ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น – บทที่ 2501 เดินทางไปทุกที่อย่างผ่าเผย + ตอนที่ 2502 ช้าไปครึ่งก้าว

ตอนที่ 2501 เดินทางไปทุกที่อย่างผ่าเผย

พวกเหยียนหมิงต๋าแอบกลับประเทศอย่างลับ ๆในคืนนั้น เหยียนหมิงซุ่นเองก็อยู่ได้ไม่เกินครึ่งวันเท่านั้น ไม่อย่างนั้นสถานะตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผยและทำให้เกิดข้อพิพาทระหว่างประเทศได้

ดังนั้นหลังจากที่เขาจัดการธุระเสร็จ พอตอนเช้าก็รีบไปที่บ้านของเซียวเซ่อ แต่เซียวเซ่อและเหมยเหมยไม่อยู่ที่นั่นกลับทิ้งไว้แค่เพียงจดหมายฉบับเดียว และมีเพียงประโยคเดียวในจดหมายสั้น ๆว่า

“ฉันพาเด็ก ๆออกไปเที่ยวแล้ว พี่อยู่บ้านสำนึกผิดไปแล้วกัน อย่าให้คนมาตามหาล่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะหย่ากับพี่!”

นี่เป็นลายมือของเหมยเหมย ลายมือดูมีชีวิตชีวาและพลังที่เปี่ยมล้น ตัวอักษรบรรจงตัวเล็ก ๆเธอตวัดเขียนได้อย่างสง่างามสดใส แต่เหยียนหมิงซุ่นกลับสดใสไม่ออก ข้างนอกอันตรายและน่ากลัวมากขนาดนั้น เหมยเหมยก็ยังบาดเจ็บอยู่ แล้วยังมีลูก ๆอยู่ด้วยอีก เขาจะวางใจได้อย่างไร?

“เฮ้ย…ภรรยาของนายอยากจะหย่ากับนายแล้วพาลูกชายของฉันไปด้วยทำไม จ้าวเหมยเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!” เฮ่อเหลียนเช่อโมโหเดือดดาล เขายังต้องพาลูกไปตามหาเหมยซูหานต่ออีกนะ!

ไม่มีเสี่ยวเป่านำทางเขาก็เหมือนแมลงวันที่หัวขาด แล้วจะไปตามหาเหมยซูหานได้จากที่ไหนกันล่ะ?

“ฉันอารมณ์ไม่ดี อย่ามากวนน่า!”

เหยียนหมิงซุ่นไร้ซึ่งความอดทนที่จะพูดจาไร้สาระกับเขา เขามีเวลาแค่เพียงครึ่งวัน ฉะนั้นจะต้องหาเหมยเหมยให้เจอก่อนเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง ไม่อย่างนั้นเขาต้องกลับประเทศแล้ว

“ฉันอารมณ์เสียยิ่งกว่าอีก เหยียนหมิงซุ่นฉันขอเตือนนายเลยนะ ถ้าภรรยาของนายไม่พาเสี่ยวเป่ากลับมา อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”

“นายจะลองดีงั้นเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นพบรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เล่ย์อยู่ในบ้านของเซียวเซ่อ เขาไม่สนใจการขัดขวางใด ๆของเหล่าคนรับใช้เลยสักนิด จากนั้นก็สตาร์ทรถทันที เฮ่อเหลียนเช่อรีบกระโดดซ้อนท้ายแล้วจากไปพร้อมกันทิ้งให้คนรับใช้ที่ต่างพากันตกใจไว้ด้านหลัง

“โจร…รีบแจ้งคุณหนูเร็วเข้า!” คนรับใช้รีบโทรหาเซียวเซ่อด้วยท่าทีตื่นตระหนก รถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เล่ย์เป็นสมบัติล้ำค่าของนายท่านนะ!

เซียวเซ่อส่งเหมยเหมยไปสนามบิน เธอทำหนังสือเดินทางไปสหรัฐอเมริกาให้กับเด็กสองคนนี้ภายในชั่วข้ามคืนเพราะฟรีวีซ่าหลายประเทศจึงเดินทางเที่ยวรอบโลกได้โดยไม่มีปัญหา

“เธอไปอังกฤษเพื่อพักฟื้นที่บ้านฉันก่อนดีกว่าไหม!” เซียวเซ่อเป็นกังวลเล็กน้อย ถึงแม้ว่ากระสุนที่แขนของเหมยเหมยจะไม่ลึกถึงกระดูกแต่แผลก็ไม่เล็กเลย มือซ้ายใช้การไม่ได้ประมาณครึ่งเดือนจึงออกไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวกนัก

“ไม่ต้องหรอก ถ้าไปบ้านเธอเหยียนหมิงซุ่นจะต้องตามหาฉันเจอแน่นอน ฉันต้องไปในที่ที่เขาหาไม่เจอ!” เหมยเหมยพูดพลางกัดฟันแน่น เธอมียาห้ามเลือดสำหรับบาดแผลที่แขนของเธออยู่ อย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ก็สามารถรักษาให้หายขาดได้แล้ว ไม่มีปัญหาแน่นอน

ดังนั้นเลยถือโอกาสนี้ออกไปเที่ยวเสียเลย เธอยังไม่เคยออกไปเที่ยวต่างประเทศเลยนะ!

“ได้ รอฉันจัดการธุระทางนี้เสร็จแล้วจะตามไปนะ!”

เซียวเซ่อสนับสนุนเพื่อนให้ผิดนัดเหยียนหมิงซุ่น ผู้ชายต้องสั่งสอนให้เข็ด อย่าไปใจอ่อนให้เด็ดขาด!

โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเซียวเซ่อพูดสองสามคำแล้วก็วางสายไป จากนั้นก็หันมาพูดกับเหมยเหมยว่า “เหยียนหมิงซุ่นชิงมอเตอร์ไซค์ที่บ้านฉันกำลังตามมาแล้ว เธอรีบไปขึ้นเครื่องบินเถอะ!”

“อืม ไปก่อนนะเซ่อเซ่อ!”

เหมยเหมยกอดอำลาเซียวเซ่อ เธอไม่ได้รู้สึกเศร้าใจเลย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะเธอกำลังจะออกเดินทางไปเที่ยวในสถานที่ที่ไม่รู้จัก…เธอตั้งตารอคอยอยู่เลยนะ!

“แม่ จะไปเที่ยวที่ไหน?” เล่อเล่อถามอย่างแปลกใจ ดวงตากลมโตกลิ้งกลอกไปมาพร้อมแสดงท่าทีตื่นเต้นยิ่งกว่าเหมยเหมยเสียอีก

“ไปกินของอร่อย ไปดูอะไรที่สวยงาม…ระหว่างทางเจอคนไม่ดีเราก็เข้าไปช่วยเหลือ ตีคนไม่ดีพวกนั้นซะ!” เหมยเหมยหัวเราะแล้วพูดพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย

หลังจากที่ครั้งนี้จัดการเอาคืนจอบส์อย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้นแต่เธอกลับไม่เคยฝันร้ายเลยสักคืน ตรงกันข้ามยังหลับสนิทเป็นตายเหมือนเดิม ด้วยเหตุนี้เธอยังค้นพบทักษะที่ซ่อนอยู่ในตัวของเธออีกต่างหาก…อืม ในอนาคตค่อยพัฒนากันต่อไป!

“ดีสิ…กินเนื้อ ตีคนไม่ดี…” เล่อเล่อตบมือโห่ร้องอย่างดีใจเพราะเป็นสิ่งที่เธอชอบทำทั้งนั้น

“แม่…ไม่พาพ่อไปด้วยหรอ?”

ในที่สุดเล่อเล่อก็นึกถึงเหยียนหมิงซุ่นขึ้นมาได้

“ไม่พาไป…มีแค่แม่กับพี่ชายเท่านั้น…” เหมยเหมยแสดงสีหน้าดุดัน พอได้ยินชื่อของคน ๆนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

เธออยากจะไปเที่ยวอย่างสง่าผ่าเผย แล้วลืมไปซะว่าเธอคือคุณนายเหยียน!

ให้เหยียนหมิงซุ่นกลับไปเองเถอะ!

…………………………………………..

ตอนที่ 2502 ช้าไปครึ่งก้าว

เล่อเล่อรู้สึกถึงความไม่พอใจของเหมยเหมยจึงรีบหุบปากทันทีแล้วแอบไว้อาลัยให้เหยียนหมิงซุ่นเป็นเวลาสามวินาที…

เธอพยายามเต็มที่สุด ๆแล้ว พ่อจะโทษเธอไม่ได้นะ!

เสี่ยวเป่าที่ปิดปากเงียบมาตลอดในใจตีกันอุตลุด เขาควรจะบอกพ่อไหมนะ?

เขาอยากไปเที่ยวกับคุณน้าและน้องสาวมากจริง ๆแต่ก็ไม่อยากแยกจากพ่อ แต่เขาก็รู้ว่าคุณน้าในตอนนี้ไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาพาพ่อไปด้วยแน่ ๆ เฮ้อ อย่าทำให้คุณน้าอารมณ์เสียเลยจะดีกว่า!

เสี่ยวเป่าชักมือกลับด้วยความแน่วแน่ หนูตัวเล็กตัวหนึ่งจึงจากไปอย่างเงียบ ๆ

หลังจากเซียวเซ่อเห็นเครื่องบินของเหมยเหมยบินอยู่บนท้องฟ้าผ่านหน้าต่างแล้วจึงยิ้มอย่างพอใจปรบมือเตรียมกลับบ้าน เหยียนหมิงซุ่นและเฮ่อเหลียนเช่อวิ่งเข้ามาอย่างร้อนใจ ครั้นพอเจอเธอแล้วก็พรูลมหายใจ

“เหมยเหมยล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นตวาดถามเสียงดัง

“นู้น…บินตามไปสิ!” เซียวเซ่อชี้มือขึ้นไปบนฟ้า

“เซียวเซ่อ…เธอรนหาที่ตายเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อโมโหขึ้นมาทันที ลูกชายของเขาถูกลักพาตัวไปแบบนี้เลย

“เฮ่อเหลียนเช่อ…ที่นี่คืออเมริกา นายจะทำอะไรฉันได้?” เซียวเซ่อไม่กลัวเฮ่อเหลีนนเช่อ ตอนนี้เธอเป็นถึงมาร์ควิสผู้สง่างามยิ่งใหญ่ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นในอเมริกาก็จะทำให้เกิดข้อพิพาทระหว่างประเทศได้

เธอเชื่อว่าเฮ่อเหลียนเช่อไม่กล้ากำเริบเสิบสานขนาดนั้นหรอก!

“ก็แค่มาร์ควิสตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง…นึกว่าฉันไม่กล้าจริง ๆหรือไง!”

เฮ่อเหลียนเช่อไม่หลงกลพลันเอื้อมมือไปบีบคอของเซียวเซ่อ ต่อให้เซียวเซ่อจะตายในสนามบิน เขาก็ยังสามารถออกจากอเมริกาได้หลายร้อยวิธี ฉะนั้นจะกลัวทำไม!

“หยุด!”

เหยียนหมิงซุ่นห้ามเฮ่อเหลียนเช่อไว้แล้วลากเขาไปอีกด้านหนึ่งพร้อมตวาดเสียงดัง “นายไม่อยากตามหาลูกชายแต่ฉันยังอยากตามหาภรรยากับลูกสาวของฉัน ไปเลยไป๊!”

ตอนนี้มีแค่เซียวเซ่อเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเหมยเหมยไปไหน เช่นนั้นห้ามล่วงเกินโดยเด็ดขาด!

“เหมยเหมยไปไหน? ถ้าเธอหวังดีกับเหมยเหมยจากใจจริงก็ควรบอกฉันมา เหมยเหมยตัวคนเดียวดูแลพวกเด็ก ๆตะลอนไปมาอยู่ข้างนอกจะอันตรายมากแค่ไหน!” เหยียนหมิงซุ่นเป็นกังวล

โลกภายนอกน่ากลัวมากเกินไปเพราะมีพวกวิปริตนับไม่ถ้วนอย่างเช่นจอบส์ เหมยเหมยสาวสวยเพียงลำพังไร้อาวุธ และยังมีพวกเด็ก ๆอีก ถือว่าเป็นเป้าหมายที่พวกโรคจิตชอบมากนักแหละ…เขาจะวางใจได้อย่างไร!

“ฉันจะจัดการส่งคนไปปกป้องพวกเขาเอง ไม่ต้องให้นายมาเป็นกังวลหรอก!” เซียวเซ่อแสดงสีหน้าท่าทางเย็นชา ประเด็นนี้เธอคิดเอาไว้นานแล้ว

เธอใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างบอดี้การ์ดสองคนคอยแอบปกป้องเหมยเหมยและพวกเด็ก ๆอย่างลับ ๆ ขอแค่ไม่ไปเขตก่อจลาจลก็น่าจะไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรอก

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก เซียวเซ่อกระทำการสิ่งใดยังคงเชื่อใจได้เสมอ แต่เขาก็ยังกังวลอยู่ดี!

“นายอย่าดูแคลนเหมยเหมยมากเกินไป เธอไม่ได้อ่อนแออย่างที่นายคิดหรอกนะ คราวนี้เรื่องจอบส์ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเหมยเหมยมีความกล้าหาญและฝีมือไม่น้อย ฉะนั้นเดินทางไปที่ไหนก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว คุณชายเหยียนวางใจกลับไปทำงานรับการเลื่อนขั้นอย่างมีความสุขเถอะ!”

เซียวเซ่อยักคิ้วกวนประสาทแถมไม่ลืมที่จะเหน็บแนมเหยียนหมิงซุ่นไปที เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่เลว แต่ตอนนี้กลับเริ่มขัดตามากขึ้นเรื่อย ๆแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มเจื่อน คราวนี้เขาจนปัญญาที่จะอธิบายได้จริง ๆเพราะความลับของฉิวฉิวไม่สามารถบอกคนอื่นได้ มิน่าแม้แต่คุณปู่คุณย่าก็ยังคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชาไร้หัวใจเลย!

“ได้…ฉันรับรองว่าจะไม่ไปรบกวนเหมยเหมย แต่เธอต้องบอกจุดหมายปลายทางของเหมยเหมยกับฉันมา ฉันจะได้จัดการส่งคนไปแอบอารักขา!” เหยียนหมิงซุ่นยอมถอยหนึ่งก้าว

เซียวเซ่อกำลังคิดจะปฏิเสธแต่เหยียนหมิงซุ่นชิงพูดข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้นว่า “พ่อแม่ของเธออยู่ในที่ของฉัน…”

เพื่อภรรยาและลูกสาว เขาจึงทำได้แค่ทำตัวเลวทรามแล้วล่ะ!

“ไอ้สารเลว!”

เซียวเซ่อถลึงตาจ้องเขาอย่างโมโห เดี๋ยวต้องพูดเกลี้ยกล่อมให้เหมยเหมยพิจารณาไอ้สารเลวนี่ใหม่เสียแล้ว ในอนาคตเธอค่อยแนะนำคนที่ดีกว่านี้ให้

เซียวเซ่อที่ถูกบังคับอย่างจนใจจึงทำได้แค่พูดแผนการเดินทางของเหมยเหมยออกมา “ฉันหวังว่านายจะทำตามที่พูดนะ!”

“วางใจเถอะ พูดว่าทำได้ก็ต้องทำได้แน่นอน!”

ตอนนี้เหมยเหมยยังโกรธอยู่ปล่อยให้เธอออกไปพักผ่อนก่อนก็ไม่เลว รอสักพักหายโมโหแล้วเขาค่อยไปรับกลับมาด้วยตัวเองแล้วกัน!

แต่เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่รู้ว่าเหมยเหมยที่ได้ออกไปลิ้มรสชาติของชีวิตแล้ว…ไม่ได้ง้อง่ายเช่นนั้นอีกต่อไป!

……………………………