ตอนที่ 2427 หนทางเอาตัวรอด
เหยียนหมิงซุ่นไม่มีทางฆ่าสวีหล่างเร็วขนาดนั้นอยู่แล้ว เก็บหมอนี่ไว้ยังมีประโยชน์อีกมาก ต้องคอยแงะเอาข้อมูลของหัตถ์พระเจ้าออกมาทีละนิด ๆ
เพียงแต่สวีหล่างมีความระมัดระวังสูง หลังบอกเหตุลผลที่ฆ่าเหอฮุยไปก็ไม่ปริปากพูดอะไรอีก แค่นั่งนิ่ง ๆเหมือนคนทำสมาธิจนเหยียนหมิงซุ่นทำอะไรเขาไม่ได้
ดีที่ไม่นานก็มีข่าวความคืบหน้าจากทางตะวันออกกลางว่าตามหาถังม่านลี่พบแล้ว
“ถังม่านลี่ดวงแข็งดีนะที่ไม่ตาย กำลังเดินทางกลับประเทศ สามวันหลังจากนี้ก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นบอกเหมยเหมย
เขาอึ้งมากจริง ๆ เดิมทีคิดว่าถังม่านลี่หลุดเข้าบ่วงดั่งนรกภูมินั้นแล้วคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ไม่คิดว่าเธอจะทนมันมาได้ ทั้งยังฟังจากลูกน้องมาว่าเหมือนเธอจะมีชีวิตที่ไม่เลวเลย ไม่ได้ถูกทำร้ายมากเกินไป สมแล้วที่ทุกคนย่อมมีวิถีการเอาตัวรอดของตัวเอง!
คนที่เดินทางกลับมาพร้อมกับถังม่านลี่ยังมีกลุ่มหญิงสาวกับเด็กที่ได้รับการปลดปล่อยเช่นเดียวกัน พวกเขาล้วนแต่มีรอยบาดเจ็บเต็มตัว หากเข้าไปช่วยช้ากว่านี้อีกไม่กี่วันคงมีหลายคนทนต่อไปไม่ไหว
สามวันผ่านไป
พวกถังม่านลี่ถูกส่งไปยังโรงพยาบาลเขตทหารเพราะพวกเธอต้องได้รับการตรวจร่างกายทุกคน
ผลตรวจออกมาไม่ดีนัก เนื่องจากคนส่วนมากติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งมีคนส่วนหนึ่งติดโรคเอดส์สุดแสนจะน่ากลัวมาด้วย คนที่แย่ที่สุดคงไม่พ้นเด็กพวกนั้นที่ไม่เพียงแต่เจ็บกายแต่ยังได้รับบาดแผลทางจิตใจอย่างหนักหน่วง เมื่อพวกเขาเจอคนแปลกหน้าก็จะตัวสั่นระริก ไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างคนปกติได้อีกต่อไป
ถังม่านลี่ดวงแข็งมากจริง ๆ นอกจากโรคเล็ก ๆน้อย ๆแล้วก็ยังถือว่าเธอร่างกายแข็งแรงพอสมควร หากเทียบกับคนอื่นแล้วเธอดีกว่ามากจริง ๆ
เหมยเหมยไปพบถังม่านลี่ที่โรงพยาบาล สิ่งสำคัญเลยเธออยากไปเยี่ยมหญิงสาวและเด็กน้อยน่าสงสารเหล่านั้น โดยหวังว่าจะสามารถให้การช่วยเหลืออะไรได้บ้าง
ทางโรงพยาบาลได้จัดห้องพักผู้ป่วยแยกให้กับคนกลุ่มนี้ซึ่งอยู่คนละชั้นกับผู้ป่วยคนอื่น ๆ ถังม่านลี่ไม่ได้นอนอยู่บนเตียง เธอกำลังดูแลผู้ป่วยตัวน้อย ๆหลายคน ดูจากลักษณะการอยู่ร่วมกันของพวกเขาแล้วคิดว่าคงสนิทกันไม่น้อย
“เธอมาแล้วเหรอ!”
ถังม่านลี่เห็นเหมยเหมยก็เลิกคิ้วแต่ยังคงทำงานต่อไป เธอกำลังเช็ดตัวให้เด็กสาวตัวผอมแห้งคนหนึ่ง
เด็กสาวคนนี้อายุไม่เกินสิบขวบอย่างแน่นอน ตัวผอมซูบตาโปน พอเห็นเหมยเหมยก็ซุกอกถังม่านลี่เหมือนกระต่ายตัวน้อยได้รับความตื่นตระหนก
“อย่ากลัว คุณน้าคนนี้ไม่ตีเธอหรอก หลังจากนี้จะไม่มีใครตีเธออีกแล้ว!”
ถังม่านลี่ลูบหลังเด็กสาวเบา ๆ สีหน้าอ่อนโยนจับใจ
เหมยเหมยหยิบเอาช็อกโกแลตจากกระเป๋าออกมายัดให้เด็กคนละชิ้น ห้องที่ถังม่านลี่อยู่มีแต่เด็กน้อยราว ๆห้าถึงหกคน อายุยังน้อยกันทุกคน พอเห็นของอร่อย ๆก็ไม่ได้กลัวมากเท่าเดิมแต่ใช้สายตาฉงนมองเหมยเหมย
“เธอเป็นอย่างไรบ้าง ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เหมยเหมยถามด้วยความเป็นห่วง
“วางใจได้ คนดวงแข็งอย่างฉันไม่ตายง่าย ๆหรอก ไปไหนก็เอาตัวรอดได้ตลอดแหละ”
ถังม่านลี่หัวเราะเย้ยตัวเอง เธอไม่มีความสามารถอะไรแต่กลับเก่งเรื่องเอาตัวรอด ต่อให้ถูกขายไปยังสถานที่โหดร้ายเกินคนแบบนั้น ช่วงแรก ๆเธอลำบากไม่น้อยก็จริงแต่ไม่นานเธอก็เริ่มเอาอกเอาใจหัวหน้าที่นั่นซึ่งกำลังรับหน้าที่ควบคุมดูแลทาสบำเรออย่างพวกเธอพอดี
ความสามารถที่ได้เรียนรู้จากสโมสรเศรษฐีมาหลายปีทำให้ถังม่านลี่เข้าตาหัวหน้านั่นได้อย่างรวดเร็วแล้วกลายเป็นนางบำเรอส่วนตัว ดังนั้นเป้าหมายในการให้บริการจึงกลายเป็นเธอเพียงคนเดียวถึงทำให้ถังม่านลี่รอดมาได้
แต่การเผชิญเหตุการณ์ที่คนชาติเดียวกันต้องถูกทรมานทุกวัน ถังม่านลี่จึงใช้ชีวิตอย่างระแวงมาโดยตลอดและยิ่งปรนนิบัติหัวหน้าคนนั้นให้ดีกว่าเดิม เพราะกลัวว่าสักวันหนึ่งจะถูกหญิงผิวขาวตัวอ้วนบึกบึนคนนี้เฉดหัวทิ้ง
ใช่แล้ว หัวหน้าคนนั้นคือผู้หญิง ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
แต่เพื่อให้มีชีวิตต่อไปถังม่านลี่ทนได้ทุกอย่าง ถึงทำให้เธอรอดมาได้อย่างไรเล่า!
…………………………..
ตอนที่ 2428 ปลง
“หลังจากนี้เธอคิดจะทำอย่างไรต่อล่ะ?” เหมยเหมยถาม
ถังม่านลี่หันกลับไปมองเด็กพวกนั้นแล้วเอ่ยขึ้น “ฉันอยากวานให้เธอช่วยอย่างหนึ่ง”
ต่อให้วันนี้เหมยเหมยไม่มาเธอก็คิดจะไปหาอีกฝ่ายภายหลังอยู่ดี
“ว่ามาเลย!”
“ฉันอยากรับเลี้ยงเด็กพวกนี้แต่ฉันได้ยินมาว่าเอกสารยุ่งยากมาก เธอหาทางช่วยฉันจัดการให้เร็วที่สุดทีได้ไหม?” ถังม่านลี่ถาม
เหมยเหมยคาดไม่ถึงเลยว่าถังม่านลี่จะขอร้องเรื่องนี้ ในเมื่อถังม่านลี่คนเดิมไม่ใช่คนดีมีเมตตาอะไร!
“เธอรู้สึกว่าฉันไม่ใจดีขนาดนั้นใช่ไหมล่ะ? หึหึ…ฉันไม่ใช่คนดีอะไรก็จริง เด็กคนอื่นฉันคงไม่แม้แต่ปรายตามอง แต่พวกเขาฉันจำเป็นต้องดูแล ในเมื่ออยู่พึ่งพากันมาตั้งหลายเดือนแล้ว”
ถังม่านลี่ยิ้มเย้ยตัวเองก่อนกล่าวอีก “ถ้าฉันไม่สนใจพวกเขา เกรงว่าพวกเขาคงใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้!”
เด็กหกคนนี้ล้วนติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์ทุกคนโดยสองคนยังติดเชื้อเอดส์ที่กลายเป็นโรคติดตัวไปชั่วชีวิต หากเธอไม่สนใจพวกเขาก็มีแต่ต้องรอความตายเท่านั้นแล้ว!
ถังม่านลี่คิดว่าเมื่อคราวที่เธออยู่ในดินแดนนรกนั่นไม่ง่ายเลยกว่าจะปกป้องเด็กหกคนนี้ไว้ได้ ถ้าตายไปทั้งอย่างนี้ความพยายามที่ผ่านมาของเธอก็สูญเปล่าน่ะสิ!
“ถ้าพ่อแม่ของพวกเขามาตามหาล่ะเธอจะทำอย่างไร?” เหมยเหมยถาม
เหยียนหมิงซุ่นได้ส่งคนไปติดต่อสำนักงานความปลอดภัยสาธารณะแต่ละเมืองเพื่อตามหาครอบครัวของกลุ่มคนน่าสงสารนี้แล้ว เนื่องด้วยพวกเขาก็มีอายุไม่น้อยกันจึงจำที่อยู่บ้านกันได้ดี จึงไม่เสียแรงในการตามหามากนัก
“ถ้ามาหาก็คืนให้พวกเขาสิ ขอแค่พวกเขาดีกับเด็กพวกนี้จากใจจริง ฉันไม่รั้งไว้แน่นอน” ดวงตาของถังม่านลี่ฉายแววเย้ยหยัน
เมื่อก่อนเธอเคยถามเด็กบางส่วนมาพบว่าส่วนมากถูกหลอกมาขาย แต่ก็มีส่วนหนึ่งที่ถูกขายโดยพ่อแม่แท้ ๆของตัวเอง มันช่างเลวทรามไร้สิ้นความเป็นคนยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก!
“คุณน้า…ผมเจ็บ!”
เด็กผู้ชายคนหนึ่งร้องขึ้นกะทันหันพลางทำหน้าเจ็บปวดอย่างมาก ถังม่านลี่ถลาลุกไปอุ้มเด็กชายเข้าห้องน้ำแล้วสวมถุงมือพร้อม รอครู่หนึ่งถึงออกจากห้องน้ำมา
“ตรงนั้นของเขาบาดเจ็บหนักเกินไป เวลาเข้าห้องน้ำเลยจะเจ็บมาก”
ถังม่านลี่อธิบายพลางวางเด็กชายไว้บนเตียงอย่างระมัดระวังก่อนจะหยิบอมยิ้มให้เขา เด็กชายรับมาทานอย่างมีความสุข
เหมยเหมยรู้สึกแน่นอกแสบจมูกไปหมด น่าสงสารเกินไปแล้ว!
ชีวิตของเด็กพวกนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง แต่กลับถูกพวกคนชั่วทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี
“ฉันจะพยายามช่วยจัดการให้เธออย่างเร็วที่สุด ถ้าเงินไม่พอก็มาขอฉันได้ ฉันช่วยได้”
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ขาดแคลนเรื่องเงิน เพียงพอที่จะเลี้ยงเด็กพวกนี้แล้ว เธอแค่ช่วยจัดการเอกสารให้ฉันก็พอ” ถังม่านลี่เอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนปลงกับชีวิตอย่างไรอย่างนั้น บุคลิกของเธอเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“สีอันน่าถูกจับหรือยัง” ถังม่านลี่ถามขึ้นกะทันหัน
“เธอได้รับบาดเจ็บหนักมาก…”
เหมยเหมยเล่าเรื่องที่สีอันน่าทำคุณงามความดีเพื่อชดเชยความผิด ถังม่านลี่คาดไม่ถึงเล็กน้อยเลยหลุดขำออกมา “ทำเรื่องชั่ว ๆไว้มากก็มีวันที่คิดได้เหมือนกันหรือเนี่ย…ช่างเถอะ บุญคุณความแค้นระหว่างฉันกับหล่อนก็จบลงตรงนี้เถอะ ใครก็ไม่ติดค้างอะไรกันทั้งนั้น!”
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า เหยียนหมิงซุ่นออกเช้ากลับค่ำทุกวัน ในที่สุดเขาก็หาช่องโหว่ได้สักที
ลูกสาวคนเล็กของครูฝึกถังขอเข้าพบสวีหล่างด้วยตัวเอง ทั้งขอร้องไม่ให้ใครรบกวน เหยียนหมิงซุ่นก็สนองทุกเงื่อนไขตามต้องการ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปลูกสาวคนเล็กท่านนี้ก็ออกจากห้องมา ดวงตาแดงก่ำ ดูเหมือนว่าระหว่างเธอกับสวีหล่างเองก็มีเรื่องราวบางอย่างสินะ?
จากที่ตอนแรกสวีหล่างไม่ยอมให้ความร่วมมือก็ได้สารภาพเรื่องทั้งหมดที่เขารู้ให้ฟัง เพียงแต่เขาไม่รู้ตำแหน่งที่อยู่สำนักงานใหญ่ของหัตถ์พระเจ้าเช่นกัน
“ฉันเดาว่าอยู่อเมริกาแต่ก็ไม่มั่นใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมามีคนที่ชื่อราอุมคอยเป็นตัวกลางให้ฉัน เรื่องอื่นพวกแกไปตามสืบเองแล้วกัน”
“ฉันต้องการแค่อย่างเดียว ให้ฉันได้เจอแม่ฉัน” สวีหล่างเอ่ยคำขอสุดท้าย
……………………
