ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 2193 ได้แชมป์อีกแล้ว

หนิงเฉินเซวียนอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย สมแล้วที่เป็นรุ่นที่สามของแชมป์สามสมัย ไม่ธรรมดาจริง ๆด้วย

ดูท่าแล้วม้าเซ็กเธาว์มีโอกาสได้แชมป์สูงมาก หนิงเฉินเซวียนรู้สึกหงุดหงิดเพราะแผนที่วางไว้สองครั้งล้มไม่เป็นท่า แต่เพราะเรื่องนี้ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมา สีหน้าก็ดูดีขึ้นไม่น้อย

เฮ่อเหลียนชิงตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ “โฉ่วโฉ่ว ใส่ให้สุด เพิ่มแรงเข้าไปอีก”

เขากลัวว่าตัวเองจะเสียงดังไม่พอจึงนำโทรโข่งที่เตรียมไว้ออกมา จากนั้นก็ตะโกนจนคนทั้งสนามได้ยินไปทั่วทั้ง 360 องศาเลยทีเดียว

หนิงเฉินเซวียนเอามืออุดหูด้วยท่าทีรำคาญ พูดจาเหน็บแนมออกมาว่า “ ไม่ว่าแกจะตะโกนเสียงดังแค่ไหนก็เปลี่ยนผลลัพธ์อะไรไม่ได้หรอก เฮ่อเหลียนชิง เรื่องที่เราพนันกันไว้อย่าลืมก็แล้วกัน!”

“ฉันเรียกของฉัน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วย ไม่อยากฟังก็ไสหัวไปไกล ๆโน้นเลย!”

เฮ่อเหลียนชิงหันโทรโข่งไปตะโกนใส่หูของหนิงเฉินเซวียน อีกทั้งยังกลอกตามองบนหันหน้ากลับมาดูการแข่งขันต่อ เขานึกอยากจะมีขางอกออกมาอีกสักสองข้างแล้วลงไปวิ่งเองเลย!

หนิงเฉินเซวียนถึงกับหูอื้อไปชั่วขณะ แล้วก็เริ่มรู้สึกปวดศีรษะ แม้แต่เสียงโทรโข่งของเฮ่อเหลียนชิงก็แทบจะไม่ได้ยินแล้ว

ตาแก่บ้านี่ วันข้างหน้าจะต้องให้มันมาคุกเข่าก้มหัวร้องขอชีวิตจากเขาให้ได้!

สถานการณ์น่าตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ผู้ชมที่รับชมอยู่ต่างก็กำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว เพราะถึงพวกเขาจะไม่ใช่เจ้าของม้าแต่พวกเขาก็เป็นคนที่ลงพนันเอาไว้ แน่นอนว่าจะต้องให้ความสนใจกับผลการแข่งขันมากกว่าใคร ๆ

เหมยเหมยพนันว่าโฉ่วโฉ่วจะชนะ อีกทั้งยังทุ่มเงินไปไม่น้อย หล่อนเชื่อมั่นในตัวของโฉ่วโฉ่วว่าต้องเอาชนะได้อย่างแน่นอน!

เจ้าภาพคือหนิงเฉินเซวียน คนส่วนใหญ่พนันว่าโฉ่วโฉ่วจะชนะ หากว่าโฉ่วโฉ่วแพ้ก็จะมีเงินจำนวนมากไหลเข้ามาในบัญชี แต่ถ้าหากว่าโฉ่วโฉ่วชนะเขาก็จะต้องเสียเงินจำนวนมากไปเช่นกัน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศักดิ์ศรีหรือเรื่องเงินทอง การแข่งขันในครั้งนี้เขาจะแพ้ไม่ได้!

หนิงเฉินเซวียนมองการแข่งขันอย่างไม่ละสายตา ตอนนี้โฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ยังคงวิ่งเคียงคู่กัน ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่เซนเท่านั้น ส่วนม้าสี่ตัวที่เหลือก็แค่มาเป็นตัวประกอบ ไม่ได้มีใครให้ความสนใจมากเท่าไรนัก

หนิงเฉินเซวียนกำมือแน่น ทำไมม้าเซ็กเธาว์ถึงยังไม่เพิ่มความเร็วอีกนะ?

เหลืออีกแค่เพียงครึ่งทางเท่านั้น หากยังไม่เร่งฝีเท้าก็จะตามไม่ทันแล้ว เขาไม่อยากได้แชมป์ร่วมกับตาแก่เฮ่อเหลียนชิงหรอกนะ!

จริง ๆแล้วเป็นเพราะหนิงเฉินเซวียนคิดมากเกินไป เหตุที่ตอนนี้ภาพออกมาเป็นแบบนี้นั้นก็เพราะโฉ่วโฉ่วออมมือให้ มันอยากจะวิ่งอยู่เคียงข้างเมียของมันจึงไม่ได้ปล่อยแรงทั้งหมดออกมา

ถึงแม้ม้าเซ็กเธาว์จะเป็นแชมป์ม้าที่มีสายเลือดจากตระกูลสูงส่ง แต่ก็ไม่อาจสู้โฉ่วโฉ่วที่กินยาวิเศษมาตั้งแต่เล็กได้ ในใจของมันรู้อยู่แล้วจึงยิ่งรู้สึกหลงใหลในตัวของโฉ่วโฉ่ว

สัตว์ตัวเมียทุกชนิดจะมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันอย่างหนึ่งก็คือจะรู้สึกหวั่นไหวในตัวผู้ที่มีความแข็งแกร่งได้ง่าย

“เมียจ๋า ฉันจะต้องออกแรงแล้ว อย่าวิ่งไปไหนไกลล่ะ พวกเรารอกลับบ้านด้วยกัน” พอโฉ่วโฉ่วสังเกตเห็นว่าใกล้จะถึงเส้นชัยแล้วจึงหันกลับมาหอมม้าเซ็กเธาว์ฟอดใหญ่

“ได้ ฉันจะรอนายนะ!”

ม้าเซ็กเธาว์ตอบออกมาอย่างว่าง่าย

“ฮี่…”

โฉ่วโฉ่วเงยหน้าส่งเสียงร้องออกมา ขาหน้าทั้งสองข้างตั้งตรง ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างมาก ทุกคนเห็นแค่เงาสีดำผ่านไปเท่านั้น จากนั้นก็เห็นโฉ่วโฉ่วปรากฏตัวอยู่ที่เส้นชัย

หลังจากนั้นม้าเซ็กเธาว์ก็เข้าตามมาติด ๆ เดินตามโฉ่วโฉ่วอยู่ด้านหลังไม่แยกออกห่างจากกันไปไหน

หนิงเฉินเซวียนรีบวิ่งเข้ามา เหมือนเห็นดวงดาวล้านดวงปรากฏอยู่ตรงหน้า ในศีรษะมีเสียงร้องอื้ออึง ทั้งหมดเป็นเพราะเฮ่อเหลียนชิงตะโกนใส่แท้ ๆเลย

“ทำดีมาก แชมป์ปีนี้เป็นของโฉ่วโฉ่วอีกแล้ว…ขอบคุณที่อ่อนข้อให้ พรุ่งนี้ผมจะจัดงานเลี้ยงที่สวน ทุกคนจะต้องให้เกียรติมาร่วมงานกันด้วยนะ…”

เฮ่อเหลียนชิงภูมิใจเป็นอย่างมาก คนรอบข้างต่างพากันเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับเขา ทุกคนต่างก็ยินดีด้วยเช่นกันเพราะพวกเขาพนันว่าโฉ่วโฉ่วจะชนะจึงได้เงินมาไม่น้อย!

หนิงเฉินเซวียนกัดฟันกรอด ๆ ใบหน้าบึ้งตึง หน้าผากมีเส้นเลือดเขียวปูดขึ้น ราวกับกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา

“ตาแก่หนิง ขอบคุณที่อ่อนข้อให้ เรื่องที่เราพนันกันไว้ แกยังไม่ลืมใช่ไหม” เสียงน่ารังเกียจของเฮ่อเหลียนชิงดังขึ้นที่ข้างหูอีกครั้ง

……………………………………………..

ตอนที่ 2194 พูดจากลับกลอก

เฮ่อเหลียนชิงหุบยิ้มไม่ลงเลย ถึงแม้ม้าเซ็กเธาว์จะสู้โฉ่วโฉ่วไม่ได้แต่ก็ยังถือว่าเป็นม้าชั้นดี ได้ม้าชั้นดีมาฟรี ๆจะไม่ดีใจได้อย่างไร?

อีกอย่างม้าเซ็กเธาว์เป็นม้าที่โฉ่วโฉ่วชอบพอด้วย ถึงแม้ว่าจะไม่มีเรื่องพนันครั้งนี้มาเกี่ยวข้อง เขาก็ต้องหาวิธีพามันกลับมาด้วยให้ได้อยู่แล้ว!

จะให้โฉ่วโฉ่วอยู่เป็นโสดตลอดไปคงจะไม่ได้หรอกมั้ง!

หนิงเฉินเซวียนทำหน้าบึ้งตึง เขาหันหน้ามามองเฮ่อเหลียนชิงแล้วแสยะยิ้มถามกลับไปว่า “พนันเรื่องอะไรเหรอ?”

ม้าเซ็กเธาว์เป็นม้าชั้นดีที่เขาต้องเสียแรงไปมากกว่าจะได้มันมา เขาจะยอมยกให้กับเฮ่อเหลียนชิงได้อย่างไร?

สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือศักดิ์ศรีของเขา หากเขาต้องยกม้าเซ็กเธาว์ให้เขาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เขากล้ำกลืนทำไม่ลงจริง ๆ เขาคงอัดอั้นตันใจตายแน่ ๆ!

ถึงอย่างไรเสียอย่างมากภายในครึ่งปีนี้เขาก็จะได้ครอบครองตำแหน่งนายใหญ่ เรื่องทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเหลือก็แต่เวลาเท่านั้น เขาไม่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์และชื่อเสียงอีกต่อไป หากเขาคิดจะกลับคำแล้วจะทำไมเหรอ?

ใครจะทำอะไรเขาได้?

เฮ่อเหลียนชิงก็นึกไม่ถึงเลยว่าหนิงเฉินเซวียนจะหน้าหนาขนาดนี้ เรื่องพนันที่ตัวเองเพิ่งจะตกลงไว้ดันปลิ้นปล้อนเปลี่ยนคำเสียแล้ว!

“พระเจ้า แกนี่เป็นคนที่หน้าหนาจริง ๆ หนิงเฉินเซวียน แกเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อกี้ ยังไม่ทันไรแกก็คิดจะกลับคำแล้วเหรอ?” เฮ่อเหลียนชิงโมโหจนทนไม่ไหว

แต่ก่อนทำไมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตาแก่คนนี้หน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้

หนิงเฉินเซวียนหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

เฮ่อเหลียนชิงตาลุกเป็นไฟ เขาหันมาถามคนอื่น ๆว่า “เมื่อครู่ทุกคนได้ยินที่ตาแก่หนิงเฉินเซวียนพูดไหม?”

“…โธ่…ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย ประสาทจริง ๆ!”

“โอ๊ย…ปวดฉี่…”

“แย่แล้ว กลางวันมีนัดกินข้าว…”

“…ผมเองก็ต้องไปรับโทรศัพท์เหมือนกัน…”

บรรยากาศที่เงียบสงัดเมื่อครู่เกิดเสียงดังขึ้นมาในพริบตา คนที่ไปรับโทรศัพท์ก็ไปรับโทรศัพท์ คนที่ไปเข้าห้องน้ำก็ไปเข้าห้องน้ำ คนที่จะไปกินข้าวก็ไปกินข้าว เสียงดังเซ็งแซ่ทุกคนดูยุ่งกันไม่น้อยและไม่มีใครสนใจเฮ่อเหลียนชิงเลยแม้แต่คนเดียว

คนพวกนี้ร้ายกาจไม่เบา ลื่นไหลยิ่งกว่าปลาไหลเสียอีก ชอบดูเรื่องสนุก ๆมันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วแต่ถ้าจะให้เข้าไปยุ่งด้วยไม่เอาหรอก ใครจะกล้าไปมีเรื่องกับตาแก่สองคนนี้เล่า

หนิงเฉินเซวียนยิ้มอย่างได้ใจมองเฮ่อเหลียนชิงที่กำลังโมโหด้วยสายตาท้าทาย ไม่สนใจหรอก

เฮ่อเหลียนเช่อขมวดคิ้วแน่น ถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนดีอะไรแต่เขาก็เป็นคนรักษาคำพูด เขาเกลียดคนที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้ที่สุด

การกระทำของหนิงเฉินเซวียนทำให้เขารู้สึกขายหน้า คิดว่าทุกคนโง่หรืออย่างไร

แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถมีปัญหากับหนิงเฉินเซวียนต่อหน้าทุกคนได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงรู้สึกไม่พอใจและสีหน้าบูดบึ้ง แม้แต่เสี่ยวเป่าก็ยังสัมผัสได้ เสี่ยวเป้าหยิบคุกกี้ออกมาจากกระเป๋าปีนขึ้นไปบนตักแล้วป้อนใส่ปากเขา

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ชอบกินขนมแต่ถ้าเสี่ยวเป่าป้อนให้ แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว พอเขาเห็นรอยยิ้มที่สดใสของเด็กคนนี้ก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อยและทานคุกกี้เข้าไป

เหนือคาดเพราะคุกกี้รสชาติไม่เลวเลย มีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์พิเศษ อีกทั้งเขายังสัมผัสได้ว่าในคุกกี้เหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างซึ่งเป็นประโยชน์ต่อคนที่ฝึกวิทยายุทธ์ แน่นอนว่าไม่ได้เป็นประโยชน์กับเขาสักเท่าไร

ตั้งแต่เล็กจนโตเขากินยาบำรุงที่เป็นของหายากมาไม่น้อย พลังแค่นี้เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

แต่ถ้าสำหรับคนธรรมดาทั่วไปพลังขนาดนี้ถือว่าไม่ใช่พลังธรรมดาเล็ก ๆแล้ว นี่เป็นของดีที่แม้แต่มีเงินก็ยังหาซื้อไม่ได้ นึกไม่ถึงว่าจ้าวเหมยจะทุ่มใช้ของดีขนาดนี้ทำคุกกี้ให้เสี่ยวเป่าทาน!

เฮ่อเหลียนเช่อสับสน เขาหันไปมองเหยียนหมิงซุ่นแวบหนึ่งด้วยแววตาที่ซับซ้อน

ตอนที่เขาทานคุกกี้เหยียนหมิงซุ่นก็รู้แล้วว่าเขาจะต้องสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของคุกกี้แน่นอน เขาคิดเตรียมคำพูดไว้แล้ว จากนั้นจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบ ๆว่า “เหมยเหมยชอบเสี่ยวเป่าก็เลยยินดีจะมอบของดีให้เขาทาน แกไม่ต้องรู้สึกซาบซึ้งใจหรอก หรือถ้าแกอยากตอบแทนจะส่งโสมร้อยปีมาให้แทนก็ได้นะ”

เฮ่อเหลียนเช่อทำเสียงฟึดฟัดแล้ววางเสี่ยวเป่าลงบนเก้าอี้ พูดออกมาด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ว่า “ขนมแค่นี้มีอะไรดีกัน แม่ครัวบ้านฉันก็ทำเป็นหรอกน่า พอถึงตอนนั้นฉันจะส่งไปให้ลูกแกทั้งตะกร้าเลย!”

……………………………………………….