EP 372 ฉหยวนท้อง?!
By loop
ดงซูบินกําลังดูเว็บไซต์ของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนในสํานักงานของเขา
ก๊อกก๊อก. มีคนมาเคาะประตูเบา ๆ
… เข้ามา ดงซูบินปล่อยเมาส์ของเขา
รูปร่างยที่ยั่วยวนของหลัวไม่ถึงเข้ามาในสํานักงานและเธอก็ยิ้ม หัวหน้าฉันมารายงานความคืบหน้าของงาน
ตกลง. นั่งก่อนสิเกี่ยวอะไรด้วย
ตอนนี้ใจของดงซูบินสั่นและตอนนี้เขาก็กลัวหลัวไร่ถึงเล็กน้อยเขายังคงจําความรู้สึกที่หน้าอกของพี่สาวหลัวกดทับไหล่ในตอนเช้าได้การถูกหญิงสูงวัยยั่วยวนอาจเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นแต่ก็รู้สึกแปลกๆในเวลาเดียวกันดงซูบินมีความรู้สึกผสมปนเปเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลัวไร่ถึงเดินไปส่งเอกสารให้ดงซูบิน ไปดูก่อนไหม
ดงซูบินหยิบเอกสารจาก หลัวไร่ถึงและรู้สึกว่าเล็บมือโดนหลังมือสองครั้งมันรู้สึกเหมือนลูกแมวกําลังข่วนเขาและมันจักจี้ หลัวไร่ถึงดึงมือของเธออย่างไร้ความรู้สึกราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมุมตาของดงซูบินกระตุกทําไมคุณพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมฉันอีกครั้ง? หลังจากพูดคุยกันดงซูบินได้ลงนามในเอกสารและส่งมอบให้กับหลัวไร่ถึง
หลัวไห่ถึงยังคงอยู่ในสํานักงานของ ดงซูบินเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาการทํางานอื่นๆ ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้ เจ้าชู้กับดงซูบินอีกต่อไป ดงซูบินคิดว่า หลัวไหถึงเริ่มจดจ่อกับงานและแอบมองที่หน้าอกของเธอเขาตัดสินใจที่จะแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและปล่อยให้เธอทําในสิ่งที่เธอต้องการตราบเท่าที่เธอไม่ก้าวข้ามเส้นท้ายที่สุดการถูกสาวใหญ่มาล่อลวงเช่นนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและก็ไม่เป็นไรหากพวกเขาไม่ทําอย่างอื่นไปนอกเหนือจากงาน
หลัวไหญิงออกไปหลังจากที่เธอรายงานความคืบหน้าของงานเสร็จแล้ว
ดงซูบินโล่งใจเมื่อ หลัวไห่ถึงไม่ได้ทําอะไรที่โดดเด่นกว่านี้ เขากลัวว่าเธอจะโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาทันที และมันจะน่าอายสําหรับทั้งคู่ เขาสามารถรับความเจ้าชู้ได้ที่นี่และที่นั่นแต่ไม่สามารถยอมรับความสัมพันธ์ทางเพศกับเธอได้
ดงซูบินเริ่มคิดถึงผู้หญิงของเขาหลังจากที่หลัวไร่ถึงปลุกเร้า
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาฉหยวนทั้งคู่ไม่ได้พบเธอมาระยะหนึ่งแล้วและต้องการโทรหาเธอ
ตุ๊ด…ตุ๊ด… ตัด… สายไม่ผ่าน
ดงซูบินถูขมับของเขา เขาพยายามโทรหาฉหยวนในวันจันทร์แต่ไม่สามารถติดต่อเธอได้ บริษัทประมูลยุ่งมากไหม?
ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่งและเรียกบ้านพ่อแม่ของฉหยวน
แหวน…แหวน.. … สวัสดี นั่นใคร
ดงซูบินตอบอย่างรวดเร็ว คุณป้าครับ… ผมเองซูบิน ฉหยวนอยู่บ้านหรือเปล่าครับ โอ้ ซูบินเองหรอ แม่ของจูหยวนหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วตอบ ฉหยวน… เธอ… เธออยู่ที่ทํางาน ……. จูหยวนไม่ได้รับโทรศัพท์ของเขา
ป้า? คุณป้า? มีอะไรผิดปกติ? ไม่มีอะไร เธอลองโทรหาฉหยวนอีกครั้งสิ บางที่โทรศัพท์ที่แผนกต้อนรับในสํานักงานของเธออาจไม่ดี
ตกลง. ฉันจะลองอีกครั้งขอขอบคุณ.
แม่ของ จูหยวนถามทันที ซูบินทั้งสองคน… เอ่อ… เธอพบจูหยวนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่? เดือนที่แล้ว?
ดงซูบินได้ตอบกลับ ผมไปเกาหลีเมื่อเดือนที่แล้ว ผมไม่ได้ไปเที่ยวหาฉหยวนเลย เมื่อเดือนที่แล้วเหรอ?
แล้วครั้งสุดท้ายที่เธอพบจูหยวนคือเมื่อไหร่? ทสองคนเพิ่งเจอกันไม่นานมานี้หรือ?
ดงซูบินไม่เข้าใจว่าทําไมแม่ของ จูหยวน ถึงถามเรื่องนี้และเขาก็ตอบอย่างระมัดระวัง ผมยุ่งมากกับงานที่นี่และไม่มีเวลากลับไปปักกิ่ง ผมคิดว่าผมได้พบเธอเมื่อปลายปีที่แล้ว
แม่ของจูหยวนหยุดสักครู่แล้วถาม ปีนี้เธอไม่ได้เจอจูหยวนจริงๆ และฉหยวนไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลยเหรอ
ไม่ครับ ดงซูบินกระพริบตา คุณป้ามีอะไรหรือเปล่าคะ? ที่บ้านมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?
แม่ของ จูหยวนฟังดูผิดหวัง ไม่มีอะไร เอ่อ… แค่นั้น ฉันกําลังวางสาย
แม่ของ จูหยวนอาจจะเป็นคนดูหยิ่งๆ แต่หลังจากที่รู้ว่า ดงซูบินร่ํารวยและอายชีพการงานดี เธอปฏิบัติต่อ เขาอย่างดี อย่างไรก็ตาม ดงซูบินสามารถสัมผัสได้ว่าเธอเป็นคนใจร้อนและมีบางอย่างเกิดขึ้นเขารีบถาม ป้า อย่าวางสายก่อน เกิดอะไรขึ้นกับหยุนซวน?เธอป่วยหรือเปล่า
… เธอสบายดี. แม่ของ ฉหยวนได้ตอบกลับ ซูบิน ตอนนี้ฉันกําลังทําอาหาร ขอตัวก่อนนพ.
เดี๋ยวก่อน.. ดงซูบินกังวล บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น
เฮ้อ… ฉัน.. แม่ของ จูหยวนถอนหายใจ
ดงซูบินเริ่มกังวลมากขึ้น คุณป้า! นั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องพูด บาย. ตุ๊ด… ตุ๊ด… ตุ๊ด… สายถูกตัด
ดงซูบินรู้สึกว่าเขากําลังนั่งอยู่บนเข็ม เขาพูดกับ จูหยวนทางโทรศัพท์หลายครั้งต่อสัปดาห์แต่ในสัปดาห์นี้เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้ และรู้สึกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นจากน้ําเสียงของแม่ของเธอเขาเริ่มตื่นตระหนกและ เดินไปมาในสํานักงานของเขา เขาจุดบุหรี่และปฏิเสธมันหลังจากพ่นสองครั้งก่อนที่จะเรียกโทรศัพท์มือถือของจูหยวนอีกครั้งโทรศัพท์ยังปิดอยู่และเขาโทรหาพ่อแม่ของเธออีกครั้ง ริง…ริง… ริง… ไม่มีใครรับสายและเขาเรียกอีกครั้ง!
ดงซูบินโทรมานานกว่า 10 นาทีก่อนที่จะมีคนตอบ
สวัสดี? คราวนี้เป็นพ่อของ จูหยวนที่รับสาย
คุฯลุง. ดงซูบินถาม เกิดอะไรขึ้นกับจูหยวน
อย่าบอกนะว่านั้นซูบิน! เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน! แม่ของ จูหยวนพยายามแย่งโทรศัพท์จากสามีของเธอ ส่ง โทรศัพท์มาเดี๋ยวนี้!
พ่อของ จูหยวนดุ ไม่! ซูบินจะรู้เรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว! เราไม่สามารถเก็บความลับนี้จากเขาได้ พ่อแม่ของหนูหยวนเริ่มโต้เถียง
ดงซูบินกังวล
หลังจากนั้นครู่หนึ่งแม่ของ ฉหยวนก็เงียบและพ่อของ จูหยวนกล่าว ซูบินนายต้องสงบสติอารมณ์เอาไว้นะ
ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึกๆ เกิดอะไรขึ้น?
พ่อของ จูหยวนกัดฟัน หยุนซวน… หยุนซวนกําลังท้อง
ดงซูบินตกตะลึง ท้อง? … เธอรู้เกี่ยวกับการท้องของเธอเมื่อสองสามวันก่อน เราไม่รู้เรื่องนี้ในตอนแรกแต่แม่ของฉหยวนเห็นรายงานทางการแพทย์ของเธอเมื่อเธอไปทําความสะอาดบ้านเมื่อวานนี้จูหยวนอยู่ที่บ้านด้วยเมื่อเธอเห็นมันเธอรีบคว้ารายงานจากแม่ของเธอและปฏิเสธมันหลังจากนั้นแม่ของฉหยวนก็โทรหาลุงเราถามจูหยวนอีกครั้งแล้วเธอก็สารภาพแต่จูหยวนไม่อนุญาตให้เราบอกเธอ
ดงซูบินไม่เชื่อหูของเขา แต่ปีนี้ผมไม่ได้เจอฉหยวนเลย ครั้งสุดท้ายที่เราพบกันเกือบสามเดือนก่อน! ฉันรู้ดี… นั่นเป็นเหตุผล… พ่อของจูหยวนหยุดพูด
ดงซูบินหน้าซีด คุณกําลังพูดว่าเป็นลูกของจูหยวน… เราถามจูหยวนแล้ว แต่จูหยวนไม่ยอมบอกอะไรเราเลยฉหยวนเอาแต่ขอให้เราไม่บอกเธอ ลุงคิดว่า… เธอต้องการเก็บลูกไว้ลุงถามว่าลูกของจูหยวนเป็นของซูบินหรือเปล่าแต่เธอปฏิเสธที่จะพูดอะไรและขอให้เราไม่เข้าไปยุ่ง ลุง… ถอนหายใจ… ลูกสาวคนนี้ พ่อของจูหยวนไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรต่อไปลูกสาวของเขากําลังออกเดทกับซูบินและก็ตั้งท้องกะทันหันแต่ไม่ได้เจอกันนานเกินสองเดือนนั่นหมายถึงพ่อของเด็ก… จูหยวนยังคงต้องการเลี้ยงลูก
แม่ของ จูหยวนคว้าโทรศัพท์ ซูบินเรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอน่าจะรู้จักลูกสาวป้าดี ทั้งที่ความจริงเธอ…ต้องถูกคนอื่นบังคับ เธอจะไม่ทําเรื่องแบบนั้น… ผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธที่จะบอกอะไรเรา ซูบินซื้อรถและ งบริษัทให้ลูกสาวของเธอ และเธอรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอต้องการปิดบังสิ่งนี้จากดงซูบินและขอให้ฉ หยวนทําแท้งเด็ก หลังจากนั้นพวกเขาจะแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่หยุนซวนปฏิเสธ ตอนนี้ สามีของเธอได้บอกทุกอย่างกับดงซูบินแล้วและเธอก็ไม่สามารถซ่อนมันได้อีกต่อไป
ทันใดนั้นสมองของดงซูบินก็หยุดทํางาน
จูหยวนท้อง?
ไม่ใช่ลูกของฉันหรอ?
เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!
ดงซูบินยืนขึ้น ตอนนี้ฉหยวนอยู่ที่ไหน เธออาจจะอยู่ที่บริษัทซูบิน..
ดงซูบินกระแทกโทรศัพท์ลง เขากําลังจะบ้าและเชื่อว่ามีบางอย่างผิดปกติ จูหยวนจะไม่มีวันทรยศเขา เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์และเรียก หลัวไห่ถึงและเกาแพนเหว่ยไปที่สํานักงานของเขาหลังจากนั้ นก็เริ่มแพ็คของ เขาไม่อยากรออีกต่อไปและต้องการรีบไปปักกิ่งทันที!
ประตูเปิดออกและเกาแพนเหว่ยและหลัวไม่ถึงก็เข้ามา
หัวหน้า?
หัวหน้า เกิดอะไรขึ้น
เกาแพนเหว่ยและ หลัวไร่ถึงตกใจเมื่อเห็นการแสดงออกของดงซูบิน
ดงซูบินตอบด้วยเสียงแหบแห้ง ฉันต้องกลับไปปักกิ่งโดยด่วนและจะไม่กลับมาในสุดสัปดาห์นี้ดูแลสํานักงานด้วยและหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นหารือและดําเนินการก่อนคุณไม่จําเป็นต้องปรึกษาฉันเราจะคุยกันหลังจากที่ฉันกลับมาเอาล่ะแค่นั้นแหละ
หลัวไหญิงดูกังวล หัวหน้า..
ดงซูบินโบกมือให้หยุดเธอและสวมเสื้อคลุมของเขา มันเป็นเรื่องส่วนตัว
หัวหน้า เกาแพนเหว่ยถาม ให้ผมไปส่งคุณที่นั่นไหม
ไม่จําเป็น. อย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าใครถามก็บอกพวกเขาว่าฉันอยู่ข้างนอก ดงซูบินคว้ากระเป๋าของเขาและเดินออกจากห้องทํางานของเขาระหว่างทางไปรถ เขาไม่ได้ทักทายเจ้าหน้าที่คนอื่นเลยที่เขาพบทันทีที่เขาขึ้นรถเขาก็รีบออกจากเอเจนซี
ทุกคนพูดไม่ออกเมื่อเห็นว่าหัวหน้าซูบินกําลังเร่งรีบ
มีเพียงความคิดเดียวในใจของ ดงซูบินกลับปักกิ่งไปถามจูหยวนว่าเกิดอะไรขึ้น!
