ชิวคุนจ้องมองชาวต่างชาติที่สูงกว่าตนเกือบครึ่ง ได้แต่พยักหน้าอย่างยอมรับชะตากรรม เขาไม่กล้าปฏิเสธ เขามั่นใจว่าหากเขาปฏิเสธข้อเสนอของคนผิวดำ เขาก็จะต้องไปพบเจอยมทูตแน่
“ถือว่าแกเป็นคนเข้าใจได้ง่าย กินไอ้นี่ลงไปซะ” ไม่รู้ว่าโจนีไปเอาก้อนสีดำขลับมาจากไหน กลิ่นค่อนข้างฉุน “เนื้อ” ให้ตรงหน้าของเขา
เมื่อเห็นเนื้อก้อนสีดำนี่ ชิวคุนเกิดต่อต้าน แต่ภายใต้ความดุดันของทั้งสาม เขาได้แต่กัดฟันยัดชิ้นเนื้อเข้าปาก
กลิ่นอายที่ฉุนจัดของมันแทบจะทำให้เขากระอักเข้าอาหารที่ทานเข้าไปข้ามคืนออกมา ในขณะที่เขาคิดที่จะคายเนื้อออกมา คนผิวขาวกลับยัดเนื้อเข้าไปในปากของเขา
เมื่อกลืนเนื้อลงไป ชิวคุนก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างแสบร้อน เสมือนกับกลืนน้ำกรด ความเจ็บปวดทรมานแบบนี้เขาไม่สามารถทนได้ พลันกุมท้องเกลือกกลิ้งไปทั่วพื้น
เสียงโอดครวญของชิวคุนค่อยๆ เบาลง จนท้ายที่สุดกลายเป็นถ่านสีดำไปทั้งตัว
“ถุย ดูเหมือนว่าจะล้มเหลวอีกแล้ว ไร้ประโยชน์สิ้นดี” โจนีเหลือบมองชิวคุนที่อยู่บนพื้นอย่างรังเกียจ ยกฝีเท้าขึ้นคิดที่จะเดินออกไป
แต่คนผิวดำกลับไปคิดที่จะไป ทว่ายืนจ้องชิวคุนอยู่อย่างนั้น
“ลูกพี่ใหญ่ รออะไร? เขาตายไปแล้ว เราไปหาเป้าหมายใหม่เถอะ” โจนีเห็นว่าเขาไร้การเคลื่อนไหว จึงกล่าวเร่งอย่างไร้ความอดทน
แต่ต่อมา ถ่านสีดำที่พื้นเกิดเสียงแตกออก ชิวคุนที่ตายไปแล้วกลับฟื้นคืนชีพขึ้นมา
ชิวคุนที่แตกออกเหมือนกับเป็นคนใหม่ มือทั้งสองข้างที่ถูกราฟาเอลหักฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ แดนของชิวคุนก็พัฒนาจากกำลังภายนอกเป็นกำลังภายในชั้นกลาง
“ฉัน ฉันฟื้นคืนชีพแล้ว? ฉัน ฉันทะลุแดนแล้ว! กำลังภายในชั้นกลาง!”
ชิวคุนตรวจสอบร่างกายของตนเองอย่างยากที่จะเชื่อ เสมือนกับว่าทุกอย่างราวกับฝัน
“ถุย กำลังภายในชั้นกลาง ดูเหมือนว่าเมื่อกี้นี้ฉันจะให้ค่ามันสูงไปหน่อย ลูกพี่ใหญ่ กำลังภายในชั้นกลางเรามีออกมากมาย ไอ้ชิวคุนนี่ผมว่าปลิดชีพมันไปเถอะ”
ทำให้ชิวคุนที่พัฒนาอย่ารวดเร็วเป็นพวกไร้ประโยชน์ไปต่อหน้าโจนี สิ่งที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาอย่างมาก แถมโจนียังบอกว่าจะฆ่าเขาทิ้ง ชิวคุนคุกเข่าลงทันที เพื่อร้องขอชีวิต
“พี่ทั้งหลาย ขอร้องล่ะอย่าฆ่าผมเลย! ผมยอมรับว่าต่อหน้าพวกพี่ผมก็แค่ขยะเท่านั้น แต่ผมสาบาน ต่อจากนี้ผมชิวคุนจะเป็นหมาของพี่ พวกพี่ให้ผมทำอะไรผมจะไม่ขัดคำสั่งเลย”
“ถุย ฉันให้แกทำอะไรก็จะทำงั้นหรือ? ถ้าฉันสั่งให้แกไปตายล่ะ แกจะไปไหม?” โจนีจ้องมองชิวคุนอย่างนึกสนุก ดูเหมือนว่ามีความสุขมากที่เย้าแหย่เขาแบบนี้
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชิวคุนนิ่งไป ใบหน้าของเขาราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ โจนีหัวเราะลั่น คนผิวดำเหลือบมองโจนีอย่างราบเรียบ โจนีหุบปากเงียบในทันที
ชิวคุนที่คุกเข่าอยู่กับพื้นราวกับมดตัวหนึ่งอย่างอนาถ คนผิวดำฉีกยิ้มพร้อมกล่าว
“กำลังภายในชั้นกลางสำหรับเราแล้วไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่เรายังมีอีกวิธี ทำให้แกพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว แต่ว่า แกต้องไปลักพาตัวคนหนึ่งมาให้เรา พาเธอมาให้กับเรา”
เมื่อได้ยินคนผิวดำกล่าวว่าจะไม่ฆ่าเขา แถมยังพัฒนาความสามารถให้กับเขาได้อีกต่างหาก ชิวคุนหวั่นไหว ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาที่ได้เกิดใหม่ราวกับว่ามีจิตใจครอบงำ ในหัวของเขามีความคิดที่จะสังหารคนตลอดเวลา ความรู้สึกนี้ทำไมเขาทั้งหวั่นเกรงและตื่นเต้น
“ไม่มีปัญหา เรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่ของผมเอง!” ชิวคุนในตอนนี้ถูกโจนีและพวกล้างสมองโดยสิ้นเชิง ยอมทำตามข้อเสนอของเขาอย่างไร้ข้อกังขา
แม้เนื้อสีดำชิ้นนั้นจะน่าขยะแขยง แต่กลับทำให้ชิวคุนพัฒนาตนเองได้อย่างรวดเร็ว สิ่งนี้ทำให้ชิวคุนเชื่อใจเหล่าโจนีอย่างหมดใจ เขาในตอนนี้ยอมทำทุกอย่างเพื่อพัฒนาตนเอง
ทุกอย่างขอเพียงแค่เขาแข็งแกร่งเท่านั้น
สายตาแห่งความโลภต่อพลัง คนผิวดำเผยรอยยิ้มมุมปาก เขาประชิดใบหูของชิวคุน กระซิบอย่างแผ่วเบา
ดวงตาของชิวคุนเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน “พี่ใหญ่ วิธีที่พี่บอกใช้ได้จริงๆ ใช่ไหม? การดูดพลังของคนอื่น? นี่มัน……”
“ฮ่า วิธีฉันได้บอกแกไปแล้ว จะใช้หรือไม่ขึ้นอยู่กับแกเอง” โจนียิ้มเยาะ ก่อนกล่าว “อืม ลืมบอกแกไป เนื้อที่แกกินเข้าไป หากไม่กินชิ้นที่สองก่อนครึ่งเดือน แกก็จะตาย ควรจะทำยังไง แกคิดเอาเองแล้วกัน”
ตอนนี้ต่อให้ไม่อยากฟังคำสั่งของเขาก็ไม่ได้แล้ว
“ผมจะทำ! ว่ามาเลย พวกคุณจะลักพาตัวใคร?” กัดฟันกรอด ในที่สุดชิวคุนก็ตอบตกลงคำร้องขอของคนผิวดำจนได้ ยังไงซะตอนนี้นอกจากทางนี้แล้วเขาไม่มีทางอื่นอีก ถ้างั้นก็ลองดูสักตั้ง
“คนคนนี้แกก็รู้จัก นั่นก็คือฉินวี่เฟย”
หลังได้ยินชื่อของฉินวี่เฟย สายตาของชิวคุนฉายแววไปด้วยความโกรธแค้น เมื่อชายผิวดำเห็นอย่างนั้น พยักหน้าอย่างพึงพอใจ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้หาชิวคุน
หลังจากที่หลี่ฝางเข้าไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ พวกเขาก็คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของฉินวี่เฟยมาโดยตลอด เพราะพวกเขามีสถานะเป็นชาวต่างชาติ ไม่สะดวกในการเคลื่อนไหวในประเทศจีน เพราะงั้นพวกเขาจึงจำเป็นที่จะต้องฝึกฝนผู้ที่มีความสามารถมาเป็นหมาก
วันนี้เรื่องที่เกิดขึ้นที่หน้าบริษัทของฉินวี่เฟยพวกเขารู้เรื่องแล้ว ชิวคุนที่เกิดความแค้นต่อฉินวี่เฟยและราฟาเอล เป็นอาวุธที่ดีที่สุด
“ผมให้เวลาคุณหนึ่งเดือน หนึ่งเดือนให้หลังพาฉินวี่เฟยมาที่หน้าท่าเรือตงกั่ง เราจะไปพบคุณที่นั่น”
คนผิวดำทิ้งชิ้นเนื้อเอาไว้ให้เขาชิ้นหนึ่ง ก่อนที่จะออกไปกับเหล่าโจนี ชิวคุนจ้องมองชิ้นเนื้อที่พื้นอยู่นาน ก่อนที่จะเก็บเนื้อชิ้นนั้นขึ้น หาอุปกรณ์ใส่เอาไว้อย่างระแวดระวัง เก็บเอาไว้ในตู้เย็น
เมื่อสักครู่คนผิวดำบอกวิชาลับบางอย่างกับเขา เขาสามารถใช้วิชาลับนี้เพื่อดูดพลังของคนอื่น เพื่อพัฒนาตนเอง
บอกตามตรง พลังที่ได้มาโดยไม่ต้องเสียแรงช่างดึงดูดใจ หากฝึกวิชาลับนี้ได้ เขาก็จะไม่ต้องทนฝึกอย่างยากลำบากอย่างที่ผ่านมา เพียงแค่หานักรบที่พลังน้อยกว่าเขาแล้วดูดพลังของเขามา
ชิวคุนยิ่งคิดยิ่งระงับความโลภของตนเองไม่อยู่ เพื่อยืนยันผลลัพธ์ของวิชาลับ เขากดโทรหารุ่นพี่ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีอย่างงมงาย
