EP 262 ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป
By loop
ในวันถัดมา.
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในวอร์ด
ดงซูบินอยู่ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่นและได้ยินเสียงผู้หญิงพูดข้างๆเขา
“ ฉันจะไปหาคนซื้ออาหารเช้า คุณต้องการกินอะไร?” เสี่ยวหลาน ถาม
“ ฉันจะมีนมถั่วเหลืองและแป้งโดว์ ซูบินชอบกินซาลาเปา”
“ตกลง. ฉันจะได้ขนมปังนมถั่วเหลืองสองซองและแป้งโดว์ 4 แท่ง”
เสี่ยวหลานออกจากวอร์ดและ ดงซูฐิน ได้ยินเธอพูดกับพยาบาลข้างนอก หลังจากนั้นไม่นานเธอก็กลับมาที่วอร์ด โดยปกติโรงพยาบาลจะดูแลมื้ออาหารของผู้ป่วยและจะไม่ให้อาหารสำหรับสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยนับประสาอะไรกับการช่วยซื้ออาหาร แต่ เสี่ยวหลานเป็นนายกเทศมนตรีและทุกคนในโรงพยาบาลก็รอคอยที่จะช่วยเธอต่างๆ
ดงซูบินลืมตาขึ้น “ ฉูหยวน พี่สาวเสี่ยว myh’สองคนนอนอยู่ที่นี้กันทั้งคืนเลยเหรอ? ทำไมทั้งสองถึงไม่กลับไปพักผ่อนล่ะ”
“ นายตื่นแล้วเหรอ?” ฉูหยวนยิ้มอย่างอ่อนหวาน “ นายคิดว่าฉันจะนอนหลับได้เมื่อนายไม่สบายอย่างงั้นหรอ”
เสี่ยวหลานนั่งที่ปลายเตียง “ วันนี้คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยัง” ดงซูบินพยักหน้า “ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะแล้ว. ขอบคุณ. ต้องทำให้ทั้งสองคนต้องลำบาก” “ ไม่เป็นอะไรเลย” ฉูหยวนยิ้มให้ดงซูบิน “ ถ้านายต้องการดูแลเรา นายควรฟื้นตัวให้เร็วกว่านี้” ดงซูบินเห็นผู้หญิงสองคนมองดวงตาสีเข้มอย่างเหนื่อยล้าและกล่าวว่า “ ฉันรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อคืนมาก ฉูหยวนไปพักที่โรงแรมก่อนก็ได้ พี่สาวเสี่ยวคุณยังต้องทำงานและควรกลับไปพักผ่อน ผมสบายดี.” ดงซูบินพยายามลุกขึ้นนั่งเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาปกติดี
ฉูหยวนผลักเขาลงอย่างรวดเร็วและจ้องมองเขา “ นายอยากโดนตีหรือยังไง?! นายหยุดเลยนะและนอนพักผ่อน!”
เสี่ยวหลาน บ่น “อาการแบบนี้เรียกว่าปกติหรอ? เมื่อคืนคุณทำให้เรากลัวแทบตาย! คุณได้รับหนังสือแจ้งสภาพวิกฤตสองฉบับภายในสามเดือน!” ครั้งแรกคือตอนที่ดงซูบินอยู่ในอาการโคม่าหลังจากถูกฝังในดินถล่มและเมื่อวานนี้เป็นครั้งที่สอง
ดงซูบินยิ้มเจื่อน
พยาบาลเคาะประตูและเข้าไปพร้อมอาหารเช้า เธอพูดอย่างประหม่า “ นายกเทศมนตรี เสี่ยวนี่คืออาหารเช้าของคุณ”
“ตกลง. ขอขอบคุณ.” เสี่ยวหลานยิ้มและกำลังจะเอาเงินไปจ่ายพยาบาล
แต่ฉูหยวนเร็วกว่าและหยิบเงินยี่สิบหยวนไว้ในมือของพยาบาล “ขอบคุณ.”
พยาบาลรีบโบกมือให้ “ยินดี.”
ก่อนที่ดงซูบินและคนอื่น ๆ จะเริ่มอาหารเช้าพยาบาลก็กลับไปที่วอร์ดพร้อมกับยายามเช้าของตงซู่ปิง ผู้อำนวยการหยางแพทย์ของดงซูบินเข้าไปในวอร์ดเพื่อบอกพวกเขาเกี่ยวกับผลการตรวจสอบของดงซูบินหลายคนประหลาดใจเมื่อทราบว่านายกเทศมนตรีเสี่ยวได้ร่วมกับดงซูบินในชั่วข้ามคืน แต่พวกเขาเข้าใจว่าดงซูบิน ได้ช่วยชีวิตเสี่ยวหลาน และเธอก็แสดงความขอบคุณต่อผู้ช่วยชีวิตของเธอ
ในเวลานี้ดงซูบินสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างบุคคลิกของผู้หญิงทั้งสองคน
ฉูหยวนไม่ได้กินอาหารเช้าของเธอก่อน แต่เธอกลับหยิบขนมปังขึ้นมาและป้อนอาหารดงซูบินหลังจากที่ตงซู่ปิงกินซาลาเปาเสร็จแล้วเธอก็เอาแท่งแป้งมากัดแล้วป้อนน้ำให้ดงซูบินเสี่ยวหลาน เห็นว่าดงซูบินได้รับการดูแลและเธอก็เริ่มทานอาหารเช้า เธอไม่ได้หยิบแท่งแป้งขึ้นมาด้วยตะเกียบแล้วใส่เข้าไปในปากของเธอ แต่เธอใช้ตะเกียบฉีกแท่งแป้งเป็นชิ้นเล็ก ๆ และกินทีละชิ้นอย่างสง่างาม
หนึ่งในนั้นคือการดูแลและอีกคนหนึ่งคือความสง่า ผู้หญิงทั้งสองมีความพิเศษในแบบของพวกเขา
หลังอาหารเช้าดงซูบินกล่าว “ พี่สาวเสี่ยวคุณควรไปทำงานตอนนี้ไม่งั้นคุณจะสายเอาได้นะ”
เสี่ยวหลานได้พยักหน้า “ เชื่อฟังหมอนะและพักผ่อนให้ดี ฉันจะมาเยี่ยมคุณหลังเลิกงาน”
ดงซูบินบอกเธอว่าอย่ามา เสี่ยวหลานนอนไม่หลับทั้งคืนและผ่านเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเมื่อวานนี้ เธอต้องการพักผ่อนบ้าง แต่เสี่ยวหลานก็ไม่ได้พูดอะไรและเรียกคนขับรถมารับเธอก่อนออกเดินทาง
“ ซูบินนายต้องการใช้ห้องน้ำหรือไม่?”
“ฮะ? ไม่จำเป็น.”
“นายหิวน้ำหรือเปล่า?”
ดงซูบินมองไปที่ฉูหยวนที่เหนื่อยล้าและจับมือของเธอ “ ฉูหยวนเธอเหนื่อยมากพอแล้ว และควรพักผ่อนบ้าง มีเตียงว่างอยู่ที่นั่น งีบสั้น ๆ ก่อนก็ได้”
ฉูหยวนพยายามแสร้งทำเป็นแข็งแรง “ฉันปกติดี.”
ดงซูบินตอบอย่างไม่มีความสุข “ ฉูหยวนเธอช่วยเชื่อฟังฉันหน่อยได้ไหม”
ฉูหยวนเห็น ดงซูบินรู้สึกกระวนกระวายใจและรีบพูด “ เอาล่ะ…เอาล่ะ…ฉันจะงีบตอนนี้” เป็นเวลากลางวันและอาจมีผู้มาเยี่ยมชม ฉูหยวนจึงไม่ถอดเสื้อผ้าและคลุมตัวด้วยผ้าห่มบนเตียงเสริม เธอหันไปทางดงซูบินและพูด “ ถ้านายรู้สึกไม่สบายให้ปลุกฉัน หรือกดกริ่งเรียกพยาบาลก็ได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว.”
“ตกลง. นายสามารถเปิดดูทีวีดูเองได้นะ”
ในเวลาไม่ถึงสองนาทีฉูหยวนก็หลับไป
ดงซูบินก็โล่งใจและหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียง เขาคลุมตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและเรียกแม่ของเขาเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าเขาปลอดภัย เขาไม่กล้าบอกเธอว่าเขานอนโรงพยาบาลอีกแล้ว หลังจากนั้นเขาก็โทรหาหัวหน้าเหลียงและคนอื่น ๆ เพื่อแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับอาการของเขาและจะหยุดงานสองสามวัน เหลียงเฉิงเผิงได้ยินเรื่องที่ดงซูบินทรุดลงอย่างกะทันหันเมื่อคืนนี้และบอกให้เขานอนพักที่โรงพยาบาล
หลังจากทำการโทรที่จำเป็นทั้งหมดแล้ว ดงซูบินก็ไม่มีอะไรทำ
ดงซูบินอยู่ในหอผู้ป่วยคนเดียวและเป็นหอผู้ป่วยที่ดีที่สุดในโรงพยาบาล วอร์ดมีตู้เย็นไมโครเวฟและทีวีจอแอลซีดีขนาด 26 นิ้ว เขาเปิดทีวีและดูว่าข่าวรายงานเกี่ยวกับการกู้ระเบิดเมื่อวานนี้หรือไม่ แต่บางทีผู้ที่สูงกว่าได้สั่งให้ปกปิดเหตุการณ์นี้และข่าวกล่าวเพียงสั้น ๆ มีการแสดงภาพสถานที่ระเบิดเล็กน้อยและมีการกล่าวถึงการมีส่วนร่วมของดงซูบิน
นี่เป็นเรื่องปกติในประเทศจีนเนื่องจากเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับผู้นำของมณฑลและเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก
ไม่นานต่อมาแม่ของดงซูบินโทรมาและดุเขาทางโทรศัพท์ เธอควรจะได้เห็นข่าวและพบว่าเกิดอะไรขึ้นดงซูบินไม่กล้าหักล้างเธอและเงียบ ประมาณสิบนาทีหลังจากแม่ของดงซูบินวางสายหานจิน แม่ของเสี่ยวหลานโทรมาเธอขอบคุณเขา ก่อนที่ดงซูบินจะพูดอะไรโทรศัพท์ก็ถูกส่งต่อไปยังคนอื่น เป็นเลขาธิการคณะกรรมการพรรคของเมืองปักกิ่งเสี่ยวเกาปังเลขานุการเสี่ยว พูดเพียงสองคำ ขอขอบคุณ.
ดงซูบินงประหลาดใจและรีบพูดว่านั่นคือสิ่งที่เขาควรจะทำ
หลังจากวางสายดงซูบินก็โล่งใจ ผลตอบแทนของเหตุการณ์นี้มีความสำคัญ
ในเวลาประมาณเที่ยงพยาบาลสองคนเข้ามาในวอร์ดและต้องการพาเขาออกไปตรวจร่างกายดงซูบินวางนิ้วลงบนริมฝีปากของเขาทันทีและพยาบาลสังเกตเห็น ฉูหยวนนอนบนเตียงเสริม พวกเขาลดเสียงลงและผลักเขาออกไปบนรถเข็น
เมื่อเวลาประมาณ 19.30 น. ฉูหยวนตื่นขึ้นมา
เธอลุกขึ้นนั่งและตกใจ “ ซูบินกี่โมงแล้ว? ทำไมมันมืดจังเลย”
ดงซูบินตอบ “ กือบ 2 ทุ่มแล้ว หากเธอเหนื่อยอยู่ก็ตอนต่อก็ได้นะ”
ฉูหยวนตีริมฝีปากของเธอและสวมเสื้อโค้ท “ ทำไมนายไม่ปลุกฉันล่ะ ผลการตรวจเป็นอย่างไรบ้าง” หลังจากถามคำถามสองสามข้อจากดงซูบินเธอก็ไปหาหมอของดงซูบินพร้อมสมุดบันทึกเล่มเล็กเพื่อถามเรื่องข้อควรระวังในการดูแลดงซูบิน
ก่อน 2 ทุ่ม เสี่ยวหลาน มาถึง
เสี่ยวหลานเข้าไปในวอร์ดและทักทายดงซูบิน ก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมฉูหยวน “ผลตรวจของเขาเป็นอย่างไรบ้าง?”
ฉูหยวนตอบเบา ๆ “เขาปกติดี. ผลลัพธ์ออกมาและทุกอย่างเป็นปกติ”
เสี่ยวหลานถาม “ ต้องใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่เขาจะฟื้น”
“ หมอบอกว่าเขาจะฟื้นตัวเร็วขึ้นถ้าเขาไม่เกิดเรื่องกังวลขึ้นมาในใจ”ฉูหยวนถอนหายใจและพูดต่อ “ แต่นักจิตวิทยากล่าวว่าแม้ว่าร่างกายของเขาจะฟื้นตัว แต่ความเครียดทางจิตใจของเขาจะไม่หายไปในชั่วข้ามคืน เขาต้องใช้เวลานานในการฟื้นตัว เขาจะต้องไม่ร้อนรนหรือวิตกกังวลและเราไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการกำเริบของโรค”
เสี่ยวหลานพยักหน้า “ ถ้าอย่างนั้นเราต้องไม่ปล่อยให้เขาร้อนรนหรือวิตกกังวล”
“… ฉันเข้าใจแล้ว.” ฉูหยวน ตอบกลับและกลับไปที่วอร์ดพร้อมเสี่ยวหลาน
ตงซู่ปิงถึงกับตื่นตระหนก “ ทั้งสองคนไปคุยอะไรกันข้างนอก” ดงซูบินยังคงกลัวว่าเขามีอาการป่วยบางอย่าง
เสี่ยวหลานหรี่ตาและพูดติดตลก “ เรากำลังคุยกันว่าเราจะจัดการกับคุณอย่างไรหลังจากที่คุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฮ่าฮ่า…”
ผมที่หลังคอของดงซูบินที่กับรุก “ พวกคุณจะทำอะไรกับผม”
เสี่ยวหลานนั่งลงบนเตียงและกล่าว “ เราจะมัดคุณและเอาชนะคุณ หลังจากนั้นเราจะโยนคุณออกไปที่ถนน คุณคิดอย่างไร?”
ดงซูบินถึงกับหน้าซีดทันที
ฉูหยวนถึงกับตกใจ “ อย่าไปฟังพี่เสี่ยวของคุณนะ เธอแค่ถามเกี่ยวกับอาการของคุณและเราไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งอื่นใด”
ดงซูบินตอบ “ แค่แต่งกงาน ผมอาจจะรู้สึกดีขึ้นถ้าคุณสองคนทำแบบนั้น”
“ ทำไมนายถึงยังคงพูดถึงเรื่องนี้อยู่” ฉูหยวนจ้องมองไปที่ดงซูบิน “ นายยังเด็กและยังเร็วเกินไปที่นายจะพูดเรื่องการแต่งงาน เราจะไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกและหยุดโทษตัวเอง ตอนที่เราอยู่ด้วยกันฉันไม่ได้เปิดเผยตัวเองชัดเจนและนายเข้าใจผิดในความตั้งใจของคุณเสี่ยว เราทั้งสามเป็นฝ่ายผิด อย่าแบกรับโทษทั้งหมดเอาไว้ที่ตัวเองเข้าใจไหม”
ดงซูบินไม่ได้คิดแบบนี้ แต่เขาก็ยังพยักหน้า
เสี่ยวหลานยิ้มและมองไปที่ฉูหยวน “ โอ้ฉันยังไม่รู้ว่าคุณทำธุรกิจอะไร”
ฉูหยวนตอบ “ ซูบินและฉันมี บริษัท ประมูลในปักกิ่ง เราจัดงานประมูลของโบราณ แม้ว่าฉันจะบอกว่าเราตั้ง บริษัท นี้ด้วยกัน แต่ ซูบินเป็นผู้จัดหาทุนให้ เขามีพรสวรรค์ในการเก็บหาของโบราณและการพนันหินและเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญที่เราจ้างมาอีก”
เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ คุณมีความสามารถมาก”
ดงซูบินรู้สึกภาคภูมิใจและกล่าวว่า “ทั้งสองคนยอฉันเพื่อให้ผมรู้สึกดีหรือเปล่า”
ฉูหยวนบีบแก้มของดงซูบินเบา ๆ “ เจ้าบ้า…เด็กดื้อ”
“ ฉันเป็นคนหัวดื้อหรือเปล่า” ดงซูบินกลอกตาของเขา
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ เราไม่ได้ยอสักหน่อย…ฮ่าฮ่าฮ่า…ยิ่งยอมากเท่าไหร่เขาก็หายป่วยเร็วเท่านั้นไหม”
เมื่อวานผู้หญิงทั้งสองกำลังทะเลาะกันอยู่เลย แต่วันนี้ทั้งคู่กลับล้อเล่นกันดงซูบินมองไปที่ฉูหยวน และ เสี่ยวหลาน เขารู้สึกดีขึ้นทันที การช็อกอย่างกะทันหันอาจจะดีสำหรับเขาเพราะเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเสี่ยวหลาน และ ฉูหยวนนั่งคุยกันอย่างสงบ สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้ในความฝันของเขาเท่านั้น ดงซูบินไม่อยากจะหายเร็วๆนี้ เขาหวังว่าอาการของเขาจะคงอยู่อย่างน้อย 20 ปี
“ มาดูทีวีกันเถอะและหยุดพูดเรื่องนี้”
“เอาล่ะ. เรากำลังดูอะไรอยู่”
“ ซูบินจะตัดสินใจ”
ผู้หญิงทั้งสองปล่อยให้ ดงซูบินตัดสินใจว่าพวกเขาจะดูอะไรและ ดงซูบินประกาศอย่างภาคภูมิใจ “ เราจะไปดูหนังกัน!”
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ ฉันรู้ว่าคุณจะพูดแบบนี้ ให้ฉันหาช่องให้ “
ฉูหยวนกล่าวเสริม “ มีช่องภาพยนตร์ที่ฉายภาพยนตร์ HD”
“ตกลง. เจอแล้ว.” เสี่ยวหลานเพิ่มระดับเสียง “ ฉันคิดว่ามันเป็นหนังไซไฟ”
ในตอนกลางคืนดงซูฐินไม่จำเป็นต้องไปตรวจร่างกายใด ๆ และ เสี่ยวหลานก็เดินไปที่ประตูและล็อคมัน หลังจากนั้นเธอก็นั่งข้าง ดงซูบินบนเตียงและนอนพิงหัวเตียง ฉูหยวนเห็นสิ่งนี้และนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง เธอกำลังจับป๊อบคอร์นและป้อนอาหารเขาอย่างช้าๆ
ผู้หญิงที่น่ารักสองคนอยู่เคียงข้างเขาและ ดงซูบินรู้สึกว่าเขาอยู่บนสวรรค์
มันเป็นนรกเมื่อวานนี้และวันนี้ดงซูบินได้มาถึงสวรรค์แล้ว การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง
มือของดงซูบินค่อยๆเอื้อมออกมาจากใต้ผ้าห่มและจับมือของฉูหยวน ฉูหยวนไม่พูดอะไรและจับมือเขาไว้แน่น มือขวาของดงซูบินก็เอื้อมไปจับมือของเสี่ยวหลาน เสี่ยวหลานยิ้มและใช้นิ้วหัวแม่มือของเธอตีนิ้วของเขา
ฉูหยวนสามารถเห็นดงซูบินจับมือของเสี่ยวหลาน และ เสี่ยวหลาน สามารถเห็นดงซูบินจับมือฉูหยวน แต่ผู้หญิงทั้งสองก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรและมุ่งความสนใจไปที่หนัง
ดงซูบินรู้สึกว่าความสุขของเขาเพิ่มขึ้นในระดับที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน
แต่ดงซูบินไม่โง่ เขารู้ว่าผู้หญิงทั้งสองคนกังวลว่าอาการของเขาจะแย่ลงและไม่ได้พูดอะไร เขาไม่กล้าเสี่ยงโชคและปล่อยมือหลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งนาที
“ พี่สาวเสี่ยว ฉูหยวน…”
“ฮะ?” เสี่ยวหลานหันหน้าไปทางดงซูบิน
ฉูหยวนก็มองไปที่ดงซูบิน “มันคืออะไร?”
ดงซูบินถาม “ คุณทุกคนจะตัดสินคะแนนกับฉันหลังจากที่ฉันฟื้นแล้วหรือเปล่า”
เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ คุณค่อนข้างฉลาด”
“ ไม่” ฉูหยวนแอบแตะขาของ เสี่ยวหลานแล้วพูด “ เราจะนั่งลงด้วยกันอย่างสันติและพูดคุยถึงปัญหาของเรา ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเราจะไม่ตัดสินคะแนนกับคุณ” ฉูหยวนสอดนิ้วเข้าที่ผมของดงซูบินและนวดศีรษะเบา ๆ “ หยุดคิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้”
ดงซูบินลังเลอยู่สองสามวินาทีและกล่าวว่า “ คุณทั้งคู่ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้ ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นจนตายถ้าผมล้มลุกคลุกคลาน เอ่อ … เมื่อวานเป็นแค่เรื่องบังเอิญเพราะมีหลายอย่างเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน มันจะไม่เกิดขึ้นอีก. ดังนั้น … คุณสองคนสามารถทำสิ่งที่คุณต้องการได้ทั้งหมด ถ้าคุณต้องการออกไปหรือตีผม ผมจะยอมรับมัน”
ฉูหยวนมองไปที่ดงซูบิน“ นายจะมีความสุขไหมถ้าฉันบอกนายว่าฉันจะจากนายไป”
ดงซูฐินตอบ “ ไม่… แต่ถ้าเธอต้องการจะจากไปล่ะก็…”
“ ฉันบอกว่าอยากไปจากนายเมื่อไหร่”ฉูหยวนตอบด้วยความโกรธ “ ฉันหลงเสน่ห์นายแล้วฉันจะหนีนายไปได้อย่างไร” ฉูหยวนเป็นคนขี้อายมากและไม่ค่อยพูดเรื่องแบบนี้กับดงซูบิน ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
ดงซูบินตอบ “แต่…”
เสี่ยวหลานขัดจังหวะเขา “ ตอนนี้ฉันคิดย้อนกลับไป เมื่อวานฉันใจร้อนไป เนื่องจากสิ่งนี้เกิดขึ้นแล้วการโมโหก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่ ฉูหยวนพูดก่อนหน้านี้ถูกต้อง พวกเราทุกคนต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้และคุณไม่ใช่คนเดียวที่เป็นฝ่ายผิด แทนที่จะทะเลาะกันและโต้เถียงเราควรยุติเรื่องนี้อย่างสงบและจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหานี้ ถูกไหม?”
ดงซูบินเขยิบตัวเล็กน้อย “ พี่สาวเสี่ยว …”
ฉูหยวนปัดผมของดงซูบิน “ ปัญหาของเราจะไม่ได้รับการแก้ไขในเร็ว ๆ นี้ ขอเพียงแค่ปล่อยไว้ตามที่เป็นอยู่ตอนนี้ ฉันแค่อยากให้นายมีสุขภาพดีและมีความสุข หากนายคิดถึงปัญหานี้อยู่เรื่อย ๆ นายอาจมีอาการกำเริบ ” ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง “ ฉันจะอยู่ยังไงถ้านายเกิดเป็นอะไรไป”
“ ฉูหยวน…”
เสี่ยวหลานยิ้ม “ หยุดพูดถึงสิ่งที่ไม่เป็นมงคลเหล่านั้นซูบินแข็งแรงกว่าทุกคนและเขาควรจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงร้อยปี ฮ่าฮ่า…”
ดงซูบินดึงทั้ง เสี่ยวหลาน และ ฉูหยวนเข้ามาใกล้ “ขอขอบคุณ. คุณสองคน…ดีกับผมมาก”
ฉูหยวนบีบจมูกของดงซูบิน “ นายเพิ่งรู้หรือยังไงกัน”
“ มาดูหนังกันต่อ” เสี่ยวหลานจับมือของดงซูบินและเล่นด้วยนิ้วของเขา “ นี่เป็นหนังที่ดี เอเลี่ยนบุก? ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ฉูหยวนหัวเราะ “ใช่. ไปดูกันเลย”
ดงซูฐินละทิ้งปัญหาของเขาและพยักหน้า เขาไม่ต้องการให้สาวงามทั้งสองเป็นห่วงเขา เขาตัดสินใจในใจแล้วว่าจะไม่นอกใจพวกเขาอีกในอนาคต
