“หยุดนะ! หลอซ่า!” ตงฟางเย่นไม่คิดเลยว่าหลี่ต๋าคางจะเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้ เมื่อสักครู่เธอแทบไม่ได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ หลี่ต๋าคางก็ผ่านเธอไป และหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ดูแลบ้าน
เมื่อจ้องมองใบหน้าของผู้ดูแลบ้านที่กลายเป็นสีเลือดหมู ตงฟางเย่นขยับกาย คิดจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
หลี่ต๋าคางกวาดสายตามองคนของตระกูลตงฟาง น้ำหนักที่มือเพิ่มมากขึ้น
“ถ้าพวกแกกล้าเดินเข้ามาอีก ชีวิตของไอ้หมอนี่จบสิ้นแน่”
“หยุด! หยุดให้หมด!” ตงฟางเย่นจ้องมองความพิฆาตของหลี่ต๋าคาง รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น จึงยกมือขึ้นโบกให้กับทุกคน เพื่อให้พวกเขาอย่าวู่วาม
“หลอซ่า ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ตระกูลตงฟางมีเรื่องเข้าใจผิดกับตระกูลหลี่นิดหน่อย แต่สิ่งเหล่านั้นได้ผ่านไปแล้ว ตระกูลตงฟางของเราเสียลูกศิษย์ไปครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เราไม่สู้แต่ก่อนแล้ว”
“และหลังจากที่น้องชายของฉันตงฟางจัวเสียไป ตระกูลตงฟางของเราก็ไม่เคยหาเรื่องตระกูลหลี่อีก วันนี้คุณบุกเข้ามากะทันหัน บีบบังคับเราเรื่องความเคลื่อนไหวของท่านจัว คุณคิดจะทำอะไร?”
แม้อำนาจของตระกูลตงฟางจะถูกถอดถอนไปมาก แต่เกียรติของความเป็นตระกูลใหญ่ยังอยู่ การถูกคนอื่นบุกเข้ามาโต้งๆ หากแพร่สะพัดออกไป ชื่อเสียงของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ก็ต้องสูญสิ้น
“ครั้งสุดท้าย เอาตัวท่านจวนออกมา ฉันจะปล่อยพวกแกไป!” ตงฟางเย่นพูดไปตั้งมากมาย หลี่ต๋าคางราวกับไม่ได้ยิน สายตาไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย ยืนยันจะให้ตระกูลตงฟางเอาตัวท่านจวนออกมาท่าเดียว
ตงฟางเย่นไม่คิดเลยว่าหลี่ต๋าคางจะดื้อด้านถึงเพียงนี้ เมื่อเห็นผู้ดูแลบ้านที่ใกล้สิ้นใจ จึงกัดริมฝีปากล่างแน่นพูดต่อไป
“ฉันไม่รู้ว่าระหว่างคุณกับท่านจวนเกิดอะไรขึ้น แต่เรื่องนี้ฉันขอสาบานด้วยคนเหนือหัวฉัน เรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลตงฟางแม้แต่น้อย แม้ท่านจวนจะเป็นผู้นำของตระกูลตงฟาง แต่เขาแทบจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลตงฟางเลย เขามักจะอยู่คนเดียวเสมอ เราเองก็ไม่ได้เจอเขาหลายเดือนแล้ว”
ทีแรกคิดว่าเธอพูดไปตั้งเยอะขนาดนี้ อย่างน้อยหลี่ต๋าคางก็ต้องใจอ่อนบ้าง แต่ใครจะไปคิด ว่าต่อมาหลี่ต๋าคางจะหักคอของผู้ดูแลบ้านทันที เมื่อจ้องมองผู้ดูแลบ้านที่สิ้นลมหายใจ ตงฟางเย่นกรีดร้องเสียงดังอย่างอนาถ
“ไม่!”
แม้ชายชราผู้นี้จะเป็นเพียงผู้ดูแลบ้านของตระกูลตงฟาง แต่เขามองตงฟางจัวและตงฟางเย่นเติบโตมา สำหรับตงฟางเย่น เขาเป็นคนในบ้านที่เธอเคารพนับถือ ต้องทนเห็นผู้ดูแลบ้านตายไปต่อหน้าต่อตา ตงฟางเย่นขาดสติแตก
“หลอซ่า! ฉันจะสู้ตายกับแก!” แม้จะรู้ว่าความสามารถของเธอและหลี่ต๋าคางห่างกันมาก แต่ตงฟางเย่นในตอนนี้กลับพุ่งเข้าใส่หลี่ต๋าคางอย่างบ้าคลั่ง
“รนหาที่ตาย!” หลี่ต๋าคางเหลือบมองตงฟางเย่นที่พุ่งไปทางเขาอย่างรวดเร็ว พ่นคำสองคำออกจากปากอย่างเย็นชา
ความสามารถของตงฟางเย่นในสามารถคนอื่นถือว่าไม่เลวเลย ความเร็วของเธอเทียบได้กับเสือชีตาห์ แต่สำหรับหลี่ต๋าคาง ก็ไม่ต่างอะไรกับการสโลโมชัน
เขาหลบการโจมตีของตงฟางเย่นได้ทั้งหมด อย่างง่ายดาย และจับตัวตงฟางเย่นเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย
“คุณหนูใหญ่!” เมื่อคนของตระกูลตงฟางคนอื่นๆ เห็นตงฟางเย่นโดนจับกุม ต่างตะโกนร้องเสียงดังก่อนคิดที่จะจู่โจม
“พวกแกใครกล้าลงมือ!” ในเวลานี้เอง ไท่ซางและราฟาเอลทั้งคู่พาลูกน้องบุกเข้ามา
เรียงเป็นกำแพงอยู่หน้าหลี่ต๋าคาง ขวางกั้นตระกูลตงฟางเอาไว้
“ลุงหลี่ ตาแก่นั่นไม่อยู่ที่นี่หรือ? ให้เรากำจัดคนของตระกูลตงฟางเลยไหม ผมไม่เชื่อว่าตาแก่นั่นจะไม่ออกมา!” ไท่ซางหันหลังให้กับตระกูลตงฟางตะโกนเสียงดัง
ราฟาเอลที่อยู่อีกด้านได้ยินเข้าสีหน้าหม่นหมอง ไอ้หมอนี่คงจะลืมเป้าหมายที่พวกเขามาที่ตระกูลตงฟางสินะ
พวกเขามาเพื่อหยุดยั้งไม่ให้หลี่ต๋าคางสังหารตระกูลตงฟางไม่ใช่หรือไง? หากใครสังหารตระกูลตงฟางขึ้นมา มันต่างอะไรกับการฆ่ายกโคตร?
แม้อำนาจของตระกูลตงฟางในตอนนี้จะต่างจากในอดีต แต่สี่ตระกูลใหญ่ยังคงช่วยเหลือกันและกัน
ไม่มีหนึ่งในนี้ใครจะถูกกำจัด ก็จะทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้น สถานการณ์ในตอนนี้ เรื่องน้อยเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น
“ลุงหลี่ เราพาตัวตงฝางเย่นไปด้วยก็พอแล้ว คนอื่นๆ ของตระกูลตงฟางสำหรับเราแล้วก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ตงฟางเย่นเป็นคนรุ่นหลังที่มีอำนาจมากที่สุด เราจับตัวเขามา ผมไม่เชื่อว่าตาแก่ท่านจวนนั่นจะไม่ปรากฏตัวขึ้น”
เมื่อเทียบกับไท่ซางแล้วราฟาเอลทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของตระกูลตงฟางในตอนนี้อย่างละเอียด เมื่อหลี่ต๋าคางได้ยินคำของเขาสีหน้าเปลี่ยนไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย ท้ายที่สุดก็พยักหน้าเห็นด้วยกับราฟาเอล
“ฝากบอกผู้นำตระกูลของพวกแกด้วย อยากให้เธอมีชีวิตอยู่ พรุ่งนี้ก่อนฟ้าสางเอาหลานของฉันมาเปลี่ยนตัวที่บ้านพักตากอากาศ”
หลี่ต๋าคางทิ้งท้ายประโยคเอาไว้ก่อนที่จะกระชากตงฟางเย่นจากไป
“ให้ตาย คุณแน่ใจหรือว่าจะไม่กำจัดตระกูลตงฟางทิ้ง? ตาแก่นั่นมันทำให้น้าเมี๋ยวบาดเจ็บเชียวนะ ผมทนไม่ได้จริงๆ”
ไท่ซางจ้องมองลูกกระจ๊อกที่เหลือของตระกูลตงฟาง ด้วยความโกรธแค้น ท่านจวนทำให้เมี๋ยวชุ่ยและฉินวี่เฟยเกือบตาย เพียงแค่สังหารผู้ดูแลคนเดียวก็หายขาดกันได้แล้วงั้นหรือ?
“เรื่องนี้ไม่รีบคิดบัญชีกับพวกแก สิ่งที่ตระกูลตงฟางติดค้างเราไม่ช้าก็เร็วเราจะมาทวงคืน ไม่ใช่ว่าไม่แก้แค้นเพียงแต่เวลายังไม่ถึง”
ราฟาเอลเหลือบมองคนของตระกูลตงฟาง ก่อนฉีกยิ้มมุมปากอย่างกระหายเลือด
ก่อนดึงไท่ซางสีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ พาลูกน้องออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลตงฟาง
“เร็วเข้า! ไปโทรหาท่านจวน! บอกเขาว่าคุณหนูใหญ่ถูกหลอซ่าจับตัวไป! ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ทำไมถึงยังต้องไปหาเรื่องพวกตระกูลหลี่ที่เป็นปีศาจฆ่าคนไม่กะพริบตาอยู่อีก!”
เมื่อราฟาเอลออกไป ชายวัยกลางคนหนึ่งรายก็ตะคอกใส่ลูกน้อง
แม้ตระกูลตงฟางจะยังมีการติดต่อกับท่านจวนอยู่ แต่สำหรับเขาจะไปมีความข้องเกี่ยวกับใครด้านนอกบ้าง ทำอะไรบ้างกลับไม่รู้อะไรเลย
ตอนนี้เพราะเขาทำให้คนที่มีความสามารถที่จะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลตงฟางถูกจับตัวไป เรื่องนี้หากท่านจวนไม่ให้ข้อแก้ตัวมีสมเหตุสมผล ตระกูลตงฟางไม่ยอมง่ายๆ แน่
“โหจื่อ ผู้หญิงคนนี้แกจัดการแล้วกัน อย่าให้เธอตายก็พอ” หลี่ต๋าคางพาตงฟางเย่นกลับมาที่สถานตากอากาศ โยนตงฟางเย่นที่ถูกสกัดจุดให้กับโหจื่อ
“วางใจได้เลยพี่ใหญ่ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดี” โหจื่อจ้องมองตงฟ่งเย่นที่กองกับพื้น กล่าวอย่างเย้ยหยัน
ตอนนี้เกิดเรื่องกับเมี๋ยวชุ่ยและคนอื่นๆ โหจื่อกำลังทำฟื้นฟูกำลัง ครั้งก่อนเขาบาดเจ็บหนัก ระบบและประสาทอื่นๆ ได้รับการกระทบกระเทือน พลังของเขาลดลงไปมาก
หลายเดือนมานี้โหจื่อทำการฟื้นฟูกำลังตลอด แม้แต่ส้าวส้วยพาคนไปที่ซากปรักหักพังเพื่อค้นหาหลี่ฝางเขาก็ไม่ได้ไปด้วย
