หยางฉือจี๋กำลังยืนอยู่ตรงเส้นปล่อยตัว มองไปทางเส้นลู่สีขาวบนลู่วิ่งสีเเดง เขาเริ่มรู้สึกกังวล ยังไงซะ นี้ก็เป็นครั้งเเรกที่หยางฉือจี๋ได้เข้าร่วมการเเข่งรายการใหญ่ๆเเบบนี้ เเล้วตอนนี้เขาก็เข้ารอบมาถึงรอบสุดท้ายเเล้ว มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะกังวล มันคล้ายๆกับการที่เขากำลังสั่นสู้อยู่
หยางฉือจี๋โค้งตัวลงเเล้วเอาเท้าไปพาดไว้ตรงที่ปล่อยตัว พยายามประคองตัวเองไว้ด้วยเเขนของเขา เเละเขาก็พบว่า เเขนของเขามันกำลังสั่น เขายังหาความสงบภายในใจเขาไม่ได้
โค้ชเคยบอกไว้ว่าให้ฉันคิดเรื่องที่มีความสุขตอนที่กำลังกังวลอะไรซักอย่าง …อะไรที่ทำเเล้วมีความสุขเหรอ นี้ฉันมีเรื่องให้มีความสุขเยอะขนาดนั้นเลยรึไงเนี่ย? ตอนนี้ในหัวหยางฉือจี๋โล่งไปหมด เขาจำอะไรที่ทำเเล้วเขามีความสุขไม่ได้เลย
การเเข่งขันครั้งเเรกที่ฉันไปเข้าร่วมเป็นการเเข่งในระดับเมือง เป็นกีฬามัธยม หยางฉือจี๋นึกย้อนกลับไปเมื่อ5ปีก่อน
ในตอนนั้นเขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เเล้วเขาก็ถูกครูพละบังคับให้เข้าร่วมการเเข่ง จากนั้นฉันก็ชนะมาเเบบงงๆ ตอนที่เขาคิดอยู่นั้นเอง หยางฉือจี๋ก็ยิ้มออกมา
ตอนนั้นฉันอายมากเลย เพราะว่าฉันไม่รู้ว่าพอขึ้นเวทีเเล้วต้องทำยังไงบ้่ง มันเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ! หยางฉือจี๋หายใจเข้าลึกๆ เขาคิดถึงวันเวลาเเละความรู้สึกที่ไร้เดียงสาเเบบนั้น
ก่อนหน้านี้ฉันมักจะนึกถึงการเเข่งในวันวาน ในการเเข่งพวกนั้น คู่ต่อสู้มีเเต่อ่อนๆทั้งนั้น เเต่ตอนนี้ ฉันคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเหลือเกิน หยางฉือจี๋เริ่มพบว่าเขาเริ่มอินกับอะไรเเบบนี้
“เข้าที่! ระวัง!!”กรรมการตะโกนดังลั่นพร้อมชูปืนขึ้นเหนือหัว
การเเข่งกำลังจะเริ่มเเล้ว!หยางฉือจี๋เตรียมตัวให้พร้อม เเต่ความรู้สึกนั้นยังคงฝังแยู่ในใจ
“เอาเลย!!!เอาเลย!!!!”หยางฉือจี๋ได้ยินเสียงเชียร์ของหลี่ไต้ เเล้วในตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เเล้วก็รู้สึกเหมือนอยากพุ่งไปข้างหน้าใจจะขาด เเละในตอนนั้นเอง หยางฉือจี๋ก็เริ่มเข้าใจเเล้วว่า เหตุผลที่เขาคิดถึงวันเก่าๆ เพราะว่าเขาคิดถึงความรู้สึกของการเป็นผู้ชนะไงละ!
หยางฉือจี๋นึกออกทันทีว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะกลับมาเป็นนักกีฬาเมื่อ3เดือนก่อน มันไม่ใช่เเค่เพราะว่าเขาไม่อยากยอมเเพ้อะไรไป เเต่ความกระหายในชัยชนะมันฝังรากลึกในใจเขาตั่งหาก
เพื่อ ชัย ชนะ!! ทันใดนั้นในหัวของหยางฉือจีษก็ว่างเปล่า ดวงตาของเขามีเพียงเป้าหมายเดียวเท่านั้น คือเส้นชัย
ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมๆกับนักกีฬาที่พุ่งออกตัวไปพร้อมๆกัร ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงเชียร์ก็เริ่มกระหึ่มขึ้นมา
…
ฮาวหยูอี้ให้ความสนใจกับเลนของหนิวกั๋วหงเป็นพิเศษ หลังจากที่ทั้งคู่ออกตัวเเล้ว ฮาวหยูอี้ก็จับคาหนิวกั๋วหง
ฉันเคยชนะเเกมาเเล้ว รอบนี้ฉันก็จะชนะเเกอีก! ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ฮาวหยูอี้เริ่มเร่งความเร็วขึ้นไปอีก
หนิวกั๋วหงพยายามที่จะเเซงฮาวกั๋วหยีในครึ่งเเรหของการเเข่ง เเล้วสับขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เเต่ถึงอย่างนั้น ฮาวหยูอี้ก็ไม่ได้ให้โอกาสกับหนิวกั๋วหงเลย เขาไม่ได้วิ่งช้าไปกว่าหนิวกั๋วหงในครึ่งเเรกของการเเข่ง
หลังจากผ่าน30เมตรเเรกมาเเล้ว ระยะห่างระหว่างนักเเข่งก็เริ่มจะชัดเจนขึ้นมา นักกีฬาที่เเข็งเเกร่งก็โดดเด่นขึ้นมาจากทั้งหมด ส่วนนักกีฬาที่ธรรมดาๆก็พยายามอย่างหนักที่จะตามให้ทัน
หลังจาก40เมตร ระยะห่างก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้ร ถ้านักกีฬายังคงถูกทิ้งให้รั้งท้ายอยู่ตอนนี้ พวกเขาไม่มีโอกาศที่จะได้เหรียญอะไรเเล้ว
ส่วนการเเข่งระหว่างฮาวหยูอี้กับหนิวกั๋วหงเป็นไปด้วยความดุเดือด หลังจากผ่าน50เมตรไปเเม้เเต่ฉินเฉียวเทียนก็เริ่มหมดเเรงเเล้ว ตอนนี้เขาเกือบจะไล่ตามฮาวหยูอี้ทันเเล้ว เเละ60เมตรไป กำเเพงของนักกีฬาชาวเอเชียก็เริ่มปรากฏขึ้น นักวิ่งชาวเอเชียส่วนมากความเร็วจะลดลงในครึ่งหลังของการเเข่งซึ่งจะชัดเจนมากหลังจากผ่าน60เมตรไป
…
ถ้ามองจากหางตา หนิวกั๋วหงพบว่าฮาวหยูอี้ยังคงเร็วกว้าเขานิดนึง เเต่ถึงอย่างงั้น ไอ้ความนิดนึงที่ว่านี้ก็จะเปลี่ยนเป็นชัยชนะของฮาวหยูอี้ในตอน30เมตรสุดท้าย
นี้มันเหมือนกับรอบที่เเล้วเลย!ฉันจะมาเเพ้อีกเเล้วเหรอ
เป้าหมายของหนิวกั๋วหงคือเหรียญทอง เขาไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้เป็นเเชมป์
ฉันจะมาพลาดไม่ได้!! หนิวกั๋วหงพูดกับตัวเอง เขาพยายามที่จะตามฮาวหยูอี้ให้ทันโดยใช้เเรงทั้งหมดที่มี
เเต่ถึงอย่างนั้น ช่องว่างระหว่างพวกเขานั้นมันกว้างเกินไปสำหรับหนิวกั๋วหง
ฮาวหยูอี้ทิ้งห่างออกไปทุกๆก้าว ถึงเเม้ตอนนี้จะยังไม่ชัด เเต่หนิงกั๋วหงก็สัมผัสได้ การเเข่งวิ่ง100เมตรนั้นเป็นการเเข่งที่ดุเดือด ที่เเม้เเต่ความได้เปรียบเพียงเล็กน้อยก็นำไปสู่ชัยชนะได้ นักกีฬาทุกคนเลยทุ่มสุดตัวเพื่อให้ได้มันมา
…
วันนี้ฮาวหยูอี้ฟอร์มดีจริงๆเลยเว้ย!หลี่ไต้ถอนหายใจ ถึงเเม้ตอนนี้นักกีฬาจะวิ่งไปได้2ใน3ของระยะเต็มเเล้ว หลี่ไต้ก็บอกได้เลยว่า หนิวกั๋วหงกำลังจะเเพ้อีกรอบ
ความสามารถของหนิวกั๋วหงนั้นใกล้เคียงกับฮาวหยูอี้ เเต่ฮาวหยูอี้มีประสบการณ์การฝึกหลายปีกับทีมชาติ ถึงเเม้เขาจะไม่ได้อยู่ทีมชาติมา2ปีเเล้ว เเต่ภาวะทางใจกับเรื่องเทคนิคเขาก็ยังเหนือกว่าหนิวกั๋วหงอยู่ดี มันก็คล้ายๆกับการเเข่งNBAนั้นละ นักกีฬาNBAที่เกษียรไปเเล้วยังสามารถชนะผู้เล่นลีคต่ำๆที่ยังเล่นอยู่ได้อย่างง่ายดาย สถานการณ์เเบบนี้มันเหมือนกับตอนรอบที่เเล้วมากๆ ตอนนี้หนิวกั๋วหงกำลังพยายามตีตื้นฮาวหยูอี้อยู่ เเต่เขาจะเริ่มหมดเเรงเเละช้าลงตอนช่วง20เมตรสะดท้าย ทั้งคู่ตอนนี้ไปถึงความเร็วสูงสึดเเล้ว พวกเขาทั้งคู่วิ่งเร็วไปมากกว่านี้ไม่ได้เเล้ว
ในตอนนั้นเองมีร่างนึงปรากฏขึ้นมาใกล้ๆกับฮาวหยูอี้และหนิวกั๋วหง ในพริบตานั้นเอง ร่างนั้นก็วิ่งเข้ามาเทียบข้างกับทั้งคู่
นั้นมันหยางฉือจี๋นี้! เขาตามมาทันแล้ว! หลี่ไต้เบิกตากว้าง
…
ตอนนี้ในหัวหยางฉือจี๋มันโล่งไปหมด ทุกอณูเซลของเขามันกำลังดี๊ด๊า เขารู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดไปเลย
เขาตามฮาวหยูอี้และหนิวกั๋วหงทันแล้ว และตอนนี้เขาก็กระชั้นเข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้เขามั่นใจมากๆว่าเขาจะแซงได้
สิ่งที่อยู่ในหัวหยางฉือจี๋ต้อนนี้มีเพียงแค่คำว่า ชัยชนะเท่านั้น เขาวิ่งเร็วขึ้นและผลักดันตัวเองให้เร็วขึ้นไปอีก
…
ฉันจะชนะแล้ว! ฮาวหยูอี้มองหนิวกั๋วหงผ่านหางตาแล้วพบว่าหนิวกั๋วหงกำลังอยู่ข้างหลังเขาอีกรอบ
หนิวกั๋วหง ตามฉันไม่ทันหรอกหน่า นี้มันอีกแค่20เมตรเอง ยอมรับความพ่ายแพ้ซะเถอะ มันมีแต่ฉันเท่านั้นที่ชนะ! ฮาวหยูอี้รู้สึกดีมใก
ในตอนที่เขาคิดแบบนั้นอยู่นี้ เขารู้สึกได้ว่ามีเงาตะคุ่มๆอะไรบางอย่างกำลังสับขาด้วยความเร็วสูงอีกข้างนึงของฮาวหยูอี้ แล้วเงานั้นมันก็ใกล้เขาเข้ามาเรื่อยๆ
เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ! มีใครตามมาทันด้วยเหรอวะ มันเป็นใครเนี่ย? ฮาวหยูอี้ตกใจมาก เขาไม่คิดว่าจะมีใครตามเขาทันแล้วใน20เมตรสุดท้าย
ไอ้นี้มันคนจากมหาลัยชิงฮั่วนี้หน่า! ฮาวหยูอี้บอกได้จากสีเสื้อ
นักกีฬาจากชิงฮั่วอีกคนนึงที่ชื่อฉินเฉียวเทียนมันอ่อนกว่าฉันมากนี้หน่า เขาไม่มีทางตามฉันมาทันได้หรอก
ฮาวหยูอี้หันหลังไปเล็กน้อยแล้วเห็นชายหนุ่มหน้าใหม่ที่เขาไม่เคยเห็น
ไอ้นี้มัน ไอ้หนุ่มโนเนมคนที่3จากมหาลัยชิงฮั่วนี้หว่า! ถึงแม้ว่าฮาวหยูอี้จะอ่านรายชื่อผู้เข้ารอบชิงแล้วแต่ฮาวหยูอี้ก็จำชื่อหยางฉือจี๋ไม่ได้ แต่ตอนนี้ นักกีฬาชื้อนั้นกำลังไล่ตามติดยิ่งกว่าเงาแบบระยะเผาขนกับฮาวหยูอี้
อ….อีกแค่10เมตรเท่านั้น ฉันจะมาแพ้ตอนนี้ไม่ได้! ฮาวหยูอี้วิ่งไปอย่างสัตว์คลั่งพุ่งเขาหาเส้นชัยอย่างดุดัน
