เพราะหลี่ฝางมาถึงจุดนี้แล้ว หากไม่ใช่เพราะตัวเขาเองตั้งใจแสดงออกมาให้เห็น คนอื่นไม่สามารถเห็นความสามารถที่แท้จริงของเขาแน่ เพราะงั้นชายคนนี้จึงคิดว่าอย่างมากเขาก็คงจะเหมือนกับตนเอง ที่ความสามารถกำลังภายนอกชั้นสูง
เมื่อเห็นหลี่ฝางไม่ยอมหลีก ชายหนุ่มพูดพร่ำอีกต่อไป คิดจะจู่โจมในทันที น่าเสียดาย ที่ความสามารถระดับกำลังภายนอกชั้นสูง ต่อหน้าหลี่ฝางในตอนนี้ก็แค่คนที่มีความสามารถน้อยนิดแต่คิดจะทำการใหญ่
ฉีกรอยยิ้มเย้ยหยันมุมปาก หลี่ฝางเอื้อมมือรับหมัดของชายหนุ่มเอาไว้
ชายหนุ่มถึงกับช็อก เขามีความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเองเต็มเปี่ยม ต่อให้เป็นช้างตัวหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา โดนหมัดนี้เข้าไปก็ต้องร่วง แต่ชายตรงหน้าเขาไม่เพียงแต่สะท้านแม้แต่น้อย แต่ถึงขั้นรับหมัดของเขาได้ด้วยมือข้างเดียว
ชายหนุ่มอาศัยตนเองในการไปถึงสถานะนักรบพลังภายนอกชั้นสูง หลายปีมานี้วางอำนาจบาตรใหญ่ วันนี้ถือว่าได้พ่ายลงแล้ว เมื่อรู้ตัวว่าความสามารถของหลี่ฝางอยู่เหนือตนเอง เขาคุกเข่าลงดังตุ้บ คุกเข่าขอขมาหลี่ฝางไม่หยุด
“สหายไว้ชีวิตผมด้วย ผมมีตาหามีแววไม่ บังอาจล่วงเกินผู้หญิงของท่าน ผมไร้แวว! ผมสมควรตาย! ขอร้องท่านไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ!”
ต่อหน้ายอดฝีมือ เกียรติอะไรกัน ศักดิ์ศรีอะไรไร้ค่าแม้แต่น้อย เอาชีวิตรอดสำคัญที่สุด ชายหนุ่มไม่อยากจะละทิ้งชีวิต เพราะความละโมบของตนเอง
“แกสมควรตาย!” หลี่ฝางที่อารมณ์ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว บวกกับที่เห็นทีท่าเมาหัวราน้ำของฉินวี่เฟย เขายิ่งสะสมความโมโหขึ้นไปอีก ไม่แยแสคำร้องขอแม้แต่น้อย พลันออกแรง ตัดเส้นเอ็นในร่างของชายหนุ่มจนแหลกละเอียด
เส้นเอ็นทั้งร่างสาแหลกขาด สำหรับนักรบแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับการตายทั้งเป็น ชายหนุ่มกองกับพื้นสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก เขาใช้เวลาฝึกอยู่ยี่สิบห้าปีเต็มๆ! ความพยายามยี่สิบห้าปีมลายสิ้น จะทำให้เขายอมรับได้ยังไง!
ชายหนุ่มที่ไม่ยอมรับความจริงเกิดคลั่งขึ้นมาในทันที ตะคอกใส่หลี่ฝางด้วยสีหน้าน่ากลัว “โอ๊ย! ฉันจะฆ่าแก! จะฆ่าแกให้ตาย!”
หลี่ฝางมองชายหนุ่มจากด้านบน สายตาไม่พอใจราวกับจ้องมองกองขยะ หลายปีมานี้คนที่บอกว่าจะฆ่าเขานั้นมากมายจนนับไม่ถ้วน นักรบกำลังภายนอกชั้นสูงอย่างเขาไม่ใช่อะไรทั้งนั้น
“ผมชื่อหลี่ฝาง หากแกไม่พอใจ ก็หาคนมาฆ่าผมได้ แต่ คนที่ฆ่าผมได้คงยังไม่เกิด”
หลังทิ้งท้ายประโยค หลี่ฝางแบกฉินวี่เฟยที่เมาไม่รู้เรื่องรู้ราว พาเหลียงเชี่ยนออกจากบาร์
เขาไม่กลัวคนอื่นมาแก้แค้นแต่อย่างใด ประเทศจีนในตอนนี้ ขอแค่นักรบที่เข้าใจสถานการณ์ของตอนนี้ต่างก็เข้าใจความหมายของชื่อหลี่ฝาง
หาเรื่องครึ่งเทพ ก็เท่ากับฆ่าตัวตายไม่ใช่หรือไง?
“หลี่ฝาง หลี่……ฝาง! ครึ่งเทพหลี่ฝาง!” ชายหนุ่มกองอยู่ที่พื้นท่องคำนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเขานึกออกว่าหลี่ฝางเป็นใคร เกิดเสียใจทีหลังอย่างมาก
ทีแรกเขาตั้งใจจะมาที่นี่เพื่อหาคู่นอน เมื่อเห็นข้างกายฉินวี่เฟยมีเพียงแค่บอดี้การ์ดสองคนอยู่ จึงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดี ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่เขาหมายปองเป็นผู้หญิงของลูกพี่ใหญ่! ให้ตายซวยชะมัด!
“พี่หลี่ฝาง พี่กับประธานฉินทะเลาะกันเรื่องอะไรกันแน่? วันนี้ประธานฉินสีหน้าบูดบึ้งทั้งวันเลย เหมือนกินลูกระเบิด ที่จุดแล้วระเบิดเลย พนักงานในบริษัทรับเคราะห์กันทั้งวันเลย แล้วก็ พี่ไปทีก็ไปหลายเดือน แถมไม่มีข่าวคราวอะไร ช่วงนี้ประธานฉินกินไม่ได้นอนไม่หลับ ผมลงมาก”
เหลียงเชี่ยนนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เห็นหลี่ฝางที่ขับรถด้วยสีหน้าบูดบึ้งจึงบ่นอุบ เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทนดูฉินวี่เฟยทุกข์ใจทุกวันเพราะหลี่ฝาง หน้าดำคร่ำเครียด เหลียงเชี่ยนเจ็บปวดใจมาก
ทีแรกคิดว่าหลี่ฝางกลับมา สถานการณ์ก็จะดีขึ้น ใครจะไปรู้เขากลับมาก็ทั้งคู่ก็ทะเลาะกันทันที แถมสองครั้งที่ทะเลาะกันใหญ่โตอีกต่างหาก สิ่งของที่เกี่ยวกับหลี่ฝางทุกอย่างที่ห้องทำงานถูกฉินวี่เฟยโยนทิ้งจนหมด
“เหลียงเชี่ยน ผมกับวี่เฟยเราเลิกกันแล้ว เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อน แต่จริงๆ แล้วผมสารเลวเอง ผมทำเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้ อันที่จริงผมอยากจะคุยกับวี่เฟยดีๆ แต่มีเวลาไม่มาก พรุ่งนี้ผมต้องไปแล้ว ไปที่ที่อันตรายมาก”
“ครั้งนี้หากผมกลับมาได้อย่างปลอดภัย ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้วี่เฟยให้อภัยผม เพราะงั้นช่วงที่ผมไม่อยู่ หวังว่าคุณจะช่วยผมดูแลวี่เฟยให้ดี ผมหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอย่างในวันนี้ขึ้นอีก”
เรื่องของเขากับฉินวี่เฟย อันที่จริงหลี่ฝางไม่อยากให้ใครรู้ แต่เมื่อนึกถึงเขาจะไปจากที่นี่แล้ว หลี่ฝางไม่ไว้วางใจฉินวี่เฟย จึงได้แต่รบกวนเหลียงเชี่ยนช่วยดูแลเธอ
“อะไรนะ? นายบอกว่าเลิกกับประธานฉินแล้วอย่างงั้นหรือ? หลี่ฝางไอ้ระยำ หลายเดือนมานี้ไปอยู่ไหนมากันแน่! ประธานฉินของเราดีขนาดนี้ยังไม่รู้จักรักษาเอาไว้ให้ดี นายจะตายแล้วหรือไง! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? ทำไมเธอถึงได้หน้าด้านแบบนั้น ไม่รู้หรือไงว่านายมีภรรยาแล้ว? มันน่าโมโหนัก!”
เมื่อเหลียงเชี่ยนได้ยินหลี่ฝางและฉินวี่เฟยเลิกกันแล้วเกิดระเบิดในทันที เธอคิดว่าทั้งสองเพียงแค่ทะเลาะกันเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะมาถึงขั้นเลิกรากัน แถมที่ฟังความหมายของหลี่ฝาง เขาคงจะผู้หญิงอื่นข้างนอก
ผู้ชายไหนๆ ก็เลวเหมือนกันหมดจริงๆ ! ตอนที่จีบเธอให้สัญญามากมาย คำพูดหวานแหววต่างๆ นานา พอได้เธอมาครอบครอง ก็เผยนิสัยสารเลวออกมา!
“หลี่ฝางไอ้สารเลว! แกทำแบบนี้กรรมตามสนองแน่! มีประธานฉินของเราอยู่แล้วไม่รักษาไว้ให้ดี ไปมีเมียน้อยข้างนอก! ถุย แกไม่ตายดีแน่!”
เหลียงเชี่ยนยิ่งคิดยิ่งโมโห จนลืมสถานะจริงๆ ของหลี่ฝางไป ก่นด่าคำหยาบคายทั้งหมดที่คิดได้ในหัวออกมาจนหมดสิ้น
หลี่ฝางนั่งอยู่ที่นั่งคนขับไม่พูดสักแอะ ปล่อยให้เหลียงเชี่ยนก่นด่าอยู่อย่างนั้น เขาไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกโกรธ แถมยังคิดว่าที่เหลียงเชี่ยนด่านั้นมีเหตุผล
ไม่ว่าใครที่ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ต้องทวงความยุติธรรมให้กับฉินวี่เฟย ผู้หญิงที่ดีงามแบบนั้น ที่เคียงข้างเขาเติบโตมา มองดูเขาเป็นเพียงชายหนุ่มธรรมดาจนมาถึงจุดนี้
แต่เขากลับทำร้ายผู้หญิงที่ดีแบบนี้ พูดว่าสมควรตายเป็นพันครั้งก็ไม่เกินไป
“สารเลวหลี่ ทำไมแกไม่พูด? คิดว่าตัวเองไม่มีเหตุผล พูดไม่ออกเลยล่ะสิ? ฉันจะบอกอะไรให้ ต่อจากนี้หากมีคนที่ดีจีบเธอละก็ ฉันจะพยายามทำให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน ผู้ชายสารเลวอย่างแกไสหัวไปซะ ต่อจากนี้อย่ามายุ่งเกี่ยวกับประธานฉินของเราอีก!”
ทีแรกเหลียงเชี่ยนค่อนข้างประทับใจหลี่ฝาง ตอนนี้หลังจากที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอจัดหลี่ฝางเข้าสู่ประเภทผู้ชายสารเลวในทันที แม้แต่สรรพนามเองก็เปลี่ยนไปด้วย เพียงพอแล้วที่จะยืนยันว่าเหลียงเชี่ยนนั้นเกลียดชังผู้ชายสารเลวมากแต่ไหน
คำพูดของเหลียงเชี่ยน หลี่ฝางได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น “หากช่วงที่ผมไม่อยู่ วี่เฟยเธออยู่กับคนอื่น ขอแค่คนนั้นดีต่อวี่เฟย รักวี่เฟยจากใจจริง ผมจะอวยพรให้แก่พวกเขา”
