ตอนที่ 2383 มีความลับอะไรกันแน่
บทเพลงรักดำเนินไปตลอดทั้งคืน…
เหมยเหมยอ่อนแรงนอนแผ่อยู่บนเตียงไม่อยากกระดิกแม้แต่ปลายนิ้ว
เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นเหมือนดั่งภูเขาไฟระเบิดที่ต้องการครั้งแล้วครั้งเล่าจนนับไม่ถ้วน ไม่ว่าเธออ้อนวอนขอร้องอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อย…
น่าโมโหนัก!
“พี่บอกคุณย่าแล้วนะว่าไม่ต้องรอเธอทานข้าวกลางวัน!” เหยียนหมิงซุ่นทานมื้อเช้าแล้ว เขาก้มลงกระซิบข้างหูเหมยเหมย
เมื่อคืนเขาโลภมากไปหน่อย อดทนมาครึ่งปีในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยเสียที ต่อให้เขามีความหนักแน่นดั่งเหล็กกล้าแต่ก็ควบคุมความปรารถนาไม่ไหวอีกต่อไป
“ตาบ้า…ทำไมต้องบอกคุณย่าด้วย?”
เหมยเหมยโกรธจนหยิกเขาไปทีแต่เพราะเรี่ยวแรงมีขีดจำกัดเลยทำให้เหมือนแค่เล่นจักจี้เท่านั้น
เหยียนหมิงซุ่นบอกไปแบบนี้ คุณย่าหยางก็ต้องรู้แน่ว่าเธอตื่นสายด้วยเหตุผลอะไร น่าขายหน้าชะมัดเลย!
“ไม่บอกคุณย่าก็รู้” เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเสียงเบา สายตาหม่นลง เขาพรมจูบผิวขาวเนียนที่โผล่พ้นมาจากผ้า
ช่วงท้องน้อยเกร็งตัว เขาไม่อยากไปทำงานสักนิด แค่อยากนอนกกสาวงามอยู่บนเตียงทั้งวัน
ไว้กลับมาต่อคืนนี้แล้วกัน รีบไปสะสางงานสำคัญให้เสร็จก่อนดีกว่า
“เกลียดจริง ๆ…”
เหมยเหมยรู้สึกได้ถึงสายตาอันร้อนรุ่มของเหยียนหมิงซุ่นก็เผลอหดตัวอย่างอดไม่ได้ เธอรับไม่ไหวแล้วจริง ๆ
“เมื่อคืนเธอไม่ได้เกลียดพี่สักหน่อย…รักมากเชียวละ…”
เหยียนหมิงซุ่นงับหูขาวเนียนแล้วขบกัดเบา ๆ เหมยเหมยตัวสะท้านเฮือกราวกับกระแสไฟวิ่งผ่าน ร่างกายอ่อนไหวอย่างผิดปกติ
“พี่ยังไม่รีบไปทำงานอีก…” เหมยเหมยได้แต่กัดนิ้วเขาอย่างขุ่นเคือง หน้าด้านขึ้นทุกวัน
เสียงหัวเราะแผ่วดังขึ้น เหยียนหมิงซุ่นขบแรง ๆอีกที กำลังเตรียมไปทำงานก็มีเสียงร้องสดใสของเล่อเล่อดังแว่วมาจากข้างนอก
“เหมยเหมยตื่นหรือยัง เล่อเล่อหิวแล้ว!” คุณย่าหยางตะโกนจากนอกประตู
เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นให้ลูกสาวไปนอนกับคุณย่าหยางเพื่อความสะดวก เขาจะได้ทำอะไรสมใจอยากตลอดทั้งคืน
“ตื่นแล้ว ผมอุ้มเข้าไปเอง”
เหยียนหมิงซุ่นเปิดประตูอุ้มลูกสาวที่ไม่สงบเสงี่ยมเลยสักนิด คุณย่าหยางมองเข้าไปข้างในแวบหนึ่งด้วยสายตามีเลศนัยปนขบขันเล็กน้อย
หลานชายคนโตขยันขนาดนี้เห็นทีเหลนคนที่สองก็ใกล้จะมาแล้ว!
“แอ๊ะ…แอ๊ะ…”
เล่อเล่อได้กลิ่นของคุณแม่ก็เริ่มบิดตัวดิ้นไปมาอย่างดีใจพร้อมส่งเสียงร้องไม่หยุด เจ้าหมาป่าตัวน้อยเสวี่ยเอ๋อร์ก้าวตามหลังมาไม่ยอมห่างแม้แต่ก้าวเดียว
“หิวแย่ละสิ โทษพ่อของลูกเลยนะ…”
เหมยเหมยรับเล่อเล่อมาด้วยความรัก เธอไม่ต้องถอดเสื้อผ้าใด ๆเพราะถูกเปลื้องผ้าออกหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวตั้งแต่เมื่อคืนแล้วซึ่งสะดวกสำหรับป้อนนมพอดี
บนผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยร่องรอยช้ำเป็นจ้ำ ๆที่ขับให้ดูงามไปอีกแบบ สายตาของเหยียนหมิงซุ่นหม่นลง ลำคอแห้งผากอยู่บ้าง
“อึก ๆ…”
เล่อเล่อขบกัดหัวปทุมถันแล้วพยายามดูดอย่างแรง สองมืออวบกำหมัดแน่นดูท่าทางใช้แรงเยอะมากทีเดียว
เหมยเหมยเองก็ตื่นเต็มตามากขึ้นแล้วจึงพูดเรื่องเมื่อคืนต่อ “เหยียนหมิงต๋าทำแบบนี้หมายความว่าไงกันแน่? พี่อย่าบอกฉันนะว่าเขารักโม่เฉี่ยวหลิง ฉันสัมผัสไม่ได้เลยสักนิด”
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง หมิงต๋ารู้ขอบเขตดี” เหยียนหมิงซุ่นยังคงท่าทีเช่นเดิมไม่ยอมบอก
“ฉันจะไม่ยุ่งได้อย่างไร ใครให้เหยียนหมิงต๋าพาผู้หญิงคนนั้นมาบ้านฉันล่ะ ฉันไม่ได้ตาบอดนะ!” เหมยเหมยไม่พอใจ
“วันหลังจะไม่พามาอีกแล้ว…”
เหยียนหมิงซุ่นจุ๊บแก้มเหมยเหมยอีกทีแล้วหยิกแก้มลูกสาวตัวอ้วนทีหนึ่งด้วยแรงที่ไม่เบาเลย เล่อเล่อปัดมือเขาเป็นเชิงขัดขืนแล้วดื่มนมต่อ
เมื่อคืนเขาว่าเหยียนหมิงต๋าไปแล้วว่าอย่าพาโม่เฉี่ยวหลิงกลับมาทำลายบรรยากาศอีก ส่วนเรื่องอื่นไม่ว่าเหยียนหมิงต๋าจะทำอะไรเขาไม่สน
อย่างไรเสียก็เสียเปรียบได้ไม่เท่าไรหรอก!
ถึงเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้บอกอะไรแต่เหมยเหมยพอจะเดาได้ว่าเหยียนหมิงต๋ากับโม่เฉี่ยวหลิงต้องไม่ใช่คู่รักกันอย่างแน่นอน
พวกเขามีความสัมพันธ์อย่างไรกันแน่นะ?
เหมยเหมยใจคันยุบยิบ อยากรู้จัง!
………………………..
ตอนที่ 2384 การคลอดลูกน่ากลัวจังเลย
เล่อเล่อเพิ่งครบสองเดือนได้ไม่กี่วันฉีฉีเก๋อก็ใกล้คลอดแล้ว เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโทรมาบอกว่าเธอได้พาฉีฉีเก๋อไปส่งถึงโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องคลอด
เหมยเหมยทิ้งเล่อเล่อไว้ที่บ้านแล้วเลือกขับรถไปโรงพยาบาลเอง ยังไม่ทันเดินใกล้ห้องคลอดดีก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนของฉีฉีเก๋อแล้ว ผู้หญิงคนนี้เสียงดังดีจัง ร้องทีได้ยินไปทั้งตึกเชียว
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นเหมยเหมยก็พรูลมหายใจโล่งอก
“ในที่สุดเธอก็มาสักที ฉีฉีเก๋อร้องจนฉันกลัว การคลอดลูกทำไมถึงได้น่าสงสารขนาดนี้…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหน้าซีดเสียงสั่น
ถ้ารู้แต่แรกว่าการคลอดลูกเหมือนการฆ่าหมู เธอคงไม่ยอมรออยู่คลอดเป็นเพื่อนแน่ ๆ ดีล่ะทีนี้ เธอยังไม่ทันแต่งงานด้วยซ้ำก็เริ่มกลัวการคลอดลูกเสียแล้ว
“ไม่อย่างนั้นเขาจะบอกว่าผู้หญิงคลอดลูกก็เหมือนก้าวขาเข้าสู่ความตายไปข้างหนึ่งเหรอ…” เหมยเหมยมองเธออย่างขบขัน ในบรรดาพวกเขาสามคน อย่าเห็นแต่ว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนดูขี้โวยวายใจใหญ่แต่ความจริงยัยคนนี้ขี้ขลาดที่สุดแล้ว
“ฉีฉีเก๋อเข้าไปนานเท่าไหร่แล้ว คุณหมอว่าอย่างไรบ้าง?”
“เข้าไปได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว คุณหมอไม่ได้ว่าอะไร หน้าตึงเหมือนหญิงแก่ขึ้นคาน ฉันก็ไม่กล้าถาม ฉันยังยัดเงินไปให้ด้วยนิดหน่อยแต่เขาไม่กล้ารับไว้ ไม่รู้ว่าเพราะน้อยเกินไปหรือเปล่า” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนบ่นเสียงเบา
เธอเคยได้ยินมานานแล้วว่าการเข้าโรงพยาบาลจะต้องยัดเงินซองแดงให้สักหน่อย ไม่อย่างนั้นคุณหมอจะไม่ยอมทำตามหน้าที่อย่างสุดความสามารถ แต่เมื่อครู่เธอเพิ่งทำตัวลับ ๆล่อ ๆจะยัดซองแดงให้คุณหมอ แต่คุณหมอคนนั้นกลับทำหน้าตึงในทันทีแล้วตวัดตามองค้อนเธอแวบหนึ่ง จนตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ
“นี่โรงพยาบาลถูกต้องตามกฎหมายเธอจะยัดเงินไปทำไม จริง ๆเลยนะ…”
เหมยเหมยกลอกตาใส่เธอทีหนึ่ง คุณหนูใหญ่เหริ่นอะไรก็ดีหมดแต่ชอบทำอะไรหยาบโลนไปหน่อย ไม่ว่าจะทำอะไรมักไม่ได้คิดจะใช้ความตั้งใจเป็นอย่างแรกแต่เลือกใช้เส้นสายแทน เธอมักคิดว่าใต้หล้านี้ไม่มีเส้นสายใดที่ใช้ไม่ได้ผล
แน่นอนว่าทุกสายงานย่อมมีกลุ่มคนไม่เอาไหนไม่ว่าจะคุณหมอหรือคุณครู การยัดเงินใต้โต๊ะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำ แต่ส่วนมากก็ยังเป็นคนดีที่ทำงานตามหน้าที่อย่างสุจริต
ฉะนั้นพวกเขาจะยิ่งไม่สนับสนุนวิธีการผิด ๆแบบนี้
“ฉัน…ฉันก็แค่…เป็นห่วงนี่นา…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนได้แต่ลูบจมูกปอย ๆ
เธอออกจากบ้านทำธุระทีก็เจอแต่คนที่ต้องการผลประโยชน์จนชินชากับการยัดเงินใต้โต๊ะ ไม่กลัวสิ้นเปลืองแต่กลัวจะพลาดโอกาส การเตรียมตัวไว้ทุกเวลาเป็นสิ่งที่ดีที่สุด!
“แอ๊ะ…”
เสียงกรีดร้องโหยหวนของฉีฉีเก๋อดังขึ้น เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตัวสั่นเทาหน้าซีด
“ฉีฉีเก๋อจะเป็นอะไรไหม…ถุย…เรื่องดี ๆขอให้เป็นจริงเรื่องไม่ดีขอให้ไม่เกิดขึ้น ปากสุนัขของฉันนี่มัน…ขอให้ราบรื่นทีเถอะ!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอาแต่ส่ายศีรษะปากงึมงำ ๆเหมือนกำลังท่องบทสวด
“ไม่หรอก คลอดลูกก็แบบนี้แหละ อนาคตไม่แน่เธออาจจะร้องดังกว่านี้ด้วยซ้ำ!”
เหมยเหมยพูดหยอกเย้าประโยคหนึ่งแล้วมองไปอีกฟาก มีเพียงยายแก่ปีศาจยืนอยู่คนเดียวด้วยสีหน้าราบเรียบดูไม่ร้อนใจเลยสักนิด
“ฉางชิงซงล่ะ? เวลาแบบนี้เขาไปไหน?” เหมยเหมยไม่พอใจอย่างมาก
เวลาสำคัญกลับหายหัวไป ผู้ชายแบบนี้จะมีประโยชน์อะไรกัน?
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดแล้วก็ชักโมโหขึ้นมา “ช่วงก่อนหน้านี้ไปสัมมนาบอกว่ามีหนังสำคัญเรื่องหนึ่งที่มีส่วนช่วยกับงานของเขามาก ฉางชิงซงไม่อยากทิ้งโอกาสนี้ไป บวกกับฉีฉีเก๋อยังห่างจากกำหนดคลอดอีกสัปดาห์หนึ่งเขาก็เลยไป”
อาการปวดท้องแปลบครั้งนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ฉีฉีเก๋อโทรหาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเองเธอถึงได้รีบมา พอเห็นว่าฉางชิงซงไม่อยู่บ้าน แต่ยายแก่ปีศาจกลับทานอาหารเช้าคนเดียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“น่าโมโหจะแย่ เธอรู้ไหมว่ายายแก่ปีศาจพูดว่าอะไร ยายแก่นั่นบอกว่าไม่ต้องมาโรงพยาบาล เมื่อก่อนผู้หญิงก็คลอดลูกกันที่บ้าน…โอ้โฮ ถ้าไม่ใช่เพราะฉีฉีเก๋อปวดท้องรุนแรง ฉันจะถมน้ำลายใส่หน้ามันตอนนั้นเลย!”
…………………….
