ตอนที่ 2481 ทำการแสดงกลางถนน
เฮ่อเหลียนเช่อแฝงตัวเข้าไปในเขตที่พักคนรับใช้ แม้จะมืดสนิทไร้แสงไฟแต่แผนที่คฤหาสน์กลับสลักอยู่ในหัวเขาอย่างแม่นยำจนหลับตาก็ยังหาได้ ไม่นานเขาก็ตามหาคนรับใช้ชาวผิวเหลืองไม่กี่คนเหล่านั้นได้ก่อนจะหาคนที่มีรูปร่างคล้าย ๆเขา ทุบศีรษะให้สลบแล้วยัดไว้ใต้เตียง
เขาเปลี่ยนไปสวมชุดของคนรับใช้ชาวผิวเหลืองซึ่งพอแต่งตัวดี ๆกลับดูคล้ายอยู่มาก เฮ่อเหลียนเช่อไม่กังวลเลยว่าจะถูกใครจับได้เพราะคนรับใช้ชาวผิวเหลืองเหล่านี้เป็นคนดูแลสวนดอกไม้ อีกอย่างเมื่อกี้เขาพบว่าพวกเขาถูกตัดลิ้นไปหมดแล้ว เขาแค่แสร้งเป็นคนใบ้ก็พอ
นอกจากนี้เวลาชาวตะวันตกเห็นชาวผิวเหลืองก็เหมือนชาวจีนเห็นชาวตะวันตก ในสายตาชาวจีนชาวตะวันตกก็หน้าตาคล้าย ๆกันหมด ชาวตะวันตกก็คิดเช่นนั้น
โจวเจี๋ยรุ่ยรออยู่ครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่เห็นเฮ่อเหลียนเช่อออกมาสักที หนำซ้ำคฤหาสน์ยังเงียบสนิทไม่มีเสียงความเคลื่อนไหวใด ๆ เขาก็รู้ทันทีว่าเจ้าหมอนี่คิดจะทำอะไร!
“สงสัยอยากตาย…สมแล้วที่เป็นพวกโง่เง่า ทำอะไรเกินตัวไม่ฟังคำบัญชาการ…”
โจวเจี๋ยรุ่ยก่นด่าไปยกหนึ่งและรีบโทรหาเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่รีรอเพราะต้องรีบรายงานสถานการณ์ทางนี้ให้คุณชายหมิงทราบ ไม่รู้ว่าในคฤหาสน์ขังใครไว้บ้าง ฟังจากน้ำเสียงของคุณชายหมิงแล้วดูท่าจะสำคัญน่าดู อย่าให้เจ้าหมอนี่ทำพังจะดีกว่า
เหยียนหมิงซุ่นกำลังอยู่บนเครื่องบินสู่ลอสแอนเจลิสจึงอยู่ในสภาวะปิดเครื่อง โจวเจี๋ยรุ่ยติดต่อไม่ได้จำต้องโทรหาเหยียนหมิงต๋าแล้วบอกเรื่องนี้ให้ทราบ
เหยียนหมิงต๋าสบถ “นายอย่าไปสนใจมัน เฮ่อเหลียนเช่อไม่ทำอะไรบ้า ๆหรอก ข้างในนั่นขังลูกชายสุดที่รักเขาไว้ เขาไม่กล้าทำอะไรวู่วามแน่นอน”
โจวเจี๋ยรุ่ยรู้สึกคันหูยุบยิบพร้อมศีรษะที่เต้นตุบ ๆเลยย้อนถาม “นายว่าเจ้างั่งนั่นคือใครนะ?”
“เจ้าบ้าเฮ่อเหลียนเช่อไง!”
เหยียนหมิงต๋ากำชับอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์ “พี่ชายฉันกำลังรีบไป นายรอพี่ฉันอยู่ที่เดิม”
สมองของโจวเจี๋ยรุ่ยเองก็ชักตามไม่ทัน “คุณชายหมิงมาทำอะไร?”
“หลานสาวฉันก็ถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ นายว่าพี่ชายฉันมาทำอะไรล่ะ?”
เหยียนหมิงต๋าตวาดเสียงใส่แล้ววางสายไป ทางนี้เขายังต้องรีบตามหาพี่สะใภ้อีกนะ ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้ใหญ่หายไปไหน ตามหาอยู่นานก็ไม่เจอตัวสักที!
โจวเจี๋ยรุ่ยยืนอยู่บนเนินเขาอย่างเดียวดาย ใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าจะย่อยข่าวสารที่เพิ่งได้ยินมาเมื่อครู่ว่าเจ้างั่งนั่นคือเฮ่อเหลียนเช่อ ข้างในนั้นขังลูกสาวของคุณชายหมิงกับลูกชายของคุณชายเช่อไว้…
แล้วเมื่อกี้เขาก็ด่าคุณชายเช่อไปแล้วด้วย!
เขาควรรีบหนีหรือเปล่า…
เหมยเหมยยังอยู่กับเซียวเซ่อ เธอคิดหาวิธีหลอกล่อจอบส์อยู่ กระทั่งตกดึกก็หาวิธีได้สักที
“เซ่อเซ่อ พรุ่งนี้เธอพาฉันไปที่ที่คึกคักหรูหราที่สุดของเมืองลอสแอนเจลิสหน่อย ฉันจะไปเต้นที่นั่น!”
เหมยเหมยเสนอความคิดเธอขึ้นมา จอบส์คงมีเส้นสายอยู่ตามลอสแอนเจลิสไม่น้อย พรุ่งนี้เธอจะไปแสดงการเต้นรำแบบชาวฮวาเซี่ยโบราณ ไม่เชื่อหรอกว่าจะหลอกล่อจอบส์ไม่ได้!
เธอคิดได้แค่วิธีแสนโง่เขลานี้แล้วล่ะ!
อีกวันเหมยเหมยก็สวมชุดเต้นรำแล้วยังสวมปลอกแขนยาวสุ่ยซิ่ว[1] แต่งหน้าสีดอกเหมย เธอจะแสดงการเต้นระบำห่านขาว
เซียวเซ่อไปส่งเธอที่ใจกลางเมืองที่มีรถยนต์สัญจรไปมาเป็นแหล่งรวมตัวของชาวหลากสีผิว บรรยากาศครึกครื้นอย่างมาก
เหมยเหมยหาเวทีที่สามารถเต้นระบำได้ก่อนจะยกเครื่องอัดเสียงออกมาเปิดเพลงแล้วเริ่มบิดตัวตามท่วงท่าการเต้นระบำอันสง่าของเธอดึงดูดให้คนกลุ่มใหญ่มาชมในไม่ช้า ทุกคนต่างรับชมกันอย่างเพลิดเพลิน
“สวยจัง…เหมือนนางฟ้าเลย…นี่คือการเต้นรำของชาวตะวันออกเหรอ?”
“น่าจะเป็นการเต้นรำของชาวฮวาเซี่ย เมื่อก่อนฉันเคยดูที่ฮวาเซี่ยมาก่อน แต่เต้นไม่สวยเท่าผู้หญิงคนนี้นะ…”
……
ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์กันเสียงเบาหวิวแล้วโยนเหรียญให้เหมยเหมย พวกเขาหลงคิดว่าเหมยเหมยเป็นศิลปินกลางถนน
แต่มีชายคนหนึ่งพอเห็นเหมยเหมยก็ปลื้มใจอย่างมากก่อนจะรีบโทรหาพรรคพวกเตรียมทำความดีความชอบสักหน ให้นายตบรางวัลให้พวกเขาอย่างงาม!
………………………….
ตอนที่ 2482 ผลงานศิลปะของพระเจ้า
เซียวเซ่อคอยควบคุมเครื่องเสียงอยู่ ผู้คนต่างกรูเข้ามาล้อมดูกันมากขึ้นเรื่อย ๆจนเธอไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าใครคือคนร้าย อีกอย่างเธอคิดว่าวิธีของเหมยเหมยใช้ไม่ได้ผล
เพราะเซียวเซ่อไม่เชื่อว่ารูปภาพจากการประกอบกันในคอมพิวเตอร์จะหน้าตาเหมือนเหมยเหมยอย่างที่เธอเล่า มันจะบังเอิญขนาดนั้นเลยหรือ!
เหมยเหมยสังเกตถึงความผิดปกติเพราะเธอรู้สึกได้ถึงสายตาปองร้ายจากหลายคน แต่เธอไม่มั่นใจว่าใช่คนของจอบส์หรือไม่ เธอต้องลองดูสักตั้ง!
หลังเต้นระบำจบไปหนึ่งเพลงเหมยเหมยก็โค้งตัวให้บรรดาผู้ชมแล้วบอกเซียวเซ่อว่าจะไปซื้อน้ำเย็นที่ตึกใหญ่ เซียวเซ่อไม่ได้คิดมาก เธอคิดว่ามีคนตั้งมากมายแถมยังกลางวันแสก ๆอยู่เลย แค่ซื้อเครื่องดื่มสักแก้วจะเกิดอะไรขึ้นได้งั้นหรือ?
เหมยเหมยวิ่งเหยาะ ๆเข้าตึกใหญ่ไปก่อนที่ผู้ชายหลายคนจะรีบวิ่งตามมา เธอจงใจเดินไปทางที่มีผู้คนอยู่หนาแน่น ขณะที่มุมตึกเหมือนกำลังตกแต่งซ่อมแซมอยู่ ตรงนั้นมีอุปกรณ์วางเต็มไปหมดจึงไม่มีใครเดินผ่านมาแถวนี้
เธอแสร้งหาผิดที่เตรียมหันหลังกลับไปก็ถูกชายร่างใหญ่หลายคนดักทางไว้แล้วแสยะยิ้มส่งมาให้เธอ ขณะที่ห่างไกลออกไปมีหลายคนเห็นสถานการณ์นี้แต่กลับเดินหนีออกไป ดูท่าจะไม่อยากสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้แล้ว
“พวกนายคิดจะทำอะไร? เพื่อนฉันอยู่ข้างนอก” เหมยเหมยจงใจพูดขึ้น
“เจ้านายฉันชอบสาวสวยชาวตะวันออกอย่างเธอที่สุด กลับไปเสวยสุขกับเราดีกว่า เจ้านายเรามีเงิน!”
ชายร่างใหญ่พวกนี้ไม่ใช่ลูกน้องคนโปรดของจอบส์ รู้เพียงว่าจอบส์กำลังตามหาหญิงงามชาวตะวันออกแต่พวกเขาไม่รู้เรื่องภายใน หลงคิดว่าจอบส์เปลี่ยนรสนิยมหมดความสนใจในตัวหญิงสาวผมทองตาสีฟ้าบั้นท้ายสะบึ้ม เปลี่ยนมาชอบหญิงงามร่างเล็กหน้าตาน่ารักชาวตะวันออกเสียแล้ว!
เหมยเหมยใจเต้นระส่ำ เธอคิดว่าครั้งนี้เดิมพันถูกทางแล้ว เจ้านายจากปากของผู้ชายพวกนี้น่าจะหมายถึงจอบส์คนโรคจิตนั่นแน่ แต่เธอยังอยากยืนยันให้มั่นใจอีกที
“เจ้านายพวกนายชื่ออะไร? มีเงินจริงเหรอ?” เธอกะพริบตาปริบ ๆทำท่าเหมือนผู้หญิงที่ลุ่มหลงเรื่องเงินทอง
“เจ้านายของเราเป็นถึงคุณชายจอบส์ผู้โด่งดัง…” ชายผู้หนึ่งหลุดปากออกมาก่อนจะถูกอีกคนห้ามเอาไว้ “รีบลงมือ อย่ามัวแต่พูดจาเหลวไหล!”
เหมยเหมยถึงค่อยวางใจ เป็นจอบส์จริง ๆด้วย วิธีการของเธอสำฤทธิ์ผลแล้ว!
เธอสูดหายใจเฮือกใหญ่แสร้งทำเป็นถอยหลังเพราะความกลัว ไขว้มือไปด้านหลังทั้งที่ความจริงกำลังล้วงโทรศัพท์จากมิติเล็ก ๆเพื่อส่งข้อความหาเซียวเซ่อ
เธอได้ตั้งค่าให้เซียวเซ่อเป็นผู้ติดต่อฉุกเฉินไว้ล่วงหน้าแล้ว รีบพิมพ์ตัวอักษรสองตัวว่า ‘OK’ อย่างรวดเร็วแล้วกดปุ่มส่ง ให้เซียวเซ่อรู้ว่าแผนการของเธอสำเร็จแล้ว
เซียวเซ่อที่เฝ้าอยู่ข้างนอกพอเห็นข้อความบนโทรศัพท์อ่านรอบเดียวก็เข้าใจความหมายในทันที เธอรีบพุ่งตัวเข้าไปในตึกใหญ่ หามุมก่อสร้างที่ว่านั่นรอบหนึ่งก่อนจะเห็นริบบิ้นผูกผมสีเขียวอ่อนหนึ่งเส้นตกอยู่บนพื้น ซึ่งนั่นก็เป็นริบบิ้นที่เหมยเหมยใช้ผูกผมนั่นเอง
แต่เหมยเหมยกลับหายไปแล้ว
มีคนเดินเข้ามาบอกเธอว่า “เพื่อนของเธอถูกผู้ชายหลายคนพาตัวไปแล้ว เธอรีบแจ้งตำรวจเถอะ!”
เซียวเซ่อรีบกล่าวขอบคุณอย่างลวก ๆแล้วโทรหาเหยียนหมิงซุ่น เรื่องนี้ทวีความรุนแรงขึ้นแล้ว เธอต้องรีบแจ้งเหยียนหมิงซุ่นให้เขาไปช่วยภรรยากับลูกสาวด้วยตัวเอง!
เหมยเหมยถูกพาขึ้นรถ เพราะเธอให้ความร่วมมือดียังโชคดีที่ไม่ได้ถูกตีจนหมดสติไป ชายร่างใหญ่พวกนั้นก็ไม่ทำให้เธอลำบากใจเพียงแค่เอาเชือกผูกมือเธอไว้เท่านั้น
รถยนต์ขับออกจากใจกลางเมืองมุ่งสู่หนทางที่คนน้อยลงเรื่อย ๆ ระหว่างทางเห็นได้ว่ามีฟาร์มสัตว์มากมายแต่ไม่เห็นเงาคนแม้แต่คนเดียว ขับอยู่สองชั่วโมงกว่าก่อนจะมาถึงคฤหาสน์
พวกชายร่างใหญ่นำตัวเหมยเหมยไปส่งให้จอบส์โดยตรง ขณะนี้บนตัวเธอยังสวมชุดเต้นระบำเหมือนเดิมและแต่งหน้าแบบดอกเหมยที่ยังไม่ทันล้างด้วยซ้ำ จอบส์จ้องตาเป็นมัน ตัวจริงน่าหลงใหลยิ่งกว่ารูปภาพเสียอีก
“ผลงานศิลปะของพระเจ้า…งามเหลือเกิน…”
จอบส์พึมพำแล้วยื่นมือสัมผัสแก้มเหมยเหมย ปลายนิ้วเย็นเฉียบดั่งงูอสรพิษทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง
……………………
[1] ชายผ้าสีขาวเย็บต่อจากแขนเสื้อที่มียาวกว่าแขนเสื้อทั่วไปและมีหลายขนาด
