“คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์มาต่อรองกับฉันเหรอ？” มือของนิคนั้นไม่มีท่าทีจะปล่อยเพราะคำพูดของฉินวี่เฟยเลย ก่อนจะมองพลางถามฉินวี่เฟยกลับ
ฉินวี่เฟยคิดไม่ถึงว่าเขาจะตอบตัวเองแบบนี้ เลยพูดอะไรไม่ออก แต่เมื่อมองสีหน้าของหยางฉงที่ขมขื่น เธอก็กัดฟันก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป
“ไม่ว่าพวกคุณจะเชื่อหรือไม่ ถ้าเกิดว่าวันนี้พวกคุณกล้าฆ่าหญิงคนนี้ ฉันจะไม่มีทางรอดไปคนเดียว ก่อนได้เจอหลี่ฝาง ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะหาโอกาสในการตายไม่ได้หรอก”
เมื่อเห็นใบหน้าที่จริงจังของฉินวี่เฟย นิคก็สนใจขึ้นมา ก่อนจะปล่อยมือจากคอของหยางฉง พลางเดินมาตรงหน้าฉินวี่เฟย แล้วก็เอานิ้วชี้ลูบแก้มของเธอ
“คิดไม่ถึงว่าหญิงประเทศจีนจะนิสัยรุนแรงขนาดนี้ เอาอย่างนี้ ฉันให้โอกาสเธอหนีสิบนาที หลังจากนี้สิบนาทีถ้าเกิดว่าเธอไม่ถูกฉันไล่ตาม ฉันจะปล่อยเธอไป เอาไหม？”
“ไม่ได้！ถ้าเธอรอด ฉันก็ต้องรอด เธอตาย ฉันก็จะตาย ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว” การหนีสิบนาทีนั้นมันนานมากสำหรับคนธรรมดา แต่ระยะทางการหนีสิบนาทีนั้น สำหรับนักรบมันเหมือนเวลาเพียงสิบวินาทีเท่านั้น หยางฉงกำลังท้องอยู่ จะหนีจากเงื้อมมือของปีศาจได้อย่างไร
“นิค อย่าเล่นเลย ผู้หญิงคนเดียวเอง ปล่อยก็ปล่อยไปเถอะ เรื่องนี้ต้องรีบหน่อยแล้ว” เสือดำทนอยู่ด้านนอกต่อไปไม่ไหวแล้ว หลังจากที่ปล่อยข่าวที่เกี่ยวกับหินคริสทัลออกไปแล้ว ก็มีนักรบมากมายรีบมาที่ซากปรักหักพังลึกลับ ถ้าเกิดพวกเขาพาฉินวี่เฟยไปไม่ทัน เกรงว่ามันจะไม่ดีต่ออาซาโทส
“เห้อ ในเมื่อพี่เสือดำพูดแบบนี้แล้ว งั้นฉันจะปล่อยคุณไปแล้วกัน ถ้าไม่ใช่ว่าไม่มีเวลา ฉันก็อยากจะเล่นเกมแมวจับหนูแบบนี้สักหน่อย”
เมื่อได้ยินคำของเสือดำ นิคก็ยักไหล่อย่างทำอะไรไม่ได้ พลางมองหยางฉงด้วยความเสียดาย จากนั้นก็จับข้อมือของฉินวี่เฟยพลางเดินออกไปด้านนอก
“พี่วี่เฟย！” หยางฉงคิดไม่ถึงว่าฉินวี่เฟยจะใช้ชีวิตของตัวเองมาแลกแบบนี้ เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เมื่อเห็นฉินวี่เฟยที่ถูกนิคพาไป เธอก็อดไม่ได้ที่จะปรี่เข้าไป
“อย่าเข้ามานะ！ไป！มีชีวิตให้ดีเถอะ！” ฉินวี่เฟยเห็นหยางฉงตามออกมา ก็รีบตะโกนเพื่อหยุดเธอ แต่ตอนที่หยางฉงเพิ่งจะวิ่งเข้าไปก็ต้องหยุดเพราะแววตาจริงจังของเธอ พลางมองเงาของฉินวี่เฟยที่ห่างไกลออกไป
ราฟาเอลนั้นใช้ความสัมพันธ์กับส้าวส้วยทั้งหมด ให้เอาที่อยู่ของหยางฉงกับฉินวี่เฟยหามาให้ได้ แต่เมื่อพวกเขาเพิ่งไปถึงทางเข้าของท่าเรือตงกั่งนั้น ก็เห็นหยางฉงที่เดินออกมาอย่างขวัญหนีดีฝ่อ
ส้าวส้วยนั้นเหยียบเบรกก่อนจะมาหยุดตรงหน้าของหยางฉง เมื่อมองแววตาของหยางฉงก็พูดเสียงดัง “หยางฉง！เกิดอะไรขึ้นเหรอ？ฉินวี่เฟยล่ะ？พวกคุณทั้งสองคนไม่ได้ถูกจับตัวไปด้วยกันเหรอ？ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้？”
ราฟาเอลเห็นหยางฉงอยู่คนเดียว ในใจก็เต้นแรงร้อนรนเป็นอย่างมาก ไม่ใช่ว่าฉินวี่เฟยเกิดเรื่องขึ้นแล้วเหรอ？
หลังจากที่หยางฉงได้ฟังเสียงของส้าวส้วยก็เงยหน้าขึ้น หลังจากที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยแล้ว เธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“ฮือๆ ……พี่วี่เฟยถูกจับไปแล้ว！เขา พวกเขาจะ จะเอาพี่วี่เฟยไปเพื่อ เพื่อต่อกรกับพี่หลี่ฝาง ส้าวส้วย คุณ คุณรีบตามพี่วี่เฟยไปเถอะ！”
เมื่อเห็นหยางฉงที่ร้องห่มร้องไห้ แล้วได้ฟังสิ่งที่เธอพูดอย่างติดขัด ส้าวส้วยก็รู้ความรุนแรงของเรื่องนี้ ดูเหมือนไม่ใช่การจับตัวไปอย่างธรรมดา มันยิ่งวุ่นวายมากขึ้นไปใหญ่
“หยางฉง！คุณเลือดไหลแล้ว！” ราฟาเอลกำลังอยากจะถามหยางฉงว่าเรื่องนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่พบว่าที่ต้นขาของหยางฉงนั้นมีเลือดไหลออกมาอย่างมาก
เมื่อได้ยินเสียงร้องของราฟาเอลอย่างตกใจ หยางฉงก็จับท้องของตัวเองพลางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของส้าวส้วย “แค่กๆ ไม่เป็นไร แท้งไปก็ได้ แบบนี้ พี่วี่เฟยก็จะไม่ต้องคิดมากแล้ว”
อันที่จริงหลังจากที่หยางฉงถูกลักพาตัวไปได้ไม่นานก็รู้สึกว่าท้องน้อยเริ่มเจ็บขึ้นมา แต่สถานการณ์แบบนี้เธอทำได้เพียงอดทน และพยายามทำให้อารมณ์ตัวเองนิ่งเอาไว้
แต่คิดไม่ถึงว่าตอนท้ายจะมาเกิดเรื่องแบบนี้ หลังจากที่ฉินวี่เฟยถูกพาไปหยางฉงก็พยายามเดินลงมาจากตึกโสโครกนั่น ก่อนจะเห็นพวกส้าวส้วย แล้วเธอก็เลือดไหลออกมา
“พูดอะไรบ้าๆ ！เด็กนั่นไร้เดียงสานะ！หยางฉง คุณทนก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะส่งคุณไปที่โรงพยาบาลเอง！” ส้าวส้วยอุ้มหยางฉงจากพื้นไปที่รถ จากนั้นก็รีบขับไปที่โรงพยาบาล
“ส้าว ส้าวส้วย คนที่พาพี่วี่เฟยไปคือ ชาว ชาวต่างชาติสามคน มีสองคนที่ผิวขาว ส่วนอีกคนผิวดำ คนผิวสีคนนั้นชื่อว่าเสือดำ เป็น เป็นหัวหน้าของพวกเขา พวกเขาจะ จะเอาตัวของพี่วี่เฟย ไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ คุณรีบ รีบให้คนตามไป จะต้อง ต้องรีบช่วยพี่วี่เฟยกลับมาให้ได้！”
หยางฉงเหงื่อแตกเต็มหน้าผากพลางพิงอยู่กับเบาะข้างคนขับ จากนั้นก็พูดกับส้าวส้วยด้วยสติเลอะเลือน
เมื่อเห็นว่าเลือดนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ส้าวส้วยก็เหงื่อแตกในมือ เขาพยายามทำให้ตัวเองนั้นใจเย็นลง พลางปลอบหยางฉง แล้วก็รีบเหยียบคันเร่งให้มิด
จากท่าเรือตงกั่งไปถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดอย่างน้อยต้องใช้เวลาห้าสิบนาที บนถนนนั้นส้าวส้วยฝ่าไฟแดงเจ็ดถึงแปดครั้ง เลยมาถึงภายในเวลายี่สิบนาที
ภายในเวลาสั้นๆ นั้น หมอและพยาบาลของเมืองตงไห่เหมือนกำลังต่อสู้ พวกเขาแข่งกับเวลา สู้กับเทพแห่งความตาย
“ตรวจสอบ！ฉันกลับอยากจะรู้ว่าใครที่มันกล้าทำกับคนของตระกูลหลี่！ฉันจะต้องให้เขาชดใช้！” ข่าวร้ายมากมายตามมาติดๆ ทำให้เมี๋ยวชุ่ยโกรธ
เธอพูดคำร้ายๆ ออกไป คนที่กล้ามาเป็นศัตรูกับคนของตระกูลหลี่นั้น กล้ามาลงมือกับคนตระกูลหลี่ ถ้าเกิดเป็นคนฉายเดี่ยว ร่างจะแหลกสลาย ถ้าเป็นตระกูลหรือองค์กร จะต้องทำให้ตายคละคลุ้งกลิ่นเลือด ถ้าเกิดเป็นประเทศไหนก็ตาม จะต้องทำให้ไม่เกิดความสงบสุขในบ้านเมืองอีก！
คนชั้นสูงของต้าเซี่ยหลงเช่วนั้นไม่เห็นด้วยกับวิธีของเมี๋ยวชุ่ย พลางคิดว่าในสถานการณ์คับขันแบบนี้ถ้าเกิดก่อเรื่องมีแต่จะทำให้หน่วยการต่อสู้นั้นวุ่นวาย แต่ผู้อาวุโสกลับเห็นดีเห็นงามกับการกระทำที่มากเกินไปของเมี๋ยวชุ่ย แถมยังบอกว่า ยิ่งเวลาวุ่นวายมากเท่าไหร่ ยิ่งต้องทำให้คนที่ทำอะไรแบบโง่ๆ นั้นได้เห็นความเก่งกาจของพวกเขา
ถึงอย่างไรตอนนี้พวกต้าเซี่ยหลงเช่วกับหน่วยการต่อสู้ ก็เป็นหนึ่งเดียวกับตระกูลหลี่แล้ว ถ้าเกิดเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตระกูลหลี่ล่ะก็ พวกต้าเซี่ยหลงเช่วจะไม่สนใจ แล้วรอให้ตระกูลหลี่ฟื้นกลับมาดังเดิมนั้น พวกเขาคงจะไต่เต้าขึ้นไปไม่ได้แล้ว
เมื่อรับคำสั่งจากผู้อาวุโสแล้ว ลูกน้องของเขาถึงจะยอมไปกับคนตระกูลหลี่เพื่อตรวจสอบคนที่สั่งการเรื่องราวเบื้องหลัง
“เสี่ยวส้วย ราฟาเอล ไท่ซาง พวกคุณสามคนกลับไปเก็บกวาดก่อนเถอะ จากนั้นก็รีบตามไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ ฉันโทรหาพ่อของเสี่ยวฝางแล้ว เขาจะเข้าไปที่ทางเข้าเพื่อหยุดพวกชาวต่างชาติที่พาวี่เฟยไป พวกคุณไปถึงที่นั่นแล้ว ให้รีบเก็บพวกไอ้พวกนั้น ความแค้นนี้พวกเราจะทนเก็บไว้ไม่ได้！”
ในฐานะที่เป็นตระกูลหลี่ในตอนนี้และเป็นหัวหน้าของบ้านเพียงคนเดียวในเมืองตงไห่ เมี๋ยวชุ่ยมองพวกส้าวส้วยด้วยความจริงจังพลางพูด ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเธอมันไม่ถนัดนั้น เรื่องในครั้งนี้เธอคงไปลงมือทำเอาแล้ว
