นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 238

ตอนที่ 238 ชุมนุมที่มีชีวิตชีวา

“นายมาทําอะไรที่นี่?” เอ็ดดี้กระซิบกับนักเรียนเรเวนคลออาวุโสข้างเขา

“เข้าร่วมการชุมนุมของสโมสรการ์ดพ่อมด” ผู้อาวุโสเรเวนคลอกล่าวเสียงต่ํา “ฉันได้ยินมาว่าแชมป์จะได้รางวัลเป็นเงิน 10 เกลเลียนในการแข่งขันการ์ดพ่อมดครั้งแรกในปีนี้”

“การ์ดพ่อมด มันคืออะไร” เอ็ดดี้เหยียบเก้าอี้และเอียงคอเพื่อมองเข้าไปในฝูงชน น่าเสียดายที่มีคนดูเยอะจนมองไม่เห็นว่าคนข้างในกําลังทําอะไร

สโมสรการ์ดพ่อมดสิ้นเดือนนี้จะดึงดูดความสนใจของทุกคนอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีทางที่ใครก็ตามที่เห็นกลุ่มคนจํานวนมากอยู่ด้วยกันและไม่รู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่ จะกระตุ้นความอยากรู้อยู่เสมอ

“มันมีชีวิตชีวามากกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้!” เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ตรงกันข้ามกับจอร์จกําลังแนะนําเนื้อหาการ์ดพ่อมดใหม่ให้ทุกคนได้รู้จัก

เมื่อมีสมาชิกเข้าร่วมสโมสรมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนจํานวนมากขึ้นก็หวังว่าจะมีการ์ดของตัวเอง และการ์ดก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“เงียบ ได้เวลาตอบคําถามแล้ว!” อัลเบิร์ตยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ จากนั้นจึงสุ่มเลือกคนและถามว่า “เธอมีคําถามอะไรไหม”

“เมื่อไหร่การ์ดของแท้จะอัพเดทหมด!” เด็กหญิงเรเวนคลออดไม่ได้ที่จะถามว่า “ฉันตั้งใจจะเปลี่ยนเป็นแบบ

การ์ดในมือของเธอคือการ์ดพ่อมดที่เธอเพิ่งได้รับมา และมันก็สวยงามมาก สําหรับนักเรียนที่ชอบเล่นเกมสบาย ๆ นี้แล้ว พวกเขาหวังว่าจะมีชุดการ์ดพ่อมดที่มีความงดงาม แทนที่จะใช้การ์ดแบบหยาบๆ

“นี่… ฉันเกรงว่าเราต้องรออีกปีหรือสองปีสําหรับทักษะในการสร้างการ์ดพ่อมดให้เติบโตเต็มที่ก่อนที่เราจะสามารถผลิตการ์ดคุณภาพสูงขึ้นได้” อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งและปลอบโยน “อย่ากังวลไปเลย การ์ดพ่อมด เกมการ์ดนี้เพิ่งเริ่มต้นและเรากําลังปรับปรุงอยู่ เธอน่าจะรู้สึกได้ว่าการ์ดที่เธอใช้ตอนนี้ดีกว่าเมื่อสองสามเดือนก่อนมาก ใช่ไหม?”

“หลังจากรอการ์ดพ่อมดออกมาแล้ว เราจะได้การ์ดใหม่ได้อย่างไร” มีคนถามอย่างมีความหวังว่า “สโมสรจะให้ฟรีหรือไม่

“เราจะขายการ์ดเริ่มต้นและซองการ์ด หรือแจกด้วยวิธีอื่น สถานการณ์คล้ายกับการ์ดกบช็อกโกแลต นายสามารถรับได้โดยรวบรวมพวกมัน” อัลเบิร์ตให้ความมั่นใจว่า “ฉันคิดว่ายังไม่จําเป็นต้องกังวลในตอนนี้เนื่องจากสถานการณ์นั้นจะใช้เวลาอย่างน้อยอีกสองสามปี ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องปรับปรุงโดยทุกคนเราจะเพิ่มองค์ประกอบการ์ดเพิ่มเติมเช่นสัตว์วิเศษบางชนิดของวิเศษและคนที่มีชื่อเสียงในโลกเวทมนตร์ ประวัติศาสตร์การ์ดเฉพาะฝ่ายต่างๆ”

“ในอนาคต ประเภทหลักของการ์ดพ่อมดจะไม่ถูกจํากัดอยู่ที่ฮอกวอตส์แต่จะเกี่ยวข้องกับโลกเวทมนตร์ของอังกฤษทั้งหมดแน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตและมันไม่มีความหมายที่จะพูดถึงมันในตอนนี้”

“แล้วราคาล่ะ?” มีคนถาม

“ไม่แพงหรอก แต่เราจะทําการ์ดทองคําที่ประดิษฐ์ขึ้นเป็นพิเศษ การ์ดอันล้ําค่าเหล่านี้มีจํานวนจํากัดไม่ว่าจะได้รับมาหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับโชคเท่านั้น”

“นายคนนั้น” อัลเบิร์ตยกมือขึ้นและหยิบเด็กชายที่มีกระที่ยกมือขึ้น

“ฉันได้ยินมาว่าแชมป์เกมการ์ดพ่อมดจะได้เงิน10เกลเลียน” เด็กชายกลืนน้ําลาย เขากลัวสายตาคนรอบข้างเล็กน้อย

“ใช่ รางวัลสําหรับแชมป์เปี้ยนคือ10เกลเลียนหรือยาที่มีมูลค่าเท่ากัน” อัลเบิร์ตพูดและมองไปด้านข้างของเขาจอร์จหยิบขวดยาสีเขียวออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะ

“10เกลเลียน แค่ยาขวดนี้เหรอ” หลายคนสงสัยมากว่ายาในขวดแก้วคืออะไร ซึ่งจริงๆ แล้วมันมีค่าเท่ากับ10เกลเลียน

“นี่คือน้ํายาสมองควาย พวกนายบางคนอาจเคยได้ยิน การดื่มมันจะทําให้ผู้คนฉลาดขึ้นได้สองสามชั่วโมง” อัลเบิร์ตยกขวดยาขึ้นเพื่อให้ทุกคนมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น ต่อ: “แน่นอนว่าสามารถมั่นใจได้เพราะว่าฉันได้ใช้มันเองแล้วมันไม่ใช่ยาปลอมแน่นอน ยังไงก็ตามน้ํายาสมองควายเป็นสิ่งต้องห้ามในระหว่างการสอบมิฉะนั้นมันจะเป็นการโกง”

“แน่นอน ถ้ายังไม่เชื่อ สามารถเลือกเงิน10เกลเลียนได้” จอร์จทิ้งกระเป๋าเงินไว้บนโต๊ะและเปิดกระเป๋าเงินในที่สาธารณะเพื่อเผยให้เห็นเกลเลียนข้างใน “ทางเลือกของแชมป์เปี้ยนนั้นยืดหยุ่นมากแน่นอนว่าคราวนี้ จํานวนสําหรับการแข่งขันมีเพียง 32 คนเท่านั้นและค่าใช้จ่ายในการแข่งขันคือ 2 ซิกเกิ้ลแน่นอนแม้ว่าจะชนะที่สองและสามก็ตามก็จะได้รับรางวัลชมเชยและจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน”

“พวกนายเข้าร่วมการแข่งขันด้วยหรือเปล่า” ใครบางคนอดไม่ได้ที่จะถาม

“ในฐานะผู้จัดการแข่งขัน เราจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันของเราเอง ไม่เช่นนั้น ทุกคนจะเล่นอย่างมีความสุขได้อย่างไร” อัลเบิร์ตส่ายหัว

“ถ้าเราต้องการโควต้า เราจะไปลงทะเบียนกับใคร และ 32 คนยังน้อยไป” มีคนพูดอีกครั้ง

“ตอนนี้จํานวนผู้สมัครเกิน 32 คนแล้ว คําแนะนําของเราคือให้พวกนายสมัครครั้งแรกไว้แล้วพิจารณาให้ดีหลังจากวันหยุดคริสต์มาสสิ้นสุดลงเราจะกําหนดจํานวนผู้เข้าแข่งอย่างเป็นทางการการแข่งขันการ์ดพ่อมดจะจัดขึ้นในวันหยุดสุดสัปดาห์และจะมีการจับฉลาดเพื่อหาฝ่ายตรงข้ามและแข่งขันเพื่อคัดเลือกเราจะเป็นผู้จัดหาการ์ดสําหรับเกมเราจะให้การ์ดพ่อมดสามใบในแต่ละครั้งพวกนายต้องเลือกหนึ่งใบจากในนั้น กระบวนการนี้จะดําเนินต่อไปจนกว่าผู้เข้าแข่งจะตั้งค่าเด็คของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ การ์ดที่เลือกไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จนกว่าจะสิ้นสุดเกมและจะใช้ไปจนจบเกม ดังนั้นโชคและความสามารถในการเลือกการ์ดสําคัญมาก.”อัลเบิร์ตหยิบการ์ดสามใบออกมาแล้วกางบนโต๊ะเพื่อให้ฝูงชนดู

“ทําไมเราถึงใช้เด็คของตัวเองไม่ได้” ใครบางคนอดไม่ได้ที่จะบ่น

“เพราะมันไม่ยุติธรรม เกมนี้ต้องแข่งขันอย่างยุติธรรม…” ก่อนที่อัลเบิร์ตจะพูดจบ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงกระทันหัน

“พวกเธอมาทําอะไรที่นี่?”

อัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้นและมองไปยังทิศทางของเสีย นั่นคือศาสตราจารย์สมิธ

“ผมมาแนะนําพวกเขาให้รู้จักกับการ์ดพ่อมดใบใหม่” อัลเบิร์ตมองดูศาสตราจารย์สมิธโดยไม่ได้ตั้งใจและมอบส่วนที่เหลือให้ลีจอร์แดน

“การ์ดพ่อมดมันคืออะไร”

“เกมที่ผมคิดขึ้น” อัลเบิร์ตยื่นการ์ดให้ศาสตราจารย์สมิธและอธิบายว่า: ทุกสิ้นเดือน สโมสรการ์ดพ่อมดจะมีการชุมนุม “

“ดูจากชุมนุมตอนนี้ ดูเหมือนว่าเกมนี้จะเป็นที่นิยมมาก!” ศาสตราจารย์สมิธหันกลับมามองรอบๆ มีนักเรียนจํานวนมากมารวมกันที่นี่

“ทุกคนชอบเกมนี้มาก” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล

“แต่ทําไมต้องใช้คนจริงล่ะ” สมิธถามอย่างสงสัย “ว่าแต่ มีการ์ดอะไรให้ฉันหรือเปล่า”

“ไม่ใช่ตอนนี้ “อัลเบิร์ตกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “การ์ดในการ์ดพ่อมดล้วนแล้วแต่เป็นคนจริงและเหตุการณ์จริง และแรงบันดาลใจมาจากการ์ดกบช็อกโกแลต”