แวนส์ เบียทริซ และฮาร์วีย์กําลังอยู่ในห้องโถงของเกตต์ กับอัลเบิร์ต
“เราควร…กลับบ้านไหม”
เบียทริซจับแว่นตาของเธอ ขณะที่เธอมองดูเพื่อนทั้งสองของเธอ พวกเขาควรจะทานอาหารเย็นกับครอบครัวของวิคตอเรีย แต่เมื่อปารีสเห็นลูกชายของเธอ เธอร้องไห้ออกมาอย่างรวดเร็วและกอดเขา
ฮาร์วีย์เกือบจะไม่สามารถไปที่ห้องของเอ็ดเวิร์ดได้ เนื่องจากปารีสทําให้เขาเคลื่อนไหวได้ยาก เอ็ดเวิร์ดยังคงมีห้องอยู่ในบ้านของเขาซึ่งมันได้รับการปรับปรุงใหม่ทุกปีและทําความสะอาดทุกวัน แม้จะไม่รู้ว่าเอ็ดเวิร์ดจะกลับมาได้เป็นเหมือนเดิมได้เมื่อใด
เบียทริซและคนอื่นๆรอคอยมาระยะหนึ่งแล้ว และอัลเบิร์ตบอกให้พวกเขาเริ่มกินโดยไม่มีพวกเขา แต่แม้ว่าพวกเขาจะกินเสร็จแล้ว แต่วิคตอเรียและคนอื่นๆก็ยังไม่กลับมาที่นี่
ดวงจันทร์โบกมือทักทายใบหน้าของพวกเขาแล้ว ขณะที่มันเล็ดลอดผ่านหน้าต่างที่เพิ่งซ่อมแซมใหม่ แวนส์และฮาร์วีย์ดูเหมือนจะไม่สนใจความอึดอัดนี้ ดังนั้นเบียทริซจึงตัดสินใจเข้าหาอัลเบิร์ตซึ่งรออยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ
“คุณ.อัลเบิร์ต?” เธอกล่าว
“ครับ คุณเบียทริช อัลเบิร์ตรีบหันไปหาเบียทริซ
“ฉันคิดว่าเราควรบอกลาวิคตอเรียตอนนี้” เบียทริชถอนหายใจเบาๆ
“มันดึกแล้ว แล้วรู้สึกเหมือนกําลังบุกรุกบ้านนี้อยู่เลย”
“ไม่ใช่ยังงั้นครับ” อัลเบิร์ตส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่ยังงั้นเลย คุณหนูวิคตอเรียและคุณหญิงปารีสยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย ห้องยังว่างสําหรับพวกคุณทั้งสามคน ถ้าคุณอยากพักค้างคืนที่นี่”
“ ห้อง?” เบียทริซอดไม่ได้ที่จะถอยออกมาเล็กน้อย
“แต่…”
ก่อนที่เบียทริซจะพูดจบ เสียงเปิดประตูก็เข้ามาในหูของเธอ
วิคตอเรียกําลังเป็นใครบางคนในรถเข็น ข้างหลังเธอคือชาร์ลอตต์และแม่ของเธอ แม้ว่าพวกเขาจะตัดผมของเขาแล้ว แต่คนที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเอ็ดเวิร์ด
ตอนนี้ผมยาวๆที่น่าหัวเราะของเขาหายไป และทุกๆคนสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน ขนตาของเขายาวอย่างน่าขนลุก และเขามีใบหน้าที่เฉียบคม แม้จะมีเสื้อผ้าหนาๆอยู่รอบตัวเขา แต่กล้ามเนื้อของเขาก็ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“โอ้” ฮาร์วีย์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเข้าหาเอ็ดเวิร์ด
“ดูสิว่าใครยังมีชีวิตอยู่” จากนั้นเขาก็พูดขณะยื่นมือไปทางเอ็ดเวิร์ด
เอ็ดเวิร์ดมองกําปั้นของฮาร์วีย์อย่างสับสน ไม่ มันไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ทุกคนในห้องโถงรับแขกต่างก็สับสน แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เอ็ดเวิร์ดก็ยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าขณะที่ยื่นมือออกไป
“มาแข่งกันใหม่เมื่อนายดีขึ้นแล้ว” ฮาร์วีย์หัวเราะลั่นขณะที่เขาจับมือเอ็ดเวิร์ดแล้วเขย่า
คนอื่นๆอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ทั้งสองคนนี้ไปสนิทกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? พวกเขา ทั้งหมดคิด อย่างไรก็ตามปารีสอดไม่ได้ที่จะสูดจมูกอีกครั้งเมื่อเอ็ดเวิร์ดได้เพื่อนใหม่อย่างรวดเร็ว
เอ็ดเวิร์ดหันไปหาแวนส์
“อาจารย์…ขอบคุณ” เขาพูด
อาจารย์? ดวงตาของแวนส์ส์อดไม่ได้ที่จะกระตุกเมื่อได้ยินสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดเรียกเขา
เอ็ดเวิร์ดมองไปทางเบียทริซอย่างรวดเร็ว
“สวัสดี…”
“อยากได้อะไรเป็นของขวัญงั้นหรอ?”
ก่อนที่เบียทริชจะทักทายเธอ จู่ๆเอ็ดเวิร์ดก็เป็นเก้าอี้รถเข็นมาหาเธอ
“ขะ…ของขวัญ?” เบียทริซอดไม่ได้ที่จะเอียงศีรษะด้วยความสงสัย
ในทางกลับกันแวนส์อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง บนใบหน้าของเขาเหงื่อของเขาค่อยๆออกทีละหยดๆ
“วิคตอเรีย…บางทีพี่ชายของเธออาจจะต้องการพักผ่อน?” แวนส์รีบพูด
“ไม่…” เอ็ดเวิร์ดส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“ฉัน…ให้ของขวัญ”
“อะ..อะไรเพื่ออะไร?” เบียทริชหันไปมองทุกๆคนในครอบครัวของเอ็ดเวิร์ดเพื่อหาคําตอบ แต่พวกเขาทําได้เพียงแค่ยักไหล่
“อยาก…จับคู่…กับคุณ”
“อะ…เอ็ดเวิร์ด!” ปารีสอดไม่ได้ที่จะพูดติดอ่าง ขณะที่เธอรีบเร่งที่จะตําหนิลูกชายของเธอ ชาร์ลอตต์เริ่มหัวเราะคิกคักอย่างควบคุมไม่ได้
“แม่ นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ!” ปารีสโบกมือ
“เธอไปเรียนมาจากไหน!” แล้วเธอก็ตะโกน
เอ็ดเวิร์ดค่อยๆยกนิ้วขึ้น
แวนส์ส่ายหัวซ้ําๆทันทีที่เอ็ดเวิร์ดพูดถึงการให้ของขวัญกับเบียทริช เขารู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร
เขาเป็นคนที่บอกเอ็ดเวิร์ดว่าถ้าเขากลับไปเป็นมนุษย์ เขาจะสามารถทําสิ่งนี้กับเบียทริซได้ แน่นอนว่าเขาต้องขึ้นให้ของขวัญและทําหลายๆอย่างก่อน
เขาคิดว่าเอ็ดเวิร์ดจะลืมสิ่งที่เขาพูดหลังจากที่ตื่นขึ้น
แต่อนิจจานิ้วของเอ็ดเวิร์ดชี้มาที่เขา ทุกคนหันมองไปที่ทิศทางที่เอ็ดเวิร์ดกําลังชี้ไป และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือแวนส์ ด้วยดวงตาของเขาว่างเปล่าเป็นอย่างมาก
“วะ…แวนส์?” เบียทริซอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาสองสามครั้ง
“…มันจําเป็น” เป็นคําเดียวที่แวนส์ตอบ
“แวนส์!” เบียทริซกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดเมื่อใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วขณะมองกลับไปกลับมา ตอนแรกเขาสับสนในตอนแรกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทันทีที่เขารู้ว่าแวนส์ทําอะไร เขาก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต
แล้วเขาก็ปล่อยมันออกมาด้วยเสียงหัวเราะ
” ทําไมไม่ล่ะ! ทําไมล่ะ!” เขายังคงหัวเราะในขณะที่เขาตบไหล่ของเบียทริซ
“เอ็ดเวิร์ดเป็นผู้ชายที่หล่อมาก เธอว่าไหม หรือเธอคิดว่าเขา…เป็นเหมือนสัตว์เดรัจฉานสํา หรับเธองั้นหรอ”
“อะไร..ไม่” เบียทริซเลิกคิ้วอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่…แบบนั้น!”
เบียทริซได้แต่คร่ําครวญด้วยความหงุดหงิด เพราะเธอไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว
“โอ้ ถ้ายังงั้นวิธีการจัดการกับสามีที่โกรธจัดคือ…”
“ไม่!”
ดังนั้นที่บ้านของตระกูลเกตส์จึงเต็มไปด้วยชีวิตชีวาอีกครั้ง ความโกลาหลดําเนินต่อไปจนถึงเกือบเที่ยงคืนโดยปารีสขอบคุณแวนส์ซ้ําแล้วซ้ําอีก
ในท้ายที่สุดพวกเขาเลือกที่จะไม่ค้างคืน และกลับไปที่สถาบัน
***
หลายวันผ่านไป และตอนนี้วิคตอเรียดูเหมือนจะเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของกลุ่มแวนส์ แม้ว่าเธอจะยังห่างไกลอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยเธอก็พูดมากกว่าเดิม และเธอเคยไปที่บ้านของแวนส์ด้วยซ้ํา
“ไปกันเถอะ!”
ทันทีที่ผู้สอนออกจากห้องฮาร์วีย์ก็กระโดดลงจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว
“คราวนี้คุณแอนเดรียทําอาหารอะไร!?” เขาตะโกนเรียกขณะที่วิ่งไปทางแวนส์
“ฉันเกรงว่าครั้งนี้จะต้องผ่านไปก่อนนะ” อย่างไรก็ตามเบียทริชโบกมือขณะที่เธอลุกขึ้นจากโต๊ะ
“อะไรนะ…อีกแล้วเหรอ?” ฮาร์วีย์เหล่ตาของเขาขณะที่เขาจ้องไปที่เบียทริซตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ
“ช่วงนี้เธอกําลังทําอะไรอยู่?”
“ก็แค่…” เบียทริซถอนหายใจ
“พ่อแม่ของฉันต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับกิลด์ ฉันก็เลยต้องช่วยพวกเขา”
“ให้เราไปด้วยไหม?” วิคตอเรียพูด
“ไม่..ไม่” เบียทริชส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่เป็นไร”
“หืม…เธอแน่ใจนะว่าเธอไม่ได้แอบออกเดทกับพี่ชายของวิคตอเรีย?” ฮาร์วีย์เหล่ตาของเขามากยิ่งขึ้นในขณะที่เขาเอนตัวเข้าไปใกล้เบียทริซ
“อะไรนะ!? ไม่!” เบียทริชกระทืบเท้าขณะที่เธอหยิบของขึ้น
“พรุ่งนี้ฉันจะชดใช้ให้พวกนาย!” เธอพูดก่อนจะรีบออกจากห้องเรียนไป
เมื่อเห็นเบียทริซจากไปอย่างกะทันหัน ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“ฉันเดาว่าคงเป็นช่วงเวลานั้นของเดือน” เขาถอนหายใจขณะที่ส่ายหัว
ในทางกลับกัน แวนส์ส์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มันเลือนลางแต่สายตาของเบียทริชก่อนที่เธอจะไป…
เธอค่อนข้างกังวล
