ตอนที่ 2279 ราบรื่นเกินไปแล้ว
“ได้ แยกย้ายกันไปหาแล้วกัน”
เฮ่อเหลียนเช่อพยักหน้าเห็นด้วย ทั้งสองแยกย้ายกันอีกครั้ง คนที่เฝ้าฐานลับถูกพวกเขาฆ่าทิ้งไปหมดแล้ว ทุกอย่างจึงเงียบสงัด ทั้งสองเหมือนเข้าไปในดินแดนที่ไร้ผู้คน
ระเบิดหาได้ไม่ยากเพราะมันเป็นฐานลับปรมาณู หนิงเฉินเซวียนจึงไม่ได้ฝังระเบิดไว้รอบ ๆฐานแต่ฝังไว้ใกล้สถานีรับแรงกระแทกไม่น้อยและฝังลึกมากด้วย แถมยังเทปูนซีเมนต์ทับไว้อีกชั้น
”บ้าเอ้ย…แล้วนี่จะขุดอย่างไร?”
เฮ่อเหลียนเช่อโมโหอย่างมาก ปูนซีเมนต์หนาขนาดนี้ต่อให้เขาจะเกิดมาพร้อมกับพละกำลังมหาศาลก็ยังต้องขุดอยู่หลายวัน เวลามีไม่มากพอ
เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วแน่นพลางก่นด่าหนิงเฉินเซวียนหน้าเนื้อใจเสือในใจ คาดไม่ถึงว่าจะฝังระเบิดเอาไว้แบบนี้ เขาไม่ได้คิดหาทางหนีทีไล่เผื่อเอาไว้ด้วย
นี่เขาทุ่มสุดตัววางเดินพันหมดหน้าตักเลยนะ!
“ไปที่ฐานดูว่ามีเครื่องมือไหม ต่อให้ขุดไม่ได้ก็ต้องขุด!”
เหยียนหมิงซุ่นรีบวิ่งไปที่ฐานลับแล้วแสร้งทำเป็นว่าหาที่ขุดพบที่ฐาน แต่ในความเป็นจริงเขาให้ฉิวฉิวหยิบออกมาให้ โชคดีที่เขาเตรียมพร้อมมาเต็มที่
“อันนี้ไม่เลว ลุยเลย!”
เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้สงสัยอะไร หลังจากได้รับที่ขุดมาก็เริ่มลงมือขุดปูนซีเมนต์ เหยียนหมิงซุ่นก็อยู่ข้างหลังไม่ไกล ทั้งสองมีพละกำลังไม่น้อยจึงขุดในระดับความเร็วที่ไม่แย่เลย
“อันที่จริงมันไม่ได้หนามาก ตามอัตราความเร็วแบบนี้พวกเราน่าจะขุดปูนแผ่นนี้ออกมาได้ภายในอีกสามชั่วโมง” เฮ่อเหลียนเช่อมองอย่างลำพองใจ ทันใดนั้นความหวังของชีวิตก็ถูกจุดประกายขึ้นมาอีกครั้ง
หากทำลายระเบิดได้ ถ้าอย่างนั้นฐานลับก็จะไม่ระเบิด งั้นเขาก็จะสามารถไปอยู่ต่างประเทศกับเหมยซูหานและเสี่ยวเป่าได้สิ
“หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว เร็วเข้า!”
เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็นชา เขาสาดน้ำใส่สว่านเพื่อลดอุณหภูมิ สว่านทำงานเป็นเวลานานจึงร้อนจนสามารถย่างเนื้อได้แล้ว
ทั้งสองใส่สุดแรง พวกเขาใช้เวลาไม่ถึงสามชั่วโมงปูนซีเมนต์บริเวณรอบ ๆนั้นก็ถูกขุดจนหมด จากนั้นก็เอาพลั่วทหารขุดดินอย่างระมัดระวัง ในที่สุดก็เห็นระเบิด พวกเขาสบตากันอย่างตื่นเต้น กลั้นลมหายใจ ไม่กล้าประมาทเลินเล่อเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว
“ตัดชนวนระเบิด แล้วรื้อระเบิดพวกนี้ซะ”
เหยียนหมิงซุ่นพูดไปพลางมองหาตัวชนวนไป เขาและเฮ่อเหลียนเช่อได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับการกู้ระเบิดมาโดยเฉพาะ ในไม่ช้าพวกเขาก็เจอชนวนระเบิด จากนั้นจึงตัดเป็นชิ้น ๆแล้วรื้อระเบิดออกมาอย่างระมัดระวัง
“ทำไมถึงได้ราบรื่นขนาดนี้…นายรู้สึกว่ามันราบรื่นเกินไปไหม?”
เฮ่อเหลียนเช่อไม่ค่อยกล้าที่จะเชื่อผลลัพธ์นี้สักเท่าไร ตอนมาเขาเตรียมพร้อมที่จะเสียสละชีวิตมาเต็มที่ แต่ตอนนี้มันกลับง่ายดายเสียจนเหมือนฝันยังไงอย่างนั้นเลย
“ทะแม่ง ๆชอบกล…พวกเราหาอีก!”
เหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกอย่างนั้นเช่นเดียวกัน หนิงเฉินเซวียนตั้งใจวางกลไกสวิตช์ไว้เป็นอย่างดี ถ้าเช่นนั้นจะทำลายได้ง่ายดายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?
แสดงว่าจะต้องมีอุบายอย่างอื่นซ่อนอยู่อีกแน่ ๆ!
เหยียนหมิงซุ่นและเฮ่อเหลียนเช่อต่างไม่รู้ว่ามีห้องปิดตายห้องหนึ่งในฐานลับ ในนั้นมีชายคนหนึ่งนั่งปกปิดใบหน้าพร้อมด้วยอาวุธครบครัน ที่นั่นมีเพียงท่อเชื่อมต่อถังออกซิเจนและเสียงหายใจอันหนักหน่วงที่มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน
เขาเป็นทหารพลีชีพที่หนิงเฉินเซวียนส่งมา สองวันก่อนเขาได้รับคำสั่งจากหนิงเฉินเซวียนให้เข้าไปในห้องปิดตายแห่งนี้ หลังจากนั้นก็ให้คนที่ฐานลับใช้ปูนซีเมนต์ปิดผนึกทางเข้าออกทั้งหมดที่นี่
ไม่มีอากาศ ไม่มีน้ำ ไม่มีอาหาร มีเพียงรังสีที่สามารถฆ่าคนได้และความมืดไร้ที่สิ้นสุด
โดยทั่วไปภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้รับน้ำและอาหาร มนุษย์เราจะสามารถอยู่รอดได้ไม่เกินสามวัน ถึงแม้ว่าทหารพลีชีพคนนี้จะได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษแต่ก็มิอาจยืนหยัดได้นานและไม่มีทางทนได้เกินสี่วันแน่นอน
ทหารพลีชีพยืนหยัดมาเป็นเวลาสองวันแล้ว อย่างมากเขาคงยืนหยัดได้อีกแค่สองวันเพราะออกซิเจนมีเหลือเพียงแค่นั้น ในเมื่อเข้ามาในห้องปิดตายแห่งนี้แล้วก็คงไม่มีทางรอดกลับไปแน่นอน
อีกสองวันหลังจากนี้ต่อให้หนิงเฉินเซวียนจะไม่ได้ออกคำสั่ง เขาก็ต้องกดสวิตช์อยู่ดี
…………………………………………..
ตอนที่ 2280 ทำลายสวิตช์
หนิงเฉินเซวียนไม่ร้อนใจเลยสักนิด เขามั่นใจว่าแผนของเขาไม่มีทางพลาด ต่อให้พวกเหยียนหมิงซุ่นหาห้องลับปิดตายนั่นเจอก็ไม่มีทางเข้าไปได้
เขายกข้อมือขึ้นดูเวลา ตอนนี้เหลือเวลาอีกยี่สิบชั่วโมงสี่สิบนาทีเจ็ดวินาที…ฮ่า ๆ…ชัยชนะอยู่ตรงหน้าแล้ว
“เฮ่อเหลียนชิง แกรู้ไหม? ต่อให้นายใหญ่จะยอมยกตำแหน่งให้ ฉันก็จะไม่ให้คนหยุดระเบิดฐานลับนั้นแน่นอน ทางตะวันตกเฉียงใต้…ชะตาลิขิตให้ถูกยึดครองดินแดนแล้ว!” หนิงเฉินเซวียนลำพองใจเป็นอย่างมาก
ทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นบ้านเกิดของเขาและเป็นต้นตระกูลของตระกูลหนิง ในอดีตความรุ่งเรืองถูกสร้างขึ้น ณ ดินแดนนั้น แต่ตอนนี้เขา…กลับจะทำลายผืนดินนั้น
เพราะว่า——
ตระกูลหนิงจะอยู่ในกำมือของเขาแล้วก้าวสู่ความรุ่งโรจน์ใหม่อีกครั้ง!
พวกที่ทรยศต่อบรรพบุรุษพวกนั้นไม่สมควรเป็นคนของตระกูลหนิง เขาอยากจะทำลายพวกนั้นให้เละมานานแล้ว!
ตอนนี้นับว่าสบโอกาสพอดี
“หนิงเฉินเซวียนแกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? ทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นดินแดนของบรรพบุรุษของแก ที่นั่นยังมีคนตระกูลหนิงอีกหลายร้อยคน แกอยากให้พวกเขาตายกันหมดงั้นเหรอ?” เฮ่อเหลียนชิงสบถด่าออกมา ความเจ็บปวดภายในร่างกายทำให้เขาสูญเสียพลังงานไปมากแต่ก็ยังพยายามยืนหยัดไว้อยู่
“พวกเขาไม่ใช่คนในตระกูลฉัน พวกเขาเป็นคนทรยศ ตายไปก็ดีแล้วนี่!”
หนิงเฉินเซวียนแค่นเสียงเย็นชาแล้วฟาดแส้ใส่อีกหลายที เฮ่อเหลียนชิงเจ็บจนสบถด่าบุพการีแต่เขาขยับขาทั้งสองข้างไม่ได้จึงทำได้แค่ทนรับไป
โชคดีที่หนิงเฉินเซวียนเดินออกไปแต่ก็ไม่รู้ว่าออกไปทำอะไร ห้องโถงด้านหน้าเหลือแค่เฮ่อเหลียนชิงเพียงลำพัง หนิงเฉินเซวียนวางใจในตัวเขามาก กล่องสวิตช์เปิดอ้ากว้างวางไว้หน้าประตู เฮ่อเหลียนชิงรู้สึกดีใจมาก เขาต้องหาทางทำลายสวิตช์นั่นเสีย
แต่ขาของเขาไม่มีปัญญาจะขยับได้เลย!
เฮ่อเหลียนชิงกัดฟันและใช้มือยันพื้นขยับตัวไปอย่างช้า ๆ จุดที่คลานผ่านจะมีเลือดสีแดงวาดลากผ่านซึ่งเป็นภาพที่น่าสยดสยองไม่น้อยเลย
“โอ๊ย…”
มีเสียงครวญครางดังมาจากด้านหลัง เฮ่อเหลียนชิงหันไปอย่างระมัดระวัง ถามเสียงต่ำว่า “ใคร?”
เหมยซูหานค่อย ๆได้สติขึ้นมาอย่างช้า ๆ หลังจากที่เขาถูกหนิงเฉินเซวียนจับตัวมาก็ถูกทรมานอย่างหนักและโหดเหี้ยมยิ่งกว่าเฮ่อเหลียนชิงเสียอีก บนร่างกายมีบาดแผลเหวอะวะเต็มไปหมดจนตอนนี้ถึงเพิ่งได้สติฟื้นขึ้นมา
ขาข้างหนึ่งของเขาหัก บนใบหน้าของเขาโดนมีดกรีดนับไม่ถ้วน ช่างน่าอนาถเหลือเกิน
หนิงเฉินเซวียนเชื่อว่าเหมยซูหานเป็นคนยุแหย่ให้เฮ่อเหลียนเช่อเอาใจออกห่างจากเขาจึงเคียดแค้นชิงชังเป็นอย่างมาก เขาไม่อยากให้เหมยซูหานตายง่าย ๆแต่อยากให้ทรมานแล้วตายอย่างช้า ๆเพื่อสร้างความพอใจให้แก่สภาวะจิตใจที่วิปริตของเขา และคลายความแค้นลงได้
เหมยซูหานก็คาดไม่ถึงว่าที่นี่ยังจะมีคนอยู่อีก เขาถามเสียงแหบแห้งว่า “ผมคือเหมยซูหาน คุณเป็นใคร?”
“นายเป็นชายชู้ของเฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงโดนจับมาด้วยล่ะ?” เฮ่อเหลียนชิงประหลาดใจไม่เบา ดูเหมือนว่าตาแก่สารเลวหนิงเฉินเซวียนจะฆ่าทุกคนที่เขาไม่พอใจ
เหมยซูหานฟังเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของเฮ่อเหลียนชิงออก เขาพยายามที่จะยืนขึ้นแล้วเดินโซซัดโซเซมาด้านข้างของเฮ่อเหลียนชิง พอเฮ่อเหลียนชิงเห็นเหมยซูหานที่ผิวหนังเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะเลือดอาบไปทั้งร่างก็อดสะดุ้งตกใจไม่ได้
บ้าเอ้ย!
ตาแก่หนิงสารเลวมันบ้าไปแล้วจริง ๆ!
เขากลั้นใจมองเหมยซูหานอีกครั้งแล้วชี้ไปที่กล่องสวิตช์ “นายเห็นกล่องนั้นไหม? นายเดินไปหาเส้นวงจรแล้วทำลายทิ้งซะ นั่นคือสวิตช์ระเบิดฐานลับ”
เหมยซูหานใจเต้นระส่ำ ยังไม่ทันพูดจบก็เดินไปแล้ว ขอแค่ทำลายสวิตช์นั้นทิ้งอาเช่อก็จะไม่ตาย!
เฮ่อเหลียนชิงก็คลานตามไปด้วย ต้องฉวยโอกาสก่อนที่หนิงเฉินเซวียนจะกลับมารีบหาวงจรและทำลายมันซะ!
“ฉันหาเจอแล้ว แต่ไม่มีกรรไกร…ไม่ต้องใช้กรรไกรแล้ว ฉันจะใช้ฟันกัด!”
เส้นวงจรของสวิตช์ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเหมยซูหานจึงหาพบอย่างรวดเร็ว เขารีบกัดสายสัญญาณวงจรโดยไม่ต้องคิด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เรียนพวกไฟฟ้ามาเฉพาะด้านแต่ก็ยังเข้าใจความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับวงจรไฟฟ้าอยู่ ดังนั้นจึงหาสายสัญญาณของปุ่มควบคุมได้อย่างรวดเร็ว
สายสัญญาณไม่หนาจนเกินไป เหมยซูหานไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักก็กัดขาดได้ แต่ทว่าเขายังไม่ทันดีใจหนิงเฉินเซวียนก็กลับมาแล้ว
………………………………………….
