ดร.พาเลร่าที่กำลังมองภาพของศูนย์วิจัยกำลังจมลงใต้ธารน้ำแข็งก็ได้แต่ยืนอึ้งพร้อมกับจ้องมองเทียนหลางอย่างด้วยความหวาดกลัว
เทียนหลางไม่พูดอะไรสักคำเขาจับมือของดร.พาเลร่าก่อนที่ร่างกายของทั้งคู่จะหายไปจากเนินน้ำแข็งตรงนั้น
ทั้งคู่มาโผล่ยังที่ด้านหน้าของเซฟเฮ้าส์ของแอนเดียร์ ก่อนจะเปิดประตูและเดินเข้าไปด้านในอย่างไม่รีบร้อนนัก ทางด้านดร.พาเลร่าเองก็ได้แต่งุนงงสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
เพราะไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ตัวเธอยังคงนั่งทำการทดลองอยู่ในห้องวิจัยอยู่เลย เพียงแค่ไม่นานทุกอย่างก็กลับตาลปัตรไปหมด
ทั้งน้องลูกที่ตาย ศูนย์วิจัยที่ถูกทำลาย แถมยังถูกจับตัวมาโดยเด็กหนุ่มลึกลับที่อยู่ในชุดสูทสไตล์จีนอีก และที่แปลกประหลาดสำหรับเธอที่สุดคือการที่จู่ๆจากที่เธออยู่ขั่วโลกใต้ แต่เหตุใดถึงมาอยู่ที่อื่นภายในเสี้ยววินาทีได้กัน ?
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นสร้างความสงสัยให้กับเธอเป็นอย่างมาก แต่แม้เธอจะสงสัยมากแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรออกไปเพราะตอนที่สถานะของเธอนั้นคงอยู่ในจุดที่ไม่จะสามารถพูดอะไรได้ ทำได้เพียงเดินตามเด็กหนุ่มตรงหน้าไปเท่านั้น
เทียนหลางพาดร.พาเลร่าเข้ามาในเซฟเฮ้าส์ก่อนจะหาอะไรให้เธอได้ทานในห้องครัว จากนั้นเขาก็พูดกับเธอว่า
“รออยู่นี่แหละ เดียวผมจะไปจัดการเรื่องต่างๆก่อน”
ดร.พาเลร่าได้แต่พยักหน้าหงึกๆ จากนั้นเทียนหลางก็เดินไปหาแอนเดียร์ที่กำลังหน้าดำคล่ำเครียดอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ เขาที่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นกัน ?”
แอนเดียร์ที่ได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้นมาทันทีพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ก็ตอนนี้เราติดตามหาตัวดร.พาเลร่าไม่เจอน่ะสิ ถึงแม้เราจะได้ตัวเซรุ่มมาแล้วก็ตาม แต่หากไม่ได้ตัวคนคิดสูตรละก็ทั้งหมดก็ไร้ความหมาย”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“ถ้าพูดถึงตัวดร.พาเลร่าละก็เธอกำลังกินแซนวิสอยู่ในครัวหน่ะ”
แอนเดียร์ที่กำลังก้มหน้าก้มตาหาตัวของดร.พาเลร่าอยู่นั้นเมื่อได้ยินคำพูดของเทียนหลางเธอก็อดไม่ได้ที่หัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ อย่าอำไปหน่อยเลยคุณจะไปจับดร.พาเลร่ามาได้ยังไงในเมื่อคุณพึ่งออกจากบ้านไปไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ”
แอนเดียร์ที่กำลังหัวเราะอยู่นั้นเมื่อได้เห็นสีหน้านิ่งเฉยของเทียนหลางก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจก่อนจะถามกลับ
“คุณพูดจริงงั้นเหรอ ?”
เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะมองไปยังห้องครัว แอนเดียร์ที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็รีบลุกออกจากเก้าอี้และเดินตรงไปยังห้องครัวทันที ก่อนจะพบกับผู้หญิงผมทองใบหน้างดงามกำลังนั่งทานแซนวิสอยู่
แอนเดียร์ตกใจเป็นอย่างที่เห็นดร.พาเลร่ากำลังนั่งกินแซนวิสอยู่ภายในครัว เธอมองดร.พาเลร่าสลับกับเทียนหลางด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ถึงแม้มันยากจะเชื่อแค่ไหนแต่หลักฐานนั้นก็กำลังนั่งอยู่ภายในครัวตอนนี้
เทียนหลางเดินเข้ามาพร้อมกับพูดกับแอนเดียร์
“แล้วจากนี้จะเอายังไงต่อละ ?”
แอนเดียร์ที่ได้รับสติกลับคืนมาจากคำพูดของเทียนหลางก็ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
“ฉันจะต้องรายงานไปยังวาติกันก่อน คุณเองก็ควรจะรายงานหัวหน้าของคุณด้วย”
“นั่นสินะ”
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็แยกย้ายไปจัดการเรื่องตัวเอง ทางเลขาไป๋ก็ตอบกลับเทียนหลางมาว่าทางวาติกันจะจัดการเรื่องของดร.พาเลร่าเอง ส่วนทางเทียนหลางนั้นทำเพียงต้องนำเซรุ่มกลับไปมอบให้กับทางกองทัพเพื่อนำมันไปวิจัยต่อ
เทียนหลางที่ได้รับคำสั่งมาแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมทางรัฐบาลถึงไม่ต้องการตัวของดร.พาเลร่า เพราะเขาคิดว่าตัวของดร.พาเลร่านั้นคุ้มค่าพอที่จะแย่งชิงกับทางวาติกัน
เนื่องจากตัวของดร.พาเลร่านั้นเป็นคนคิดค้นสูตรของเซรุ่มซุปเปอร์โซลเยอร์ ทำให้ตัวเธอนั้นมีค่ามากพอที่ทางรัฐบาลจะเจรจากับทางวาติกัน แต่นี่กลับปล่อยไปเฉยๆงั้นเหรอ ?
เทียนหลางลูบคางพร้อมกับครุ่นคิดเล็กน้อย
‘หรือที่ทางวาติกันสนใจตัวของดร. หรือเพราะพวกเขารู้เรื่องนั้นกันนะ’
เทียนหลางคิดพร้อมกับจ้องมองไปยังหญิงสาวที่กำลังนั่งกินแซนวิสอยู่
