EP 194 กลับปักกิ่ง
By loop
อีกไม่กี่วันผ่านมา
ภายใต้การดูแลอย่างดีจากดงซูบิน, หยูเหม่ยเซียว และ หยูเซียวเซียว โสมป่า 20 ชนิดนั้นเกือบจะแห้งและสมบูรณ์พร้อมวางขายแล้ว
อีกทั้งวันนี้เป็นวันศุกร์และดงซูบิน ตรวจสอบโสมที่หน้าต่าง อืม … มันดูดีมาก มีความชื้นเหลืออยู่เพียงบางเล็กน้อยเท่านั้นและมันไม่น่าจะเน่าเสียง่ายๆ ตอนนี้ดงซูบินต้องคิดหาวิธีที่จะขายโสมและเขาอาจะไม่คิดว่าจะขายมันทั้งหมด เขาอาจต้องการเก็บโสมบางส่วนไว้หรือนำไปเป็นของขวัญในอนาคต โสมเหล่านี้เป็นของดีและเขาตัดสินใจขายเพียงโสมอายุ 100 ปีและโสมอายุ 90 ปีเนื่องจากโสมที่เหลือนั้นทำราคาได้ไม่เท่าไร
แต่การขายมันกลายเป็นปัญหา
ดงซูบินได้ขุดโสมเหล่านี้และไม่มีการรับรองจากสถาบันหรือการรับรองการอนุมัติผลิตภัณฑ์ใด ๆ สถานที่ที่เขาพบโสมก็แปลกเช่นกันและไม่มีใครยอมจ่าย 1 ล้านหยวนให้กับหนึ่งในนั้น โสมป่าที่ บริษัท จำหน่ายอยู่ในบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามและได้รับการรับรองจากหน่วยงานที่เหมาะสม ดังนั้น ดงซูบินจึงตรวจสอบอินเทอร์เน็ตและพบ บริษัท ขายสมุนไพรในปักกิ่ง เขาโทรหาพวกเขาและพูดกับผู้จัดการ “ สวัสดีผมมีโสมป่า และฉันต้องการให้โรงงานของคุณบรรจุหีบห่อและออกใบรับรองให้ มันต้องใช้เงินเท่าไหร่”
ผู้จัดการไม่แปลกใจกับคำขอของดงซูบิน ในอดีตโสมป่าขายเป็นกล่องและผู้คนไม่สนใจบรรจุภัณฑ์ แต่ปัจจุบันผู้คนนิยมซื้อโสมในบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามเพื่อแลกเป็นของขวัญ คำขอดังกล่าวเป็นที่คุ้นเคยกับ บริษัท “ เราต้องดูสินค้าก่อนจึงจะเสนอราคาได้ หากคุณคิดจะใช้ตราสินค้าและหมายเลขประจำเครื่องของ บริษัท เราจำเป็นต้องทำการตรวจสอบเพิ่มเติม เราต้องรับผิดชอบต่อผู้บริโภค”
ดงซูบินเข้าใจว่าทำไม บริษัท นี้จึงมีกฎดังกล่าว ไม่มีใครอยากรับผิดชอบสินค้าลอกเลียนแบบ “ตกลง. ผมจะนำโสมของผมไปด้วย อย่างงั้นนัดหมายเรื่องเวลากัน”
“ ผมจะทิ้งหมายเลขโทรศัพท์ของผมไว้กับคุณและคุณสามารถโทรหาผมเมื่อคุณมาถึง”
“ โอ้คุณคิดค่าบรรจุภัณฑ์โสมป่าหนึ่งซองมันราคาเท่าไหร่?”
“ มันต้องขึ้นอยู่กับปีและเกรดของโสมด้วย มาคุยกันตอนเจอกัน” ข้อตกลงดังกล่าวผิดกฎและผู้จัดการจะไม่พูดคุยเกี่ยวกับราคาทางโทรศัพท์ได้ หยูเซียวเซียวได้เรียกหาดงซูบินและบอกเกี่ยวกับเรื่องคืนนี้เพื่อแจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับการประมูลครั้งแรกของ บริษัท กำลังจะเริ่มขึ้น ดงซูบินจะต้องเดินทางกลับปักกิ่งเพื่อไปร่วมงาน ใช่หลังจากบรรจุโสมป่าและได้รับการรับรองแล้วเขาสามารถขายในการประมูลได้ สิ่งนี้จะเพิ่มชื่อเสียงให้กับ บริษัท ของพวกเขาและเขาสามารถประหยัดค่าคอมมิชชั่นได้
ดงซูบินพยักหน้าและเดินทางไปหาเหลียงเฉิงเผิงเพื่อหยุดพัก แต่เหลียงเฉิงเผิงไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมแม่และไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ดังนั้น ดงซูบินที่เพิ่งแจ้งฮูซินเยียน ว่าเขาต้องไปปักกิ่งและจะกลับมาในวันจันทร์ เขาได้ขับรถของสำนักด้วย หลังจากกลับบ้านเขานำโสมขึ้นรถและบอกให้หยูเหมยเซียวอยู่บ้าน เขายังโทรหาแม่ของเขา หลิวดาไห่ และอื่น ๆ เพื่อแจ้งให้พวกเขาทราบ
หลังจากแจ้งให้ทุกคนทราบดงซูบิน ก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ปักกิ่ง!
1 ชั่วโมง…
5 ชั่วโมง…
10 ชั่วโมง…
เป็นเวลา 19.15 น. เมื่อ ดงซูบินถึงปักกิ่ง
ดงซูบินมองไปที่โสมป่าในกล่องของขวัญราคาแพงในที่นั่งผู้โดยสารด้านหลังของเขา ดงซูบินคิดว่ามันจะช่วยให้โสมเหล่านี้มีมูลค่าสูงขึ้น เขามาถึงโรงงานในช่วงดึกและหลังจากตรวจสอบหลายครั้งก็พบว่าเป็นโสมป่า ผู้จัดการถึงตกใจเมื่อเห็นดงซูบินหยิบโสมป่าจำนวนมากออกมาและเขาขอค่าบรรจุภัณฑ์ 300,000 หยวน แต่หลังจากการต่อรองสักพัก ดงซูบินใช้โสมป่าอายุ 30 ปีเป็นค่าใช้จ่าย แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าราคามันแพงเกินไป แต่เขารู้ว่าหากไม่มีบรรจุภัณฑ์และการรับรองโสมของเขาจะขายไม่ได้ในราคาสูง
ในเขตเมืองดงซูบิน ขับรถไปรอบ ๆ อย่างไร้จุดหมาย เขายังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ไหน
เมื่อเขาขับรถไปบนถนนวงแหวนรอบที่ 3 ดงซูบินก็ตัดสินใจไปเยี่ยม บริษัท ของเขา ในฐานะเจ้านายของ บริษัท เขายังไม่ได้ไปเยี่ยม บริษัท ของเขาเลย ถ้าฉูหยวนี่อยู่ที่นั่นเขาก็สามารถใช้เวลากับเธอได้
ถนนวงแหวนรอบที่ 3, ชิงหลี่เหอ (แม่น้ำสิบลี้)
มีตลาดขายของเก่ามากมายและฉูหยวนได้เลือกสถานที่นี้ให้กับ บริษัท ประมูลของพวกเขา
ดงซูบินจอดรถของเขาตามถนนและเห็นป้ายประกาศขนาดใหญ่และสว่างไสว บ้านประมูลหยวนเต๋อ. ชื่อนี้ถูกเลือกโดย ดงซูบิน ฉูหยวน ต้องการชื่อทั้งสองสำหรับ บริษัท นี้และเรียกชื่อ บ้านประมูลบิงหยู แต่ดงซูบินไม่ชอบ เขาชอบชื่อดั้งเดิมมากกว่าและใช้คำจากชื่อฉูหยวนและเพิ่ม ‘เต๋อ‘ ไว้ข้างหลัง
บ้านประมูลมีสองชั้นและประตูด้านหน้าเปิดอยู่ โคมไฟแขวนขนาดใหญ่ตรงกลางสว่างขึ้นด้านในและยังคงเปิดอยู่
ดงซูบินครุ่นคิดสักพักและกลับไปที่รถเพื่อนำโสมป่าทั้งสอง เขาเข้าไปในโรงประมูลและมองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น เมื่อเทียบกับบ้านประมูลฮานไห่ การปรับปรุงบ้านหยุนเต๋อไม่น่ารักเท่าไหร่ สถานที่แห่งนี้เคยเป็นโรงรับจำนำและฉูหยวนก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงการตกแต่งภายในมากนักเพราะเธอต้องการประหยัดเงินในการบูรณะมัน
เจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาดงซูบิน “ นายท่าน ฉันจะ…”
ดงซูบินยิ้มและโบกมือกล่องในมือของเขา “ ฉันต้องการเปิดประมูล นั้นคือโสมป่า”
“ โสมป่า? โปรดรอสักครู่” พนักงานเดินไปหาชายวัยกลางคนที่กำลังดื่มชาอยู่ที่บริเวณพักผ่อน “ อาจารย์เฟิงคุณช่วยประเมินอราคาได้ไหม โสมป่า”
อาจารย์เฟิงพยักหน้าและวางถ้วยน้ำชาลง เขาหันไปหาดงซูบิน “ โสมของคุณอายุเท่าไหร่”
ดงซูบินยิ้มและไม่ตอบ
อาจารย์เฟิงหยุดชั่วขณะและกล่าวว่า “ ไปชั้นบนกันเถอะ”
บันไดและทางเดินแคบลงและทั้ง 3 คนแทบจะเดินเคียงข้างกันไม่ได้ อาจารย์เฟิงพาดงซูบินไปที่ห้องประชุมและกล่าวว่า “ ผมขอดูสินค้าของคุณได้ไหม”
ดงซูบินวางโสมป่าสองกล่องลงบนโต๊ะ
อาจารย์เฟิงยกฝากล่องขึ้นมาหนึ่งกล่องและมองโสมผ่านกระจกใส เขาตกใจกับสิ่งที่เห็น เขามองไปที่สัญลักษณ์รับรองที่ด้านล่างของกล่องและประหลาดใจที่ได้เจอคนที่ต้องการขายสินค้าชิ้นนี้
ดงซูบินมองไปที่เขา “ ฉันสามารถประมูลโสมนี้ได้หรือไม่ป่าว”
อาจารย์เฟิงระงับความตื่นเต้นของเขา “แน่นอน. บริษัท ของเราไม่ได้ขายเฉพาะของเก่าเท่านั้น นอกจากนี้เรายังมีสินค้าหายากเช่นเหล้าและสินค้าสำหรับประมูล” เขาวางกล่องที่เขาถือและเปิดกล่องที่สอง เขาตกใจเป็นครั้งที่สอง โสมป่าอีกชนิดที่มีอายุเกือบ 100 ปี? จากฉลากรับรองความถูกต้องไม่ควรปลอม!
ดงซูบินถาม “ สินค้าเป็นอย่างไรบ้าง”
อาจารย์เฟิงตอบ “ มันประเมินค่าได้ยากมา!”
ดงซูบินหัวเราะ “ ฉันได้ยินมาว่าวันมะรืนนี้จะมีการประมูลครั้งแรกของ บริษัท นี้และฉันหวังว่าฉันจะยังทันเวลาที่จะนำทั้งสองคนมาประมูล”
“ เอ่อ…” อาจารย์เฟิงลังเล “ อาจไม่มีเวลาเพียงพอในการโปรโมต”
ดงซูบินตอบ “ทุกอย่างปกติดี. นิทรรศการก่อนการประมูลถือเป็นโปรโมชั่นที่ดีและคุณสามารถเพิ่มแบนเนอร์ในเว็บไซต์ของคุณได้”
อาจารย์เฟิงรู้สึกว่าคน ๆ นี้คำขอของเขาแปลกและไม่สามารถตัดสินใจได้ “ ให้ฉันตรวจสอบกับหัวหน้าของผมก่อนนะ”
ดงซูบินพยักหน้า “ เจ้านายของคุณอยู่แถวนี้หรือเปล่า”
“คุณฉูหยวน ออกไปก่อนหน้านี้ในช่วงบ่ายเนื่องจากเธอต้องเตรียมตัวสำหรับนิทรรศการก่อนการประมูล กรุณารอสักครู่ ผมจะโทรหาเธอตอนนี้”
“ตกลง.”
อาจารย์เฟิงรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกค้าที่สำคัญที่สุดของบ้านประมูลหยวนเต๋อ และเสิร์ฟชาให้เขาก่อนออกจากห้องประชุมเพื่อโทรหา ฉูหยวน “ สวัสดีผู้จัดการฉูหยวน? เรามีลูกค้าที่นำโสมป่าสองตัวมาที่นี่ … ไม่ใช่โสมธรรมดา พวกมันทั้งสองเป็นโสมอายุเกือบ 100 ปี คุณอาจไม่ทราบอัตราการตลาดของโสมป่าในปัจจุบัน…ทั้งสองกล่องนี้สามารถดึงมีมูลค่าอย่างน้อย 2 ล้าน…ใช่ 10,000 หยวนต่อ 1 กรัม…ใช่…ลูกค้าต้องการนำไปจัดแสดงในนิทรรศการก่อนการประมูลในวันพรุ่งนี้ เขาฟังดูค่อนข้างเร่งด่วน…ถ้าอย่างนั้นของประมูลหลักของเราจะยังเป็นกิ๊บหยกอยู่หรือเปล่า โอเค…ใช่…ผมเข้าใจแล้ว ผมจะคุยกับเขาให้”
อาจจารย์เฟิงอารมณ์ดีที่ได้เห็นสิ่งของมีค่าเช่นนี้ เขายิ้มให้ดงซูบินเมื่อเขากลับไปที่การประชุม “ ผู้จัดการฉูหยวน ตกลงที่จะแสดงสินค้าของคุณในนิทรรศการก่อนการประมูลในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ยังไม่สายไป เราจะลงนามในข้อตกลงเดี๋ยวนี้เลยดีไหม”
ดงซูบินพยักหน้า “ แน่นอน. เตรียมสำเนาข้อตกลงให้ฉัน”
อาจารย์เฟิงตอบ “ ผมจะให้คนมาเตรียมเอกสารและสินค้าให้คุณ”
หลังจากลงนามในข้อตกลงดงซินได้ฝากโสมทั้งสองกล่องไว้กับอาจารย์เฟิงเขาพอใจกับการบริการลูกค้าและประสิทธิภาพของ บริษัท ของเขา แต่เขาไม่ได้บอกฉูหยวนเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่ให้เธอรู้ว่าเขากลับมาปักกิ่งแล้ว เขาต้องการให้เธอเซอร์ไพรส์หลังจากนี้
