POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) – ตอนที่ 222

EP 222 นายกเทศมนตรีสาวสวยคนใหม่

By loop

เป็นเวลาหลังเที่ยงคืน

ดงซูบินมองไปที่เซียงเฉินตงในห้องสอบสวนของสถานีหมู่บ้านฮุ่ยเทียน “ การล่วงละเมิดผู้หญิงการทำร้ายร่างกายและการขู่กรรโชก ฉันเชื่อว่านายไม่ต้องการให้ฉันอธิบายคำจำกัดความของค่าเสียหายเหล่านี้แล้วใช่ไหม ฉันไม่อยากเสียเวลามากกว่านี้แล้ว พวกนายทุกคนต้องชดใช้ค่ารักษาพยาบาลให้กับพี่สาวของต้าเล้ง และครอบครัวของเธอให้ดีขึ้น อืม … ด้วยค่าตอบแทนอื่น ๆ ฉันคิดว่าน่าจะอยู่ที่ 50,000 หยวนก็เพียงพอแล้ว พวกนายทุกคนจะออกไปจากสำนักงานได้หลังจากจ่ายเงินหมดแล้วและฉันจะดำเนินคดีเรื่องที่พวกนายทำร้ายร่างกายผู้อื่น”

เซียงเฉินตงจ้องไปที่ดงซูบิน “ รอก่อนเถอะ!”

ดงซูบินมองไปที่เขา “ นายไม่ยอมจ่ายค่าเสียหายสินะ”

เซียงเฉิงตงเห็นดงซูบินจ้องมองและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา

ดงซูบินกล่าว “ พวกนายทั้งหมดจะยังคงอยู่ที่นี่จนกว่าจะยอมจ่ายค่าชดใช้มา ไม่มีประโยชน์ไม่ว่าใครจะมาช่วยพวกนาย!”

หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้น เขามองไปที่จอแสดงผลผู้โทรและเลขานุการโจวอีกครั้ง ดงซูบินเดินออกจากห้องสอบสวนและตอบ

เลขาโจวคำรามใส่โทรศัพท์ “ ดงซูบิน! คุณพยายามจะทำอะไรกันแน่?! อา?!”

ดงซูบินรู้สึกรังเกียจเขาและกล่าวว่า “ หยุดตะโกนใส่ผมได้แล้ว! คุณคือคนที่ปลุกฉันขึ้นมากลางดึกเพื่อแก้ปัญหานี้ ตอนนี้คนที่ไม่ต้องการแก้ปัญหานี้ก็คือคุณเช่นกัน หากคุณบอกเซียงเฉินตงและเพื่อน ๆ ของเขาให้กลับไป ทุกอย่างก็จะจบลง คิดว่าผมจะฟังคนเมาเหรอ? เขาคิดว่าเขาเป็นเจ้าของสถานีตำรวจหรือยังไง? เอล่ะ! ถึงแม้ว่าเขาอยากจะออกไป แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เหยื่ออยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาและกำลังเตรียมที่จะฟ้องร้องต่อศาล” เลขาโจวกรีดร้อง “ ปล่อยทันที!”

ดงซูบินตอบอย่างโกรธเกรี้ยว:“ เลขาโจวคุณพยายามทำให้ผมมีปัญหาหรือเปล่า? เหยื่อได้รับบาดเจ็บสาหัสจาก เซียงเฉินตง และถ้าผมไม่ให้คำตอบที่น่าพอใจแก่สมาชิกในครอบครัวของเหยื่อเพื่อนร่วมงานของผมจะมองผมอย่างไร? ชาวบ้านคนไหนจะนับถือผม คุณกำลังขอให้ผมดูหมิ่นเกียรติของผมเองอย่างงั้นหรอ? ผมได้บอกให้คุณไกล่เกลี่ยเหตุการณ์นี้และมันจะไม่เกิดขึ้น เอาล่ะ. มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรในตอนนี้ ผมจะทำตามขั้นตอนที่เหมาะสมเท่านั้น”

หลังจากวางสาย ดงซูบินไม่ได้กลับไปที่ห้องสอบสวน เขารออยู่ข้างนอก

แหวน…แหวน…แหวน…โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้นตามที่คาดไว้ ที่เหลียงเฉิงเผิงโทรมาในครั้งนี้ “ นายจับกุมญาติของเลขาธิการพรรคอย่างงั้นหรอ?”

ดงซูบินตอบอย่างมั่นคง “ เขาล่วงละเมิดผู้หญิงทำร้ายร่างกายผู้อื่นและพยายามรีดไถเงิน ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจับกุมเขา”

เหลียงเฉิงเผิงขมวดคิ้ว “ มันกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร”

ดงซูบินอธิบาย “ หัวหน้าเหลียงผมจะไม่ปิดบังใดๆ เหตุการณ์ทั้งหมดทำให้ผมดูแย่ เลขาโจวโทรหาผมกลางดึกและขอให้ผมจัดการคดีนี้ เขาบอกผมว่าญาติของเลขาธิการพรรคเซียงถูกทุบตี แต่เมื่อฉันไปถึงที่นั่นไม่ใช่อย่างที่เลขาโจวพูด เซียงเฉิงตงและเพื่อนของเขาได้ทุบตีญาติของเจ้าหน้าที่จากสถานีของเรา คนหนึ่งเสียโฉมและอีกคนขาหัก พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมคัดค้านเลขาโจวและตัดสินใจที่จะไม่ติดตามเรื่องนี้ ผมบอกให้เซียงเฉินตงปล่อยตัวคนเจ็บ แต่เขาปฏิเสธ เขาปฏิเสธที่จะปล่อยให้ผู้บาดเจ็บไปโรงพยาบาลและยังจะมาเรียกร้องค่าเสียหายด้วยซ้ำ”

“ แต่นายไม่จำเป็นต้องจับกุมพวกเขานิ”

“ใช่. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมโทรหาเลขาโจวและขอให้เขาเกลี้ยกล่อมเซียงเฉิงตงไม่ให้เหตุการณ์บานปลายนี้ แต่เลขาโจวกล่าวหาว่าผมจัดการเหตุการณ์นี้ได้ไม่ดีและยืนยันว่าเหยื่อจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้เซียงเฉิงตง! หัวหน้าเหลียงคุณไม่คิดว่าเลขาโจวทำแบบนี้โดยเจตนาหรือ? ถ้าผมทำตามที่เขาพูดทุกคนในเมืองจะคิดว่าผมเป็นคนยังไง!”

เหลียงเฉิงเผิงถอนหายใจ “ เลขาโจว…นั้นยังเด็ก”

ดงซูบินพูดต่อ “ ผมกำลังพิจารณาเรื่องนี้โดยคำนึงถึงเลขาธิการพรรคเซียง ถ้าผมไม่จับกุมเซียงเฉิงตงและปล่อยให้เขาทำตามใจชอบของเขาต่อไปชื่อเสียงของเลขาธิการพรรคเซียงจะมัวหมอง ผมได้ขอให้ เซียงเฉินตงชดใช้เงินจำนวนหนึ่งให้กับเหยื่อและด้วยวิธีนี้เราสามารถให้คำตอบทั้งสองฝ่ายได้และเราก็สามารถปล่อยตัวพวกเขาได้เช่นกัน”

เหลียงเฉินเผิงรู้ว่าดงซูบินไม่ได้ทำอะไรผิด ปัญหาอยู่ที่เลขาธิการโจว เขาหยิ่งเกินไปและไม่ได้คำนึงถึงผลที่ตามมา เขาคิดเพื่อเลขาธิการพรรคเซียงและญาติของเขาเท่านั้น แม้ว่าเขาจะต้องการประจบพวกผู้บริหาร แต่นี่ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง หากดงซูบินให้เหยื่อชดเชยเซียงเฉินตงเลขาธิการพรรคเซียง ก็โกรธเช่นกัน

เทพเจ้าแห่งโชคร้ายของดงซูบิน ฉายานี้เหมาะกับเขาเป็นอย่างดี

เหลียงเฉิงเผิงส่ายหัว เมื่อดงซูบินเข้ามาเกี่ยวข้องจะมีปัญหาไม่รู้จบ เหตุการณ์นี้เช่น แม้ว่าดงซูบินจะจัดการได้ดี แต่เลขาธิการพรรคเซียงจะไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เขาทำ ไม่ว่าดงซูบินจะจับกุม เซียงเฉินตงหรือปล่อยเขาไป เลขาธิการพรรคเซียงก็จะเล่นงานเขาอยู่ดี ซึ่งมันดูไม่สมเหตุสมผลเลย

สองชั่วโมงต่อจากนี้ไม่มีใครโทรหา ดงซูบิน

ดงซูบินไขว่ห้างและสูบบุหรี่ในห้องสอบสวน นาน ๆ ครั้งเขาจะมองไปที่นาฬิกาของเขา

เซียงเฉิงตงเริ่มสะอึกสะอื้นและวิตกกังวลเมื่อเซียงดาวและเลขาโจวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ได้มาช่วย

ดงซูบินมองไปที่เซียงเฉินตงและถาม “ นายตัดสินใจเสร็จหรือยัง? เพื่อนของนายทุกคนตกลงที่จะชดเชยอีกฝ่ายและนายเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่”

เวลาตี 3 เซียงเฉินตงทนไม่ไหว เขาเรียกครอบครัวของเขาให้นำเงินมา

ดงซูบินไม่ได้จับ เซียงเฉินตงกลับมาและปล่อยตัวเขาหลังจากที่เขาจ่ายเงินชดเชยแล้ว เอ้อเล้งพาลุงรองและน้องสาวไปโรงพยาบาลและต้าเล้งยังคงรออยู่ที่สถานีดงซูบินพบเขาและส่งต่อเขาไป 80,000 หยวน“ เงินจำนวนนี้มาจากพวกเขา เก็บไว้เป็นค่ารักษาพยาบาลของครอบครัว”

ต้าเล้งมองไปที่กองโน้ตและขอบคุณ ดงซูบิน“ขอบคุณ!”

ดงซูบินตบหลังเขา “ กลับไปพักผ่อนให้เต็มที่”

ต้าเล้งพูดไม่ค่อยเก่ง แต่เขาจะจำสิ่งที่ดงซูบินสั่งเพราะเขาไว้ใจหัวหน้าของเขาเสมอ

เจ้าหน้าที่ที่เหลือในสถานีรู้สึกสะเทือนใจกับเหตุการณ์นี้ ทุกคนสังเกตเห็นหัวหน้าซูบินแตกต่างจากผู้นำคนอื่น ๆ ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะไม่ทำให้ญาติของเลขาธิการพรรคขุ่นเคืองกับผู้ใต้บังคับบัญชา แต่หัวหน้าซูบินทำเช่นนี้และเหตุการณ์นี้ทำให้เจ้าหน้าที่ทุกคนมั่นใจในตัวเขา

บ่ายของวันรุ่งขึ้น

ดวงอาทิตย์ขึ้นและอากาศแห้งและอบอุ่น

ดงซูบินได้กลับบ้านเมื่อคืนนี้และนอนหลับจนถึงเที่ยง เขาลุกขึ้นและมองไปที่โทรศัพท์ของเขา มีสายที่ไม่ได้รับสองสายซึ่งมาจากฉินหยง ดงซูบินโทรกลับ เขาจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับผลกระทบของเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ฉินหยงบอกเขาว่าทุกอย่างเป็นปกติที่สำนักและไม่มีข่าวจากคณะกรรมการพรรคของมณฑล แต่ดงซูบินรู้ดีว่าแม้ว่าตอนนี้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเซียงดาวก็จะแก้แค้นเขาในอนาคต

ดงซูบินสามารถก้าวไปทีละก้าวเท่านั้น

ดงซูบินถูกเซียงดาว ปฏิเสธในตอนบ่ายและในตอนกลางคืนเขาก็กลับมาหาเขา โดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาดงซูบินยังคงรู้สึกดีมาก เขาฮัมเพลงขณะออกจากบ้านพร้อมกระเป๋า

ที่สนามด้านหน้าของในเขตที่พักของสำนักงานดงซูบินได้ยินบางคนกำลังคุยกัน

“ คุณเคยได้ยินไหม? นายกเทศมนตรีคนใหม่มาแล้ว”

“ มาๆเล่าให้ฟังหน่อย? ฉันได้เจอพวกเขาแล้ว หัวหน้าฝ่ายกิจการองค์กรของรัฐบาลเมืองได้ส่งนายกเทศมนตรีคนใหม่เป็นการส่วนตัว รถของพวกเขาเพิ่งผ่านประตูหลักของเรา”

“ นายกเทศมนตรีคนใหม่มาจากกรมประชาสัมพันธ์กลาง? นายกเทศมนตรีเป็นผู้หญิงหรือเปล่า”

“ใช่. คนที่นั่งเบาะหลังคือนายกเทศมนตรีเสี่ยว หน้าตาของเธอ…”

สมาชิกในครอบครัวทั้งสองหยุดคุยกันเมื่อเห็นหัวหน้าซูบินเดินมาหาพวกเขา พวกเขาแสร้งทำเป็นว่ากำลังคุยเรื่องอื่น ดงซูบิน ได้ยินพวกเขาจากระยะไกลและรู้สึกตื่นเต้น เขาอยากจะไปถามพวกเขา แต่เขาไม่คุ้นเคยกับสองคนนั้น ในตอนนั้นฮูซินเยียน เดินออกมาจากอาคารที่อยู่ติดกับดงซูบิน

ดงซูบินยิ้ม “ ผู้อำนวยการวันนี้คุณไม่ได้ทำงานเหรอ”

ฮูซินเยียนยิ้ม “ ไม่ ฉันกลับมาเพื่อทานอาหารกลางวันและฉันกำลังกลับไปที่สำนักตอนนี้”

“ โอ้. ให้ผมไปส่งไหม”

ฮูซินเยียนยิ้ม “ขอบคุณ.”

เมื่อฮูซินเยียนเห็นดงซูบินเข้าไปในเบนซ์เอ็มพีวี ที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถเธอก็ตะลึง เธอเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้าและชื่นชมอุปกรณ์ภายในของรถ “ เมื่อคืนสามีของฉันยังคงถามฉันว่ารถเบนซ์คันนี้เป็นใคร คุณซื้อรถคันนี้มาหรอ” ฮูซินเยียน ประทับใจดงซูบินมากเนื่องจากรถคันนี้มีราคากว่าล้านหยวน

ดงซูบินโบกมือ “ มันแพงขนาดนี้ผมจ่ายไม่ไหวหรอก นี่เป็นรถของเพื่อผม ผมยืมมาใช้ก่อน”

ฮูซินเยียนเพียงแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าดงซูบินกำลังพูดโกหก

ดงซูบินเหยียบคันเร่งและถาม “ ผมได้ยินว่านายกเทศมนตรีคนใหม่มาแล้ว”

ฮูซินเยียนมีแหล่งข้อมูลมากมายเมื่อเทียบกับดงซูบิน เธอหัวเราะ “ เธอมาถึงเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ฉันและหัวหน้าเหลียงไปที่คณะกรรมการพรรคของมณฑลก่อนหน้านี้ ตอนนี้นายกเทศมนตรีเซียวและผู้นำคนอื่น ๆ จากคณะกรรมการพรรคของมณฑลควรจะรับประทานอาหารกลางวันต้อนรับ ตำแหน่งของฉันไม่สูงพอที่จะเข้าร่วมพวกเขาและฉันก็กลับบ้านเพื่อทานอาหารกลางวัน โอ้หัวหน้าเหลียงขอให้ฉันแจ้งให้ทราบว่าจะมีการประชุมทั่วเขตเวลา 15.00 น. เพื่อประกาศการแต่งตั้งนายกเทศมนตรีคนใหม่”

ดงซูบินหัวเราะ “ ผมยังคงมีปัญหาและผมคิดว่าผมไม่ควรเข้าร่วม”

ฮูซินเยียนยังได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืน เธอรู้ว่าหัวหน้าซูบินโกรธเลขาธิการพรรคเซียงมาก เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าดงซูบิน ทำให้ผู้นำมณฑลกี่คนแล้วขุ่นเคืองใจในตัวเขา ตั้งแต่เขาถูกย้ายไป หูยินเก่า, จ้าวจินซอง, หยูเซิงจิน, เฉียนเชิง,ฉางเหล่ย …เธอหัวเราะเมื่อได้ยินสิ่งที่ ดงซูบินพูด “ พูดตามตรงคุณเป็นผู้นำที่พิเศษที่สุดที่ฉันเคยพบ คุณเป็นคนที่ฉันเคารพมากที่สุดด้วย”

ดงซูบินส่ายหัว “ ฮ่าฮ่า…หยุดพูดล้อเล่นแบบนั้นเถอะ”

ฮูซินเยียนตอบอย่างจริงจัง “ เจ้าหน้าที่หลายคนในสำนักยกย่องคุณ หายากที่จะพบว่าผู้นำคนใดไม่ยอมอ่อนข้อให้กับผู้มีอำนาจในปัจจุบัน”

ดงซูบินหัวเราะ “ นี่ไม่ได้เรียกว่าการปฏิเสธที่จะก้มหัวให้กับผู้มีอำนาจ เรียกว่ามีปัญญาทางการเมืองน้อยเกินไป ผมคิดว่าหากยังดำเนินต่อไปผมจะทำให้ผู้นำทุกคนในจังหวัดนี้ไม่พอใจผม”

ฮูซินเยียนหัวเราะและเธอรู้ว่าสิ่งที่หัวหน้าซูบิน พูดเป็นความจริง แต่ดงซูบินมีความขุ่นเคืองผู้นำตั้งแต่คณะกรรมการพรรคของมณฑลไปจนถึงผู้นำสำนักความมั่นคงสาธารณะและเขายังคงนั่งอยู่ในตำแหน่งรองหัวหน้าสำนักอย่างสบายใจ สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถของเขาด้วย หากมีคนอื่นทำให้ผู้นำจำนวนมากขุ่นเคืองเขาหรือเธอจะถูกบังคับให้ลงจากตำแหน่งหรือย้ายออกจากมณฑล

หลังจากส่ง ฮูซินเยียนกลับสำนักแล้วดงซูบินก็ไปที่ร้านอาหารเพื่อทานอาหารกลางวัน

หลังอาหารกลางวัน ดงซูบินโทรหาเสียวหลานโทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้งและเธอก็วางสาย

ดงซูบินรู้ว่าพี่สาวเสี่ยวต้องทานอาหารกลางวันหรือคุยกับคนอื่นและเธอไม่สะดวกที่จะรับสายของเขา

รอบบ่าย 14.40 น.

ห้องประชุมใหญ่ของรัฐบาลมณฑล

ผู้นำรัฐบาลทั้งหมดในเทศมณฑลหยานไท่มาถึงห้องประชุมแล้ว นอกเหนือจากผู้นำในสำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะ ดงซูบินเองก็ไม่รู้จักใครจากแผนกอื่น แต่ดงซูบินสังเกตเห็นว่ามีคนจำนวนมากจำเขาได้ บางคนแอบมองเขาบางคนก็กระซิบและชี้ไปที่เขา อย่างไรก็ตามไม่มีใครขึ้นไปบนเขาเพื่อทักทายเขา อาจเป็นเพราะฉายา ‘เทพเจ้าแห่งความโชคร้าย‘ ของเขา

ดงซูบินรู้ว่าเขาไม่ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคนอื่นและไปนั่งที่มุมหนึ่ง

ประมาณ 10 นาทีต่อมาหัวหน้าฝ่ายองค์การของเมืองผู้อำนวยการซี และเซียงดาว เลขาธิการพรรคของมณฑลได้เข้ามานั่งในแถวแรก ผู้นำหลายคนไม่เคยพบนายกเทศมนตรีเสี่ยว มาก่อนและยืดคอเพื่อมองหาเธอ ไม่มีผู้นำหญิงในคณะกรรมการพรรคของมณฑลและในไม่ช้าทุกคนก็สังเกตเห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย หลายคนอ้าปากค้างและผู้นำรุ่นเก่าสองสามคนก็ขมวดคิ้ว

ทำไมเธอถึงสวยขนาดนี้?

นี่คือสิ่งแรกที่อยู่ในความคิดของพวกเขา!

นายกเทศมนตรีเสี่ยวมัดผมเป็นบันและสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวสีดำพร้อมรองเท้าส้นสูงสีดำคู่หนึ่ง หลายคนตะลึงในลุคสวย ๆ ของเธอ เธอมีออร่ารอบตัวและนั่งอยู่ที่นั่นทำให้ผู้นำหลายคนกดดัน การแสดงออกที่เข้มงวดและเสื้อผ้าธรรมดาของเธอเปล่งความน่าดึงดูดใจของผู้หญิงและดึงดูดความสนใจของทุกคน

นี่คือนายกเทศมนตรีมณฑลคนใหม่?

ทุกคนมองไปที่เสี่ยวหลานอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ในประเทศจีนมีข้าราชการหญิงน้อยมากนับประสาอะไรกับสาวสวย แต่เสี่ยวหลานเองถือว่ามีคะแนนความสวยสูงกว่าค่าเฉลี่ยในวงการราชการ แต่เมื่อเทียบกับนายกเทศมนตรีเสี่ยว แล้วรูปลักษณ์ของเสี่ยวหลานนั้นเป็นแค่เรื่องรอง นายกเทศมนตรีคนใหม่นี้สวยมาก

เซียงดาวได้ยินเสียงกระซิบข้างหลังเขาและขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้สูงศักดิ์ถึงมอบหมายให้คนอย่าง เสี่ยวหลานเป็นนายกเทศมนตรี แม้ว่าเขาจะประทับใจในรูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอ แต่เขาก็ไม่ชอบเธอ ถ้าเป็นไปได้เซียงดาวต้องการให้ผู้นำอาวุโสที่มีประสบการณ์เป็นหมายเลขสองของรัฐบาลมณฑล

การประชุมเริ่มต้นขึ้น

อันดับแรกหัวหน้าแผนกองค์กรของเมืองผู้อำนวยการซีอ่านคำสั่งแต่งตั้งเสี่ยวหลานตั้งแต่วันนี้เสี่ยวหลาน จะเข้ารับตำแหน่งนายกเทศมนตรีชั่วคราวในเมืองหยางไท่คำว่า ‘ชั่วคราว‘ จะถูกลบออกหลังจากที่เสี่ยวหลาน ได้รับคำสั่งแต่งตั้งจากคณะกรรมการประจำสภาประชาชนแห่งชาติและเร็วที่สุดจะเป็นวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้นผู้อำนวยการซี ก็เริ่มกล่าวสุนทรพจน์ สุนทรพจน์ของเขาไม่มีอะไรใหม่และวนเวียนอยู่กับสิ่งปกติ สามัคคีปฏิบัติตามคำสั่งของรัฐบาลกลาง ฯลฯ

หลังจากคำพูดที่น่าเบื่อของผู้อำนวยการซี ก็ถึงตาของเสี่ยวหลานที่จะต้องพูดบ้าง

เสี่ยวหลานเดินขึ้นไปบนแท่นและยิ้ม เธอขอบคุณความไว้วางใจที่มอบให้โดยคณะกรรมการพรรคของมณฑลขอบคุณผู้นำในรัฐบาลเทศมณฑลหยานไท่สำหรับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและบอกว่าเธอจะให้ทุกคนร่วมกันพัฒนาเทศมณฑลหยานไท่ ด้วยความเป็นผู้นำของเลขาธิการพรรคและการสนับสนุนทั้งหมดของผู้นำทุกคนในปัจจุบันเธอทำให้ดีที่สุด ฯลฯ มันเป็นเรื่องน่าเบื่อธรรมดา ๆ เนื้อหาในคำพูดของเธออาจจะน่าเบื่อ แต่เสียงอันไพเราะของเธอก็ชดเชยได้ ด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามและรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอทุกคนในห้องประชุมต่างตั้งใจฟัง มีความแตกต่างอย่างมากเมื่อผู้อำนวยการซี กล่าวสุนทรพจน์ก่อนหน้านี้

หลังจากเสี่ยวหลานพูดจบฝูงชนก็ปรบมือ ดงซูบินปรบมือเสียงดังจนฝ่ามือของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

ยี่สิบนาทีต่อมาการประชุมสิ้นสุดลง ดูเหมือนว่าจะมีการประชุมคณะกรรมการพรรคประจำมณฑลในภายหลัง

ผู้นำทุกคนออกไปและพูดคุยกันเบา ๆ ฉินหยงพบ ดงซูบินและเดินออกจากห้องโถงไปพร้อมกับเขา ขณะที่ดงซูบินกำลังเดินออกไปเขาเห็นเสี่ยวหลานกำลังคุยกับเวซียงดาว ดงซูบินหยุดโดยไม่รู้ตัวและมองไปที่ พี่สาวเสี่ยวนานมากแล้วที่เขาไม่ได้พบกับเถอะ แต่เสี่ยวหลานไม่ได้มองไปที่เขา เธอหันไปพูดกับผู้นำคนอื่น ๆ

ฉินหยงหัวเราะและผลักดงซูบินเบา ๆ “ ไปกันเถอะ”

ดงซูบินฟื้นคืนสติ

หลังจากออกจากอาคารรัฐบาลของมณฑลฉินหยงก็หัวเราะและพูดว่า “ ฉันนั่งแท็กซี่มาและไม่ได้ขับรถ ถ้าสะดวกช่วยไปส่งฉันได้ไหม”

“ ได้เลย”

จากระยะไกลฉินหยงเห็นเบนซ์เอ็มพีวี ของดงซูบินมันโดดเด่นกว่ารถคันอื่น ๆ แม้แต่รถของเลขาธิการพรรคของมณฑลก็ไม่สามารถเทียบได้และผู้นำที่มีอายุมากกว่าสองสามคนกำลังมองไปที่รถเบนซ์ของดงซูบินด้วยความขมวดคิ้วฉินหยงคิดว่าดงซูบิน ขับรถเอ็มพีวีของสำนักและมองไปที่เขา เขาลูบขมับและคิดกับตัวเอง ไม่น่ามีใครกล้าไปกว่าหัวหน้าซูบินในมณฑลนี้แล้ว

ต่อหน้าทุกคนดงซูบินเข้ามาในรถของเขาอย่างไม่ไยดี

ฉินหยงกัดฟันและเดินเข้าไปที่ที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า

หลังจากรถออกจากเขตรัฐบาลแล้วฉินหยงกล่าว “ นายกเทศมนตรีเสี่ยวสวยงามมาก ฉันคิดว่ามีเพียงผู้ช่วยของคุณเท่านั้นที่สามารถเทียบกับเธอได้”

ดงซูบินอารมณ์ดีที่ได้ยินใครบางคนยกย่องพี่สาวเสี่ยวของเขา “ พี่หยูไม่สามารถเทียบได้กับนายกเทศมนตรีเซี่ย นิสัยของพวกเธอแตกต่างกันเกินไป”

“พูดถูก.” ฉินหยงลดเสียงลงและถาม “ นายกเทศมนตรีเสี่ยวนั้นค่อนข้างมีเส้นสายมากมาย ”

ในช่วงเย็นที่ผ่านมาที่อพาร์ตเมนต์ของฉินหยงดงซูบินได้เอ่ยชื่อ เสี่ยวหลานและ ฉินหยงคิดว่า ดงซูบินอาจรู้ภูมิหลังของเธอ เขาต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเสี่ยวหลานแต่ ดงซูบินไม่ได้เปิดเผยอะไร “ ผมไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่สำหรับใครบางคนที่อายุเธอจะถึงตำแหน่งหัวหน้าสูงสุดได้และจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งในฐานะนายกเทศมนตรีเธอต้องมีความเชื่อมโยงกับระดับสูงกว่า ” ใครก็เดาได้ใช่ไหมต้องเกี่ยวกับคนระดับสูง? มันขึ้นอยู่กับว่า ‘สูง‘ นั้นสูงแค่ไหน

ไม่เพียง แต่ฉินหยง, เซียงดาวและผู้นำคนอื่น ๆ ในเมืองต่างก็สงสัยเกี่ยวกับ เสี่ยวหลานถ้าเธอมาจากรัฐบาลเมืองหรือรัฐบาลส่วนภูมิภาคพวกเขาสามารถหาคำตอบได้อย่างง่ายดาย แต่เธอมาจากรัฐบาลกลางและอยู่ไกลเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเธอ นอกจากนี้ เสี่ยวหลานนั้นค่อนข้างมีประวัติข้อมูลน้อยมากในแผนกประชาสัมพันธ์ส่วนกลาง นอกจาก ดงซูบินแล้วไม่มีใครในรัฐบาลเมืองหยางไท่ หรือแม้แต่ฝ่ายบริหารของเมือง รู้ว่าเสี่ยวหลานเป็นลูกสาวของ เสี่ยวเกาปัง เลขาธิการพรรคเมืองปักกิ่ง