ตอนที่ 2247 เอาหนอนให้คุณอา
หนอนบุ้งนอนแน่นิ่งอยู่บนมือเสี่ยวเป่าไม่กระดิกตัว ไม่เหมือนตัวที่อยู่ในมือเฮ่อเหลียนเช่อที่ดิ้นพล่านไปมาบิดตัวแทบเป็นเกลียวอยู่แล้ว
“อืม…”
เสี่ยวเป่าวางหนอนบุ้งตัวใหญ่ไว้ในมือเฮ่อเหลียนเช่อแล้วย่อตัวลงก้มหาหนอนต่อไป เจ้าตัวเล็กตาดีชะมัดยาด ในเวลาไม่ถึงห้านาทีเฮ่อเหลียนเช่อก้มีหนอนตัวเขียวปีนป่ายอยู่เต็มสองมือที่ตัวอ้วนไม่แพ้กัน
ต่อให้เฮ่อเหลียนเช่อจะฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาแต่พอเห็นหนอนบุ้งตัวอวบอ้วนสิบกว่าตัวขดกันบนฝ่ามือเขาก็ยังรู้สึกไม่สบายตัวอยู่ดี ความรู้สึกพะอืดพะอมเริ่มตีขึ้นมาในอก
“เสี่ยวเป่า เรากลับไปทานของว่างในบ้านกันเถอะ!” เฮ่อเหลียนเช่อคิดจะใช้ของอร่อย ๆหลอกล่อน้องชายเพราะเขาไม่อยากตามจับหนอนเป็นเพื่อนอีกแล้วจริง ๆ มิน่าเหมยซูหานถึงเสนอตัวขอทำของว่างไม่ได้แย่งเสี่ยวเป่ากับเขาอย่างที่ทำเป็นประจำ
เสี่ยวเป่ากุมมือเฮ่อเหลียนเช่อแล้วตั้งใจนับอีกหนึ่งรอบด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
มีหนอนทั้งหมดสิบหกตัว เขาสามารถแบ่งออกเป็นสองทีมแล้วให้พวกมันแข่งกันว่าทีมไหนจะคลานได้เร็วกว่ากัน
นึกถึงของว่างแสนอร่อยเสี่ยวเป่าก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ กระชากแขนเฮ่อเหลียนเช่อหมายจะกลับเข้าบ้านไป เฮ่อเหลียนเช่อโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก ในที่สุดก็ได้รับการปลดปล่อยสักที
กลับมาถึงห้องนั่งเล่นเฮ่อเหลียนเช่อก็อดบ่นไม่ได้ “นายรู้แต่แรกแล้วสินะว่าเสี่ยวเป่าจะไปตามจับหนอนบุ้งที่สวนดอกไม้ เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันเลยนะ…เหยียนหมิงซุ่นแกมาบ้านฉันทำไม…”
เฮ่อเหลียนเช่อพูดยังไม่ทันจบก็เห็นเหยียนหมิงซุ่นที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นพลันสีหน้าก็เปลี่ยนไป เนื้อตัวเริ่มเกร็ง
เขารู้เรื่องที่หนิงเฉินเซวียนหายตัวไปเป็นคนแรก เหยียนหมิงซุ่นมาต้องไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่ เฮ่อเหลียนเช่อไม่คิดต้อนรับหมอนี่เลยสักนิด
เสี่ยวเป่าจำเหยียนหมิงซุ่นได้เลยวิ่งตึกตักไปตรงหน้าเหยียนหมิงซุ่น ล้วงเอาหนอนตัวที่อ้วนที่สุดในกระเป๋าวางไว้บนมือเหยียนหมิงซุ่นเหมือนของรัก
คุณอาเคยบอกว่าการมอบของขวัญต้องให้สิ่งที่ดีที่สุดให้เขา บนตัวคุณอาคนนี้มีกลิ่นของคุณน้าด้วย เขาชอบจัง ฉะนั้นต้องเอาหนอนตัวอ้วนที่สุดให้คุณอา คุณอาจะต้องดีใจมากแน่ ๆ
“ขอบคุณนะเสี่ยวเป่า”
เหยียนหมิงซุ่นจะรู้ได้อย่างไรว่าเสี่ยวเป่าให้อะไร เขาคิดว่าเป็นของอร่อย ๆแต่สัมผัสบนฝ่ามือกลับรู้สึกแปลก ๆ เขาจึงรีบก้มหน้าดูแวบหนึ่งก็เห็นว่ามีหนอนตัวอ้วนที่ใหญ่เท่านิ้วก้อยของเขากำลังกลิ้งขลุกขลิกอยู่บนฝ่ามือ ทำเอาเขารู้สึกสะอิดสะเอียนใจแทบแย่
เขายอมให้บนฝ่ามือเป็นงูตัวหนึ่งยังจะดีกว่า!
เสี่ยวเป่าฉีกยิ้มหวานให้เขาจนน้ำลายหยดหนึ่งหยดลงมาเปื้อนปลายคาง เฮ่อเหลียนเช่อรีบดึงกระดาษทิชชูเช็ดด้วยท่วงท่าเบามืออ่อนโยนไม่เหลือคราบคุณชายเช่อที่โหดเหี้ยมใจดำอำมหิตในวันวานอีกต่อไป
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกมั่นใจมากขึ้น เขาคืนหนอนให้เสี่ยวเป่าไป “เสี่ยวเป่าเล่นเองก่อนนะ อาโตแล้ว ไม่เล่นหนอนแล้ว”
เสี่ยวเป่ากะพริบตาโตอย่างงุนงง ทำไมโตแล้วถึงเล่นหนอนไม่ได้แล้วล่ะ?
แต่เขาไม่ได้คิดนานไปกว่านั้นเพราะเหมยซูหานได้ยกคุกกี้หอมกรุ่นออกมาจานหนึ่งเรียกความสนใจจากเจ้าตัวเล็กได้อย่างรวดเร็ว ยื่นมือหมายจะคว้าคุกกี้แต่ถูกเหมยซูหานห้ามเอาไว้
“ล้างมือก่อนค่อยทาน ไม่อย่างนั้นจะปวดท้องได้นะ…”
เหมยซูหานอุ้มเสี่ยวเป่าไปล้างมือที่ห้องน้ำจึงทำให้ห้องนั่งเล่นเหลือเพียงเฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นสองคน
“แกมาทำอะไร ที่นี่ไม่ต้อนรับแก รีบกลับไปซะ!” เฮ่อเหลียนเช่อทำหน้าเย็นชาออกปากไล่แขก
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆแล้วเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “อย่าโมโหนักเลย ระวังทำเสี่ยวเป่าตกใจนะ”
เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลันแล้วตวาดเสียงเข้ม “แกคิดจะทำอะไรเสี่ยวเป่า? เหยียนหมิงซุ่นถ้าแกกล้าแตะต้องเสี่ยวเป่าแม้แต่ปลายขน ฉันจะฆ่าทั้งครอบครัวของแกซะ!”
เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็นขา “คนที่คิดจะทำร้ายเสี่ยวเป่าไม่ใช่ฉันหรอกนะ แต่เป็นคุณอาที่แสนดีของแกต่างหาก!”
…………………………..
ตอนที่ 2248 ชนะใจคนด้วยคุณธรรม
เฮ่อเหลียนเช่อใจเต้นรัวเพราะไม่เข้าใจความหมายของเหยียนหมิงซุ่น แต่เขาคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นน่าจะจงใจหลอกให้เขาพูด แต่ครั้งนี้เหยียนหมิงซุ่นคิดผิดแล้วล่ะ
เพราะแม้แต่เขายังไม่รู้จุดซ่อนตัวของหนิงเฉินเซวียนด้วยซ้ำ
เพียงแต่ก่อนจะไปหนิงเฉินเซวียนเรียกเขาไปคุยด้วยคำพูดประหลาดอยู่บ้าง แล้วกำชับให้เขาดูแลเสี่ยวเป่าที่บ้านดี ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าสอดมือเข้าไปยุ่ง
“ไม่นานฉันจะกลับมาอย่างเฉิดฉาย!”
สีหน้ายามที่หนิงเฉินเซวียนพูดประโยคนี้อย่างได้ใจนั้นเฮ่อเหลียนเช่อยังจำได้ดี ฉะนั้นเขาไม่ได้เป็นห่วงหนิงเฉินเซวียนมากนัก
“เหยียนหมิงซุ่นแกอย่าคิดจะมาหลอกให้ฉันตกใจเลย ฉันไม่ตกหลุมพรางของแกหรอก!” เฮ่อเหลียนเช่อพูดเสียงเย็นชา
“แกรู้หรือเปล่าว่าหนิงเฉินเซวียนทำอะไรไปบ้าง? เรื่องฐานเก็บปรมาณูแกรู้หรือเปล่า?” เหยียนหมิงซุ่นเปิดประเด็นพูดตรง ๆ
เฮ่อเหลียนเช่อทำหน้าสงสัยแล้วย้อนถาม “ฐานปรมาณูอะไรกัน? แล้วเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย!”
เหยียนหมิงซุ่นพรูลมหายใจทีหนึ่ง เฮ่อเหลียนเช่อไม่รู้ก็ดี บ่งบอกว่าเขาไม่ได้รวมหัวกับหนิงเฉินเซวียน เช่นนี้เขาก็ยิ่งมั่นใจกว่าเดิม
เขาล้วงเอาแผนที่จากกระเป๋าออกมาชี้จุดที่ถูกวงด้วยสีแดงแล้วพูดเสียงนิ่ง “ตรงนี้ หนิงเฉินเซวียนสร้างฐานลับปรมาณูระดับสมบูรณ์ไว้ คนของฉันเจอฐานลับนี้แล้วได้รับสารกัมมันตรังสีแพร่ใส่อย่างรุนแรง นายใหญ่ก็รู้เรื่องแล้วเช่นกัน”
เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฟังเรื่องเล่าปรัมปราก็ไม่ปาน ฐานปรมาณูขนาดกลางงั้นเหรอ?
ทำไมเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิดล่ะ?
“แกอย่าคิดจะหลอกฉัน? ลุงฉันสร้างฐานลับปรมาณูนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร เขาไม่ต้องผลิตไฟสักหน่อย…” เฮ่อเหลียนเช่อหัวเราะเสียงแห้งหลายทีและรู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก
ทำไมเขารู้สึกว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่เหมือนคนกำลังพูดโกหกอยู่เลยล่ะ!
เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย้ยหยัน “แกอย่าคิดหลอกตัวเองอีกเลย หนิงเฉินเซวียนบ้าไปแล้ว เขาอยากรื้อระบบแล้วสถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์เพื่อยึดครองทั้งแผ่นดินนี้ไว้ เขาถึงได้ลักลอบสร้างฐานลับปรมาณูข่มขู่นายใหญ่ ถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกก็จะระเบิดฐานลับนี้ให้ชาวบ้านทั้งตะวันตกเฉียงใต้พินาศไปพร้อมกับเขา!”
เหมยซูหานจูงมือเสี่ยวเป่าออกมา ประจวบกับได้ยินสิ่งที่เหยียนหมิงซุ่นพูดอย่างชัดเจนพลันก็หน้าซีดเผือดแล้วร้องขึ้นอย่างตกใจ “เขาบ้าไปแล้ว…อาเช่อ นายจะให้เขาระเบิดฐานลับนั้นไม่ได้เด็ดขาด!”
นายใหญ่จะยอมจำนนต่อหนิงเฉินเซวียนได้อย่างไร?
หนิงเฉินเซวียนก็ช่างเพ้อเจ้อสิ้นดี เหมยซูหานคิดว่าคนคนนี้ได้บ้าบิ่นเสียสติไปแล้วอย่างสิ้นเชิง บ้าชนิดที่ไม่สามารถใช้ความคิดคนทั่วไปตัดสินเขาได้ เหมยซูหานไม่สนใจความเป็นความตายของหนิงเฉินเซวียนเลยสักนิด ตายไปยังดีเสียกว่า
แต่เขาเป็นห่วงเสี่ยวเป่ากับเฮ่อเหลียนเช่อ หากหนิงเฉินเซวียนระเบิดฐานลับขึ้นมานายใหญ่จะต้องโกรธเฮ่อเหลียนเช่อแน่นอน ต่อให้เฮ่อเหลียนเช่อเก่งมากขนาดไหนแต่อย่างไรเสียสองมือก็ยากจะตั้งรับศัตรูหลายมือได้ แล้วยิ่งไปกว่านั้นเป็นคนทั้งกองทัพล่ะ…
เฮ่อเหลียนเช่อต้องต้านอาวุธสงครามระดับประเทศไม่ได้แน่นอน!
หนิงเฉินเซวียนสมควรตาย เขากำลังคิดจะทำร้ายทุกคน!
เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าถมึงทึง สิ่งที่เหมยซูหานคิดเขาย่อมคิดได้เช่นกัน ความรู้สึกหวาดกลัวถาโถมเข้ามาในใจ มิน่าเมื่อก่อนหนิงเฉินเซวียนต้องเดินทางไปตะวันตกเฉียงใต้ทุกปีบอกว่าจะไปพักผ่อนที่นั่น อยู่เป็นสองสามเดือนถึงจะกลับและเป็นเช่นนี้มากว่าสิบปี
เขาหลงเชื่อมาตลอด แต่ตอนนี้ดูท่าทางหนิงเฉินเซวียนจะไม่ได้พูดความจริงกับเขาแล้วยังคอยระแวงเขามาตลอดอีกด้วย!
“แกกลับไปก่อนเถอะ ฉันขอคิดดูดี ๆอีกสักหน่อย” เฮ่อเหลียนเช่อใจว้าวุ่นสมองยุ่งเหยิงไปหมด
เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่ฝืนใจเขาเลยลุกขึ้นยืนขอตัวกลับ ก่อนไปเขามองเหมยซูหานด้วยสายตาแฝงนัยยะบางอย่างแวบหนึ่ง
เหมยซูหานใจหายวาบแล้วก้มมองเสี่ยวเป่า เด็กน้อยน่ารักน่าชังแบบนี้…เหมยซูหานกัดฟัน เขาไม่มีวันให้ใครมาทำร้ายเสี่ยวเป่าเด็ดขาด!
……………………
