เมื่อซูฮูเห็นการกระทำของเทียนหลาง เขาก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“น่าแปลกใจใช่ไหมล่ะ ทรายของทะเลทรายแดงนั้นราวกับว่าในทรายแต่ละเม็ดนั้นต่างมีแม่เหล็กอยู่ข้างใน พวกมันจึงไหลกลับรวมตัวกันอยู่เสมอนายลองดูใต้เท้าของนายสิ”
เทียนหลางก้มมองเท้าของตัวเองก่อนจะแสดงสีหน้าแปลกใจออกมา ซูฮูจึงพูดต่อว่า
“เพราะการที่เม็ดทรายแต่ละเม็ดเป็นแบบนั้นทำให้อาณาเขตของทะเลทรายแดงถูกแยกออกจากทะเลทรายทั่วไปอย่างชัดเจน และก็เพราะเหตุผลแบบนั้นทำให้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆไม่สามารถใช้งานได้ในทะเลทรายแดงแห่งนี้”
เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะมองไปยังทะเลทรายแดงตรงหน้า ก่อนจะยิ้มออกมาเพราะเขานั้นรู้ว่าอะไรที่ทำให้เกิดทะเลทรายแดงแห่งนี้ขึ้น
สิ่งที่ทำให้เกิดทะเลทรายขึ้นนั้นมาจากสิ่งที่ถูกเรียกว่า ‘พลังหยวน’ มันเป็นพลังงานประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นจากแร่บางชนิดที่ได้ดูซับปราณฟ้าดินเอาไว้และถูกกลั่นจนกลายเป็นก้อนผลึก
ก้อนผลึกพลังหยวนนั้นไม่ได้มีค่ามากนักสำหรับผู้บ่มเพาะ แต่มันจะมีค่าอย่างมากสำหรับสัตว์อสูรและที่ผู้ที่บ่มเพาะทักษะฝึกอสูร เพราะสัตว์อสูรนั้นนอกจากมันจะดูดซับปราณฟ้าดินมาช่วยในการบ่มเพาะแล้วมันยังสามารถดูดซับพลังหยวนได้อีกด้วย
เทียนหลางคาดว่าการที่มีทะเลทรายแดงเกิดขึ้นได้แบบนี้แสดงว่าใต้ทะเลทรายแดงแห่งนี้ต้องมีเหมืองผลึกหยวนอยู่แน่นอน เพราะไม่มีที่ทรายหยวนเหล่านี้จะเกิดขึ้นมาเองได้โดยธรรมชาติอย่างแน่นอน
เพราะโดยปกติแล้วทรายหยวนนั้นจะเกิดจากการกัดเซาะของผลึกหยวนที่แตกออกดังนั้นและการที่ที่แห่งนี้มีทรายหยวนจำนวนมหาศาลจนขนาดกลายเป็นพื้นที่ทะเลทรายขนาดใหญ่แบบนี้ได้ก็แสดงว่าใต้พื้นดินแถวนี้ต้องมีผลึกหยวนอยู่เป็นจำนวนมหาศาลอย่างแน่นอน
แต่ก็ตามที่เล่ามาก่อนหน้านี้ว่าผลึกหยวนไม่ได้มีค่ามากนักกับผู้บ่มเพาะ ทำให้ต่อให้เทียนหลางจะรู้ว่าใต้เท้าของเขานั้นมีเหมืองผลึกหยวนอยู่ก็ตามเขาก็ไม่คิดจะสนใจมัน เพราะเทียนหลางก็ไม่รู้จะเอามันไปทำอะไรเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงมองข้ามมันไปอย่างรวดเร็วและหันกลับมาชื่นชมทัศนียภาพของทะเลทรายแดงแทน
ซูฮูหยิบแผนที่ออกมาก่อนจะกล่าวกับเทียนหลางว่า
“จากแผนที่ที่ลุงก่านผิงวาดให้ดูเหมือนว่าจะต้องเดินทางไปทางทิศตะวันออกอีกประมาณสิบห้ากิโลอะนะ”
เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนรถ จากนั้นซูฮูก็ขับออกไปยังทิศตะวันออกอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงแนวสันเขาแห่งหนึ่ง
ซูฮูจอดรถก่อนจะลงออกไปดู ก่อนจะเห็นอะไรบางอย่างและหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาดู จากนั้นเขาก็ถึงกับแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาก่อนจะเรียกเทียนหลาง
“นายมาดูนี่สิ”
เทียนหลางสงสัยเล็กน้อยก่อนจะรับกล้องส่องทางไกลอีกอันมาและมองดู เทียนหลางพบเห็นขบวนรถบรรทุกหลายคันจอดอยู่ภายในแนวสันเขา และเห็นคนจำนวนมากกำลังขนกล่องบางอย่างลงจากรถบรรทุก
เทียนหลางใช้จิตสัมผัสของเขาดูด้านในกล่องก็พบว่าด้านในนั้นเป็นอาวุธสงคราม มีทั้งปืนกล ระเบิด เครื่องยินมิสไซต์ และอื่นๆอีกมากมายทำเอาเทียนหลางแปลกใจก่อนจะพูดออกมาด้วยความสงสัย
“เจ้าโง่พวกนี้พยายามจะยึดเมืองหลวงหรือไงกันนะ ?”
ซูฮูที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะถามขึ้นด้วยความสงสัย
“นายบอกว่าพวกเขาจับคนของรัฐบาลมา งั้นไม่เท่ากับว่าเจ้าพวกนี้เป็นผู้ก่อการร้ายงั้นเหรอ ?”
เทียนหลางที่ได้ยินคำพูดของซูฮูเขาก็คิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวกับซูฮูไปว่า
“ก็อาจจะเป็นไปได้”
“แล้วเราจะทำยังไงต่อ ?”
ซูฮูถามด้วยความกังวล เทียนหลางคิดเล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดกับซูฮูว่าพร้อมกับยื่นนามบัตรของเลขาไป๋ให้กับเขา
“เอาอย่างงี้แล้วกันนะ นายออกไปจากทะเลทรายแดงก่อนและโทรไปยังเบอร์นี้ จากนั้นก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังแล้วเดียวเขาจะส่งคน”
ซูฮูมองเทียนหลางกับนามบัตรในมือด้วยความงุนงงก่อนจะถามกับเทียนหลางว่า
“แล้วนายล่ะ ?”
เทียนหลางได้ยินคำถามเขาก็ยิ้มออกมาก่อนจะมองไปยังทิศทางของเหล่าผู้ที่คาดว่าจะเป็นผู้ก่อการร้ายก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เดียวฉันจะหาทางจัดการเอง”
