EP 373 ลูกใคร?
By loop
พระอาทิตย์กําลังลับขอบฟ้า ฟ้าเริ่มมืดลง
รถเบนซ์ขับมาด้วยความเร็วราวกับสิงโตตัวที่กําลังคลั่งบนท้องถนนและแซงรถทุกคันที่อยู่ข้างหน้าแน่นอนว่าเมืองปักกิ่งนั้นมีกฎหมายม มากมายเกี่ยวกับการจราจร ตัวอย่างเช่นการจํากัดความเร็วบนถนนบางสายการจํากัดเลขคีและเลขคู่ยานพาหนะจากจังหวัดอื่นไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่ถนนวงแหวนชั้นในฯลฯดงซูบินแสดงใบอนุญาตของคณะกรรมการพรรคปักกิ่งเพื่อให้เดินทางได้เร็วขึ้นมันเป็นใบอนุญาตที่เสี่ยวหลานเอาไว้ให้ บนกระจกหน้ารถของเขาตํารวจจราจรไม่ค่อยจะหยุดรถเมื่อมีใบอนุญาตดังกล่าว
รถเบนซ์ มาถึงจุดจอดส่งเสียงกร็ดที่หมู่บ้านจัดสรรขนาดเล็ก
ชาวบ้านต่างตกตะลึงที่เห็นดงซูบินและดงซูบินวิ่งขึ้นบันได
ชั้นหนึ่ง ชั้นสอง ชั้นสาม…
ดงซูบินใช้เวลาเพียงหกถึงเจ็ดวินาทีในการขึ้นไปที่ชั้นสาม
ดงซูบินเอื้อมมือไปกดกริ่งแต่ลังเลใจ นี่คืออพาร์ตเมนต์ของพ่อแม่ของจูหยวนและ จูหยวนควรรับประทานอาหารเย็นที่นี่เมื่อเปิดประตูแล้วดงซูบินสามารถเห็นฉหยวน และเขาจะรู้ทุกอย่างแต่ดงซูบินลังเลสิ่งที่พ่อแม่ของจูหยวนบอกเขาทําให้เขาโกรธ
ฉหยวนท้องกับคนอื่น?! นี่เป็นร้ายแรงสําหรับดงซูบินและทําให้เขาถึงกับทําตัวไม่ถูก
หนึ่งวินาที…
ห้าวินาที…
สิบวินาที…. ดงซูบินกัดฟันและกดกริ่งประตู ติง ตง… ตั้ง ตง. ตั้ง ตง… สักพักประตูก็เปิดออกแม่ของฉหยวนก็ตกใจเมื่อเห็นดงซูบิน ซูบิน?ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่กัน?
ดงซูบินมองเข้าไปในอพาร์ตเมนต์อย่างรวดเร็ว จูหยวนอยู่ที่ไหน? เธออยู่หรือเปล่า เธอ.. แม่ของนูหยวนพูดติดอ่างและไม่รู้ว่าเธอควรอนุญาตให้ ดงซูบินเข้าไปหรือไม่
ดงซูบินได้กลิ่นอาหารจากอพาร์ตเมนต์ พวกเขาควรจะกินข้าวหรือเพิ่งกินข้าวเย็นเสร็จเขารู้ว่าจูหยวนต้อง อยู่ที่บ้าน และผลักประตูออกอย่างแรง เขาไม่ได้เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะและบุกเข้าไปในอพาร์ตเมนต์พ่อของจูหยวนอยู่ในห้องนั่งเล่นและดงซูบินก็ได้ยินเสียงคนล้างจานในห้องครัว
จูหยวน! ดงซูบินตะโกน
เสียงล้างจานหยุดลง และ จูหยวนวิ่งออกมาจากห้องครัว ซูบิน? กลับมาเมื่อไหร่
แม่ของ จูหยวนตื่นตระหนกและก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ฉหยวน เสี่ยวปิง ใจเย็นๆ อย่าใจร้อนนักเลย เธอกลัวดงซูบินจะทําร้ายลูกสาวของเธอ
ดงซูบินจ้องไปที่ จูหยวน
ใบหน้าของ จูหยวนเปลี่ยนไปและสัมผัสท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว พ่อ แม่ ทั้งคู่บอกซูบินเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดแล้วอย่างงั้นหรอ
แม่ของ จูหยวนบ่น พ่อของลูกเป็นคนบอกเขา ตาแก่นี้!
ดงซูบินระงับความโกรธของเขา เกิดอะไรขึ้น?!
ฉหยวนมองไปที่ ดงซูบินและนั่งลงบนเก้าอี้โดยไม่พูดอะไรสักคํา
แบม! พ่อของ จูหยวนกระแทกบนโต๊ะและจ้องมองที่ลูกสาวของเขา ยังจะเงียบอีกเหรอ!อา?! ซูบินอยู่ที่นี่แล้ว! แค่บอกเราว่าใครเป็นพ่อของลูก!
จูหยวนบังคับให้ยิ้ม ทุกคนก็เคยฟังแล้ว ต้องการให้หนูจะพูดอะไรอีก?
ดงซูบินตะโกน จูหยวน!
แม่ของ จูหยวนก็จ้องมองลูกสาวของเธอและถอนหายใจ
จูหยวนอยากจะเป็นบ้าและเดินไปที่กระเป๋าถือของเธอบนโซฟาและหยิบรายงานทางการแพทย์ออกมาเธอโยนมันลงบนโต๊ะแล้วกลับไปที่ห้องนอนของเธอ
พ่อของ จูหยวนดุ แกยังกล้าโวยวายอีกเหรอ! อา?!
จูหยวนคว้ากระดาษอย่างรวดเร็ว นี่คือรายงานทางการแพทย์ที่หนูเห็นเมื่อวันก่อน เธอ… หือ? แม่ของจูหยวนหยุดชั่วคราวขณะที่เธออ่านรายงานอย่างใกล้ชิด ครั้งสุดท้ายที่แม่ก็แค่เหลือบมองเท่านั้นและจูหยวนก็ คว้ามันไป นี่… ผลที่ออกมาบอกว่าเธอท้องได้สองเดือน… และเธอควรจะท้องได้สามเดือนในวันนี้
พ่อของ ดงซูบินและ จูหยวนรีบเดินไปดูรายงาน
ส่งมาให้พ่อ! พ่อของ จูหยวนคว้ารายงานจากภรรยาของเขา เขาอ่านแล้วด่า ลูก! ลูกไม่ได้อ่านมันอย่างรอบครอบและรีบสรุปผล!
แม่ของ จูหยวนจ้องไปที่สามีของเธอ จูหยวนคว้ารายงานจากฉันและฉันไม่เห็นวันที่ชัดเจน
พ่อของ จูหยวนด เธอทําอะไรไม่เคยถูกเลย!
ดงซูบินรับรายงานจากพ่อของ จูหยวนอย่างรวดเร็ว เขาถอนหายใจ นี่เป็นสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด นูหยวนตั้งครรภ์ได้น้อยกว่าสามเดือน และ ดงซูบินอยู่ที่ปักกิ่งในช่วงเวลานั้นซึ่งหมายความว่าทารกเป็นของเขา
แม่ของ จูหยวนตอบขอโทษ ทั้งหมดเป็นเพราะ จูหยวนพยายามปิดบังจากเราและทําให้เกิดความเข้าใจผิดนี้ จู่ๆเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ สองเดือนก่อนจูหยวนพลาดช่วงเวลาของเธอเพราะเธอคิดว่ามันเป็นเพราะเธอยุ่งกับงาน เธอยังขอให้ฉันไปซื้อยาจากโรงพยาบาลด้วยหลังจากนั้นฉันไม่ได้ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้และเธออาจจะลืมไปเธอต้องได้รับการตรวจเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาเมื่อเธอจําได้เฮ้อ… ทําไมฉันจําเรื่องนี้ไม่ได้ ล่ะ? นี่ไม่ใช่ความผิดของแม่ของจูหยวนจริงๆการทดสอบการตั้งครรภ์ส่วนใหญ่มีไว้สําหรับการตั้งครรภ์ที่เกิดขึ้นในเดือนเดียวกันหรือเดือนก่อน ไม่ค่อยมีใครทําการทดสอบการตั้งครรภ์ในอีกสองเดือนต่อมา นั่นเป็นเหตุผลที่แม่ของจูหยวนสันนิษฐานว่าจูหยวนตั้งครรภ์เมื่อเดือนที่แล้ว
ดงซูบินโล่งใจที่รู้ว่านี่เป็นสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด
แม่ของ จูหยวนบ่น แต่ทําไมลูกไม่อธิบายด้วยตัวเองและยังไม่ยอมให้เราบอกซูบิน?
ดงซูบินรู้เหตุผลนูหยวน, เสี่ยวหลานและ ดงซูบินมีข้อตกลงห้าปี และเขาต้องแต่งงานกับเสี่ยวหลสยก่อนบางที่ป้าซวนอาจกลัวว่าตงเสวี่ยปิงไม่ต้องการเก็บลูกคนนี้ไว้และต้องการให้เธอทําแท้งนั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัด สินใจให้กําเนิดทารกโดยไม่บอกเขา
ดงซูบินรีบเดินไปที่ห้องนอนและเคาะประตู
ฉหยวน?ฉหยวน เอ่อ… ฉันเข้าไปได้ไหม
……. จูหยวนไม่ตอบและประตูไม่ได้ล็อค
ดงซูบินยิ้มและเข้ามาในห้อง
ไฟในห้องเปิดอยู่ และ จูหยวนกําลังนอนอยู่บนเตียงอ่านหนังสือเศรษฐศาสตร์ เธออ่านหนังสืออย่างเงียบๆโดยไม่สนใจดงซูบิน
ดงซูบินปิดประตูข้างหลังเขาและยิ้ม จูหยวน เธอกําลังอ่านอะไรอยู่
ฉหยวนยังคงเพิกเฉยต่อเขา
อืมม… ดงซูบินนั่งลงบนเตียง เธอโกรธฉันเหรอ
จูหยวนยังคงเงียบ
ดงซูบินขอโทษ ป้าซวน ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อคุณ เป็นเพราะอากับป้า… ครั้งล่าสุดที่เราเจอกันเมื่อสองเดือนก่อนจู่ๆ เธอก็ท้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉัน… ถอนหายใจ…ฉันขอโทษ ดงซูบินคว้าหนังสือจากฉหยวนและวางไว้บนโต๊ะหลังจากนั้นเขาก็ดึงมือของ จูหยวนไปที่ใบหน้าของเขา นี่ถ้าเธอยังโกรธอยู่มาลงโทษฉันก็ได้
จูหยวนจ้อง ดงซูบินด้วยความโกรธและดึงหูของเขาอย่างแรง
ดงซูบินรู้สึกเจ็บปวด ไม่ยาก… ไม่ยาก…มันเจ็บปวด
เจ้าจะต้องตายจากข้า! จูหยวนบีบแขนดงซูบินในที่สุดฉันก็รู้ว่าพวกคุณมีจินตนาการแค่ไหน ฉันมีลูกกับ คนอื่น?!ใคร?! อา?! คิดว่าฉันจะมีลูกกับใคร!
ดงซูบินขอโทษอย่างรวดเร็ว มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด…
จูหยวนจ้องไปที่ ดงซูบินและลูบท้องของเธอ
อย่าโกรธ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด. เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนหุนหันพลันแล่นและหุนหันพลันแล่นที่ฉันทําอย่างนี้ก็เพราะฉเป็นห่วงเธอ ดงซูบินรู้ว่า ฉหยวนเป็นคนใจอ่อนและพยายามใช้ความหวานเพื่อเอาใจเธอ ป้าซวน อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย ตกลงไหม? ให้ฉันได้มองคุณมากขึ้นสองเดือนแล้วที่เราพบกันฮิฮิ… คุณสวยขึ้นและผิวของคุณก็ดีขึ้นแล้ว
จูหยวนหัวเราะและแหย่หัว ดงซูบิน ไอ้โง่! คุณรู้แค่วิธีพูดเพื่อให้ฉันมีความสุข
ดงซูบินหัวเราะและจับมือ จูหยวน
อันที่จริง ฉันก็โทษคุณไม่ได้เหมือนกัน จูหยวนลูบหน้า ดงซูบิน ฉันยุ่งมากกับบริษัทประมูล และฉันคิดว่าฉันพลาดช่วงเวลาของฉันเนื่องจากความเครียดจากการทํางาน ฉันกินยาและลืมมันไปหมดแล้วฉันจําได้แค่เมื่อเดือนที่แล้ว จูหยวนหยุดชั่วครู่หนึ่งและดําเนินการต่อ ฉันไม่ได้แจ้งให้คุณทราบเพราะฉันได้ตัดสินใจว่าจะทําอย่างไรในตอนนี้ถ้าฉันเก็บลูกไว้… ต
ดงซูบินพูดขัดจังหวะ เก็บมันไว้!เราต้องเก็บเด็กคนนี้ไว้ไ
ฉหยวนมองไปที่ดงซูบิน นายจริงจังไหม
แน่นอนเราจะไม่เก็บลูกของเราไว้ได้อย่างไร
ฉหยวนมองไปที่ ดงซูบินอย่างอ่อนโยนและก้มศีรษะลงเพื่อจูบเขา ฉันได้เลือกคนที่ใช่แล้วฉันจะเก็บเด็กไร
ดงซูบินพยักหน้า หลังจากหยุดไปนาน เขาก็พูดว่า การแต่งงานของเรา…
ฉหยวนบีบแก้มของ ดงซูบิน อย่ากังวลเรื่องนี้ ฉันจะบอกพ่อแม่ว่าไม่เหมาะกับคุณที่จะแต่งงานตั้งแต่ยังเด็กเพราะงานของคุณ หลังจากข้อตกลงห้าปีกับเสียวหลานสินสุดลง… เธอลูบท้องของเธอ เราจะอยู่ด้วยกัน.อย่าคิดมากเพราะอีกไม่กี่ปีมันก็ผ่านไปแล้วนอกจากนี้ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไปพบนายระหว่างการแต่งงานของนายกับเสี่ยวหลาน
… ขอบคุณ.
ฉันตั้งหากน่าจะเป็นคนขอบคุณที่มอบลูกที่น่ารักให้ฉัน ฮ่าๆๆ…
