นรูปทรงประตูอย่างเลือนราง
ประตูที่สูงตระหง่านบานนี้ เมื่อมองผ่านเข้าไป กลิ่นอายของดึกดำบรรพ์ที่เก่าแก่และลึกลับปะทะเข้ามา ทว่าเลือนรางมากเกินไป ราวกับก่อตัวขึ้นจากเมฆหมอกบางๆ เลือนรางไม่ชัดเจน
ตอนนี้หลี่ฝางที่ได้ความทรงจำกลับคืนมา ในที่สุดก็ก้าวเข้าสู่ดินแดนครึ่งเทพ!
เพียงปลายนิ้วสัมผัส พลังของหลี่ฝางถูกขยายตัวออกอย่างรวดเร็ว แผ่ออกเป็นวงกว้างโดยไร้รูปร่าง ภายในหนึ่งในพันวินาทีดั่งผ้าแพรที่เทพธิดาในวรรณคดีถักทอขึ้น ก็ตกลงมาอย่างเชื่องช้า พลางครอบคลุมบริเวณหลายสิบกิโลเมตรรอบกาย
เสมือนกับเวลาไหลย้อนกลับ ในบริเวณเสื้อแพรระเบิด พลังงานทั้งสี่ที่ได้ระเบิดออกถูกหยุดค้างกลางอากาศ ลำแสงและความร้อนเริ่มลดลงคลื่นทำลายล้างเริ่มสงบลง
เพียงวินาทีสั้นๆ ราวกับทุกอย่างย้อนกลับไปก่อนการโจมตี
การทำลายล้างที่คิดเอาไว้ไม่ได้เกิดขึ้น เพียงแต่ลูกระเบิดที่โจมตีออกไปตกลงสู่พื้น ไม่ได้ย้อนกลับไปยังกระบอก ผู้คนที่ล้มตายไม่ได้ฟื้นคืนชีพ แต่กองเป็นศพดังเดิม
ที่สำคัญระเบิดพลังงานสูงทั้งสี่ลูกหายลับไปอย่างไร้ร่องรอย
ราวกับเปลวเพลิงที่จุดประกาย ถูกมือใหญ่ที่หยาบกระด้างดับมอด
หลี่ฝางแตะนิ้วมือต่อเนื่อง ชายมากฝีมือทั้งสี่ที่แบกกล่องลูกระเบิดต่างระเบิดพร้อมกันสิ้นชีพในพริบตา
เมื่อเหลือบมองไปทางชายหัวทองที่ยืนดูเหตุการณ์นิ่ง หลี่ฝางหมุนตัวพุ่งทะยานขึ้นฟ้าอย่างเย็นชา
เขาเหาะจากไปแล้ว!
ครึ่งเทพควบคุมแรงโน้มถ่วง!
หลี่ฝางต่อสายหาหลิวฮุย
“หลิวฮุยอยู่ไหม?”
“อยู่ ทำไมถึงโทรหาฉันในเวลานี้ล่ะ? เตรียมออกเดินทางแล้วเหรอ? การผ่าตัดของนายท่านหยางเป็นอย่างไรบ้าง?”
“แกอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้ บอกฐานทัพของสำนักหยิ่งซาทั้งหมดที่เมืองจินซานมาให้หมด”
“หลี่ฝาง แกจะทำอะไร?” หลิวฮุยรับรู้ถึงความผิดปกติจากน้ำเสียงของหลี่ฝาง
“บอกมา” น้ำเสียงของหลี่ฝางไม่แยแส
ลังเลอยู่สามวินาที ในที่สุดหลิวฮุยถึงได้ทำการตัดสินใจ
“……ได้ฉันจะส่งให้แกทั้งหมด หลี่ฝาง แก……อย่าให้เกิดอะไรขึ้นล่ะ”
หลี่ฝางที่เหาะกลางอากาศด้วยความเร็วสูง พลางเผยรอยยิ้มมุมปาก “ผมไม่มีปัญหาอะไรหรอก คนที่ควรอ้อนวอนคือพวกเขา”
สาขาย่อย สำนักหยิ่งซา เมืองจินซาน
หลี่ฝางลอยล่องอยู่เหนือสาขาย่อยแห่งนี้ พลางจับจ้องสิ่งสถาปัตยกรรมที่ซ่อนอยู่รอยยิ้มของเขาสดใสมากขึ้นเรื่อยๆ แต่นัยน์ตากลับเยือกเย็นเฉกเช่นเดิม
เขาเอื้อมแขนทั้งสองข้างออกไป ฝ่ามือตรงกับด้านล่างกลางฝ่ามือ พลังงานที่ไร้รูปร่างแผ่กระจายออก เพียงพริบตาก็ได้ปกคลุมสาขาทั้งหมด
พลังงานอันแรงกล้าทำลายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมด
เครือข่ายล้มเหลวทำให้สาขานี้กลายเป็น “เกาะร้าง” ไปในพริบตา ผู้นำสาขาย่อยได้รับเพียงแค่ข้อความหนึ่งจากสาขาใหญ่เท่านั้น “เอาตัวรอดอย่างสุดความสามารถ และมีชีวิตต่อไป”
ทั้งสาขาตกอยู่ท่ามกลางความหวาดผวา
“ตอนนี้เริ่มการล้างแค้น!” หลี่ฝางหัวเราะอย่างชั่วร้าย พลางประคองร่างพุ่งลงไปเบื้องล่าง
“ถอยทัพ! ถอยทัพ!”
“ภารกิจล้มเหลวครับ”
“ไปเร็วเข้า! เขาจะตามทันแล้ว”
หลี่ฝางจ้องมองกลุ่มคนที่หนีเอาชีวิตรอด พลางระเบิดหัวเราะดังลั่นภายใต้เสียงหัวเราะที่บ้าคลั่ง เพียงพริบตาก็ได้พรากชีวิตไปทั้งหมด เพราะงั้นถึงได้มีร่างกองเกลื่อนพื้น
หลังจากนั้น เขาก็มุ่งไปยังกลุ่มคนที่แตกกระจาย
ท่ามกลางความมืด เงาร่างหนึ่งที่มีเลือดสีแดงข้นพุ่งไปซ้ายขวา มีเพียงเสียงสั่นสะเทือน เสียงปืนเสียงร้องโหยหวนอย่างอนาถ แสงไฟที่เจิดจ้าในบางเวลาก็ทำให้เห็นถึงทิศทางแห่งการฆ่าล้างต่อไป
ไม่ถึงนาที มีคนพลีชีพนับร้อยเข้าไปแล้ว
นักรบก็ดี คนธรรมดาก็ดี ในเวลาแบบนี้ สำหรับหลี่ฝางแล้วก็ไม่ได้มีความแตกต่างอะไร
ก่อนจะพุ่งเข้าใส่พลังงาน แล้วกวาดไปทั่วทุกทิศดับชีพ
เมื่อเห็นมีคนพลังงานกวาดไปทั่วทุกทิศดับชีพ
สถานที่เยือนผ่านนั้นเสมือนกับเคียวแห่งความตายกำลังตกลงใส่
ไม่มีใครที่สามารถหยุดยั้งหลี่ฝางเอาไว้ได้ในตอนนี้
ความสิ้นหวัง ความหวาดผวาเข้าปกคลุมเหล่าฝูงชน
กำปั้นและเท้าไม่สามารถทำอะไรเกราะป้องกันจากกำลังภายในของหลี่ฝาง อาวุธสมัยใหม่ถูกพลังงานของหลี่ฝางทำลายจนหมดสิ้น
ความเร็วของหลี่ฝางอยู่สายใต้สายตาของทุกคน ทุกคนแทบจะมองไม่เห็นเงาร่างของเขาด้วยซ้ำ แต่ก็กลายเป็นซากศพเสียแล้ว
ทุกคนต่างตกอยู่ภายใต้ความหวาดผวา องค์กรอะไรกันความเชื่อเกียรติยศถูกละทิ้งไว้อีกทาง
หนีให้ห่างปีศาจตนนี้ หนีไปยิ่งไกลยิ่งดี นี่เป็นความคิดเดียวที่มีอยู่ในหัวของพวกเขา
แต่พวกเขาลืมไป ว่าในอดีตที่พวกเขาทำการฆ่าล้างทำร้ายนั้น ทำลายความหวังของผู้อื่น คนที่หัวเราะชอบใจก็เป็นพวกเขาในตอนนี้เอง
เพราะงั้นหลี่ฝางจึงไม่มีความปรานีต่อคนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย
“โอ๊ย! ไอ้ปีศาจ!” บุคคลหนึ่งพุ่งทะยานขึ้นฟ้า เขาเป็นหัวหน้าที่ใหญ่ที่สุดของสาขานี้ มีพลังอันแกร่งกล้าในครอบครอง ซึ่งฝึกฝนมาจากระหว่างความเป็นและความตาย
อำนาจของเขาแข็งแกร่งกว่าลูกหลานตระกูลชนชั้นสูงเหนือกว่าหลายชั้นนัก
แต่ต่อหน้าหลี่ฝาง สิ่งเหล่านี้ช่างไร้ความหมาย
ความอาฆาตอันเข้มข้น ปกคลุมเขาเอาไว้ ทำให้ชีวิตของเขากลายเป็นหนึ่งในพลังงานคลุ้งคาวเลือด
บุคคลตรงหน้าล้มตาย การต่อต้านของสำนักหยิ่งซาเองก็หมดลง
หลังจากนั้น หลี่ฝางใช้เวลาห้านาทีทำการกวาดล้างศิษย์สำนักหยิ่งซาแห่งนี้จนเรียบ
หลังควันเขม่าแห่งการกวาดล้างผ่านพ้นไป หลี่ฝางก็ค่อยๆ ลงมายังเบื้องล่าง ก่อนจะเหยียบย่ำลงบนผืนดินแห่งสถานที่พังพินาศนี้ “ต่อจากนี้ เมืองจินซานก็ห้ามไม่ให้สำนักหยิ่งซาก้าวเข้ามาแม้เพียงครึ่งก้าว ที่นี่ผมจะดูแลต่อเอง!”
ประโยคนั้นทำให้ซากปรักหักพังแห่งนี้ เล่าลือไปทั่วสำนักหยิ่งซา
