นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 230

ตอนที่ 230 เครื่องรางฟิเดลิอุส(คาถารักษาความลับ)

ศาสตราจารย์ฟลิตวิกกําลังตามหาเขา?

อัลเบิร์ตรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับศาสตราจารย์คาถานั้นไม่มากนัก อย่างน้อยก็ไม่ดีพอที่อีกฝ่ายจะชวนเขาไปดื่มชายามบ่าย

น่าจะเป็นเรื่องของบทความ

นี่เป็นโอกาสที่ดี บางทีฉันอาจหาข้ออ้างที่จะขอลายเซ็นจากศาสตราจารย์ฟลิตวิกสําหรับอ่านหนังสือในพื้นที่หวงห้ามได้

งานยืมหนังสือในพื้นที่หนังสือต้องห้ามบนแผงภารกิจใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว

แต่ข้ออ้างใดที่เหมาะสม?

ระหว่างทางไปห้องทํางานของศาสตราจารย์คาถาบนชั้นแปดของตึกตะวันตก อัลเบิร์ตกําลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่เมื่อเคาะประตูไม้ของห้องทํางานของศาสตราจารย์ฟลิตวิค เขายังไม่มีทางออกที่ดีสําหรับข้ออ้าง

“ศาสตราจารย์ครับ มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” อัลเบิร์ตเข้ามาในห้องทํางานของศาสตราจารย์ฟลิตวิกเป็นครั้งแรก และรู้สึกพิเศษเล็กน้อยสําหรับเขา อาจเป็นเพราะความสูงของศาสตราจารย์ฟลิตวิก จึงมีบันไดที่สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระบนชั้นวางหนังสือ และเก้าอี้ที่ศาสตราจารย์ฟลิตวิกนั่งได้เพิ่มม้านั่งข้างเก้าอี้ที่สามารถ ใช้ก้าวขึ้นได้

“คุณแอนเดอร์สัน นั่งลง!” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกกล่าวอย่างใจเย็น: “บทความล่าสุดที่เธอเขียนได้รับการตี พิมพ์ใน “นวัตกรรมคาถา”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงวางนิตยสารไว้ข้างหน้าอัลเบิร์ตและพลิกไปที่หน้ากระดาษ

“แคทรีน่าเพิ่งบอกผมครับ”

“นั่นแหละ บรรณาธิการใหญ่ของ”นวัตกรรมคาถา”ต้องการรู้จักเธอ เขาจึงส่งจดหมายมาให้ฉัน” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกส่งจดหมายถึงอัลเบิร์ตและกล่าวต่อว่า”เขาคงคิดว่าการส่งจดหมายถึงเธอโดยตรงจะเป็นการเสแสร้งเล็กน้อย”

“ผมเข้าใจดีว่าถ้าเขาทําอย่างนั้น ผมคงคิดว่าเขาเป็นคนโกหก” อัลเบิร์ตรับจดหมายและมองไปยังศาสตราจารย์ฟลิตวิคและถามว่า “ขอผมอ่านตอนนี้เลยได้ไหมครับ”

“คือ แน่นอน”

อัลเบิร์ตเปิดจดหมายและสแกนเนื้อหาข้างใน เจ้าของจดหมายชี้ให้เห็นข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ในบทความของเขาด้วยน้ําเสียงที่เฉียบขาด และแสดงความเต็มใจที่จะสื่อสารกับเขาในจดหมายอีกฝ่ายยังแสดงความหวัง ว่าเขาจะสามารถตีพิมพ์บทความใน “นวัตกรรมคาถา” ต่อไปได้

จดหมายฉบับนี้ทําให้อัลเบิร์ตรู้สึกว่าคุณเอลฟายอัสกระตือรือร้นเกินไป

“ดูเหมือนหัวหน้าบรรณาธิการของ “นวัตกรรมคาถา” คือเอลฟายอัส โดจไม่ใช่หรือ?” อัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้นอย่างสงสัยและถามศาสตราจารย์ฟลิตวิค

“เอลฟายอัสไม่ใช่หัวหน้าบรรณาธิการ แต่เขาเป็นคนหนึ่งที่สามารถมีอิทธิพลอย่างมากต่อนิตยสารนี้” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคอธิบาย

“เข้าใจแล้วครับ” อัลเบิร์ตพยักหน้าและบอกว่าเขาเข้าใจ

“คุณแอนเดอร์สัน ไม่ว่าเธอจะอยากทํางานในกระทรวงเวทมนตร์ในอนาคตหรือเชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ การติดต่อคนในสาขานี้ก็ไม่เสียหาย” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคเตือนเขาอย่างใจดี

“ขอบคุณครับศาสตราจารย์” แม้ว่าอัลเบิร์ตไม่ได้ตั้งใจจะพัฒนาไปในทิศทางนี้ แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะแสดงความขอบคุณต่ออีกฝ่ายหนึ่ง เขารู้ว่าศาสตราจารย์ฟลิตวิกกล่าวว่าเรื่องนี้เป็นไปด้วยความจริงใจ

“ยังไงก็เถอะครับ ศาสตราจารย์ ผมเห็นคาถาอันลึกซึ้งสองอันในห้องสมุดเมื่อไม่นานนี้เอง”

“คาถาอันลึกซึ้ง?” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว

“มันคือคาถาผู้พิทักษ์และคาถารักษาความลับครับ” อัลเบิร์ตกล่าวว่า “ผมสนใจพวกมัน แต่ฉันพบเพียงข้อมูลเกี่ยวกับคาถาผู้พิทักษ์ คุณรู้ไหมครับว่าจะหาคาถารักษาความลับได้ที่ไหน”

ศาสตราจารย์ฟลิตวิกตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าอัลเบิร์ตจะเริ่มสัมผัสกับเวทมนตร์ขั้นสูงเหล่านี้จริงๆ เขาถามอย่างไม่แน่นอนว่า “เธอเริ่มเรียนคาถาผู้พิทักษ์แล้วหรือยัง?”

“ครับ ผมเริ่มฝึกเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เวทมนตร์นี้ค่อนข้างยาก…” อัลเบิร์ตสรุปเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ว่ากันว่าหลังจากคาถานี้สําเร็จ มันสามารถอัญเชิญผู้พิทักษ์แบบที่มีเนื้อหนังได้ แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจ ความหมายของประโยคนี้… หมายความว่าหลังจากร่ายคาถาแล้วมันจะไม่เปล่งแสงสีขาวอีกต่อไป แต่จะรวมตัวเป็นผู้พิทักษ์ที่มีร่าง กายหรือไม่?

อัลเบิร์ตเริ่มกํากับหัวข้อไปในทิศทางที่เขาต้องการ

“ความคิดของเธอไม่มีอะไรผิด อย่างไรก็ตาม คําคาถาผู้พิทักษ์เป็นเวทมนตร์ขั้นสูง ซึ่งมักจะใช้เพื่อป้องกันตัวจากผู้คุมวิญญาณ” ศาสตราจารย์ฟิลิตวิคครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเสนอแนะว่า “เมื่อต้องร่ายคาถา เธอต้องตั้งสมาธิและนึกถึงสิ่งที่มีความสุขที่สุดในใจ เพราะคาถาผู้พิทักษ์สนับสนุนจากความสุขและความหวัง แต่ต้องใช้พลังเวทย์มนตร์ที่ทรงพลังมากด้วย เช่น รากฐานพลังเวทย์ของเธออาจไม่พอที่จะร่ายคาถาอย่างสมบูรณ์ แต่มันก็แค่ชั่วคราว อย่ากังวลหากเธอไม่สามารถเรียกผู้พิทักษ์ที่มีร่างกายได้ แสดงว่าเธอยังมีพื้นที่อีกมากสําหรับการเติบโต

“ผมรู้ครับ” อัลเบอร์โตถามต่อว่า “แล้วคาถารักษาความลับล่ะครับ ว่ากันว่านี่คือเวทมนตร์แห่งการปกป้องข้อมูลที่ทรงพลังและซับซ้อน”

“ใช่ มันซับซ้อนมาก” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกดูเหมือนจะกําลังพิจารณาว่าจะบอกอัลเบิร์ตหรือไม่ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขากล่าวว่า “มันเกี่ยวข้องกับการใช้เวทมนตร์เพื่อซ่อนความลับในจิตวิญญาณของบุคคลที่มีชีวิตอยู่”

“ซ่อนความลับในวิญญาณ?”

“ใช่ ซ่อนความลับนี้ไว้ในใจของความลับที่ถูกเลือก และมันเป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นจะค้นพบความลับนี้ แน่นอนเว้นแต่ความลับนั้นจงใจรั่วไหล”

“ดังนั้น คาถารักษาความลับจึงเหมาะที่จะซ่อนสิ่งของ?” อัลเบิร์ตแสร้งทําเป็นไม่เข้าใจ อันที่จริงเขารู้สึกสับสนเล็กน้อย

เขาจําได้ว่าคาถารักษาความลับ สามารถซ่อนความลับจากผู้คนได้ เพื่อไม่ให้ใครพบนอกจากผู้เป็นพยานเมื่อได้ยินสิ่งที่ศาสตราจารย์ฟลิตวิกพูด คาถานี้ดูเหมือนจะมีวิธีอื่นอีก หรือความเข้าใจเดิมของเขาเกี่ยวกับคาถารักษาความลับของเขานั้นผิด

“แน่นอน เธอไม่ผิดที่เข้าใจแบบนี้” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกพยักหน้าหลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที

“ศาสตราจารย์ คุณรู้จักเวทย์มนตร์นี้ไหม” อัลเบิร์ตถามทันที: “ผมต้องการเรียนรู้เวทมนตร์นี้”

“ใช่ แต่…” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคจ้องไปที่อัลเบิร์ตและถามว่า “คาถารักษาความลับนั้นยากเกินไปสําหรับเธอ ว่าแต่ เธอต้องการใช้เพื่อปกปิดอะไร?”

“ไดอารี่ของผม” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล: “ด้วยวิธีนี้ ผมจะไม่ต้องกังวลว่าจะถูกแอบดูไดอารี่”

ศาสตราจารย์ฟลิตวิกพูดไม่ออก เขาไม่เข้าใจวิธีคิดของอัลเบิร์ตจริงๆ

อัลเบิร์ตสังเกตเห็นความเงียบของศาสตราจารย์ฟลิตวิกและถามต่อว่า “ศาสตราจารย์ โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ได้รับการปกป้องด้วยคาถารักษาความลับหรือไม่”

“ไม่ ขอบเขตของฮอกวอตส์นั้นใหญ่เกินไป และหลังจากที่ผู้รักษาความลับเสียชีวิต ทุกคนที่รู้ถึงการดํารงอยู่ของฮอกวอตส์จะกลายเป็นผู้รักษาความลับโดยอัตโนมัติ ยิ่งมีคนรู้เรื่องนี้มากเท่าใดพลังของมันก็จะลดลงอย่างมาก อ่อนแอและไม่อาจเชื่อถือได้.” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคส่ายหัว

“ผมยังอยากเรียนคาถานี้ คุณช่วยสอนผมได้ไหม” อัลเบิร์ตกล่าวว่า “ผมคิดว่านี่เป็นคาถาที่ใช้งานได้จริง”

“ก่อนหน้านั้น เธอต้องเชี่ยวชาญ … ” คําพูดของศาสตราจารย์ฟลิตวิคถูกหยุดชั่วคราว และเขาก็ตระหนักว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขาดูเหมือนจะมีความสําเร็จสูงในอักษรรูนโบราณ

“ศาสตราจารย์…” อัลเบิร์ตพูดขึ้นทันใด

“ว่าไง?”

“คาถาผู้พิทักษ์ถถูกบันทึกไว้นานแล้ว” อัลเบิร์ตกล่าวด้วยความสงสัย “อย่างไรก็ตาม พ่อมดสมัยก่อนใช้อักษรรูนโบราณในการร่าย ทําไมคาถาถึงเป็นเป็นภาษาอังกฤษในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไรที่จะร่ายคาถาในภาษาของประเทศอื่น ๆ ดังนั้นการมีอยู่ของคาถามีความสําคัญอย่างไร?”

เครื่องรางฟิเดลิอุส(คาถารักษาความลับ) หรือ Fidelius Charm เนื่องจากไม่มีชื่อไทยชื่อนี้จึงเป็นผมที่คิดขึ้นมาเองนะครับ

ผลของเวทมนตร์: คาถาซึ่งเกี่ยวข้องกับข้อมูลลับที่ซ่อนอยู่ภายในวิญญาณของผู้รักษาความลับ ข้อมูลนี้เรียกกลับคืนมาได้กระทั่งผู้รักษาความลับเลือกที่จะเปิดเผยข้อมูลนั้นเอง ผู้ที่ได้รับการบอกความลับไม่อาจเปิดเผยต่อผู้อื่น

ตัวอย่างการใช้: ในนักโทษแห่งอัซคาบัน มีการอธิบายว่าเมื่อแฮร์รี่ยังเป็นทารก เขาแห่งพ่อแม่เจมส์และลิลี่ พอตเตอร์ ถูกซ่อนจากโวลเดอมอร์โดยคาถานี้ ภายหลัง ในแฮร์รี่ พอตเตอร์กับภาคีนกฟีนิกซ์ คาถานี้ใช้ซ่อนตําแหน่งของสํานักงานใหญ่ภาคีนกฟีนิกซ์ สมาชิกภาคีในแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเครื่องรางยมทูตยังใช้เพื่อคุ้มครองบ้า นของตน

หมายเหตุ: ในเครื่องรางยมทูต เมื่อผู้รักษาความลับตาย ทุกคนที่เคยได้รับบอกความลับจะกลายเป็นผู้รักษาความลับทันที และสามารถส่งต่อความลับนั้นแก่ผู้อื่นได้