ตอนที่ 2035 ฉี่เด็กบำรุงร่างกาย
เสี่ยวเป่าไม่สะทกสะท้านกับเสียงตวาดของเฮ่อเหลียนเช่อพลางทำหน้าเรียบนิ่งดูดนิ้วเล็กของตัวเองอย่างสนุกสนานต่อไป
เหมยเหมยมองเฮ่อเหลียนเช่อที่อารมณ์ฉุนเฉียวอย่างอารมณ์ดี จงใจพูดประชด “เสี่ยวเป่าให้ฉี่เด็กเชียวนะ เป็นยาบำรุงชั้นดีเลย หลังจากนี้ถ้าคุณชายเช่อดื่มฉี่เด็กหนึ่งถ้วยทุกวัน รับรองว่านายอายุยืนร้อยปีแน่”
เฮ่อเหลียนเช่อถลึงตาใส่เธอแรง ๆแวบหนึ่งแล้วกล่อมตัวเองว่าเป็นลูกผู้ชายอย่าไปถือสาผู้หญิง เขาทนไม่ไหวแล้วจริ งๆ เลยอยากไปล้างคราบฉี่บนเสื้อที่ห้องน้ำแต่กลับถูกเหมยซูหานห้ามเอาไว้
“นายถอดเสื้อเลยก็ได้ ฉันจะซื้อเสื้อตัวใหม่ให้”
เฮ่อเหลียนเช่อคิด ๆแล้วก็เห็นด้วย เขาสวมเพียงเสื้อยืดแขนยาวตัวเดียว หากทำเสื้อผ้าเปียกจนหมดคงแนบเนื้อไม่สบายตัวแย่เลย
พนักงานของร้านอาหารซื้อเสื้อยืดตัวใหม่มาให้อย่างรวดเร็ว เฮ่อเหลียนเช่อถอดเสื้อที่เลอะคราบฉี่ออกไปเปลี่ยนตัวใหม่ เหมยซูหานเก็บเสื้อใส่ถุงจึงเรียกสายตาฉงนจากเฮ่อเหลียนเช่อ
“เสื้อตัวนี้ทิ้งไปก็ได้จะเก็บไว้ทำไมอีก?”
“ฉันมีเรื่องจำเป็นต้องใช้ นายไม่ต้องยุ่งหรอกน่า”
เหมยซูหานนึกได้เพราะประโยคที่ว่าฉี่เด็กจากเหมยเหมยเมื่อครู่นี้ หากอู่เยวี่ยใช้ยาชนิดมีฤทธิ์สารเสพติดกับเสี่ยวเป่าคงรู้ผลจากการตรวจฉี่ได้ ขอเพียงตรวจเจอสิ่งผิดปกติจากฉี่ของเสี่ยวเป่าเขาก็มีหลักฐานเพียงพอเพื่อโค่นอู่เยวี่ยแล้ว
ผู้หญิงคนนี้น่าแค้นใจนัก!
เหยียนหมิงซุ่นดวงตาวูบไหว เขาเดาจุดประสงค์ของเหมยซูหานได้ ซึ่งเมื่อครู่เขากลับคิดไม่ถึงจุดนี้
เพราะเสี่ยวเป่าอยู่ห่างจากเหมยเหมยไม่ได้ส่วนเหมยเหมยก็ไม่ยอมไปคฤหาสน์ตระกูลหนิง เฮ่อเหลียนเช่อจึงขอร้องให้เหมยเหมยพาเสี่ยวเป่ากลับบ้าน ขณะที่เขาก็เสนอขอกลับไปด้วยพร้อมกัน
“บ้านฉันไม่ต้อนรับแก ถ้าแกตามมาก็พาเสี่ยวเป่ากลับไป” เหยียนหมิงซุ่นปฏิเสธเสียงแข็ง
จะให้เฮ่อเหลียนเช่อไปบ้านเขา ล้อเล่นหรือเปล่า?
“ถ้าแกไม่วางใจก็พากลับไปเถอะ!” เหยียนหมิงซุ่นทนดูสภาพปางตายของเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะเหมยเหมยชอบเสี่ยวเป่าเขาไม่ยอมรับเจ้าตัวปัญหานี้กลับบ้านหรอกนะ
เฮ่อเหลียนเช่อจึงได้แต่จากไปด้วยใบหน้าสลดพร้อมกับเหมยซูหาน บอกว่าเดี๋ยวจะส่งเสื้อผ้าสำหรับซักเปลี่ยนกับนมผงมาให้ เหยียนหมิงซุ่นหันหลังให้และไม่สนใจเขาอีก
นิสัยร่ำไรเหมือนผู้หญิง เมื่อก่อนทำไมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้าเฮ่อเหลียนเช่อจะมีนิสัยเหมือนผู้หญิงแบบนี้นะ?
เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่ากลับบ้านและเลือกโดดเรียนคาบช่วงบ่ายโดยให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนช่วยลาให้เธอ
“เฮ้ย กินมือไม่ได้นะ ระวังเถอะจะตีให้เลย!”
เป็นครั้งที่หนึ่งร้อยหนึ่งที่เหมยเหมยดึงมือออกจากปากเสี่ยวเป่า แต่เจ้าตัวเล็กยืนกรานจะยัดนิ้วเข้าปากอยู่ดี นิ้วโป้งถูกดูดจนซีดไปหมดแล้ว
เสี่ยวเป่าไม่สนใจเธอและยังคงทำตามใจตัวเองต่อไปราวกับอยู่ในโลกของตัวเอง
เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้ว เขาไม่รู้สึกชอบเด็กเลยจริง ๆ ไม่มีวินัยสักนิด คิดจะทำอะไรก็ทำ ทั้งยังไม่ฟังคำเตือน หากเป็นทหารภายใต้การบังคับบัญชาของเขาคงกระทืบไปแล้ว
“ตามใจไปเถอะ รอแทะจนนิ้วหายก็ไม่แทะอีก” เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าในเมื่อคุยไม่รู้เรื่องก็ให้เขาลองผิดลองถูก รอเดือดร้อนเมื่อไรก็คงล้มเลิกไปเอง
เพียงแต่เขาลืมไปอย่างสิ้นเชิงว่าตอนนี้คู่กรณีไม่ใช่ผู้ใหญ่แต่เป็นเด็กทารกวัยสามเดือนครึ่งเท่านั้น แล้วจะเข้าใจเหตุผลนี้ได้อย่างไร?
เหมยเหมยมองค้อนใส่เขาแวบหนึ่ง “เสี่ยวเป่าตัวแค่นี้จะไปรู้เรื่องอะไร ฉะนั้นผู้ใหญ่ถึงต้องเริ่มสั่งสอนตั้งแต่เด็ก ถ้าเป็นอย่างพี่กันหมดแล้วจะสั่งสอนลูกกันอย่างไร?”
เหยียนหมิงซุ่นเห็นเจ้าตัวเล็กที่นอนสบายใจเฉิบในอ้อมแขนของภรรยาตัวเองจากกระจก นอกจากนี้จุดที่เจ้าตัวเล็กอยู่ค่อนข้างแปลกพิกล นั่นเอามือไปจับตรงไหนน่ะ?
เขาเหยียบเบรกกะทันหัน ผู้บังคับบัญชาการใหญ่เหยียนเทียบจอดรถริมถนนแล้วหันมาดึงมือเสี่ยวเป่าไปอีกข้างด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรนัก
“เป็นอะไร? อย่าทำให้เสี่ยวเป่าตกใจ!” เหมยเหมยมองเขาด้วยความตกใจ นี่เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!
……………………….
ตอนที่ 2036 ลามกตั้งแต่เด็ก
เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่ทำหน้านิ่งเฉยทีหนึ่ง สมแล้วที่เป็นลูกของหนิงเฉินเซวียน ไม่ใช่คนดีอะไรตั้งแต่เด็ก กล้าทำเรื่องลามกตั้งแต่อายุยังน้อย
“วางเขาไว้บนเก้าอี้ อุ้มตลอดเหนื่อยแย่”
“เมื่อกี้วางแล้วเขาไม่ยอม” ความจริงเหมยเหมยชอบอุ้มเสี่ยวเป่า ก้อนเนื้ออ่อนนุ่มอุ้มแล้วมีความสุขเหลือเกิน
“เธอวางอีก ฉันจะดูสิว่าเขายอมหรือไม่ยอม?” เหยียนหมิงซุ่นแย่งเสี่ยวเป่าจากอ้อมแขนของเหมยเหมยมายัดไว้ตรงเก้าอี้ทันที
“แอะ ๆ…”
เมื่ออยู่ห่างกลิ่นหอมเสี่ยวเป่าก็ไม่พอใจ ปากเล็กเบะออกเริ่มจะส่งเสียงร้องโวยวายอีกครั้ง
เหมยเหมยรีบแย่งเขากลับมาพลางตวัดตามองเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง “พี่จะถือสาอะไรกับเด็กนักหนา รีบขับรถเถอะ!”
เหยียนหมิงซุ่นยังไม่พอใจอยู่ดีเลยพูดเสริม “ระวังให้ดี อย่าให้เขาลูบจับไปเรื่อย อายุน้อย ๆกลับเก่งเรื่องพวกนี้นัก”
เหมยเหมยชะงักเพราะทั้งโมโหทั้งน่าขำ เมื่อครู่มือของเสี่ยวเป่าวางอยู่บนหน้าอกของเธอ มิน่าเหยียนหมิงซุ่นถึงจอดรถกะทันหัน เห็นทีคงเกิดอารมณ์หึงหวง ขนาดกับเด็กทารกตัวเล็ก ๆยังหึงได้ นี่จะขี้หึงเกินไปหรือเปล่า
“พี่นี่จริง ๆเลย…” เหมยเหมยหมดคำจะพูด
เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่ยังไม่รู้ตัวอีกแวบหนึ่งแล้วขับรถต่อไปด้วยใบหน้าเย็นชา พลางเอ่ย “ฉันว่าให้เสี่ยวเป่าอยู่ค้างที่บ้านคืนเดียวพอ พรุ่งนี้ส่งคืนให้เฮ่อเหลียนเช่อไป เลี้ยงเด็กของพวกเขาไว้ที่บ้านเรามันเข้าท่าที่ไหน”
เหมยเหมยรู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นพูดไม่ผิดเลย หากให้เฮ่อเหลียนชิงรู้ว่าเธอช่วยเลี้ยงหลานให้หนิงเฉินเซวียนเกรงว่าจะบุกมาที่บ้านด่าเธอยกหนึ่งทันที
“อู่เยวี่ยเป็นอะไร?” เหยียนหมิงซุ่นถาม
“ฉันบอกเหมยซูหานว่าอู่เยวี่ยแพ้ถั่วลิสง สงสัยเขาคงจงใจลองเชิงอู่เยวี่ยละมั้ง!” เหมยเหมยคาดเดาและรู้สึกเสียดาย ทำไมเหมยซูหานไม่ใส่ถั่วลิสงเยอะ ๆให้อู่เยวี่ยตาย ๆไปเสียล่ะ!
เหยียนหมิงซุ่นเห็นสีหน้าโกรธเคืองของเหมยเหมยจากกระจกก็อดหัวเราะไม่ได้ แต่พอเห็นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนภรรยาของเขาก็หัวเสียอีกแล้ว
“เสี่ยวเป่ายอมใกล้ชิดเธอได้ไง? ถ้าอู่เยวี่ยใช้สารเสพติดกับเขาจริง ๆ เสี่ยวเป่าน่าจะไม่ยอมใกล้ชิดกับคนอื่นนะ!” เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่เข้าใจ
พอเห็นเสี่ยวเป่ารักใคร่เหมยเหมยแบบนี้ เขาก็เริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเองจะคาดการณ์ผิดไป
“เสน่ห์ฉันแรงไง ใครก็ชอบฉัน” เหมยเหมยพูดยอตัวเองแล้วชิงหัวเราะก่อน ขณะนี้เองอยู่ดี ๆเสี่ยวเป่าก็ส่งเสียงร้องแอะ ๆอยากดึงมือเธอมา ปากเล็กอ้าพะงาบ ๆ ดูท่าจะหิวแล้ว
“ไปซื้อนมผงก่อน เสี่ยวเป่าหิวแล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นหักเลี้ยวรถไปยังห้างสรรพสินค้าแต่ก็ยังสงสัยอยู่บ้าง “เขาจะยอมทานนมผงไหม?”
“ไม่รู้ ลองดูก่อน ในเมื่อนมของอู่เยวี่ยก็ไม่ใช่ของดีอะไร ดูเธอเลี้ยงเสี่ยวเป่าสิ ยิ่งเลี้ยงก็ยิ่งผอม” เหมยเหมยพูดเสียงเคียดแค้น
เมื่อครู่เหมยซูหานบอกเธอว่าอู่เยวี่ยทานเพียงน้ำต้มผักกับสลัดผลไม้เพื่อลดความอ้วน คุณแม่ที่อยู่ในช่วงให้นมลูกกลับทานเพียงสองอย่างนี้ ถ้าน้ำนมมีสารอาหารสิแปลก
ไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อสมองมีหลุมหรือตาบอดกันแน่ถึงปล่อยให้อู่เยวี่ยทำแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะเมื่อครู่เห็นเฮ่อเหลียนเช่อใส่ใจเสี่ยวเป่าจริง ๆ เธอคงคิดว่าเฮ่อเหลียนเช่อจงใจอาศัยมืออู่เยวี่ยฆ่าเสี่ยวเป่าแล้ว
เสี่ยวเป่ารู้สึกไม่สบายตัวขยับตัวดุกดิกตลอดทาง โชคดีที่ไม่นานก็กลับถึงบ้าน เหมยเหมยรีบล้างขวดนมก่อนเป็นอันดับแรก ภายใต้การชี้แนะของป้าฟางว่าต้องใช้น้ำต้มเดือดชงนมผงก่อนจะให้เสี่ยวเป่าทาน
แต่ว่า–
เสี่ยวเป่าทานเพียงคำเดียวก็คายจุกนมออกอย่างไม่ไว้หน้าพลางส่งเสียงร้องโวยวาย ออกแรงดิ้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าเล็กอัดอั้นจนเกิดสีช้ำม่วงทำเอาเหมยเหมยตกใจแทบแย่และนึกเสียใจที่พาเสี่ยวเป่ากลับมา
หากเสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปในบ้านเธอ เมืองหลวงคงไม่สงบอีกต่อไปแล้ว
………………………..
