ตอนที่ 2055 ให้ฟรีไม่ได้
หลังจากผ่านการออกกำลังกายอย่างแข็งขันมาตลอดคืน เหมยเหมยก็นอนอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยล้า อยู่ดี ๆเธอก็ค้นพบความจริงอันแสนเศร้าเรื่องหนึ่ง–
จำนวนครั้งที่ท่านบัญชาการใหญ่เหยียนต้องการเธอไม่เคยเปลี่ยนเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้น ไม่มีลด!
ไม่ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะออกสัมมนางานหรือไม่ และไม่สนว่าประจำเดือนเธอจะมาหรือเปล่า
อย่างไรเสียจำนวนครั้งก็เท่าเดิมไม่เปลี่ยน ต่างกันแค่แต่ละคืนจะมีความเมตตามากแค่ไหน
ตลอดหลายวันมานี้เพราะมีเสี่ยวเป่าเหมยเหมยเลยเมินใส่เหยียนหมิงซุ่นไปบ้าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงกลางคืน เธอลอบดีใจหลงคิดว่าจะได้สบายไปหลายวัน แต่เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นแปลงร่างเป็นหมาป่าไม่ยอมให้เธอได้พักผ่อน ทั้งยังคิดบัญชีทบต้นทบดอกที่ขาดหายไปช่วงหลายวันก่อนทั้งหมดถึงขั้นจำนวนเกินไปด้วยซ้ำ
ทำเอาเธอเหนื่อยแทบตาย!
เหมยเหมยนอนแน่นิ่งบนเตียง ตัดสินใจล้มเลิกความคิดที่จะดิ้นรน ไม่ว่าเธอวางแผนอย่างไรก็เอาชนะท่านผู้บังคับบัญชาการใหญ่เหยียนแสนเจ้าเล่ห์ไม่ได้
ปล่อยไปตามนี้แล้วกัน!
จะทำอะไรก็เชิญ!
ถึงอย่างไรก็มีแต่วัวที่เหนื่อยกับการทำนา ไม่มีนาที่เสียจากการทำนาสักหน่อย [1]เหอะ!
“เรื่องยาเธอไม่ต้องสนใจแล้ว ฉันจะเอาไปให้เฮ่อเหลียนเช่อเอง” เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยที่มุดเข้าที่นอนแกล้งตายแล้วกระตุกยิ้มอ่อน ๆ สายตามองด้วยความรักใคร่และรู้สึกร่างกายได้รับการเติมเต็ม
เรื่องอย่างอื่นยอมภรรยาได้ทั้งนั้น มีเพียงเรื่องบนเตียงที่ไม่มีวันยอมเด็ดขาด ไม่มีข้อต่อรองใด ๆทั้งสิ้น
“อืม…”
เหมยเหมยตอบรับอย่างอ่อนแรงทีหนึ่ง ไม่อยากสนใจเรื่องอะไรแล้วตอนนี้เธอแค่อยากนอนเท่านั้น
ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมาก็ให้เหยียนหมิงซุ่นไปรองเอาไว้
“อยู่บ้านดี ๆล่ะ พี่จะกลับมาทำของอร่อย ๆให้”
เหยียนหมิงซุ่นสวมเสื้อผ้าแล้วเก็บเม็ดยาที่ผ่านกระบวนการแต่งเติมใส่ลงในขวดขนาดเล็ก ยาพวกนี้เขาจงใจให้ลูกน้องไปจัดการแต่งเติมมาเมื่อวาน ขนาดเล็กกะทัดรัดและไม่กระตุ้นร่างกายของเสี่ยวเป่ามากเกินไป อีกอย่างต่อให้เฮ่อเหลียนเช่ออยากตรวจสอบส่วนผสมของยาเม็ดพวกนี้ก็ทำไม่ได้
เม็ดยาทั้งหมดที่เขามอบให้ล้วนแต่ผ่านกระบวนแต่งเติมพิเศษ ไม่มีใครสามารถตรวจสอบส่วนผสมของมันได้
“ไม่ทานหรอก…”
เสียงอู้อี้ดังแว่วออกมาจากที่นอน เหมยเหมยไม่หลงกลหรอก!
ตอนนี้เธอเหมือนหมูน้อยในคอกที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีทุกวัน พอเลี้ยงจนอ้วนได้ที่ก็จับฆ่าเสีย!
เหอะ!
เธอยอมหิวตายยังจะดีกว่า!
เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะและไม่ได้พูดอะไรอีก ทานไม่ทานคงตามใจยัยตัวแสบไม่ได้เพราะเขาต่างหากที่เป็นคนตัดสินใจ!
ทางเฮ่อเหลียนเช่อได้รับสายจากเหยียนหมิงซุ่นแล้ว ไม่คิดว่าเจ้าหมอนี่จะยอมเอายาวิเศษมาช่วยเสี่ยวเป่าซึ่งเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของเขามาก
เหยียนหมิงซุ่นมีของดีอยู่ในมือเป็นสิ่งที่เฮ่อเหลียนเช่อรู้มานาน เสียดายที่เขาไม่ได้มันมาทำได้แค่มองตาปริบ ๆ
ไม่คิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะใจดีขนาดนี้จริง ๆ
“ยาวิเศษพวกนี้มีผลจริงเหรอ? ทำไมดูแล้วไม่เหมือนกับที่แกให้นายใหญ่เลยล่ะ”
เฮ่อเหลียนเช่อรับขวดเล็กมา พอเห็นเม็ดยาขนาดเล็กในขวดก็ทำหน้าสงสัย
เม็ดยาเหล่านั้นที่นายใหญ่ทานเขาเคยเห็นมันมาเองกับตา สีเข้มกว่านี้และขนาดใหญ่กว่านี้ เหยียนหมิงซุ่นคงไม่ได้เอายาปลอมมาหลอกเขาหรอกนะ?
เหมยซูหานโกรธจนหยิกเขาแรง ๆทีหนึ่งแล้วยิ้มกล่าวขอโทษ “ช่วงนี้อาเช่อสมองไม่ค่อยดี พูดอะไรไม่ค่อยเข้าหูเท่าไร นายอย่าถือสาเลยนะ”
เหยียนหมิงซุ่นแค่นเสียงทีหนึ่ง “ฉันไม่ถือสาคนโง่หรอก ยาอยู่นี่ ถ้านายไม่อยากได้ก็ไม่ต้องเอา ถ้าไม่ใช่เพราะเหมยเหมยขอร้องฉันคงทำใจให้ยาดี ๆแบบนี้ไม่ได้หรอก!”
เฮ่อเหลียนเช่อหน้าถมึงทึงนึกอยากแย่งเม็ดยาเหล่านี้มาอยู่ในมือเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ปั้นหน้าไม่ถูกเพราะไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นเลยตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ
เหมยซูหานยกขาเตะเขาอย่างขุ่นเคืองทีหนึ่งแล้วชิงรับยามาก่อนกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณนายมากนะ!”
“ไม่เป็นไร ยาพวกนี้ฉันก็ไม่ได้จะให้ฟรีอยู่แล้วในเมื่อฉันเสียแรงไปไม่น้อย คุณชายเช่อร่ำรวยมีฐานะคงไม่คิดจะเอาของฉันไปฟรี ๆหรอกนะ?”
ไม่รีบเอาเปรียบโหด ๆตอนนี้แล้วต้องรอไปถึงเมื่อไรกันล่ะ!
ช่วยเสี่ยวเป่าก็เรื่องหนึ่ง แต่การเอาเปรียบเฮ่อเหลียนเช่อก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง สองเรื่องนี้มันคนละเรื่องกัน!
…………………….
ตอนที่ 2056 เฮ่อเหลียนเช่อที่อัดอั้น
เฮ่อเหลียนเช่อมีฐานะร่ำรวยจริง ๆ เนื้อชิ้นโตมันเยิ้มที่ถูกเหยียนหมิงซุ่นหั่นไปหนัก ๆทีหนึ่งก็พอจะทำให้เฮ่อเหลียนเช่อปวดใจไประยะหนึ่งแล้ว
ของที่ได้มาจากเฮ่อเหลียนเช่อ เหยียนหมิงซุ่นก็ให้เหมยเหมยไปทั้งหมดเพื่อให้เธอได้เล่นสนุก
เหมยเหมยไม่ได้สนใจร้านค้ากับบ้านพวกนี้เลยสักนิด เธอถามถึงอู่เยวี่ย “ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อยังไม่จัดการเธอทิ้งอีก?”
หรือว่าจะเก็บคนแพศยาไว้ฉลองปีใหม่หรือไง?
“ตอนนี้เสี่ยวเป่ายังรักษาแบบหักดิบไม่ได้ ไม่อย่างนั้นสุขภาพเขาจะทนไม่ไหวเอา ฉะนั้นอู่เยวี่ยเลยยังตายไม่ได้” เหยียนหมิงซุ่นอธิบาย
บัดนี้คนที่อยากให้อู่เยวี่ยตายมากที่สุดก็คือเฮ่อเหลียนเช่อ แต่เสียดายที่ตอนนี้ยังจัดการเธอไม่ได้จริง ๆ
จะว่าไปอู่เยวี่ยก็มีความสามารถอยู่บ้างนะ ยาพิษที่มีฤทธิ์สารเสพติดมาจากการคิดค้นของเธอ ได้ข่าวว่าทำเอาสายลับของสำนักข่าวกรองกลางทางอเมริกาปวดศีรษะไปช่วงหนึ่งเลย ด้วยเหตุนี้อู่เยวี่ยจึงได้ฉายาว่าแมงมุมแม่ม่ายดำ
แต่เพราะได้รับการคุ้มกันจากเฮ่อเหลียนเช่อ ทางสำนักข่าวกรองกลางจึงไม่ได้ข้อมูลของอู่เยวี่ยไปอย่างละเอียด รู้เพียงว่าเป็นหญิงสาวอายุน้อยชาวจีนคนหนึ่งที่เชี่ยวชาญเรื่องยาพิษ ข้อมูลนอกจากนั้นก็ไม่ระบุอะไรอีกเลย
ยาพิษชนิดนี้ความจริงไม่ได้มีฤทธิ์ร้ายแรงนักแต่จุดแข็งของมันอยู่ที่อู่เยวี่ยเอายาพิษหลอมรวมอยู่ในร่างของเธอ นั่นหมายความว่าขอเพียงยาพิษในตัวเสี่ยวเป่าไม่ได้ถูกขับออกเธอก็ตายไม่ได้
ตรงกันข้ามหากเธอตายไป ยาพิษในร่างเสี่ยวเป่าก็ไม่สามารถถอนได้อีกตลอดไป!
โหดเหี้ยมมากและร้ายกาจมากเช่นกัน!
เหยียนหมิงซุ่นใช้นิ้วเท้าคิดยังคิดได้เลยว่าตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อจะรู้สึกอัดอั้นเพียงใด!
แต่ก็สมน้ำหน้า!
ใครให้เขาชักศึกเข้าบ้านเองล่ะ!
กรรมที่ตัวเองก่อทั้งนั้น!
เฮ่อเหลียนเช่อทำอะไรอู่เยวี่ยไม่ได้ ไฟโทสะทั้งหมดของเขาถูกระบายกับคุณหมอเกาเพียงคนเดียว นับว่าโชคดีที่คุณหมอเกาคนนี้ไม่มีพ่อแม่ภรรยาและลูก เป็นหนุ่มโสดเพียงคนเดียวเท่านั้น
ไม่อย่างนั้นภรรยา ลูก พ่อแม่ของเขาคงจบไม่สวยแน่!
ด้วยนิสัยแค้นฝังหุ่นของเฮ่อเหลียนเช่อ เขาจะยอมปล่อยครอบครัวคุณหมอเกาไปได้หรือ?
คุณหมอเกาทนบทลงทัณฑ์ของเฮ่อเหลียนเช่อไม่ไหวจึงขอร้องให้ฆ่าเขาเสีย ก่อนจะสารภาพวิธีการผลิตยาของอู่เยวี่ยด้วยตัวเอง เพราะเมื่อนั้นอู่เยวี่ยยังท้องอยู่เธอเลยลงมือทำเองไม่ได้ เธอจึงบอกตัวยาแล้วให้เขาเป็นคนผสมยาขึ้นมา
แต่เขาได้ผสมไปเพียงครึ่งแรก ตอนหลังกลับเป็นอู่เยวี่ยที่ลงมือทำเองทั้งหมดและปิดบังเขาด้วย
“ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดก็คือขั้นตอนสุดท้าย อู่เยวี่ยไม่ได้ให้ผมดู”
ร่างคุณหมอเกาเลือดโชกไม่มีส่วนไหนที่ไร้รอยขีดข่วน ดูแล้วน่ากลัวสยดสยองอย่างมาก
เฮ่อเหลียนเช่อให้คุณหมอเกาเขียนวิธีการผลิตยาที่เขารู้ออกมาโดยไม่กังวลว่าเขาจะโกหกเลยสักนิด มาถึงขั้นนี้แล้วคุณหมอเกาไม่มีความจำเป็นใด ๆที่ต้องพูดปดอีก
“จัดให้สมใจเขาแล้วกัน!”
คุณหมอเกาเขียนวิธีการผลิตด้วยมืออันสั่นเทา เฮ่อเหลียนเช่อมองแวบหนึ่งก็เก็บเข้ากระเป๋าก่อนพูดสั่งลูกน้อง
“ขอบคุณ…”
คุณหมอเกายิ้มเหมือนได้รับการปลดปล่อย ไม่เคยโหยหาความตายมากเท่านี้มาก่อน
ในที่สุดก็หลุดพ้นเสียที!
ชาติหน้าขออย่าได้เจอปีศาจชั่วร้ายอย่างอู่เยวี่ยอีกเลย!
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ใกล้ปิดเทอมฤดูร้อนของทางมหาวิทยาลัยแล้ว ฉีฉีเก๋อกับฉางชิงซงเตรียมไปท่องเที่ยวอีกครั้ง ซึ่งแผนในครั้งนี้จะเดินทางไปทางเหนือ เดินทางไปด้วยหาเงินไปด้วยอย่างสนุกสนาน
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับอยู่เมืองหลวงไม่ไปไหน อิงจวี้กังก็ไม่กลับบ้านเกิดเพราะบริษัทโฆษณาชื่นชมเขาอย่างมากเลยสั่งงานเขาไม่น้อย ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนจึงไม่มีแม้แต่เวลาสวีทหวานกับแฟน เขาต้องรีบทำเวลาหาเงินเพื่อตอนเรียนจบจะได้ซื้อบ้านที่เมืองหลวง เช่นนี้เขาก็จะขอสาวจ่ำม่ำผู้เป็นที่รักแต่งงานได้แล้ว!
ในฐานะผู้ชายเขาต้องแบกรับภาระทั้งหมดเพื่อให้หญิงสาวผู้เป็นที่รักสุขสบาย!
เหมยเหมยได้ฟังเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเล่าถึงความฝันของอิงจวี้กังก็อดทึ่งในตัวเขาไม่ได้
“เชี่ยนเชี่ยนวันข้างหน้าเธอมีความสุขแน่ จอมยุทธ์เต่าของเธอถึงหน้าตาจะธรรมดาแต่ความมุ่งมั่นดีกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ร้อยเท่าเลย”
…………………….
[1] สำนวนหมายถึง วัวเป็นสิ่งมีชีวิตยิ่งทำงานมากก็ยิ่งเหนื่อย แต่ผืนนาแค่รอการทำนาเท่านั้นไม่ต้องออกแรงอะไรเลยไม่ต้องเหนื่อย
