เจอรัลด์และแวนส์ตกใจกับการปรากฏตัวของอาจารย์ประจำชั้นนอกหลักสูตรอย่างกะทันหัน แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งสองก็ยังจ้องตากัน ลมหายใจของพวกเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ
แต่ในไม่ช้าสีหน้าของแวนส์ก็เริ่มสงบลง และเสียงคำรามบนใบหน้าของเขาค่อยๆหายไปในขณะที่มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย
สีหน้าของเจอรัลด์บิดเบี้ยวเมื่อเห็นแวนส์ยิ้มให้เขา
“แก!” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะกัดฟัน ขณะที่เขาพยายามจะยืนขึ้นและโจมตีแวนส์ แวนส์ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน แต่ก่อนที่ทั้งสองจะขยับตัวได้ ร่างกายของพวกเขาก็ล้มลงไปกองกับพื้น พร้อมกับความมืด
“เป็นนักเรียนที่มีเสน่ห์จริงๆมิสเอลตัน” ชายร่างสูงชื่อไมเคิลหัวเราะเบาๆขณะยกคอแวนส์ขึ้น
“ทำให้ลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของฉันเลือดออก ช่างน่าชื่นชมจริงๆ”
ไมเคิลเป็นผู้สอนในชั้นเรียนนอกหลักสูตรประเภทเพิ่มประสิทธิภาพของนักเรียนปีที่สอง และเมื่อเห็นลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อจ้องมองไปที่เด็กชายที่เขาจับอยู่
แม้ว่าแวนส์จะไม่ได้สวมเครื่องแบบ แต่เขาก็ยังมีชื่อเสียงมากพอในคณะที่ทำให้เขาจำได้ ท้ายที่สุด แวนส์ได้รับการพิจารณาให้เป็นนักเรียนใหม่อันดับ 1 เนื่องจากข้อพิพาทประจำปีของจาค็อปส์และหลาง
“หืม” มิสเอลตันส่ายหัวขณะดูเจอรัลด์
“ไม่ นักเรียนของฉันอาจแพ้ถ้าการต่อสู้ยังดำเนินต่อไป”
“คุณคิดอย่างนั้นเหรอ” ไมเคิลหัวเราะเบาๆ ขณะยื่นแวนส์ให้มิสเอลตันอย่างอ่อนโยน
ในทางกลับกัน มิสเอลตันเตะเจอรัลด์ และโยนเขาทิ้งห่างออกไปไม่กี่เมตร
“…”
ไมเคิลอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวๆ ในขณะที่เขาหันไปทิศทางที่เจอรัลด์ถูกโยนไป จากนั้นเขาก็เดินไปหาเจอรัลด์อย่างเกียจคร้านและหยิบขึ้นมาด้วยมือเดียว
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่!?”
ทันใดนั้นเองที่ทหารยามของสถาบันก็ปรากฏตัวขึ้น พวกเขาดึงดาบออกจากฝักขณะที่สายตากวาดสายตาไปทั่วสถานที่
“พวกเขาควรมาแทนที่พวกคุณจริงๆ” ไมเคิลอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นในขณะที่ตบไหล่ยามข้างหนึ่ง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง
“…เกิดอะไรขึ้นที่นี่” ทหารยามคนหนึ่งถาม
อย่างไรก็ตาม มิสเอลตันไม่ตอบ ขณะที่เธอเพิ่งยกแวนส์ขึ้น โบกมือและไล่ทหารยามออกไป
ฮาร์วีย์ เบียทริซ และวิคตอเรียตามมิสเอลตันไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอลากแวนส์ออกจากความโกลาหล
“…เพื่อนหรอ?”
มิสเอลตันสังเกตว่ามีนักเรียนสามคนกำลังติดตามเธอ คนหนึ่งเป็นนักเรียนของเธอ
เบียทริซและฮาร์วีย์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว วิคตอเรียเพียงยักไหล่
“…” มิสเอลตันหรี่ตา แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอก็ถอนหายใจ
“ตามนั้น” เธอพูดก่อนจะรีบวิ่งอย่างรวดเร็วไม่สนใจว่าทั้งสามจะตามเธอทันหรือไม่
ทหารยามที่มาช้าและนักเรียนที่ชมการต่อสู้ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันอย่างสับสน นักเรียนสนุกกับการแสดงนี้ แต่ทั้งสองคนทะเลาะกันเรื่องอะไรกันแน่? แล้วเด็กชายในชุดผ้าขี้ริ้วเป็นนักเรียนของสถาบันจริงหรอ?
ดังนั้นการต่อสู้ที่คาดไม่ถึงจึงจบลงทันทีที่ทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ทำให้นักเรียนที่อายุน้อยกว่ารู้สึกว่ามันไม่เพียงพอเพราะพวกเขาไม่สามารถดูการต่อสู้ต่อได้
***
“วะ…แวนส์จะไม่เป็นไรเหรอ?” เบียทริซอดไม่ได้ที่จะถาม ขณะที่เธอจ้องไปที่แวนส์ ซึ่งหมดสติไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว
“เขาแค่หลับไปเท่านั้นเอง ไมเคิลรู้วิธีควบคุมกำลังดี” มิสเอลตันเกาคางเบาๆ
“…ฉันแน่ใจว่าเขายังไม่ตาย”
“…ก็ได้”
“…แต่ตรวจชีพจรของเขาเผื่อไว้ก็ดีเหมือนกัน” มิสเอลตันกล่าวเสริม
“!!!” เบียทริซรีบวิ่งไปข้างๆแวนส์แล้วยกข้อมือขึ้น เธอรู้สึกว่าแวนส์ยังมีชีพจรอยู่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ขณะที่เธอรู้สึกถึงชีพจรที่เต้นช้าๆของแวนส์
“เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า” มิสเอลตันหันไปทางเบียทริซเล็กน้อย
“…ค่ะ”
“ดี ดี คงจะน่าเสียดายถ้าเขาตายไปก่อน” เธอพยักหน้าสองสามครั้งก่อนจะก้าวออกจากบ้านในทันใด
“…”
“นั่นอาจารย์ของคุณเหรอ” ฮาร์วีย์กระพริบตาสองสามครั้ง ขณะที่มองดูมิสเอลตันออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรสักคำ เธอจะไปไหน
สายตาของเขาจึงกวาดมองไปทั่วบ้าน เขาสงสัยว่าทำไมห้องเรียนถึงไม่ใหญ่ แล้วทำไมถึงใช้บ้านแบบนี้ จากนั้นเขาก็สบตากับวิคตอเรีย
“งั้น…เธออยู่ในกลุ่มนี้ด้วยงั้นหรอ?” ฮาร์วีย์หัวเราะเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม วิคตอเรียเพียงกระพริบตาสองสามครั้ง ในขณะที่เขาจ้องไปที่ดวงตาของฮาร์วีย์ แล้วเดินไปหาแวนส์ที่หมดสติไปโดยไม่พูดอะไรเลยเพื่อดูว่าเขายังหายใจอยู่หรือไม่
“…”
“…”
ไม่มีใครที่จะคุยกับฮาร์วีย์เลย เบียทริซคิดขณะที่เธอหัวเราะออกมาเล็กน้อย
***
“ฉันบอกคุณแล้ว! ฉันบอกคุณแล้วว่าเด็กคนนั้นจะเป็นปัญหา!”
คริสหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของซาร่าห์ ได้โต้เถียงกับเธอในสำนักงานของเธออีกครั้ง แผลเป็นขนาดใหญ่นั้นเด่นชัดมากขึ้น ในขณะนี้ที่มีหน้าบึ้งขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา
“เขาเป็นตัวอันตรายนะซาร่าห์!” เขาโบกมือ
“มีชายได้รับบาดเจ็บ 2 ราย เสียชีวิต 1 ราย และสูญหาย 1 รายตามรายงานที่ฉันได้รับมา!”
“อะไรทำให้คุณคิดว่าเขาเป็นคนทำอย่างนั้น” ซาราห์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างสำนักงาน
“เพื่อนของเขาถูกโจมตี และบ้านที่เขาอยู่ถูกรื้อค้น” คริสขึ้นเสียงอีกครั้ง
“ต้องเป็นเขาเท่านั้น!”
“พวกเขาเป็นคนของลอเดอร์ ซาร่าห์!” เขากล่าวต่อ
“นี่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่อย่างแน่นอนเมื่อลอเดอร์ได้รับข้อมูลว่าหลานสาวของประธานสมาคมนักสำรวจกำลังสนับสนุนเด็กชายที่ฆ่าผู้ชายคนหนึ่งของพวกเขา!”
“ก็ดีแล้วไง” ซาร่าห์หันกลับมามองคริสตรงๆ
“คริส พวกนั้นเผาเสื้อผ้าของสการ์เล็ตต์” เธอพูดน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
“…นั่น” คริสพูดติดอ่างทันทีที่ชื่อพี่สาวของซาร่าห์ถูกพูดขึ้นมา คิ้วของเขากระตุกขณะที่เขาค่อยๆมองไปด้านข้าง
“ให้ความตายของผู้ชายคนนั้นเป็นข้อความ” ดวงตาของซาร่าห์ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ฉันอยากให้พวกเขารู้…”
“…ฉันต้องการให้พวกเขารู้ว่าพวกเขากำลังยุ่งอยู่กับใคร”
