ตอนที่ 2701 ลงมืออย่างเปิดเผย
เฝิงอวี้ตกใจจนหน้าถอดสีแล้วมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
พี่หนิวสายตาหลักแหลม แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้มีชู้ แต่เฝิงอวี้กลับปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไร ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่อะไรเช่นนี้!
“อย่าเพิ่งใจร้อนบุ่มบ่ามไป รอฉันถ่ายรูปก่อน!”
พี่หนิวหยิบกล้องออกมาจากกระเป๋าเป้ที่เธอสะพายไปด้วยแล้วเก็บภาพอย่างชำนาญ ทั้งหมดนี้จะเป็นหลักฐานในอนาคตซึ่งมีประโยชน์อย่างมากในศาล เธอมีประสบการณ์มาก่อน
“ช่างเลวจริง ๆ มีชู้แล้วยังทุบตีภรรยาอีก เรียนหนังสือมาสูงเสียเปล่า!” แม่ของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโกรธจนสบถด่าออกมา ช่วงนี้เธอได้ยินเรื่องผู้ชายสารเลวมามากมาย ฉับพลันเธอก็คิดขึ้นได้
เธอค้นพบว่าพ่อเหริ่นดีกว่าผู้ชายสารเลวพวกนี้มากจริง ๆ เทียบกับคนเหนือกว่าอาจสู้ไม่ได้แต่เทียบกับคนที่ด้อยกว่าก็ยังดีกว่าเยอะ โดยเฉพาะหลังจากที่พ่อเหริ่นปรับปรุงตัวก็ได้ผู้ชายที่ดีมาคนหนึ่ง เธอรู้สึกว่าความลำบากที่เธอได้รับมาก่อนหน้านี้…คุ้มค่าแล้ว!
“ตอนนี้จะทำอย่างไรต่อดี?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถาม
“แน่นอนว่าต้องฟาดไปเลย…ฉันว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องแอบลอบทำร้ายหรอก ลงมือโต้ง ๆเปิดเผยไปเลย กล้ามีชู้ก็ต้องโดนดี ตำรวจก็ไม่กล้าขวางหรอก!” พี่หนิวคันไม้คันมือมานานแล้ว
“ใช่…ฉวยโอกาสตอนที่คนยังเยอะอยู่เปิดเผยธาตุแท้ของเจ้าหมอนี่ให้ทุกคนได้รู้ว่าเป็นอย่างไร วันหลังเฝิงอวี้ก็จะได้ไม่ต้องแสร้งทำเป็นพลอดรักต่อหน้าคนอื่นอีก น่าสะอิดสะเอียนจะตาย!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้ารัว ๆ
เหมยเหมยรู้สึกว่ามีบางจุดที่ทะแม่ง ๆอยู่ แต่พวกเหล่าทัพ…ไหนเลยจะยังทนไหว ไม่ถามหาแม้แต่อาวุธจากเหมยเหมยก็พุ่งตัวเข้าไปหาเลย
คนที่อยู่หน้าสุดคือคุณย่าหยางที่เคยรับปากว่าจะไม่ลงมือทำอะไรเด็ดขาด กำลังวังชาของคุณย่าไม่ต้องพูดถึงว่าดีมากแค่ไหน เดินนำหน้าแล้วพุ่งเข้าไปประชันหน้าสามีของเฝิงอวี้ก่อนจะเตะเข้าทีหนึ่ง
“กล้ามีชู้นอกบ้าน วันนี้ฉันจะสั่งสอนให้หลาบจำเลย…”
การเต้นดิสโก้สำหรับวัยชราที่คุณย่าหยางเต้นมาหลายปีนี้ไม่ได้สูญเปล่าเลยจริง ๆ มือไม้คล่องแคล่วปานลิง เตะซ้ำหลายทีกระฉับกระเฉงกว่าคนหนุ่มสาวเสียอีก
พ่อแม่ของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน คนหนึ่งพุ่งใส่อีกทางส่วนอีกคนซัดอีกทาง สามีของเฝิงอวี้ถูกตบตีจนมึนงงแต่กลับไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“พวกแกเป็นใคร…ฉันจะแจ้งความ…”
“แกยังกล้าแจ้งความอีกเหรอ? ถุย…ทุกคนมาดูกันเร็ว…คน ๆนี้เป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัยแต่มาดูละครเวทีกับเมียน้อยลับหลังภรรยาและลูก…พวกคุณว่าสมควรโดนไหมล่ะ!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาพร้อมตะโกนเสียงดัง ทันใดนั้นก็ดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนแห่มามุงชมเรื่องสนุก ๆ ในนั้นมีผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหลายคนเลยยิ่งคล้อยตามไปด้วยตะโกนเสียงดังว่า “สมควรโดน…มีชู้ต้องสั่งสอนให้หนัก…แม้แต่เมียน้อยหน้าไม่อายก็ปล่อยไปไม่ได้เช่นกัน…”
หญิงสาวที่สามีเฝิงอวี้พามาด้วยตกใจจนใบหน้างามไร้เลือดฝาด เธอป้องศีรษะไว้แล้วตะโกนว่า “ฉันไม่ใช่เมียน้อย ฉันแค่มาดูละครเวทีกับศาสตราจารย์หยางเฉย ๆ เราไม่ได้ทำอะไรกันเลย…”
“ถุย…ไม่พาภรรยามาแต่กลับพานักศึกษาอย่างเธอที่ทั้งสาวและสวยกว่ามาดูละครเวที ผีสิถึงจะเชื่อว่าพวกเธอบริสุทธิ์ เธอกล้าพูดไหมล่ะว่าเธอไม่รู้ว่าศาสตราจารย์หยางของเธอมีครอบครัวแล้ว?” เหมยเหมยไล่บี้ต่อ
หญิงสาวสีหน้าลังเลแล้วก้มศีรษะลงอย่างหวาดผวา ทุกคนเข้าใจได้อย่างรวดเร็วจึงดูถูกเธอมากขึ้นไปอีก
“รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายมีครอบครัวแล้ว เธอยังไปดูละครเวทีกับเขาโดยลำพังอีก เธอกล้าพูดไหมว่าเธอบริสุทธิ์ใจ? เด็กสามขวบยังไม่เชื่อเลย!” เหมยเหมยเย้ยหยัน
“ตีชายหญิงไร้ยางอายสองคนนี้ให้ตายไปเลย…” มีเสียงตะโกนขึ้นท่ามกลางฝูงชน ดูท่าทางตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าเฝิงอวี้ที่เป็นผู้เกี่ยวข้องเสียอีก
เหมยเหมยขยิบตาให้เฝิงอวี้ที่หลบอยู่ด้านหลัง ถึงเวลานางเอกออกโรงแล้ว!
พอเฝิงอวี้ได้รับสัญญาณความโมโหก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมา เธอพุ่งตัวไปตรงหน้าสามีที่ยังมึนงงกับสถานการณ์อยู่แล้วตบหน้าฉาดใหญ่
…………………………………………..
ตอนที่ 2702 อาศัยว่าตนอายุมากเพื่อเที่ยวรังแกคนอื่น
“ฉันเลี้ยงลูกชายให้คุณ เลี้ยงดูพ่อแม่คุณอย่างดี แถมยังดูแลอาหารการกินคุณไม่เคยขาด…นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อฉันงั้นเหรอ? คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”
ประโยคสุดท้ายเฝิงอวี้พูดพลางกัดฟันแน่น น้ำเสียงปนเศร้า คนรอบข้างรู้สึกได้ถึงความเศร้าและปวดใจของเธอ ทุกคนมองเธออย่างเห็นอกเห็นใจ
ภรรยาตัวจริงดูดีมีระดับมากกว่าเมียน้อยแค่อายุมากกว่าเท่านั้น ผู้ชายก็แบบนี้ ต่อให้ดอกไม้ในบ้านจะสวยแค่ไหนก็หอมรัญจวนใจเท่าดอกไม้ป่าไม่ได้ ต่อให้คุณจะแต่งงานกับสาวงามปานนางฟ้า แต่ถ้าผู้ชายจะนอกใจก็นอกใจอยู่ดีและยากที่จะป้องกันได้ด้วย!
ตอนนี้สามีของเฝิงอวี้ถึงเข้าใจเหตุผลที่คนพวกนี้ไม่เกรงกลัวอะไรเพราะเฝิงอวี้เป็นคนหามา ดี…นังแพศยานี่ใจกล้าไม่เบานี่ ดูท่าเมื่อคืนคงลงมือเบาไปสินะ!
“เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว เฝิงอวี้…เรื่องในครอบครัวกลับไปค่อยคุยกัน อย่าสร้างความวุ่นวายข้างนอกเลยดีไหม?”
สายตาของผู้ชายนั้นดูน่ากลัวมาก เฝิงอวี้ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอจนเจ็บฝังใจทำเอาเธอเก็บไปฝันร้ายทุกวัน เมื่อครู่เธอได้ใช้ความกล้าหาญของเธอทั้งหมดเพื่อตบเขาแล้ว!
“คุณมีชู้ก็มีเหตุผลด้วยงั้นสิ? คุณกลัวว่าทะเลาะนอกบ้านจะเสียหน้าเหรอ? งั้นคุณก็อย่ามีชู้สิ…มีเมียน้อยยังจะคิดให้ภรรยาช่วยปิดบังอีก? เฮอะ…คุณนี่กล้าไม่เบาเลยนะ!”
เหมยเหมยลากเฝิงอวี้ไปอยู่ด้านหลังแล้วมองผู้ชายอย่างท้าทาย เธอไม่กลัวคนสารเลวพรรค์นี้หรอก!
“พูดจาไร้สาระให้น้อยหน่อย…แล้วจัดการเลย!” คุณย่าหยางสะกดอารมณ์ไม่อยู่แล้วเลยเตะเข้าไปอีกที
ครั้นสามีของเฝิงอวี้เห็นรองเท้าหัวโตสีสันสดใสที่หญิงชราสวมใส่ก็ตัวสั่นสะท้านไม่หยุด แรงของยายแก่หนังเหนียวนี่มีไม่น้อยเลย เมื่อครู่โดนไปสองทียังเจ็บอยู่เลย!
“หยุดได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่ามาหาว่าผมไม่เกรงใจนะ!”
สามีของเฝิงอวี้เบี่ยงหลบฝ่าเท้าของคุณย่าหยางจนแว่นขอบทองเกือบหล่น เขารีบจับแว่นตาของเขาไว้แล้วหลบไปหลบมาด้วยท่าทีตะลีตะลาน
“โอ๊ย…แกจะตีฉันเหรอ…ฉันอายุเจ็ดสิบกว่าแล้วนะ ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แข็งแกร่งกว่ากากเต้าหู้นิดเดียว ไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันแน่นหน้าอกด้วย กำลังกังวลว่าจะไม่มีเงินไปโรงพยาบาล…แกจะตีฉันเหรอ…งั้นมาสิ…”
คุณย่าหยางไม่ถอยแต่เป็นฝ่ายบุกเข้าหาอย่างตรงไปตรงมา กำปั้นที่สามีของเฝิงอวี้ยกขึ้นค้างอยู่ในอากาศเป็นเวลานาน สุดท้ายก็เอาลงแล้วขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแค้นใจ
ไม่รู้ว่านังแพศยาเฝิงอวี้ไปหายายแก่นี่มาจากไหน เล่นงานเขาเสียหนักเลย
กลับไปจะต้องสั่งสอนนังแพศนานี่ให้รู้สำนึกบ้างแล้ว!
เหมยเหมยมองความคิดของเขาออกเลยแอบแสยะยิ้มในใจ คนลงมือมากขนาดนี้เจ้าหมอนี่ยังมีแรงกลับไปจัดการภรรยาที่บ้านอีกเหรอ?
คงต้องจัดการจนหมดแรงทำอะไรเองไม่ได้ไปเลย!
“ไอ้สารเลวนี่ลองลงมือกับยายแก่ ๆดูสิ…พวกเราทุกคนกำลังรอดูอยู่…หากแตะต้องโดนแม้แต่ปลายนิ้วจะส่งเขาเข้าคุกเลย!” ฝูงชนที่รอดูเรื่องสนุกไม่กลัวว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ทั้งยังต่างสนับสนุนและยืนอยู่เคียงข้างฝั่งคุณย่าหยางอีกต่างหาก
สามีของเฝิงอวี้ไหนเลยจะยังกล้าลงมือ เขาทำได้แค่ป้องศีรษะไว้แล้วปล่อยให้พวกผู้หญิงทุบตี ผู้ชายทั้งสองอย่างพ่ออิงและพ่อเหริ่นกลายเป็นวีรบุรุษที่ไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือเลยทำได้แค่ยืนดูละครสนุก ๆอยู่ด้านข้าง
“ช่วยด้วย…จะโดนตีตายแล้ว…ตำรวจอยู่ไหน?”
เหมยเหมยดึงเข็มสีเงินออกมาแล้วแทงเข้าไปสองสามที สามีของเฝิงอวี้เจ็บจนเหงื่อไหลอาบตัวร้องตะโกนเสียงดังลั่นแต่กลับไม่มีใครสนใจเขา
เล่อเล่อร้อนใจเป็นอย่างมาก ตีคนเลวจะไม่มีเธอได้อย่างไร?
แม่และคุณย่าทวดแย่งงานของเธอไปหมด…เกลียดจริง ๆ!
ในที่สุดเล่อเล่อก็สบจังหวะมุดตัวเบียดเสียดเข้าไปกลางวง เธอตัวเล็กแต่ความสูงพอดีกับสามีของเฝิงอวี้ที่กำลังนั่งยอง ๆอยู่ ผู้ชายคนนี้กำลังป้องศีรษะไว้แน่นและไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นมา
เล่อเล่อชูกำปั้นเล็ก ๆขึ้น พองแก้มแล้วหวดหมัดออกไป
……………………
