คนของประเทศญี่ปุ่นเข้าใจการต่อสู้ระหว่างเทพอ้านและเทพหมิงในตอนนั้นเป็นอย่างดี หรือแม้แต่ประวัติความเป็นมาของชาวอูข่าเองก็รู้ดี
เพราะงั้นเมื่อเขาเห็นแคทเธอรินที่ยืนดูอยู่อีกด้านไม่เข้ามาข้องเกี่ยว เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าไม่ใช่แคทเธอริน แต่เป็นแม่มดมิคาลิน
“ปีศาจที่เข่นฆ่าชนเผ่าของฉันอย่างแก ถ้ายังกล้าพูดมากอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะฆ่าแกแน่!”
สำหรับคนที่ปลอมเป็นคนรักของเธอ แม่มดไร้ความรู้สึกดีกับคนที่ทำร้ายชนเผ่าของเธออย่างคนญี่ปุ่นแม้แต่น้อย เมื่อได้ยินประโยคของอาซาโทสสีหน้าเปลี่ยนไปทันที น้ำเสียงเย็นเยือกราวน้ำแข็ง
“ฮ่าๆๆ จะโกรธไปทำไมกัน? ฉันไม่อยากเป็นศัตรูกับเธอหรอกนะ เธอเพียงแค่ต้องการฟื้นคืนชีพเทพอ้านเท่านั้น และฉันเพียงต้องการหัวใจของเทพอ้าน เพื่อไปสู่แดนดั่งเทพ เราสองคนไม่ได้ขัดกันทางด้านผลประโยชน์”
“และฉันสามารถช่วยให้เธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการได้ ขอเพียงแค่เธอช่วยให้ฉันไปสู่แดนดั่งเทพได้ ฉันจะไม่ฆ่าหลี่ฝาง เธอว่ายังไง?”
อาซาโทสไม่ถือสาที่เธอจะคับแค้นเขา หรือแม้แต่คิดที่จะร่วมมือกับเธอ ยังไงซะใต้หล้าในตอนนี้ คนที่มีความสามารถในการอ่านใจคนล่วงรู้อนาคตมีไม่มากแล้ว
หากแม่มดมาอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาได้ ทำงานเพื่อเขา ถ้างั้นประเทศญี่ปุ่นก็จะได้กลายเป็นประเทศที่แข็งแกร่งที่สุด
ประเทศจีน อเมริกาก็จะต้องพ่ายให้กับประเทศญี่ปุ่น
“แม่มด อย่าฟังเขาพล่าม! ไอ้บ้านี่มันหลอกใช้เธอ เธออย่าหลงกลมันเด็ดขาด!”
หลี่ฝางนึกไม่ถึงเลยว่าอาซาโทสจะไร้ยางอายได้ขนาดนี้ ถึงขนาดใช้ข้ออ้างในการฟื้นคืนชีพเทพอ้านในการล่อลวงแม่มด เขารีบตะโกนเพื่อเรียกสติของแม่มด
ตอนนี้เขาคนไม่พออยู่แล้ว ต้องเสียแรงอย่างมากในการจัดการอาซาโทส หากแม่มดยอมแพ้ คิดที่จะขัดขวางอาซาโทส แย่งชิงคริสทัลกลับมา แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
แถมตอนนี้ท่านชายป๋ายยู่ฟังแค่คำสั่งของแม่มดเท่านั้น หากแม่มดร่วมมือกับอาซาโทส เขาก็ต้องอยู่ข้างอาซาโทสด้วยโดยปริยาย
จุดจบแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หลี่ฝางอยากเห็น
“แกไม่คู่ควรที่จะเป็นเทพของโลกนี้” ในขณะที่หลี่ฝางคิดว่าแม่มดคิดที่จะร่วมมือกับอาซาโทสนั้น ไม่คิดเลยว่าแม่มดจะปฏิเสธข้อเสนอของอาซาโทส
คำตอบของเธออยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน อาซาโทสสีหน้าบูดบึ้งจนดำทะมึน
“มิคาลิน เธอคิดดูให้ดี ถ้าเธออยู่ข้างหลี่ฝาง ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับเทพ เธอรู้ไหมว่าผลจะเป็นยังไง?”
“ฉันบอกแล้ว ว่าแกไม่คู่ควรที่จะเป็นเทพของโลกใบนี้” การข่มขู่ของอาซาโทส แม่มดไม่เปลี่ยนแปลงความเชื่อมั่นคงตนเองดั่งเก่า
พริบตาทำให้หลี่ฝางเข้าใจผิดคิดว่าแคทเธอรินกลับมาแล้ว ประโยคของแม่มด หลี่ฝางจึงคลายกังวลใจ ไม่สนใจทางด้านอาซาโทส ตั้งใจหันความสนใจมายังเหล่าอัศวิน
คนพวกนี้ความสามารถไม่ด้อยเลย ถึงขั้นเหนือกว่าเหยหู่ก่อนหน้านี้ เสือขาวและหงส์แดงกินแรงอย่างมาก
แม้หลี่ฝางและหลี่ต๋าคางจะพยายามช่วยพวกเขาแบ่งเบา แต่เสือขาวและหงส์แดงก็บาดเจ็บไม่เบา
“นักรบทั้งหลายที่ซื่อสัตย์ของฉัน ถึงเวลาที่จะเสียสละเพื่อชาติแล้ว ขอให้รั้งคนพวกนี้เอาไว้ให้ได้”
อาซาโทสเห็นว่าดึงแม่มดมาเป็นพวกไม่ได้ จึงไม่พูดพร่ำ พลันออกคำสั่งกับลูกน้องก่อนที่ตัวเขาจะเผ่นหนี
“หยุด! อย่าคิดที่จะเอาหัวใจเทพอ้านไปได้!” เขาเพิ่งขยับฝีเท้า แม่มดก็พุ่งเข้าใส่ เอื้อมมือออกไปยังกระเป๋าของเขาใส่หัวใจของเทพอ้านเอาไว้
“รนหาที่ตาย!” อาซาโทสไม่มีทางให้เธอแย่งชิงหัวใจของเทพอ้านไปได้ง่ายๆ อยู่แล้ว สิ่งที่เขาได้มาอย่างยากลำบาก จะปล่อยให้คนอื่นแย่งชิงไปได้อย่างไร?
เขาจ้องเขม็ง ฝ่ามือจับไปที่บริเวณลำคอของแม่มด แม้เขาจะชื่นชมความสามารถของแม่มดมาก แต่ในเมื่ออีกฝ่ายดื้อรั้นไม่ยอมก้มหัวให้เขา ก็ไม่จำเป็นที่จะเก็บเอาไว้
อาซาโทสเมื่อไม่ได้มาครอบครองก็จะทำร้ายทิ้งมาแต่ไหนแต่ไร เขาคิดจะฆ่าเธอให้สิ้นซากในฝ่ามือเดียว
แต่ในขณะที่ฝ่ามือของเขาห่างจากลูกคอของแม่มดได้ไม่กี่เซนติเมตร ก็ถูกรั้งเอาไว้ได้เสียก่อน
“ความสามารถไม่เลวนี่ อยากจะมาเป็นลูกน้องของฉันไหม? มาครอบครอง” โลกนี้ด้วยกัน?” อาซาโทสจ้องมองท่านชายป๋ายยู่ที่รับการต่อสู้ของเขาด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงปะปนไปด้วยความสงสาร
ความสามารถของท่านชายป๋ายยู่ในประเทศญี่ปุ่น ถือว่าเป็นนักรบระดับแถวหน้า ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคนที่มีพรสวรรค์และความสามารถขนาดนี้ที่นี่ อาซาโทสนึกเสียดายขึ้นมา
“แตะต้องคนที่ฉันรัก ต้องตาย!” แต่ท่านชายป๋ายยู่ไม่แยแสอาซาโทสแม้แต่น้อย พลันจ้องสายตาของอาซาโทสกลับ กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ดี ดีมาก! ถ้างั้นพวกแกก็ไปตายกันซะให้หมด!” อาซาโทสในประเทศญี่ปุ่น มีชีวิตราวกับเทพ มีคนมากมายเคารพเขา นับถือเขา
นักรบของประเทศญี่ปุ่นต่างก็อยากจะรับใช้ข้างกายเขา คนมากมายต่างคิดหาทางให้ได้เป็นหนึ่งในสิบสองอัศวิน
ไม่คิดเลยว่าเขาชักชวนเขา แต่เขากลับไม่เจียมตัว ถูกปฏิเสธสองครั้งติดต่อกันอาซาโทสสีหน้ามืดหมอง สำหรับเขาแล้วสิ่งนี้ช่างเหยียดหยามเขาสิ้นดี
สายตาของเขาแผ่ซ่านไปด้วยความอาฆาต ปล่อยหมัดด้วยความเร็วแสง ต่อยเข้าที่ช่วงท้องของท่านชายป๋ายยู่อย่างแรง
ทีแรกท่านชายป๋ายยู่คิดว่าความสามารถของเขา ต่อสู้กับอาซาโทสหลายร้อยกระบวนท่านั้นไม่ใช่ปัญหา แต่ไม่คิดเลยว่าความสามารถของอีกฝ่ายจะอยู่เหนือความคาดหมายของเขา
เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าซี่โครงของเขาหักไปหลายส่วน ลำคอกระอักเลือดสีแดงสด แต่กลับถูกท่านชายป๋ายยู่กลั้นเอาไว้
“ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง ยอมแพ้ซะ หรือไม่ก็ตาย” อาซาโทสก้มมองท่านชายป๋ายยู่ที่คุกเข่ากับพื้นใบหน้าเต็มไปด้วยความทรมาน กล่าวถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไร้เยื่อใย
“แม่ง กูมีชีวิตมาหลายร้อยปี นี่เป็นครั้งที่สองที่ถูกเหยียดหยาม ไปตายซะไอ้บ้าเอ้ย!”
สายตาที่หยิ่งสโยของอาซาโทสทำให้ท่านชายป๋ายยู่นึกถึงในตอนนี้ถูกเหยียดหยามจากตระกูลหลี่ในตอนนั้น เขาก่นด่าเสียงดังก่อนระเบิดความโมโห ปล่อยหมัดที่ว่องไวจนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเข้าใส่
