ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น – บทที่ 2463 ในที่สุดก็มาถึงแล้ว + ตอนที่ 2464 คฤหาสน์

ตอนที่ 2463 ในที่สุดก็มาถึงแล้ว

เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เรือบรรทุกสินค้าแล่นไปในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่แต่ก็ยังไม่เห็นฝั่งสักที ถ้าไม่ใช่เพราะเสี่ยวเป่าคอยปลอบโยนอยู่เรื่อย ๆ ก้นแหลม ๆของเล่อเล่อคงจะนั่งไม่ติดแล้ว

“พี่ชาย น้องอยากอาบน้ำ…คันจังเลย…”

เล่อเล่อรู้สึกทรมานจนบิดตัวไปมา หลังจากขึ้นเรือก็ไม่เคยได้อาบน้ำอีกเลย ปกติเธออยู่บ้านจะอาบน้ำวันละครั้ง แม่บอกว่าเด็กที่ไม่รักการอาบน้ำเป็นเด็กไม่ดี เธอจึงไม่อยากเป็นเด็กไม่ดี

สิ่งสำคัญที่สุดคือไม่ได้อาบน้ำมันทรมานมากจริง ๆนะ!

ราวกับว่ามีแมลงหลายตัวปีนป่ายไปมาอยู่บนตัว เธอคันจะตายอยู่แล้ว

“พี่เกาให้นะ…เกาแล้วจะได้ไม่คัน” เสี่ยวเป่าทนได้เพราะเมื่อก่อนตอนที่เขาเข้าไปสำรวจป่ากับพ่อ ไม่อาบน้ำเดือนหนึ่งเป็นเรื่องปกติ ทน ๆไปเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว

“พี่…ยังคันอยู่เลย…เกาแรง ๆหน่อยสิ…แรงพี่น้อยจังเลย…” เล่อเล่อไม่พอใจกับความนุ่มนวลของเสี่ยวเป่า ยิ่งเกาก็ยิ่งคัน

เสี่ยวเป่าเลยต้องออกแรงเพิ่มจึงเสียแรงไปไม่น้อย แต่ในที่สุดก็ปรนนิบัติจนบรรพบุรุษตัวน้อยสบายตัวได้ ทำเอาเฮ่อเหลียนเช่อที่คอยสอดส่องอยู่ในที่ลับมีความสุขมาก

ลูกสาวของเหยียนหมิงซุ่นนี่ไม่เลวเลยจริง ๆ ตรงกับรสนิยมเขามาก แข็งแรงกว่าจ้าวเหมยที่อ้อนแอ้นหลายร้อยเท่า

ไม่นานเสี่ยวเป่าก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของพ่อเขาแล้วก็หาตำแหน่งที่เขาอยู่เจอได้อย่างแม่นยำ พ่อลูกขยิบตาให้กัน แล้วส่งซิกที่พวกเขารู้กันแค่สองคนเท่านั้น—-สู้ ๆ!

แต่ทว่า

ความหมายของเฮ่อเหลียนเช่อคือ ‘สู้ ๆ ลูกชายเอาใจลูกสะใภ้ให้ได้นะ’

แต่ความหมายของเสี่ยวเป่าคือ ‘สู้ ๆ กำจัดคนเลวไปให้หมดเลย!’

ถึงแม้สองพ่อลูกจะไม่ได้อยู่ในโหมดเดียวกันแต่ก็มีความสุขไม่น้อย

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้อยู่ตรงนั้นนาน เขากลับไปยังที่ซ่อนตัวของตัวเอง แม้พื้นที่จะมีขนาดเล็กไปหน่อย สกปรกไปหน่อยแต่อาหารกลับมีไม่น้อย เขาอยู่อย่างสุขสบายเลยทีเดียว

เรือแล่นต่อไปอีกหนึ่งสัปดาห์ ในช่วงเวลานั้นจะมีการหาน้ำและซื้อเสบียงเพิ่มตามท่าเรืออยู่เรื่อย ๆ แต่เสี่ยวเป่าไม่รู้ว่าเรือมุ่งไปยังทิศทางไหนเพราะกัปตันเรือจำกัดอิสระของพวกเขาซึ่งจะอนุญาตแค่ให้พวกเขาเดินบนดาดฟ้าได้ตอนกลางคืนเท่านั้น ส่วนตอนกลางวันจะออกไปข้างนอกไม่ได้เด็ดขาด

“พี่…น้องเบื่อ…” เล่อเล่อรู้สึกอึดอัด เธอเป็นคนนิสัยอยู่ไม่สุข ก้นของเธอเหมือนกับลิงไม่มีผิด เพียงแค่ห้านาทีก็นั่งอยู่นิ่ง ๆไม่ได้แล้ว

ราวกับตอนนี้ที่ขังเธอไว้ทั้งวัน มันทรมานยิ่งกว่าไม่ให้เธอทานเนื้อซะอีก หากไม่ใช่เพราะว่าในใจมีความมุ่งมั่นที่จะกำจัดคนเลว แล้วมีเสี่ยวเป่าอยู่เป็นเพื่อน เล่อเล่อคงทนไม่ได้ระเบิดอารมณ์และออกไปนานแล้ว

“ใกล้ถึงฝั่งแล้ว…เล่อเล่อนอนสักพักเถอะ พี่จะอุ้มเรานอนเอง” เสี่ยวเป่าปลอบด้วยเสียงอ่อนโยนแล้วเรียกให้เล่อเล่อนอนบนตัก จากนั้นก็ลูบหลังเธอทำเหมือนตอนที่คุณน้ากล่อมเขานอนตอนเด็ก ๆ

เล่อเล่อหลับอย่างรวดเร็ว เสี่ยวเป่าเองก็ทนไม่ไหวกอดเล่อเล่อแล้วหลับไปพร้อมกัน สองพี่น้องกอดกันแน่น มองดูแล้วรู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ

“ตื่น ๆ…ถึงสวรรค์ของพวกแกแล้ว…”

ฟ้ายังคงมืดสนิท ไม่มีใครอยู่บนท่าเรือสักคนกลับมีเพียงรถจอดอยู่คันหนึ่ง กัปตันเรือรีบพาพวกเขาลงจากเรือ เสี่ยวเป่าปรือตาด้วยท่าทีงัวเงีย แต่เพียงชั่วครู่ก็มีสติขึ้นมาแล้วเรียกเล่อเล่อให้ตื่นกระซิบว่า “เตรียมจัดการคนเลว!”

เล่อเล่อตื่นขึ้นในทันที ความงัวเงียหายไปจนสิ้น ประเมินสถานการณ์รอบด้านอย่างสดใสพร้อมกำหมัดแน่น

พวกเสี่ยวเป่าโดนพาขึ้นรถอีกครั้ง เงาดำพุ่งไปทางหลังรถอย่างเงียบ ๆซึ่งก็คือเฮ่อเหลียนเช่อนั่นเอง เขามุดเข้าไปอยู่ใต้พวงมาลัยรถอย่างว่องไว

รถพาพวกเขาไปที่คฤหาสน์แห่งหนึ่ง ในเวลานี้ท้องฟ้าสว่างไสวแล้ว เสี่ยวเป่าลงจากรถแสร้งทำเป็นใคร่รู้มองไปรอบด้านพร้อมประเมินบริเวณรอบคฤหาสน์อย่างชัดเจน

เสี่ยวเป่ามั่นใจอย่างรวดเร็วว่าพวกเขาถูกพามาที่สหรัฐอเมริกาแล้ว แต่ไม่แน่ชัดว่าอยู่รัฐไหน เสี่ยวเป่าขมวดคิ้วแน่น หรือว่าบอสใหญ่จะอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้เหรอ?

……………………………………….

ตอนที่ 2464 คฤหาสน์

คฤหาสน์หรูหราใหญ่โต มีทั้งป่าและฟาร์มเลี้ยงสัตว์เหมือนหมู่บ้านเล็ก ๆแห่งหนึ่ง เพียงแต่ในรัศมีหลายร้อยไมล์ออกไปไม่เห็นใครเลยสักคน มีเพียงสัตว์เลี้ยงจำพวก วัว ม้าและแกะ

แต่ทว่าภูมิศาสตร์ของสถานที่แห่งนี้มีประโยชน์ต่อการซ่อนตัวของเฮ่อเหลียนเช่อ ใครก็หาเขาไม่เจอ

พวกเสี่ยวเป่าถูกพาไปชำระล้างทำความสะอาดร่างกายแล้วเปลี่ยนมาสวมใส่เสื้อผ้าสวยงามกลับมามีรูปลักษณ์ที่งดงามเหมือนเดิมอีกครั้ง

“ไม่เลวเลยจริง ๆ…โดยเฉพาะเจ้าเด็กผิวเหลืองสองคนนี้ ขอแค่เลี้ยงดูให้ดี ๆ คนรวยพวกนั้นชอบแนวนี้แหละ…” คุณป้าร่างท้วมผิวดำจับจ้องเสี่ยวเป่าและเล่อเล่ออย่างหิวกระหาย แถมยังบีบไปที่เนื้อหนังบนร่างกายของพวกเขาซ้ายทีขวาทีราวกับกำลังเลือกซื้อของอย่างไรอย่างนั้น

เล่อเล่อพยายามไม่ขัดขืนความปรารถนาของคุณป้าคนดำ เธออยากทำอะไรก็ให้ทำไป

“เด็กสองคนนี้ขังแยกไว้ต่างหาก ฉันต้องโทรหาเจ้านายหน่อยแล้ว ดูสิว่าเขาจะมีแผนอย่างไรต่อไปบ้าง!”

ดูทรงแล้วคุณป้าคนดำนี่จะเป็นคนดูแลคฤหาสน์แต่ต้องไม่ใช่บอสใหญ่แน่ เสี่ยวเป่าคิดว่าเจ้านายคนที่คุณป้ากำลังจะโทรหาถึงจะเป็นบอสใหญ่!

เหยียนหมิงซุ่นก็ได้รับข้อมูลในเวลาอันรวดเร็วเช่นกัน เหยียนหมิงต๋าตรวจสอบเจอเจ้าของคฤหาสน์นั่นแล้ว เขาไม่ใช่คนอเมริกันแต่เป็นตระกูลชาวยุโรปที่มีชื่อเสียง ทว่าเจ้าของคนปัจจุบันเป็นคุณชายเพลย์บอยที่ทำตัวไร้อนาคตของตระกูลนี้

คุณชายเพลย์บอยที่ชื่อจอบส์คนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในยุโรปเพราะเขาเป็นคนของตระกูลที่ไม่ธรรมดา ใช้ชีวิตหรูหรา ใช้เงินฟุ่มเฟือย อีกทั้งหน้าตายังหล่อเหลา สิ่งสำคัญที่สุดคือจอบส์มีพ่อเป็นอภิมหาเศรษฐี

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ขยันทำมาหากินแต่พ่อของเขาก็รักเขามากจึงให้เงินเขาใช้ตลอด ไม่เช่นนั้นจอบส์จะมีเงินมากมายที่ไหนไปตกสาวหรือเลี้ยงพวกดาราได้ล่ะ!

แต่ดูจากตอนนี้จอบส์คงไม่ใช่บุคคลธรรมดา คุณชายเพลย์บอยอาจจะเป็นบทบาทที่เขาสร้างเอาไว้ปกป้องตัวเองก็เท่านั้น!

“ตระกูลนี้เพิ่งให้กำเนิดลูกสาวที่มีกรุ๊ปเลือดโอบอมเบย์ใช่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นนึกขึ้นได้จึงเอ่ยถามขึ้นมา

“ใช่ ตระกูลนี้แหละ ถ้านับตามลำดับเครือญาติแล้วเด็กผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของจอบส์ ซึ่งก็คือลูกสาวของคุณอาเขานั่นแหละ” เหยียนหมิงต๋าตอบ

ในที่สุดเหยียนหมิงซุ่นก็เข้าใจแล้ว “ฉันมั่นใจประมาณ 80% ว่าจอบส์ก็คือบอสใหญ่ของหัตถ์พระเจ้า นายลองไปตรวจสอบดูกิจกรรมที่จอบส์ทำช่วงสองสามปีนี้มา มันน่าจะหาเบาะแสอะไรได้บ้าง”

จริง ๆแล้วเขายังมีการคาดเดาอีกอย่างหนึ่งที่ซ่อนอยู่แต่เขาคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะตระกูลของจอบส์เป็นตระกูลที่มีมาสองร้อยกว่าปีและมีสถานะสูงส่งในยุโรปด้วย เริ่มต้นจากบริษัทขนมเล็ก ๆจนเติบโตมาเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ประกอบธุรกิจสุจริตมาโดยตลอด

กลุ่มธุรกิจใหญ่แบบนี้คงไม่คิดทำอะไรบ้า ๆเช่นนั้นหรอกเพราะจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของตระกูลเอาเปล่า ๆ!

แต่ทว่าทุกสิ่งมักเกิดเรื่องเหนือคาดได้เสมอ เหยียนหมิงซุ่นจึงให้ลูกน้องไปหาข้อมูลของตระกูลจอบส์ ไม่แน่ว่าอาจจะเจออะไรบ้างก็ได้

เสี่ยวเป่าอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ยังไม่ถึงสามวันเขาก็สนิทกับสัตว์เลี้ยงต่าง ๆในคฤหาสน์เป็นที่เรียบร้อย อีกทั้งยังได้ข่าวที่เป็นประโยชน์มาหลายเรื่องทีเดียว

ประการแรกเขามั่นใจแล้วว่าคฤหาสน์แห่งนี้เป็นถิ่นของบอสใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลัง เพราะหากดูผิวเผินแล้วคฤหาสน์อาจจะอาศัยอยู่กันไม่กี่คน แต่ในความเป็นจริงมีคนซ่อนตัวอยู่ในที่ลับไม่น้อยเลยและยังมีอาวุธร้ายแรงจำนวนมากด้วย

ประการที่สองในคฤหาสน์มีห้องอยู่หลายห้อง ในห้องอื่น ๆมีเด็กและผู้หญิงที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน บางคนมาถึงก่อนพวกเขา บางคนมาหลังพวกเขา

ประการที่สามเวลาของเขาเหลือไม่มากแล้ว เนื่องจากผู้หญิงและเด็กที่ถูกส่งตัวมาก่อนหน้านี้อาศัยอยู่ที่นี่นานสุดก็แค่ครึ่งเดือน หลังจากนั้นจะถูกส่งต่อไปที่อื่น

เข้าต้องรีบทำเวลาแล้ว

เสี่ยวเป่าสูดลมหายใจเข้าลึกมองเล่อเล่อที่กำลังเล่นอยู่กับเสวี่ยเสวี่ยและตัดสินใจแน่วแน่

เขาจะต้องพาน้องสาวกลับบ้านอย่างปลอดภัย เขาจะทำให้คุณน้าเสียใจไม่ได้!

……………………………………….