“เห้ย เพื่อน เธอกับคุณหยาง คุณฉินเป็นอะไรกันเหรอ พวกเขาดูเหมือนจะแคร์คุณมากนะ”
นักวิจัยผู้ชายคนนั้นใช้แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อบาดแผลของหลี่ฝางไปด้วยและคุยกับเขาไปด้วย
หลี่ฝาง เห็นเขาพูดถึงฉินวี่เฟย และ หยางฉง เห็นตาที่ดำมืดของเขา ในใจก็คิดว่าผู้ชายคนนี้อยากจะจีบภรรยาของเขางั้นเหรอ?
“คุณคิดว่าความสัมพันธ์ของฉันกับพวกเขาเป็นอย่างไร” หลี่ฝางไม่ได้บอกตรงๆ ว่าเขาเป็นใคร แต่กลับส่งบอลคืนกลับไป ให้ผู้ชายคนนั้นเดาเอาเอง
ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ และพูดกึ่งติดตลกว่า “บอกตามตรงฉันชอบคุณฉิน เพื่อน ถ้าคุณไม่ว่าอะไร พวกเราสองคนคนละคนไหม”
หลี่ฝางได้ยินดังนั้น ความโกรธก็พุ่งออกมาจากหัวใจ กล้ามเนื้อของเขาก็ตึงขึ้นทันที
เขาไม่คาดคิดว่าหลังจากเขาจากไปเพียงสัปดาห์เดียว ก็มีคนกล้าคิดที่จะจีบภรรยาของตน คนๆ นี้มีความหยั่งรู้น้อยมาก ถึงกับมาปรึกษาฉันโดยบอกว่าเอาคนละคน
นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ
“เห้ย ทำไมจู่ๆ ถึงยืดตัวขึ้นล่ะ แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อนี่เจ็บนิดหน่อย แต่ถ้าแผลของคุณไม่ฆ่าเชื้อทันเวลาเดี๋ยวก็ติดเชื้อหรอก ทำใจให้สบายเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
ชายคนนั้นรู้สึกถึงความเคร่งเครียดของหลี่ฝางได้ชัดเจน แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของหลี่ฝาง และกลับคิดว่าการฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์นั้นเจ็บปวดเกินไป หลี่ฝางถึงได้มีปฏิกิริยาเช่นนี้
นี้ทำให้หลี่ฝางรู้สึกหมดคำพูด ผู้ชายคนนี้โง่เกินไปแล้ว สมองแบบเขา ถ้าสามารถจีบฉินวี่เฟยได้ ฉันจะเปลี่ยนนามสกุลตามคุณ
“นี่ นายชื่ออะไร” หลี่ฝางสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนคลายตัวเองเล็กน้อย
คนคนนี้ชอบฉินวี่เฟยมันก็พอจะให้อภัยได้ ยังไงซะฉินวี่เฟยก็หน้าตาดี อ่อนโยน ใจดี และมีน้ำใจ แทบไม่มีผู้ชายในโลกนี้ที่จะไม่ชอบเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายคนอื่นโหยหาผู้หญิงของตัวเอง เมื่อมองจากอีกมุมหนึ่ง นี่แสดงว่าตัวเขาเองก็มีวิสัยทัศน์และมีเสน่ห์ มีสักกี่คนที่อิจฉาเขาที่ได้เจอแฟนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้
“ฉันชื่อ จ้าวเฉียนปีนี้ฉันอายุ 26 ปี ฉันเป็นคนเมืองตงไห่ พ่อแม่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยทั้งคู่ แล้วคุณล่ะ คุณชื่ออะไร”
จ้าวเฉียนก้มศีรษะและเย็บแผลให้หลี่ฝางอย่างจริงจัง เขาไม่ได้เห็นการแสดงออกที่น่าดึงดูดใจของหลี่ฝาง และเริ่มคุยกับหลี่ฝางอย่างกระตือรือร้น
“ฉันเหรอ ฉันชื่อหลี่ฝาง แล้วก็พวกเขาเป็นภรรยาของฉัน คุณอย่ารู้สึกโหยหาล่ะ”
หลี่ฝางพูดคำพวกนี้อย่างใจเย็น จ้าวเฉียนในตอนแรกเมื่อได้ยินก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร ต่อมาเมื่อสติเขากลับมาแล้ว มือของเขาก็สั่นอย่างรุนแรง และเกือบจะแทงเข็มใส่ตัวเอง
“คุณ คุณ คุณคือหลี่ฝาง! นี้เป็นเมียนายหมดเลยเหรอ หมายความว่าไง?”
เป็นครั้งแรกที่ จ้าวเฉียนรู้สึกว่าสมองของเขาไม่เพียงพอ เขารู้จักชื่อหลี่ฝาง นักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศจีน แต่สิ่งที่ทำให้เขารับไม่ได้ก็คือ ฉินวี่เฟย และ หยางฉง จริงๆแล้ว…
ฉินวี่เฟยและหยางฉงทำอย่างนั้นได้ยังไง! พวกเขาไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้หรอก! มันต้องเป็นหลี่ฝาง เขาบังคับฉินวี่เฟยและหยางฉงให้เป็นภรรยาของเขา!
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จ้าวเฉียนไม่ได้เย็บแผลให้หลี่ฝางแล้ว เขาตบโต๊ะอย่างโกรธจัด และเอานิ้วชี้จมูกตะโกนใส่หลี่ฝาง
“ไอ้เวรเอ้ย! คุณอาศัยกำลังยุทธที่มากของตัวเอง กล้ารังแกคุณฉินและคุณหยาง! คุณจะถูกประณามจากการกระทำเช่นนั้น!”
ในสายตาของ จ้าวเฉียนฉินวี่เฟยกับหยางฉงเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสามาก พวกเขาจะไม่ทำอะไรที่ละเมิดจริยธรรมเช่นผู้หญิงสองคนมีสามีคนเดียวกัน ดังนั้นสิ่งเดียวที่อธิบายได้ก็คือหลี่ฝางใช้วิธีการที่ไม่เหมาะสม
หลี่ฝางตะลึงกับการด่าของเขา เวลาผ่านไปสักครู่ถึงจะตอบสนอง โครงสร้างสมองของ จ้าวเฉียน คืออะไรกันแน่ นี้กำลังคิดอะไรอยู่?
“อะไร เกิดอะไรขึ้น” ฉินวี่เฟยและหยางฉงได้ยินการเคลื่อนไหวข้างนอกและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบเข้าไปถาม
“คุณฉิน คุณหยาง พวกคุณพูดความจริงมา เหตุผลที่คุณอยู่กับหลี่ฝางถูกเขาบังคับหรือเปล่า เมื่อกี้เขาบอกว่าพวกคุณทั้งคู่เป็นภรรยาของเขา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
เมื่อเห็นฉินวี่เฟยเข้ามา จ้าวเฉียนก็รีบถาม เขาถึงกับไปยืนขวางหน้าฉินวี่เฟย เหมือนกับว่ากลัวว่าหลี่ฝางจะทำร้ายฉินวี่เฟยกับหยางฉง
เมื่อได้ยินที่จ้าวเฉียนพูด ฉินวี่เฟยและหยางฉงก็มองหน้ากันอย่างแปลกๆ พวกเขากลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องว่ามีสามีคนเดียวกัน จะมีข่าวลืออันไม่พึง ดังนั้นจึงไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์กับหลี่ฝาง
ไม่คิดว่าจู่ๆ มันจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดเช่นนี้ขึ้น จึงทำให้ฉินวี่เฟยและหยางฉงไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง
“นี่… จ้าวเฉียนฉันกับหยางฉงคบกับหลี่ฝางก็จริง แต่พวกเรามีเหตุผลนะ คุณ…”
“คุณดูสิ ฉันรู้ว่าพวกเธอถูกเขาบังคับ! คุณฉิน อย่ากลัวไป! ในเมื่อฉันรู้เรื่องนี้แล้ว ฉันจะไม่นั่งดูแล้วไม่สนใจเด็ดขาด! ไม่ต้องกังวล ฉันจะไปหาผู้อาวุโสใหญ่ให้เขารับหน้าที่แทนพวกคุณ!”
จริงๆแล้วฉินวี่เฟยเธอไม่ต้องการให้คนนอกรู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเธอสามคน ดังนั้นเธอจึงไม่คิดที่จะอธิบายให้ละเอียด แต่ใครจะรู้ว่าคำตอบของเธอทำให้ จ้าวเฉียนแน่วแน่ในการคาดเดาของตนเอง
เลยถูกกำหนดอย่างชัดเจนว่าฉินวี่เฟยและหยางฉงต่างก็ถูกหลี่ฝางบังคับ ทันใดนั้นจ้าวเฉียนก็กลายเป็นตัวแทนของความยุติธรรม และสัญญาว่าจะรับผิดชอบแทนฉินวี่เฟยกับหยางฉง
เมื่อเห็นรูปลักษณ์อันชอบธรรมและน่าเกรงขามของเขา หลี่ฝางก็รู้สึกเกรงใจเล็กน้อยที่จะโจมตีเขา
“นี่จ้าวเฉียน ก่อนที่คุณจะรักษาความเป็นธรรม คุณทำงานของคุณให้เสร็จก่อนได้ไหม แผลของฉันเพิ่งเย็บไปครึ่งทางเอง”
หลี่ฝางมองดูด้ายเย็บที่ยังคงห้อยอยู่ในมือ แล้วเตือนอย่างช่วยไม่ได้
จ้าวเฉียนหน้าแดงในขณะที่เขามองไปที่เส้นด้านเย็บที่แกว่งไกวไปมา เมื่อกี้เขาแค่นึกถึงฉินวี่เฟยและหยางฉง จนลืมอาการบาดเจ็บของหลี่ฝางไปสนิทเลย
ในฐานะที่เป็นบุคลากรทางการแพทย์ที่มีคุณภาพ เขาควรแยกอารมณ์ส่วนตัวออกจากงาน ครั้งนี้ เขาปฏิบัติหน้าที่บกพร่องจริงๆ
“คุณอย่าขยับ ฉันจะเย็บแผลให้” จ้าวเฉียนเดินไปหาหลี่ฝางด้วยความเขินอาย จากนั้นก็รีบปรับอารมณ์และเย็บแผลต่อไป
ประมาณสิบนาทีต่อมา ในที่สุดจ้าวเฉียนก็จัดการอาการบาดเจ็บของหลี่ฝางเสร็จ เขาปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วยืดตัวขึ้นมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่จริงจังและพูดว่า
“หลี่ฝาง ฉันรู้ว่ากำลังยุทธของคุณสูงมาก คนธรรมดาอย่างฉันก็เทียบกับมดในสายตาคุณไม่ได้ แต่คุณฉินและคุณหยางพวกเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำร้ายพวกเธอ”
“คุณไม่ควรเหยียบเรือสองลำแบบนี้ ถ้าคุณอยู่กับคุณหยาง คุณก็ไม่ควรเสียเวลาคุณฉิน ถ้าคุณเลือกคุณฉิน ก็ควรปล่อยคุณหยาง นี่ถึงจะเป็นความรับผิดชอบของผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่มาบังคับให้พวกเธออยู่กับคุณ”
เมื่อกี้ตอนเย็บแผลให้หลี่ฝาง บอกได้เลยว่าจ้าวเฉียนคิดมาก คำพูดของเขาเหล่านี้วนอยู่ในใจนับครั้งไม่ถ้วนก่อนจะรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกมา
เขารู้ว่าเขาอาจทำให้หลี่ฝางโกรธเมื่อพูดแบบนั้น ไม่แน่ว่าถ้าเขาไม่สบอารมณ์เขาอาจจะฆ่าตัวเองด้วยฝ่ามือเพียงทีเดียว แต่เมื่อนึกถึงเทพธิดาในใจ เขาก็ยังตัดสินใจต่อสู้โดยไม่สนอะไร
หลี่ฝางเลิกคิ้วขึ้นมองดูจ้าวเฉียน เห็นได้จากขาที่สั่นเทาของ จ้าวเฉียนรู้ได้ว่าตอนนี้เขากลัวมาก แต่สายตาที่แน่วแน่ของเขากำลังบอกหลี่ฝางว่า เขาเพื่อที่จะปกป้องฉินวี่เฟย แม้แต่ชีวิตก็ไม่เสียดาย
บางทีด้านหนึ่งเขาอาจจะขี้ขลาดและอ่อนแอมาก แต่อย่างน้อยต่อหน้าคนที่เขารัก เขาก็เป็นลูกผู้ชาย
