ปารีสยังคงดูแลเอ็ดเวิร์ตต่อไป โดยปฏิบัติต่อเขาเหมือนเด็กปกติ จริงอยู่ชั่วขณะหนึ่งทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่เมื่อเขาเริ่มโตขึ้นเขาก็ควบคุมไม่ได้ เหตุผลเดียวที่สามารถกักขังเขาไว้ได้ก็คือชาร์ลอตต์อยู่ที่นี่
แต่เมื่อวิคตอเรียเกิด ทั้งครอบครัวก็ตัดสินใจว่าจะเป็นอันตรายหากปล่อยให้เอ็ดเวิร์ดอยู่ในคฤหาสน์ และต้องให้พื้นที่ส่วนตัวแก่เขา ดังนั้นพวกเขาจึงมอบบ้านในป่าให้เอ็ตเวิร์ดโดยไม่มีทางเลือก
เป็นเวลาหลายปีที่พวกเขาเก็บความลับนี้จากวิคตอเรีย แต่เนื่องจากเธอต้องรู้ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจึงตัดสินใจบอกเธอเกี่ยวกับพี่ชายของเธอ
และตั้งแต่นั้นมาวิคตอเรียก็มักจะไปที่ป่าเสมอ พวกเขาต้องการห้ามไม่ให้เธอไป แต่วิคตอเรียเป็นเด็กที่แปลก เธอไม่ค่อยพูดและแสดงอารมณ์ของเธอ แม้แต่กับปารีสซึ่งเป็นแม่ของเธอ
วิคตอเรียมักจะกลับมาด้วยรอยยิ้มเสมอหลังจากกลับจากป่า และพวกเขาก็ไม่สามารถพรากสิ่งนั้นไปจากเธอได้ ดังนั้นพวกเขาจึงยอมให้วิกตอเรียไปเยี่ยมพี่ชายของเธอต่อไป แต่นั่นจะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของอัลเบิร์ต และอยู่นอกประตูเท่านั้น
ปารีสถอนหายใจอีกครั้งหลังจากที่เธอรำลึกความหลังเสร็จ ถ้าเพียงแต่เอ็ดเวิร์ดจะกลับไปเป็นมนุษย์ เธอแน่ใจ
เธอมั่นใจว่าเขาจะเป็นคนธรรมดาที่สุดในครอบครัว
“จะทําอะไร!?”
เบียทริชเริ่มเหงื่อออกขณะที่เธอจ้องไปที่สัตว์ประหลาดที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ตอนแรกเธอคิดว่าการเปลี่ยนแปลงของเอ็ดเวิร์ดศอการเปลี่ยนแปลงของเซนทอร์ ครึ่งม้าครึ่งคน แต่เมื่อเธอเห็นหัวของเขา มันเป็นหัวของมิโนทอร์
แต่นั่นไม่ใช่ส่วนที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด เขาเหมือนเป็นยักษ์ เอ็ดเวิร์ดสูงเกือบ 7 เมตร
“ นี่มันตัวอะไรกันแน่เนี่ย?” เบียทริชอดไม่ได้ที่จะพูดอะไรออกมา
“อย่าขยับ!” อัลเบิร์ตตะโกนด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด
“อย่าเพิ่งขยับ และนายน้อยเอ็ดเวิร์ดจะไม่โจมตีพวกเรา!”
“แน่ใจนะ..คุณแน่ใจนะ!?” เบียทริชจับแว่นเล็กน้อยขณะที่เธอมองอัลเบิร์ต
“เพราะตอนนี้เขาดูเหมือนอยากกินเราแน่ๆ!” เธอพูดขณะหันกลับมามองใบหน้าของเอ็ดเวิร์ด จมูกของเขาแทบจะหลุดออกมา เขาพ่นควันออกมาราวกับว่าเขากําลังเห็นอาหาร
“…พี่ นี่ฉันเอง” วิคตอเรียค่อยๆก้าวไปข้างหน้าขณะที่เธอชี้ไปที่ใบหน้าของเธอ
“ฉันเอง วิคตอเรีย” เธอพูดซ้ำ
อย่างไรก็ตาม เอ็ดเวิร์ดเพียงสายจมูกของเขา
“เธอแน่ใจนะว่าพี่ชายของเธอเข้าใจเธอ?” เบียทริซเลิกคิ้ว
“ใช่ ใช่ แน่นอน เขาทําได้!” วิคตอเรียพูดอย่างรวดเร็ว นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเธอกระสับกระส่าย ดวงตาของเธอขึ้นเล็กน้อย
“พี่ชาย ฉันเอง….” วิคตอเรียทําท่าอีกครั้ง
“และนี่เพื่อนของฉัน”
แวนส์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ขณะที่มองดูท่าทางเศร้าโศกของวิคตอเรีย เธอโหยหาพี่ชาย แต่น่าเศร้า
พี่ชายของเขาไม่ฟังเธอเลยจริงๆ แวนส์ถอนหายใจขณะที่เขาหันไปทางเอ็ดเวิร์ด สิ่งเดียวที่พี่ชายของเขาต้องการคือ…
“หลบ!”
ก่อนที่เขาจะคิดจบ เบียทริซก็กรีดร้องขณะที่เอ็ดเวิร์ดเริ่มวิ่งเข้าหาพวกเขา และทําเหมืนกับว่าจะกระทืบพวกเขาด้วยก็บอันใหญ่
แวนส์ดึงวิคตอเรีย และอัลเบิร์ตออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่เบียทริซเรียกลูกบอลลมที่อยู่ ข้างๆเธอออกมาอย่างรวดเร็วและโยนไปด้านข้างขณะที่มันระเบิด
“ฮาร์วีย์ ”
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เนื่องจากเอ็ดเวิร์ตอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ฟุต
“มะ ไม่! ”
แวนส์กําลังจะรีบวิ่งเข้าหาเขาเพื่อผลักเขาออกไป แต่ก่อนที่เขาจะทําได้ เขาเห็นฮาร์วีย์กอดเท้าข้างหนึ่งของเอ็ดเวิร์ดไว้
แวนส์อดไม่ได้ที่จะกระพริบตาสองสามครั้ง ในขณะที่เขาเห็นฮาร์วีย์ยิ้ม เลือดไหลออกมาจากจมูกของเขา แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยิ้ม
เอ็ดเวิร์ดเริ่มกระดิกร่างของเขา แต่เขาพยายามดิ้นรนที่จะหนีจากกํามือของฮาร์วีย์ เท้าของฮาร์วีย์ฝังอยู่บนพื้น ทําให้เขาสามารถใช้เท้าเหล่านั้นจับร่างของเอ็ดเวิร์ดให้อยู่กับที่ได้
เบียทริชจับแว่นตาของเธอ เพื่อดูว่าเธอเห็นสิ่งที่เธอเห็นจริงๆหรือเปล่า
ทันใดนั้นฮาร์วีย์ก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ในขณะที่เขาจับขาของเอ็ดเวิร์ดแน่น
“นายกล้าโจมตีน้องสาวของตัวเองงั้นหรอ!?” เขาตะโกนและพ่นเลือดจํานวนมากออกจากปากของเขา
“นายต้องถูกลงโทษสําหรับเรื่องนั้น!”
ฮาร์วีย์ค่อยๆยกขาของเอ็ดเวิร์ดขึ้น
” !!” เบียทริขอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาสองสามครั้ง ขณะที่เธอจับแว่นอีกครั้ง
“ท่าโยนระเบิดจักรวาล!” ฮาร์วีย์คําราม ในขณะที่เขายกตัวเองขึ้นจากพื้นแล้วหมุนร่างกายของเขา ตามด้วยร่างขนาดมหึมาของเอ็ดเวิร์ด จากนั้นเขาก็ปล่อยมือโยนเอ็ดเวิร์ดแล้วกระแทกต้นไม้ใกล้ๆทําให้แตกออกเป็นสองเสี่ยง
“ฮ่าๆๆ!” ฮาร์วีย์ส่งเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง ขณะที่เขาเกร็งกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตามเอ็ดเวิร์ดดูไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาดูสับสน แต่เนื่องจากเขามีหัวเป็นวัวมันจึงยากที่จะบอกได้จริงๆว่าเขารู้สึกยั ไง เขาค่อยๆยกตัวเองขึ้นด้วยขาทั้งสี่ของเขา โดยไม่มีอาการกระตุกหรือสั่นและทันทีที่เขาลุกขึ้น เขาก็เริ่มทุบหน้าอกด้วยหมัดและคําราม
เมื่อได้ยินเสียงคํารามอันน่าสยดสยองนี้ ทั้งกลุ่มก็อดไม่ได้ที่จะปิดหู ยกเว้นแวนส์ แวนส์อดไม่ได้ที่จะกระพริบตาหลายครั้ง และส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดเพิ่งตะโกน
“มาสิ!” ฮาร์วีย์ทุบหน้าอกของเขา ขณะที่เขากวักมือเรียกเอ็ตเวิร์ดให้โจมตี
“ฮาร์วีย์ อย่ายั่วเขา!” แวนส์จึงตะโกน
“อะไรนะ!?” ฮาร์วีย์มองแวนส์ด้วยความสับสน หมายความว่าไง อย่าไปยั่วเขา?
“เห็นไหมว่าฉันกําลังทําความรู้จักกับพี่ชายของวิคตอเรีย!?”
“เขาไม่ได้พยายามต่อสู้” แวนส์ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“อะไรนะ?”
ทันทีที่คําพูดของแวนส์เข้ามาในหูของวิคตอเรีย เธอก็รีบวิ่งไปหาแวนส์ จับไหล่ของเขาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
“อะไรนะพี่ชายของฉันพูดอะไร!?”
“นั่น…” แวนส์อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากของเขา ในขณะที่เขามองไปด้านข้าง เขาไม่รู้ ว่าจะพูดกับวิคตอเรียอย่างไรดีหรือควรจะพูดดีไหมด้วยซ้ํา
“อะ อะไร!?” วิคตอเรียเขย่าแวนส์ด้วยความหงุดหงิด
“เอ่อ…”
“อะไร!?” วิคตอเรียร้องขณะที่น้ําตาเริ่มไหลจากใบหน้าของเธอ
“เขา” แวนส์กระแอมในลําคอเมื่อเสียงของเขาเบาลง
เขาต้องการ
“มันคืออะไร?” วิคตอเรียเอียงศีรษะอย่างสับสน เพราะเธอไม่ได้ยินเสียงกระซิบของแวนส์อย่างชัดเจน
“พี่ชายของคุณต้องการมีช่วงเวลาที่ดี!” จากนั้นแวนส์ก็ตะโกน ขณะที่เขามองเข้าไป ในดวงตาของวิคตอเรีย
“ ช่วงเวลาที่ติว” วิคตอเรียเริ่มสับสน
“ หมายความว่ายังไงกัน!?”
” !!” อัลเบิร์ตที่รู้ว่าแวนส์หมายถึงอะไรจากคําพูดของเขารีบถึงวิคตอเรียออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว
“ คุณหนูวิคตอเรีย ฉันเกรงว่านี้ไม่ใช่ที่ของคุณหนูที่จะเข้ามาก้าวก่ายได้อีกต่อไป!” เขาตะกุกตะกักขณะที่เขาส่ายหัว
“อะไรนะ! ไม่ใช่ที่ของฉัน!” วิคตอเรียกรีดร้อง
“แต่เขาเป็นพี่ชายของฉัน!”
“นี่… ” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างเมื่อมองมาที่วิคตอเรีย เขามีความสุขที่วิคตอเรียแสดงอารมณ์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์นี้ให้วิคตอเรียฟังได้ยังไง
