เทียนหลางตอบพร้อมกับยิ้มทางด้านผู้หมวดสาวก็ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น
”ฉันหมายถึงนายจัดการพวกโจรพวกนั้นใช่ไหม ?”
เทียนหลางได้ยินก็ร้องอ๋อออกมาเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าตัวเขานั่นแหละ หลังจากที่ได้รับการยืนยันแล้วผู้หมวดสาวก็พูดขึ้น
”งั้นนายก็ต้องไปโรงพักกับฉันด้วย”
”ไปทำไมครับ ?”
เทียนหลางคิ้วขมวดทันทีเมื่อได้ยิน ผู้หมวดสาวก็พูดขึ้นเพื่อคลายความสงสัยของเทียนหลาง
”ไปให้ปากคำหน่ะสิ”
”เข้าใจแล้วครับ”
หลังจากนั้นเทียนหลางก็ตามผู้หมวดสาวไปที่โรงพักแต่โดยดี เมื่อมาถึงเทียนหลางก็ถูกสอบสวนเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและเรื่องที่เขาทำ ในตอนแรกดูเหมือนเจ้าหน้าที่จะไม่เชื่อนัก แต่เทียนหลางก็ไม่ได้สนใจและยังคงเล่าต่อไป
…………………………………..
หลังจากให้ปากคำกับตำรวจเรียบร้อยแล้วเทียนหลางก็ออกมาจากโรงพักพร้อมกับสูดอากาศบริสุทธิ์
”เฮ้อ ~ นึกว่าจะเหมือนกับในหนังหรืออะไรที่พวกตำรวจมักจะหาแพะมาไว้ในคดีเสมอ แต่ดูเหมือนข้าจะคิดมากไป ยังไงซะตำรวจพวกนี้ก็ดูเหมือนจะมีคุณธรรมอยู่บ้าง”
หลังออกจากโรงพักเทียนหลางก็นั่งแท๊กซี่ไปยังศูนย์ขายรถยนต์ที่ขนาดใหญ่ที่สุดในจิงไห่ จากที่หามาในเน็ตถ้าหากต้องการจะมาซื้อรถนอกจากจะซื้อจากศูนย์ของยี่ห้อนั้นโดยตรงก็ต้องมาที่นี้เพราะที่นีมีรถมากมายหลายี่ห้อ ไม่ว่าจะเป็นรถหรู หรือรถบ้านธรรมดาๆ
หลังจากเทียนหลางเข้ามาก็พบกับรถหรูมากมายตั้งแต่ราคาหลักแสนยันหลักสิบล้านหรือแม้แต่ร้อยล้านก็ยังมี เทียนหลางสะดุดตากับรถหลายคันในนี้ ตอนนี้เขามีเงินเกือบสองพันล้านซึ่งสามารถจะซื้อกี่คันก็ได้ แต่การที่จะซื้อรถมามั่วซั่วโดยที่ไม่ได้ใช้มันก็ยังไงอยู่
ไม่นานหลังจากที่เทียนหลางกำลังเดินดูรถ พนักงานหญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็เดินเข้ามาและทักทายเขาทันที
”สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณต้องการจะซื้อรถแบบไหนงั้นเหรอคะ ?”
เทียนหลางที่ได้ยินก็หันหน้ามาหาพนักงานหญิงคนนั้นพร้อมกับเอ่ยขึ้น
”ผมสนใจสปอร์ตคาร์ และซุปเปอร์คาร์”
เมื่อพนักงานหญิงได้ยินความต้องการของเทียนหลางเธอก็พยักหน้าเล็กน้อย แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของเทียนหลางอย่างชัดเจนก็อดไม่ได้ที่จะเขินอายกับความหล่อเหลาของเทียนหลาง จึงทำให้เธอเดินนำเทียนหลางไปด้วยความเอียงอายเล็กน้อย
……………………………….
ไม่นานนักทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงโซนของรถสปอร์ตที่จอดเรียงรายกันอยู่อย่างเนืองแน่น เทียนหลางเดินมองดูรถแต่ละคันพร้อมกับฟังพนักงานหญิงอธิบายถึงรถในแบบต่าง ๆ ของแต่ละยี่ห้อ
เทียนหลางเดินผ่านรถคันแล้วคันเล่าโดยที่ไม่ได้มองคันไหนอย่างจริงจังทำให้พนักงานหญิงรู้สึกแปลก ๆ ในตัวของเขา แม้เทียนหลางจะหน้าตาดีแต่การที่จะมาก่อกวนแบบนี้ก็ดูจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ทำให้อดไม่ได้ที่จะด่าเทียนหลางในใจ
หลังจากที่เทียนหลางเดินไปไม่นานนักก็ชนเข้ากับชายคนหนึ่งที่กำลังเลือกซื้อรถอยู่เช่นกันด้วยความแข็งแกร่งของเทียนหลางจึงทำให้ชายคนนั้นถึงกับล้มก้นจ้ำเบ้าไปทันที
เมื่อเทียนหลางรู้สึกตัวเขาก็หันไปมองชายคนนั้นสักพักก่อนจะเอ่ยขอโทษออกมา แต่ยังไม่ทันที่เทียนหลางจะทันได้เอ่ยอะไรชายคนนั้นก็พูดสวนขึ้นมาเสียก่อน
”แกไม่มีตารึไงกัน ! ถึงได้เดินชนคนอื่นเขาห๊ะ !!”
ชายคนนั้นด่าเทียนหลางออกมาทันที ทำให้เขานั้นอดไม่ได้ที่ขมวดคิ้ว ชายคนนั้นที่เห็นท่าทีของเทียนหลางก็เริ่มไม่พอใจหนักขึ้นไปอีกและด่ากราดอีกครั้ง
”นี่แกยังไม่คิดจะขอโทษฉันอีกรึไง ?!”
ในตอนแรกเทียนหลางก็คิดจะขอโทษอยู่แล้ว แต่เมื่อมาเจอกับคำพูดของชายคนนี้แล้วเขาก็ได้แต่ต้องพิจารณาชายคนนี้ใหม่อีกครั้ง ภายนอกนั้นเขาแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำดูมีภูมิฐาน ใบหน้าดูดีเข้าขั้นหล่อเลยทีเดียว อายุไม่น่าจะมากกว่าเขาสักเท่าไหร่นัก แต่ดูเหมือนนิสัยของเขาจะถดถอยตามกาลเวลาทำเอาเทียนหลางส่ายหัวเบา ๆ
และเดินจากไปอย่างไม่สนใจ พร้อมกับเลือกดูรถต่อไปเรื่อย ๆ เมื่อเห็นเทียนหลางเดินจากไปชายคนนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มดูถูก
”เห๊อะ ! ใส่เสื้อผ้าถูก ๆ อย่างงั้นมาเดินแถวนี้คนอย่างแกมีเงินซื้อรถกับเขาด้วยงั้นเหรอ ?”
เทียนหลางที่ได้ยินก็หันกลับมามองชายคนนั้นเล็กน้อยก่อนจะเลิกสนใจ แม้เขาจะไม่ใช่พวกจุดเดือดต่ำอะไรมากนัก แต่การที่มีคนมาดูถูกเขาก็ใช่ว่าเขาจะชอบใจเทียนหลางหันมามองพนักงานหญิงก่อนจะเอ่ยขึ้นช้า ๆ
”ผมขอดูหน่อยว่าที่ร้านของคุณมีรถคันไหนบ้างที่ผมถูกชอบ”
เมื่อชายคนนั้นได้ยินที่เทียนหลางพูดเขาก็ขำออกมาก่อนจะพ่นคำพูดเย้ยหยันอีกครั้ง
”แกจะมีปัญญาซื้อเหร้อ ~”
เทียนหลางหันไปมองเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรพร้อมกับรับหนังสือแบบรถมาเปิดดู ด้านในถูกทำเอาไว้อย่างดีโดยมีทั้งรูป ราคา และยี่ห้อรถต่าง ๆ เทียนหลางมองมันเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
”ผมขอซื้อ Maserati Turismo 2014 สีดำคันนึง Audi R8 สีเหลืองหนึ่งคัน”
เทียนหลางพูดพร้อมกับเปิดหน้าต่อไปเรื่อย ๆ
”Benz AMG GT R สีไข่มุก หนึ่งคัน”
เทียนหลางเปิดไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่พบคันที่น่าสนใจ แต่ดูเหมือนชายคนนั้นกับพนักงานหญิงดูจะช็อคกันไปหมดแล้วเพราะรถแต่ละคันของเทียนหลางนั้นราคาไม่ใช่ถูกเลยซึ่งคันที่ถูกที่สุดก็ปาไปกว่า 9ล้านแล้วและไม่ต้องพูดถึงรถแบรนด์ดังอย่าง benz ที่ราคาแพงแสนแพง และดูเหมือนเทียนหลางยังคงจะซื้อเพิ่ม
พนักงานหญิงแทบจะกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อเห็นราคารถแต่ละคนที่เทียนหลางต้องการซื้อ ภายในใจของเธอนั้นได้แต่ตะโกนโวยวายออกมาด้วยความดีใจดูเหมือนค่าคอมมิชชั่นและโบนัสของเธอจะเพิ่มขึ้นแล้วในเดือนนี้ ส่วนชายที่เคยดูถูกเทียนหลางนั้นเขาก็ได้แต่เดินหนีไปอย่างเงียบ ๆ ด้วยความอับอาย
ในขณะที่เทียนหลางกำลังเปิดหน้าหนังสือไปเรื่อย ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าโรงรถของเขานั้นไม่ได้ใหญ่มากนัก สามารถจอดได้เพียงแค่ 4 ถึง 5 คันเท่านั้นซึ่งก็มีรถ SUV ของแม่ของเขาอยู่แล้วคันนึง เทียนหลางจึงคิดว่าจะซื้ออีกสักคันให้มันเต็มพื้นที่ไป
คันสุดท้ายเทียนหลางไม่เลือกมากเขาเลือกจากราคาตรงหน้าเขาเลยจิ้มไปที่รถ Lamgorghini คนนึงซึ่งราคา 42ล้านซึ่งแพงกว่าบ้านเขาทั้งหลังเสียอีก
ทำเอาเทียนหลางรู้สึกช็อคเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แคร์อะไรมากนัก
”คันสุดท้ายผมเอาคันนี้แหละ”
หลังจากบอกพนักงานหญิงถึงเรื่องรถทั้งหมดไปเธอก็ได้แต่เดินเคว้งกลับไปยังห้องทำงานเพื่อนำเอกสารและราคาของรถทั้งสี่คันที่เทียนหลางต้องจ่ายมาให้กับเขา
ไม่นานนักพนักงานหญิงคนเดิมก็ออกมาพร้อมกับบิลและหนังสือซื้อขายเล็กน้อย เทียนหลางจ้องมองบิลค่าใช้จ่ายก่อนจะแปลกใจกับราคาของรถทั้งสี่คันซึ่งราคาอยู่ที่ 99ล้านกับเศษนิดหน่อยเทียนหลางแปลกใจที่มันไม่ถึงหนึ่งร้อยล้านแต่เขาก็ยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงานสาวอย่างง่าย ๆ ก่อนจะพูดขึ้น
”รถคันอื่นนอกจาก audi ช่วยส่งไปที่หมู่บ้านเทียเฮอ วิลล่าหลังที่ 22 ทีนะครับ
ส่วน audi ผมจะขับกลับไปเอง”
พนักงานหญิงที่ได้ยินก็ก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะจากไป ไม่นานนักพนักงานก็กลับมาพร้อมกับบัตรเดรดิตของเทียนหลางและใบเสร็จพร้อมกับกุญแจของรถ audi ซึ่งเทียนหลางก็ขับออกมาทันที
ระหว่างทางเทียนหลางก็พึ่งนึกถึงบางอย่างได้
”ให้ตายเถอะ ! ฉันยังไม่มีใบขับขี่”
”ช่างมันเดียวค่อยไปจัดการ”
เทียนหลางเลิกคิดเรื่องใบขับขี่ก่อนจะหยิบโทรศัพขึ้นมาหาซูหลินเพื่อถามบางอย่าง ไม่นานนักซูหลินก็รับสาย
”นายโทรมามีธุระอะไร ?”
”พอดีฉันจะถามว่าเธอมีร้านรับตัดเสื้อผ้าแนะนำไหมหน่ะ”
”ก็พอมีบ้างนะ เดียวฉันจะส่งแผนที่ไปให้”
”ขอบคุณ”
ก่อนหน้านี้เทียนหลางได้เคยเลยแลก wechat กับซูหลินไว้เพื่อมีอะไรจะได้สอบถามได้ง่ายดังนั้นเธอจึงส่งตำแหน่งของร้านมาให้กับเทียนหลาง เทียนหลางขับรถไปตามเส้นทางก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าร้าน ๆ หนึ่ง
ซึ่งดูแล้วเป็นร้านขนาดใหญ่ไม่น้อยเทียนหลางจอดรถและเดินเข้าไปด้านในเทียนหลางเดินสำรวจเล็กน้อยและพบเสื้อผ้ามากมายที่ถูกทำขึ้นมาอย่างดี พร้อมกับวัสดุระดับสูงซึ่งเป็นที่น่าพอใจสำหรับเขา เทียนหลางเดินไปเดินมาสักพักก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
”มีใครอยู่ไหมครับ ?”
ไม่นานนักก็มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
”มีอะไรให้ช่วยไหมคะ ?”
”พอดีผมอยากจะสั่งตัดชุดหน่อยนะครับ”
แม้เทียนหลางนั้นจะชอบเสื้อผ้าของสมัยนี้ที่ดูดี และสวมใส่ง่ายแต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่ค่อยจะสะดวกสบายสักเท่าไหร่บวกกับอากาศที่ร้อนแสนร้อนของโลกใบนี้ทำให้เขานั้นคิดถึงเสื้อผ้าของเขาที่ใส่อยู่ประจำในแดนสวรรค์
เมื่อพนักงานได้ยินคำขอของเทียนหลางเธอก็พยักหน้าก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
”ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการชุดแบบไหนคะ ?”
เทียนหลางได้ยินก็แสดงท่าทีอึกอักเล็กน้อยเพราะชุดที่เขาจะสั่งตัดนั้นถูกออกแบบพิเศษทำให้ยากจะบอกถึงรูปแบบที่แท้จริง และเทียนหลางคาดว่าในโลกนี้คงจะไม่มีชุดแบบนี้แน่นอน
เทียนหลางจึงขอให้พนักงานนำกระดาษวาดแบบมาให้กับเขาเพื่อเขาจะได้ร่างภาพเอาเอง ซึ่งพนักงานก็ใจดีนำมาให้จากนั้นเทียนหลางก็วาดร่างชุดที่เขาต้องการเป็นเสื้อคลุมและชุดแบบที่เขาใส่อยู่เป็นประจำเมื่อสมัยก่อน พร้อมกับวาดลวดลายลงไปด้วย ก่อนจะกำหนดสีในแต่ละชุดเพื่อให้ทางร้านได้ทำตามแบบเป๊ะ ๆ
และเมื่อพนักงานได้เห็นแบบชุดที่เทียนหลางวาดเธอก็ตาโตทันที เธอนั้นถือเป็นมืออาชีพในการออกแบบและตัดเย็บชุดมานับสิบปี แต่ชุดที่เทียนหลางวาดออกมานั้นทั้งสวยงาม และสะดวกสบาย ทั้งลวดลายของแต่ละชุดดูเหมือนจะถูกออกแบบมาอย่างดีทำให้ชุดแต่ละชุดนั้นดูสวยงามมากขึ้นไปอีก
ไม่นานนักเทียนหลางก็วาดเสร็จและยื่นให้กับพนักงานพร้อมกับบอกว่า
”ผมรบกวนให้คุณให้วัสดุที่ดีที่สุดด้วยนะครับ เรื่องเงินนั้นไม่ต้องเป็นห่วง”
”เข้าใจแล้วคะ”
”เช่นนั้นรบกวนด้วยครับ”
เทียนหลางกล่าวขอบคุณเล็กน้อยก่อนจะให้เบอร์ติดต่อกับพนักงานเพื่อเอาไว้ติดต่อกลับ ก่อนจะถามถึงเวลาว่าชุดนั้นจะเสร็จเมื่อไหร่ซึ่งทางพนักงานร้านก็บอกว่าน่าจะประมาณหนึ่งถึงสองสัปดาห์ ซึ่งเทียนหลางก็รับได้เพราะมันไม่ได้นานเกินไป
หลังจากออกมาจากร้านเสื้อเทียนหลางก็โทรหาผู้จัดการไห่อีกครั้งเพื่อจะขอซื้อพื้นที่สวนเพิ่มอีก 3ไร่ ซึ่งทางผู้จัดการไห่ก็ไม่ปฏิเสธจากนั้นเทียนหลางก็โทรไปคุยกับลุงฮูอีกเล็กน้อยก่อนจะเพิ่มเงินลงไปอีก 10ล้านเพื่อเป็นค่าใช้จ่าย
ที่เทียนหลางเพิ่มค่าใช้จ่ายเพราะเขาบอกให้ลุงฮูนั้นหาหินขนาดใหญ่มาสร้างเป็นกำแพงล้อมรอบสวนเอาไว้ด้วย พร้อมกับเพิ่มทางเดินหินอ่อนจากตัวบ้านไปยังสวน และเทียนหลางยังให้ลุงฮูหาต้นท้อมาปลูกไว้รอบสวนอีกด้วย
หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จเทียนหลางก็ขับรถกลับบ้าน เมื่อกลับมาถึงก็เห็นว่าโรงรถนั้นมีรถทั้งหมดที่เขาซื้อก่อนหน้านี้จอดอยู่เทียนหลางจอดรถและเดินกลับเข้าไปในบ้านก็พบว่ามุมหนึ่งในบ้านมีบางสิ่งแปลกไป
เทียนหลางพบกับบ้านไม้หลังเล็ก ๆ ของเล่นชิ้นเล็ก ๆ เยอะแยะไปหมดพร้อมกับเสาไม้ บันไดไม้ อะไรพวกนี้อยู่เต็มไปหมดและเทียนหลางก็สังเกตุเห็นเจ้าขาวกำลังนอนอยู่ด้านในบ้านไม้หลังเล็ก ๆ หลังนั้นด้วย
”อืม… นี่ดูเหมือนว่าแม่จะเปลี่ยนมุมหนึ่งของบ้านเป็นสนามเด็กเล่นของเจ้าขาวไปซะแล้ว”
