แคทเธอรินเองก็ไม่อยากจะเป็นศัตรูของหลี่ฝาง ต่อให้หลี่ฝางไม่อยากจะปลุกพลังของเทพอ้านขึ้นมา เธอก็ยินดีที่จะช่วยหลี่ฝางเอาชนะอาซาโทส
สุดท้ายหลี่ฝางและแคทเธอรินก็ได้กลายเป็นพันธมิตรกัน อาซาโทสได้ให้สองในสิบสองอัศวินอยู่ที่ชนเผ่าอูข่าและถูกชนเผ่าอูข่าจับตัวเอาไว้ได้ในศึกครั้งนี้
“แม่มด เธอต้องคิดให้ดี ๆ นะ เป็นปรปักษ์กับจักรพรรดิของฉันชนเผ่าของพวกแกจะต้องจบไม่สวยแน่ จักรพรรดิของฉันถึงเป็นทายาทของเทพอ้านทันทีที่เขาได้ของล้ำค่าที่อยู่ในโลกใต้พิภพมาครอบครอง ก็จะกลายเป็นเทพได้สำเร็จ พวกแกทุกคนล้วนต้องตาย!”
ถึงแม้ได้ตกเป็นเฉลยศึก แต่ลูกน้องของอาซาโทสก็ยังคงมีท่าทางหยิ่งผยองเหมือนเดิม ชายผมสีทองตาสีฟ้าหนึ่งในนั้นจ้องมองแคทเธอรินพลางข่มขู่
“แม่งเอ๊ย ถ้าแกยังพูดมากอีก เชื่อไหมว่าฉันจะทำให้หัวของแกหล่นลงบนพื้น!” ท่าทางหยิ่งผยองของทั้งสองคนได้กระตุ้นต่อมโมโหของกู่ยี่เทียน ยกมือขึ้นจะฆ่าสิบสองอัศวิน
ในตอนที่มือของกู่ยี่เทียนอยู่ห่างจากคอของคนคนนั้นเพียงไม่กี่เซนติเมตรนั่นเอง แคทเธอรินก็ได้ห้ามเขาเอาไว้ “ช้าก่อน! อย่างพึ่งฆ่าเขา”
ถึงแม้กู่ยี่เทียนจะไม่รู้ว่าแคทเธอรินเอาทั้งสองคนนี้ไว้ทำไม แต่ก็ยังคงยั้งมือเอาไว้อย่างว่าง่าย
“หลี่ฝาง เอาหินเฮยสวนมาให้ฉัน” หลังจากที่ยับยั้งกู่ยี่เทียนเอาไว้ แคทเธอรินก็หันไปเอ่ยกับหลี่ฝาง หลี่ฝางไม่ได้สงสัยอะไร และได้ค้นเอาหินเฮยสวนออกมาจากกระเป๋าเป้ทันที
ทันทีที่หินเฮยสวนปรากฏขึ้น ชาวอูข่าทุกคนก็ได้คุกเข่าลงไปบนพื้นทันที แม้แต่อาคาอูและปันปูที่มีใบหน้าไร้ความรู้สึกมาโดยตลอดก็ได้โค้งตัวลงอย่างนอบน้อม
ก็ไม่รู้ว่าแคทเธอรินได้กล่าวอะไรกับอาคาอูและปันปู เห็นเพียงพวกเขาได้ลากเอาสิบสองอัศวินทั้งสองขึ้นมาจากพื้น จนเดินไปถึงที่ว่างที่อยู่ตรงกลางเผ่า
และชาวอูข่าส่วนที่เหลือต่างก็ได้ตั้งวงล้อมเข้าไปที่ที่วางตรงกลาง ในปากยังร่ายคาถาแปลก ๆ ออกมา เมื่อเห็นเช่นนี้ทั้งสองคนที่เมื่อสักครู่ยังหยิ่งผยองอยู่นั้นก็เกิดกลัวขึ้นมาทันที แต่ก็ยังคงปากแข็ง และตะคอกด่าอยู่ตรงนั้น
“นังผู้หญิงสมควรตาย! แกจะทำอะไรพวกเรา? ฉันสั่งให้พวกแกรีบปล่อยพวกเราไปซะ! ถ้าจักรพรรดิของฉันรู้ว่าพวกแกกล้าก่อกบฏล่ะก็ จะต้องฆ่าพวกแกทั้งหมดอย่างแน่นอน!”
“พวกตัวประหลาด! นี่พวกแกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือยังไงกัน?”
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะด่าว่ายังไง ชาวอูข่าก็เหมือนกับฟังไม่ได้ยิน สายตาที่มองดูพวกเขานั้นทั้งเยือกเย็นทั้งน่ากลัว จากนั้นแคทเธอรินก็ได้ใช้ทั้งสองมือประคองหินเฮยสวนเอาไว้และเดินเข้าไปที่ด้านหน้าของสิบสองอัศวินทั้งสองด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ต่อให้หลี่ฝางจะไม่เข้าใจยังไง เขาก็ได้เข้าใจแล้ว ในเวลานี้พวกแคทเธอรินคงกำลังทำพิธีกรรมโบราณบางอย่างอยู่
เห็นเพียงหินเฮยสวนนั่นลอยอยู่บนหัวของทั้งสองคนอย่างน่าอัศจรรย์ ส่วนสิบสองอัศวินทั้งสองคนนั้นราวกับได้ถูกคนเสกคาถาให้ขยับตัวไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น ทั้งสองคนแววตาเหม่อลอยคุกเข่าอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน
ลำแสงที่แทบจะมองไม่เห็นลอยออกมาจากบนหัวของสิบสองอัศวิน และได้ถูกหินเฮยสวนกลืนกินเข้าไป
ในตอนที่แสงทั้งสองสายได้หายไปนั่นเอง สองคนนั้นก็ได้ล้มลงไปเหมือนกัน แคทเธอรินกวักมือให้กับหลี่ฝาง เป็นเชิงบอกให้เขาเข้ามาหา ร่างของหลี่ฝางชะงักเล็กน้อย สุดท้ายก็ยังคงเลือกที่จะเชื่อแคทเธอริน
สัญชาตญาณบอกกับเขาว่า แคทเธอรินจะไม่ทำร้ายขาอย่างแน่นอน
ในตอนที่หลี่ฝางเดินมาถึงที่ด้านหน้าของแคทเธอรินนั่นเอง เธอก็ได้กรีดที่มือของตัวเองอีกครั้ง และหยดเลือดสด ๆ ลงไปบนหินเฮยสวน ปากก็ขมุบขมิบไป
ผ่านไปสักพัก แสงสีน้ำเงินสายหนึ่งงก็ได้สาดส่องออกมาจากหินเฮยสวนและพุ่งเข้าไปที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของหลี่ฝาง หลี่ฝางรู้สึกว่าเส้นเลือดทั่วทั้งร่างกายของเขาได้ถูกชำระล้างให้บริสุทธิ์ เขารู้สึกสบายไปหมดทั้งตัวอย่างบอกไม่ถูก
รอจนแสงสีน้ำเงินหายไป หลี่ฝางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังของตัวเองได้ก้าวหน้าขึ้นมาอีกขั้น ก่อนหน้านี้พลังของเขาแค่อยู่ในขั้นครึ่งเทพระยะแรก หลังจากที่ได้ดูดกลืนพลังที่อยู่ในหินเฮยสวนเข้าไป พลังของเขาก็ได้ก้าวมาถึงขั้นครึ่งเทพระยะกลางทันที
“แคทเธอริน คุณรู้จักวิธีใช้หินเฮยสวนได้ยังไง?” หลี่ฝางมองแคทเธอรินอย่างเหลือเชื่อ ถึงแม้ก่อนหน้านี้หลี่ฉี่หมิงจะได้บอกกับหลี่ฝางแล้วว่าพวกเขาดูดพลังจากหินเฮยสวนได้ยังไง แต่วิธีนั้นยังคงมีความเสี่ยงสูง ถ้าหากไม่ถึงขึ้นที่จำเป็นจริง ๆ หลี่ฝางก็ไม่คิดจะใช้มัน
คิดไม่ถึงว่าแคทเธอรินจะสามารถดึงพลังในหินเฮยสวนออกมาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ นอกจากนี้ยังได้ส่งมันเข้าสู่ร่างกายของหลี่ฝางอีกด้วย
“เดิมทีหินเฮยสวนก็เป็นสมบัติล้ำค่าของพวกเราลูกหลานเทพอ้านแต่ได้ถูกคนจากโลกภายนอกขโมยไปเมื่อหลายปีก่อน คิดไม่ถึงว่าคุณจะพามันกลับมาอีกครั้ง” แคทเธอรินมองหลี่ฝางด้วยท่าทางซับซ้อน
เหตูการณ์ที่หินเฮยสวนถูกขโมยไปเมื่อก่อนหน้านี้ ชาวอูข่าก็เริ่มระมัดระวังบุคคลจากโลกภายนอกมากขึ้น และนี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมตอนที่หลี่ฝางมาที่ซากปรักหักพังลึกลับ เมื่อครั้งที่แล้ว ถึงได้ถูกชาวเผ่าอูข่าสะกดรอยตาม
“เวลาไม่คอยท่า พวกเรารีบไปที่โลกใต้พิภพกันเถอะ อาซาโทสได้เข้าไปหลายวันแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสามารถของเขาในเวลานี้อยู่ในระดับไหนแล้ว ถึงแม้ตอนนี้คุณจะเข้าสู่ขึ้นครึ่งเทพระยะกลาง แต่ฉันเดาว่าคงยังไม่สามารถสู้อาซาโทสได้”
เมื่อนึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ ท่าทางของแคทเธอรินก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น และเป็นธรรมดาที่หลี่ฝางเองก็เข้าใจจุดนี้ อาซาโทสกล้าบุกเข้ามาในซากปรักหักพังลึกลับ อย่างอุกอาจเช่นนี้ แสดงว่าเข้าจะต้องมั่นใจเรื่องกลายเป็นเทพเป็นอย่างมาก คาดเดาว่าพลังของเขาในตอนนี้คงถึงขั้นครึ่งเทพระยะสุดท้ายแล้ว คงอีกเพียงก้าวเดียวก็สามารถกลายเป็นเทพได้
แต่ว่าเมื่อเทียบกันแล้ว หลี่ฝางยิ่งอยากรู้ว่าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของชนเผ่าอูข่ามีสมบัติล้ำค่าอะไรอยู่ข้างในกันแน่ ถึงได้ทำให้อาซาโทสดั้นด้นมาแม้ไกลเพียงใดก็ตาม: “แคทเธอริน สมบัติล้ำค่าที่อยู่ในโลกใต้พิภพนี้คืออะไรกันแน่?”
“หัวใจของเทพอ้าน” ในวันนี้ความสงบสุขของชนเผ่าอูข่าได้ถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง ความลับที่เผ่าพันธุ์ปกป้องมาทุกยุคทุกสมัยนั้นก็ไม่ได้เป็นความลับอีกต่อไป แคทเธอรินก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีก จึงได้บอกความจริงกับหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนโดยตรง
“แคทเธอริน หัวใจที่คุณพูดถึง คงไม่ใช่แบบที่ผมคิดหรอกนะ?” ตอนนี้ในสมองของกู่ยี่เทียนมีหัวใจที่เต็มไปด้วยเลือดสด ๆ กำลังเต้นอยู่อย่างมีพลัง เป็นภาพที่เต็มไปด้วยเลือด
“หัวใจของเทพอ้านไม่ได้หมายถึงหัวใจที่เป็นเลือดเนื้อเท่านั้น แต่เป็นหินคริสทัลที่เกิดจากการรวมตัวกันของการฝึกฝนตลอดชีวิตของเทพอ้านผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเรา ถ้าได้หินคริสทัลไปครอบครอง อาซาโทสก็จะสามารถทะลุขั้นครึ่งเทพ ผ่านพ้นความทุกข์ทรมานจากสายฟ้าทั้งเก้าสาย เข้าสู่แดนเทพ”
เมื่อฟังแคทเธอรินกล่าวจบ สีหน้าของหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่าในซากปรักหักพังลึกลับ แห่งนี้จะซ่อนสมบัติล้ำค่าเช่นนี้เอาไว้ มิน่าอาซาโทสถึงได้กล้าพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าตัวเองกำลังจะเข้าสู่แดนเทพ
“หลี่ฝาง ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ? อาศัยพลังของพวกเราในตอนนี้ เกรงว่าคงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาซาโทส”
เมื่อนึกถึงอาซาโทสที่อยู่ในขึ้นครึ่งเทพระยะสุดท้าย กู่ยี่เทียนก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา หลี่ฝางพึงจะดูดซับพลังของหินเฮยสวนข้าไป ตอนนี้ได้เลื่อนเข้าสู่ขั้นครึ่งเทพระยะกลาง แต่เขายังไม่นี่นา เขายังอยู่ในขั้นครึ่งระยะแรกอยู่เลย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอาซาโทส จะต้องถูกทรมานอย่างแน่นอน
“แคทเธอริน คุณมีวิธีที่ทำให้พวกเราติดต่อกับโลกภายนอกได้ไหม?” หลี่ฝางครุ่นคิดอยู่สักพัก ทันใดนั้นเขาก็คิดวิธีหนึ่งขึ้นมาได้
