“เอ่อ……เรื่องเล็กน้อย พวกคุณรีบลุกขึ้นเถอะ”เผชิญหน้ากับคนอายุเท่าพ่อเท่าแม่แบบนี้ หลี่ฝางรับการคุกเข่าลงกราบของพวกเขาไว้ไม่ได้จริงๆ จึงรีบก้มลงไปพยุงพวกเขาขึ้น
แต่ฮุย มิโกะกลับหลบแขนหลี่ฝาง พูดยังไงก็ไม่ยอมลุก เอาแต่โขกหัวให้หลี่ฝางสามครั้งติดต่อกัน โขกหัวพลางพูดพึมพำบางอย่าง
คนไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นอย่างหลี่ฝางฟังไม่ออกสักคำ ยืนอยู่กับที่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
เขาไม่เคยรับมือกับคนจิตใจดีแบบนี้มาก่อน ถ้าเป็นคนชั่วก็แค่ต่อยสักหมัดหรือไม่ก็ฆ่าทิ้งซะ แต่คนจิตใจดีและรู้จักบุญคุณแบบนี้ เขาไม่รู้ควรทำยังไงจริงๆ
“ฮุย มิโกะบอกว่า เธอมีลูกแค่คิริน ยาโกะคนเดียว เลี้ยงดูมาอย่างดีโดยตลอด นี่เป็นผลมาจากที่คิริน ยาโกะมีนิสัยค่อนข้างเก็บตัว อ่อนแอ ไม่รู้ว่าควรอยู่ร่วมกันกับคนอื่นยังไง”
“ตอนพ่อของคิริน ยาโกะมาส่งเขาที่จวนท่านนายพล เธอกังวลว่าคิริน ยาโกะจะโดนกลั่นแกล้ง อกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวัน แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ เธอบอกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะคิริน ยาโกะมาเจอผู้มีฐานะสูงส่งอย่างท่าน เกรงว่าคงลาจากโลกนี้ไปแล้ว”
“ดังนั้นเธอจึงขอบคุณท่านมากๆ สำหรับท่านอาจเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับเธอมันเป็นบุญคุณอันใหญ่หลวง ขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิตลูกเธอและตระกูลของเธอไว้ ”
ท่านนายพลหญิงเห็นหลี่ฝางฟังไม่เข้าใจ จึงกระแอมเบาๆแล้วช่วยแปลให้หลี่ฝางฟัง
หลี่ฝางเลิกคิ้วขึ้นขณะมองไปยังท่านนายพลหญิงที่มีดวงตาเป็นกาย ท่านนายพลหญิงคนนี้คงไม่ได้มีใจให้ตนหรอกนะ？ตนแค่แกล้งเธอนิดๆหน่อยๆตอนเจอกันวันแรก ท่านนายพลหญิงอ่อนไหวง่ายขนาดนั้นเลย？
“คุณบอกเธอว่า ผมแค่ทนเห็นการกระทำของเจียเหอไม่ได้ และที่คิริน ยาโกะถูกลงโทษ ผมก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ถ้าพูดตรงๆมันเป็นความผิดผม ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่พระคุณของผม แต่เป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำ บอกเธอว่าไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมขนาดนี้”
หลี่ฝางครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นมองท่านนายพลหญิงพลางพูด บอกให้เธอแปลสิ่งที่ตนพูดให้ฮุย มิโกะฟัง
ท่านนายพลหญิงได้ยินที่หลี่ฝาง ก็ชะงักไปครู่หนึ่งอย่างเห็นได้ชัด ถ้ามีใครรู้ว่านี้เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าให้เธอทำงานให้ ทุกคนในจวนท่านนายพลคงไม่ฟังแต่เธอหรอกเหรอ？
แต่แปลกใจก็ส่วนแปลกใจ สุดท้ายท่านนายพลหญิงก็แปลให้หลี่ฝาง หลังจากฮุย มิโกะได้ยินที่ท่านนายพลหญิงพูด จึงหยุดโขกหัวกับพื้น หลี่ฝางเห็นเช่นนั้นจึงรีบพยุงพวกเขาขึ้นจากพื้น
แต่แม้สองสามีภรรยาฮุย มิโกะจะได้ยินที่หลี่ฝางพูดแล้ว ก็ยังโค้งคับนับให้เขาอยู่หลายครั้ง ท่าทีมีน้ำใจเช่นนี้ทำเอาหลี่ฝางกลัวเล็กน้อย
คิริน ยาโกะเห็นว่าหลี่ฝางรับมือกับพ่อแม่ตนไม่ค่อยได้ จึงรีบยืนขึ้นไปช่วยให้หลี่ฝาง ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ตนคุยอะไรกับเขาบ้าง แต่สุดท้ายพวกเขาก็พูดอะไรกับท่านนายพลหญิงนิดหน่อยแล้วจากไป
“ท่านหลี่ ขอโทษด้วยที่พ่อกับแม่ผมทำให้ท่านตกใจ”คิริน ยาโกะสีหน้าไม่ค่อยดีพลางพูดกับหลี่ฝางอย่างจริงใจสุดๆ
“เอ่อ……ไม่เป็นไรๆ พวกเขาแค่รักนายมาก ฉันแค่ไม่ค่อยชินก็เท่านั้น”
หลี่ฝางถอนหายใจอย่างโล่งอก และยิ้มอย่างสุภาพ
“ท่านนายพล ในเมื่อท่านก็มาด้วยแล้ว ผมมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอ”
ขอโทษหลี่ฝางเสร็จ คิริน ยาโกะก็หันไปคุยกับท่านนายพลหญิง
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายพูดกับท่านนายพลหญิงก่อน ตั้งแต่เข้ามาในจวนท่านนายพล ในภาพจำของท่านนายพลหญิง คิริน ยาโกะเป็นคนที่ขี้อายมาก เวลาเห็นตนนี่อย่างกับหนูเห็นแมว หลบแทบจะไม่ทัน
แต่ครั้งนี้เป็นฝ่ายพูดกับเธอก่อนเอง แถมยังขอร้องตน ประหลาดใจมาก
“เรื่องอะไร นายว่ามาเลย”ท่านนายพลหญิงรู้สึกละอายกับคิริน ยาโกะ เพราะเขาเกือบไม่มีชีวิตรอดในจวนนี้ทั้งที่อายุยังน้อย ในฐานะที่เธอเป็นเจ้านายของจวนท่านนายพล มีความรับผิดชอบที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ดังนั้นขอแค่สิ่งที่คิริน ยาโกะขอมันไม่มากเกินไป เธอก็จะยอมเขา
“ท่านนายพล ได้ยินว่าท่านจะไปเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมของท่านเจียเหอ ผมอยากให้ท่านล้มเลิกความคิดนี้ อย่าไปเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมของท่านเจียเหอเลย”
คิริน ยาโกะมองตาท่านนายพลหญิง พยายามอยู่ครู่ใหญ่ ถึงจะพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา
คำพูดนี้ไม่เพียงทำให้ท่านนายพลหญิงแปลกใจ แม้แต่หลี่ฝางเองก็ตกใจ ตอนแรกเขาคิดว่าคิริน ยาโกะจะขอท่านนายพลหญิงออกจากจวน เพราะเขาได้รับการปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรมมากๆในจวนท่านนายพล
แต่ที่ทำให้หลี่ฝางคิดไม่ถึงมากที่สุดคือ คิริน ยาโกะบอกให้ท่านนายพลหญิง ล้มเลิกความคิดที่จะไปเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมของเจียเหอ
ไม่ต้องคิดเลย หลี่ฝางรู้ว่าคิริน ยาโกะพูดเพื่อตน เพราะเขาเป็นว่าที่คู่ครองท่านนายพลของจวนท่านนายพล ถ้าเจียเหอมีคู่ครองฐานะเท่าเทียม ก็จะเป็นผลเสียกับตำแหน่งคู่ครองท่านนายพลของเขา
แต่เขาไม่แคร์แม้แต่น้อย ท่านนายพลหญิงจะเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมใครก็ช่างสิ คิริน ยาโกะนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ
“ทำไมต้องกลับคำกับเรื่องที่ฉันเคยรับปากไปแล้วด้วย？อีกอย่างที่ฉันจะเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมของเจียเหอ ก็คิดเพื่อจวนท่านนายพลและตระกูลพวกนาย ถ้าล้มเลิกความคิดนี้ นายรู้ผลที่ตามมาหรือไม่？”
หลังจากท่านนายพลหญิงได้ยินคำพูดของคิริน ยาโกะ สีหน้าดูไม่ได้ขึ้นมาทันที สายตาก็ไม่ได้อ่อนโยนอย่างเมื่อครู่
คิริน ยาโกะโดนท่านนายพลหญิงมองซะจนรู้สึกผิด เขากลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ จากนั้นดื้อดึงพูดต่อ
“ผมรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะผม ผมจะไปพบท่านเจียเหอด้วยตัวเอง ขอให้ยกโทษให้ด้วยความตาย ไม่ส่งผลกระทบถึงจวนท่านนายพลและตระกูลผมแน่นอน ดังนั้นท่านนายพลช่วยล้มเลิกความคิด ที่จะเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมท่านเจียเหอนี้ด้วย ”
เห็นได้เลยว่ายังไงคิริน ยาโกะก็จะทำลายตำแหน่งคู่ครองฐานะเท่าเทียมของเจียเหอนี้ให้ได้ คนที่ขี้ขลาดมาตลอดอย่างเขา ตอนนี้กล้าต่อต้านท่านนายพลหญิงแล้ว หลี่ฝางมองสายตาอันแข็งกร้าวของเขา ก็รู้สึกประทับใจเบาๆ
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ พ่อแม่ของคิริน ยาโกะจิตใจดี แม้แต่ลูกก็นิสัยเช่นเดียวกัน พ่อของเจียเหอเก่งในด้านวางแผน อุบายต่างๆ ดังนั้นนิสัยเจียเหอจึงบิดเบี้ยวมาก
คิริน ยาโกะยอมไปตายเอง ดีกว่าให้หลี่ฝางถูกเจียเหอคุกคาม มันทำให้รู้สึกทั้งเจ็บปวดและห่วงใยจริงๆ
“ยาโกะ เรื่องนี้ฉันตอบตกลงไปแล้ว นายไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นายรักษาตัวให้หายดีเถอะ เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ”
หลี่ฝางตบไหล่คิริน ยาโกะเบาๆ เพื่อให้เขาตั้งใจรักษาตัว ไม่ต้องสนใจเรื่องของตน
“ได้ยังไง！นายท่าน คู่ครองท่านนายพลมีได้แค่คนเดียวมาโดยตลอด และไม่เคยมีกรณีคู่ครองฐานะเท่าเทียมแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน ถ้าท่านเห็นด้วยเรื่องคู่ครองฐานะเท่าเทียมของท่านเจียเหอ ต่อไปคงโดนคนทั้งประเทศหัวเราะเยาะ！”
แต่ใครจะรู้ว่าคิริน ยาโกะนั้นดื้อรั้นมาก ไม่ว่าหลี่ฝางจะพูดยังไง ก็ดื้อรั้นไม่ยอมท่าเดียว
