บัตเลอร์ อัลเบิร์ตรับใช้ครอบครัวเกตตมาหลายสิบปีแล้ว เขาอยู่ที่นั่นก่อนวิคตอเรียจะ เกิดด้วยซ้ํา
เขาได้งานมาในฐานะสมาชิกของหน่วยสแตนด์บายเมื่อ ชาร์ลอตต์ เกตต์ ยายของวิคตอเรีย และผู้ถือระบบประเภทเพิ่มประสิทธิภาพที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกยังคงอยู่ใช้งานในฐานะนักสํารวจ
เนื่องจากชาร์ลอตต์เป็นความผิดปกติแม้แต่ในหมู่ผู้ถือระบบ เธอได้รับหน่วยสแตนด์ บายส่วนตัวของเธอเองซึ่งรอเธออยู่นอกประตูมิติเสมอ พวกเขาติดตามเธอทุกที่ที่เธอไป และ เนื่องจากชาร์ลอตต์สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าสัตว์ปีของพวกเขา เธอจึงทําให้ชีวิตของพวกเขากลายเป็นนรกที่มีชีวิต
แต่ถึงกระนั้น อัลเบิร์ตก็ตามเธอไป เขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่ผู้ควบคุมระบบ แต่เขาก็ ยังติดตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง เขาชื่นชมเธอ แต่ไม่ใช่ในแบบที่เขาคาดหวังให้เธอมองเขาเป็นผู้ขาย ไม่ใช่แบบนั้น ชาร์ล็อตต์กลายเป็นเหมือนพี่สาวของเขา พี่สาวที่เขาต้องดูแลนั่นก็คือสิ่งที่เขาคิด
เขาเฝ้าดูเธอแต่งงาน เขาเฝ้าดูลูกชายของเธอเติบโตขึ้น…และตอนนี้เขาก็ได้เห็นหลานๆของเธอเติบโตขึ้นด้วย
อัลเบิร์ตก็เสียใจเมื่อเอ็ดเวิร์ดกลายเป็นแบบนี้ และในบรรดาผู้คนในที่ดินนั้นเขาเป็นคนเดียวที่ได้เห็นชาร์ล็อตต์ร้องให้อยู่คนเดียวในห้องของเธอ เธอเสียใจอย่างยิ่งที่เธอไม่สามารถช่วยหลานคนแรกของเธอได้
นั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขาเห็นเธอเป็นแบบนั้น หนึ่งในนักสํารวจระดับแพลตตินัม เพียงคนเดียวในโลก และเป็นผู้ถือระบบเพิ่มประสิทธิภาพที่แข็งแกร่งที่สุด…นี่เป็นครั้งแรกที่เธอช่องโหว่
และที่แย่ที่สุดคือเธอโทษตัวเองเธอแน่ใจว่ามันเป็นความผิดของเธอ
สําหรับเอ็ดเวิร์ดที่อายุ 18 ปี พวกเขาดูแลเขามา 18 ปีแล้ว โดยไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเขาจะกลับมาเป็นปกติหรือไม่
และตอนนี้ดูเหมือนว่าวิคตอเรียจะพาคนที่เข้าใจเอ็ดเวิร์ดเข้ามาได้ อัลเบิร์ต อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีในตัวเขา
ในที่สุดครอบครัวก็จะสามารถพูดคุยกับเขาได้หรือเปล่า?
ในที่สุดคุณหญิงปารีสจะสามารถกอดลูกชายของเธอได้อีกครั้งหรือไม่?
คุณหนูวิคตอเรียจะได้ยินชื่อของเธอถูกพี่ชายเรียกไหม?
ความคิดนับไม่ถ้วนแล่นเข้ามาในหัวของอัลเบิร์ต เขาคิดว่าความจริงที่เขาจินตนาการนั้นยังอยู่อีกไกลแต่ตอนนี้พวกเขามีคนที่เข้าใจเอ็ดเวิร์ดแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถเจาะลึกเข้าไปในใจของเขาได้
อายุ 18 ปี แน่นอนว่ามันสมเหตุสมผล เขาอายุ 18 ปี เขาผ่านช่วงวัยแรกรุ่นไปแล้ว เขาไม่ได้ติดต่อกับโลกภายนอก แต่ที่สําคัญที่สุดเขาไม่เคยติดต่อกับเพศตรงข้ามในแบบของเขาเลย
แต่ตอนนี้เมื่ออัลเบิร์ตรู้ถึงความทุกข์ยากของเอ็ดเวิร์ดแล้ว พวกเขาจะเริ่มแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?
หาเซนทอร์หญิงงั้นหรอ? แต่เขาก็ไม่ใช่เซนทอร์ ถึงจะเป็นช่วงล่างก็ตาม แต่ร่างกายอีกครึ่งของเขาเป็นมิโนทอร์
เดี๋ยวก่อน แต่ถ้าส่วนล่างเป็นของเซนทอร์แล้วทําไมส่วนบนถึงสําคัญ? ความคิดของ อัลเบิร์ตยังคงลึกล้ําขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขาสํารวจส่วนลึกสุดของสมองของเขา
บางทีในกรณีนี้ เขาควรจะได้ทั้งสองสายพันธุ์?
ไม่ นั่นไม่ใช่ปัญหาแรกด้วยซ้ำ เอ็ดเวิร์ดสูง 7 เมตร ในความรู้ของเขาไม่มีเซนทอร์หรือแม้แต่มี โนทอร์ที่ใหญ่ขนาดนั้น สิ่งที่พวกเขาพบจะต้องตายในกระบวนการนั้นอย่างแน่นอน
ไม่! อัลเบิร์ตส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ประการแรกความคิดของเขานั้นผิดจรรยาบรรณตั้งแต่ แรกเซนทอร์เป็นที่รู้กันว่าฉลาดมาก แม้ว่าจะถือว่าเป็นสัตว์ประหลาดก็ตาม
ไม่! อัลเบิร์ตส่ายหัวอีกครั้งนี้ไม่ใช่ปัญหาที่พวกเขามีเวลาว่างที่จะคิดอยู่แล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องทําคือหนีไปเดี๋ยวนี้ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขาสามารถไตร่ตรองความคิดของเขาในขณะที่เอ็ดเวิร์ตกําลังโกรธจัด
“นายน้อยเอ็ดเวิร์ต โกรธ!” อัลเบิร์ตตะโกน
“เราควรหนี้ที่ละค…”
“เขาไม่ได้โกรธ”
ก่อนที่อัลเบิร์ตจะพูดจบ แวนส์ที่ขัดจังหวะเขา ทันใดนั้นแวนส์ก็วิ่งไปทางฮาร์วีย์ และซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจับคอเสื้อเครื่องแบบของเขาไว้
“นะ… นายกําลังทําอะไร!?” ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะพูดติดอ่างเมื่อจู่ๆแวนส์ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา
* โล่ป้องกันไง” แรนส์กระซิบเบาๆ
“อย่าขยับและอย่าส่งเสียง”
“อะ…อะไรนะ?” ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
“นายกําลังบอกให้ฉันไปตายเหรอ นายกําลังบอกให้ฉันตายใช่ไหม นี่เกี่ยวกับพี่ชายฉันหรือเปล่า เพราะฉันคิดว่าเขาสมควรได้รับ ”
“หุบปาก” แวนส์พึมพําอีกครั้งในขณะที่เขาผลักฮาร์วีย์เข้าไปใกล้เอ็ดเวิร์ดเล็กน้อย
“ดูเหมือนนายจะรับการโจมตีของเขาอยู่”
“มันไม่ยุติธรรมเลยนี่หน่า!”
ทันทีที่ฮาร์วีย์กรีดร้อง เอ็ดเวิร์ดก็ส่งเสียงคํารามออกมาพร้อมกับเสียงเคาะที่หน้าอกของเขาเหมือนกลอง จากนั้นเขาก็เริ่มขยับขาหลัง กระทืบเท้าเหยียบพื้นแล้วพังเข้าไป
และหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็เริ่มควบเข้าหาพวกเขา
“นายจะทําอะไรก็ทําเดี๋ยวนี้!” ฮาร์วีย์รีบจับแขนของเขาไว้ และกรีดร้องขณะที่เอ็ดเวิร์ดกําลังขู่ว่าจะทุบพวกเขา
“หยุดนะเอ็ดเวิร์ด!”
“อะไรนะ” ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะผงะเล็กน้อยเมื่อได้ยินแวนส์คํารามในลักษณะแปลกๆ มัน เกือบจะทําให้เขาอยากจะหัวเราะ แต่สถานการณ์ที่ร้ายแรงที่พวกเขาเจออยู่ไม่อนุญาตให้เขาทําเช่นนั้น
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คําพูดของแวนส์ไปถึงเอ็ดเวิร์ด หูของเอ็ดเวิร์ดก็เริ่มกระตุก และเขาก็หยุดทันที กีบเท้าของเขาไถลลงบนพื้น และหยุดห่างจากการกระแทกฮาร์วีย์เพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้น
“นาย…นายพูดแบบนั้นได้ด้วยงั้นหรอ” ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ ตอนนี้ มันปลอดภัยแล้วหรือยัง?”
แวนส์รีบส่ายหัวตอบ
“ฉัน…” วิคตอเรียที่ต้องการจะพูดบางอย่างเหมือนเดิม แต่เมื่อเธอยืนยันว่าแวนส์สามารถพูดกับพี่ชายของเธอได้ เธอจึงเลือกที่จะอยู่เงียบๆไปก่อน เธอคิดว่าเอ็ดเวิร์ดอาจจะกระสับกระส่ายหากเขาได้ยินเสียงของคนอื่น
แวนส์ไม่แน่ใจว่าเอ็ดเวิร์ดจะเข้าใจเขาจริงๆหรือเปล่า แต่เมื่อเห็นว่าเขาหยุด เขาควรจะสามารถสนทนากับเขาได้
“สวัสดี เอ็ดเวิร์ด” แวนส์กล่าวขณะตรวจสอบการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของเอ็ดเวิร์ด
“นายเข้าใจฉันไหม?
