ตอนที่ 2761 หนึ่งชีวิตที่สั้นและน่าเศร้า
“เธอดูสิ…นันนันเหมือนจะอ้วนขึ้นหน่อยแล้วใช่ไหม? แถมสูงขึ้นด้วย น่าจะกินได้เยอะแล้วล่ะ ดังนั้นเธอก็ไปอย่างสบายใจเถอะ ถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะไม่ใช่ครอบครัวที่ร่ำรวยมากมายอะไร แต่จะต้องเลี้ยงดูนันนันดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยแน่นอน…”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดจาสลับสับสนไปหมดราวกับปืนกล เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนกำลังพูดถึงอะไรอยู่ เยวี่ยเซียงกลับเข้าใจถึงความหมายที่เธอสื่อจึงยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น แววตาไร้ซึ่งความเสียใจแต่อย่างใด
เมื่อครู่ตอนเธอลูบไล้ใบหน้าเล็ก ๆของลูกสาว เจ้าตัวน้อยอวบอ้วนพวงแก้มยุ้ยแดงระเรื่อราวกับลูกแอปเปิ้ล ซึ่งดูดีกว่าเมื่อก่อนตอนที่อยู่กับเธอมาก
ในวันข้างหน้าลูกสาวของเธอจะเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย จะไม่ใช่เด็กน่าสงสารที่ถูกคนเหยียดหยามดูถูกอีกต่อไป…วันหน้านันนันจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างที่เธอประสบพบเจอ…
ใส่ชุดเจ้าหญิง ใส่รองเท้าหนังสีแดง สะพายกระเป๋านักเรียนมิกกี้เมาส์…กินเนื้อได้ทุกวัน…ช่างดีเหลือเกิน…
“ขอบ…คุณ…เธอ…นัน…”
เยวี่ยเซียงพยายามออกแรงพูดออกมาสองสามคำอย่างยากลำบากซึ่งฟังไม่ค่อยชัดเจนนัก แต่ทุกคนก็เข้าใจความหมายที่เธออยากสื่อพลันก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา
“แม่…แม่…”
เหมือนนันนันจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง อยู่ดี ๆก็ร้องไห้เสียงดังลั่นพลางเรียกแม่ไม่หยุด เยวี่ยเซียงยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ มือลดลงอย่างอ่อนแรงและค่อย ๆหลับตาลงพร้อมรอยยิ้มอยู่บนริมฝีปาก
เธอไม่มีเรื่องที่ต้องเสียใจแล้ว!
“คนไข้เสียชีวิตแล้ว ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของผู้เสียชีวิตด้วย!” นางพยาบาลคลุมร่างเยวี่ยเซียงด้วยผ้าขาว ในที่สุดผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้ก็จบชีวิตอันแสนสั้นและน่าเศร้าของเธอลง
พี่หนิวปาดน้ำตาถอนหายใจแล้วเอ่ย “ไปแล้วก็ดี ชาติหน้าตอนจะลงมาเกิดใหม่ก็อย่าไปผิดที่ล่ะ!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกอดนันนันที่ร้องไห้ไม่หยุดไว้แน่น พูดเสียงสะอื้นว่า “เธอไปอย่างสบายใจเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะพานันนันไปเข้าทะเบียนบ้าน จากนี้ไปเธอจะเป็นลูกสาวของฉัน!”
ถึงแม้ว่าการจากไปของเยวี่ยเซียงนั้นจะน่าเศร้า แต่เพราะเตรียมใจไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆแล้วเลยยังพอทำใจได้บ้าง เยวี่ยเซียงไม่มีครอบครัวอยู่ในเมืองหลวง เรื่องงานศพเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับพวกเหมยเหมยจึงจัดการเป็นธุระให้ทั้งหมด
ในวันที่เจ็ดหลังจากที่เยวี่ยเซียงจากไป พวกเหมยเหมยก็ไปไหว้เยวี่ยเซียงที่หลุมฝังศพด้วยกัน นันนันก็ไปด้วย เด็กน้อยดูซึม ๆไม่พูดไม่จา สีหน้าท่าทางดูเศร้าสร้อยจับใจ
“เจ้าหนูฉลาดมาก ในใจเจ้าหนูน้อยรู้ดียิ่งกว่าใคร หลายวันมานี้ไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองใบหน้าซูบผอมของเด็กสาวอย่างทุกข์ใจ
“ในแง่ของเหตุผลคงเป็นเพราะระหว่างแม่กับลูกมีกระแสจิตส่งถึงกัน ผ่านไปสักพักคงดีขึ้น ช่วงนี้เธอก็อยู่กับนันนันให้มากหน่อย” เหมยเหมยกล่าว
“ฉันรู้ ตอนนี้ฉันไปทำงานก็พาเธอไปด้วย ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ห่างมือ อิงจวี้กังอิจฉาจะตายอยู่แล้ว!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเหนื่อยหน่ายอยู่บ้าง แต่ยิ่งกว่านั้นคือความอิ่มเอมใจของความเป็นแม่มากกว่า เหนื่อยแต่มีความสุข
“ถือเป็นการฝึกมือแล้วกัน ในอนาคตมีลูกจะได้คล่อง ๆ” เหมยเหมยแซว
พวกเขามอบดอกเบญจมาศสีขาวให้เยวี่ยเซียง โค้งคำนับอีกครั้ง และออกจากสุสานไป
ตอนนี้เป็นช่วงต้นฤดูร้อน สายลมพัดแผ่วเบาทำให้ไม่หนาวไม่ร้อนชวนให้ง่วงนอนด้วยซ้ำ ทั้งสามขับรถกลับเข้าเมือง เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่ได้กลับบ้านเห็นบอกว่าเขาจะไปหาน้องสาวของสามีที่มหาวิทยาลัยครุศาสตร์ในเมืองหลวง
ถึงแม้น้องสาวของอิงจวี้กังหน้าตาจะธรรมดาแต่กลับเรียนเก่งมาก ควรจะกล่าวว่าทั้งสองพี่น้องต่างก็เป็นพวกเด็กเรียนเก่ง พ่อแม่ครอบครัวตระกูลอิงถึงแม้จะใสซื่อไม่ค่อยพูดจา แต่ลูก ๆที่เลี้ยงออกกลับยอดเยี่ยมมากทีเดียว
“น้องสามีเธอเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยครุศาสตร์แล้วเหรอ?” เหมยเหมยยิ้มถาม
“ใช่แล้ว…พูดถึงเรื่องนี้น้องสามีของฉันน่าทึ่งมากจริง ๆ สอบเรียนโทในเมืองหลวงได้โดยไม่บอกสักคำ มีความสามารถสุด ๆเลย!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนลำพองใจเป็นอย่างมาก แต่ไหนแต่ไรมาเธอชอบเด็กเรียนเก่งอยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นน้องสามีของเธอยังเป็นคนรู้จักวางตัว แต่ไรมาไม่เคยพูดจาซี้ซั้ว ตรงกันข้ามกลับช่วยเธอพูดอีกต่างหาก อย่างเช่นชิงเหมยที่ถูกไล่กลับบ้านเกิดไปแล้วคนนั้น แถมยังเรื่องมีลูกอีก โชคดีที่มีน้องสามีคอยช่วย!
…………………………………………..
ตอนที่ 2762 เต็มไปด้วยเรื่องลามก
เหมยเหมยเองก็รู้สึกดีกับน้องสาวของอิงจวี้กังมากเช่นกัน ถึงแม้หน้าตาจะดูธรรมดาแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ขอแค่แต่งหน้าแต่งตัวหน่อยก็สวยแล้ว เพียงแต่น้องสาวของอิงจวี้กังเป็นคนเรียบง่าย สวมแต่เสื้อผ้าที่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนคัดทิ้ง แถมไม่ชอบทาแป้งแต่งหน้าเลยดูแล้วไม่ค่อยเตะตาเท่าไร
“น้องสามีเธออายุเท่าไหร่แล้ว? มีแฟนหรือยัง?” เหมยเหมยถามขึ้นมา
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแบมือออกอย่างจนใจ “ไม่มี…ฉันยังบอกอยู่เลยว่าฉันจะแนะนำใครสักคนให้เธอรู้จัก แต่เธอไม่เอาบอกแต่ว่าไม่คิดจะแต่งงาน ฉันไม่รู้จริง ๆว่าเธอคิดอะไรอยู่”
เหมยเหมยตกตะลึงเป็นอย่างมาก คาดไม่ถึงว่าน้องสาวของอิงจวี้กังที่หน้าตาพื้น ๆธรรมดาจะเป็นพวกอยากเป็นสาวโสดไม่แต่งงาน?
ฉีฉีเก๋อก็เอ่ยถามเสริมอีกคน “น้องสามีของเธอไม่คิดอยากแต่งงาน?”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนส่ายศีรษะ “แน่นอนว่าไม่ใช่ เธอไม่ได้ใจใหญ่ขนาดนั้น เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าเธอไม่อยากแต่งงาน แต่เธอพูดกับฉันตามตรงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาก็ไม่สวย จูบก็ไม่หอม ผู้ชายดี ๆไม่เห็นเธอในสายตาหรอก คนที่ชอบเธอเธอก็ไม่ชอบ และเธอก็ไม่อยากกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมด้วยการฝืนใจหาผู้ชายมาแต่งงานด้วย ดังนั้นเป็นโสดสบายใจกว่า!”
เหมยเหมยเลิกคิ้วพานยิ่งประทับใจในตัวน้องสาวของอิงจวี้กังมากขึ้นไปอีก
ผู้หญิงที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขแบบนี้ เห็นได้น้อยมากจริง ๆ
“วางใจเถอะ น้องสามีของเธอเป็นคนคมในฝัก ไม่ช้าก็เร็วจะต้องเจอผู้ชายที่ดีกับหล่อนอย่างจริงใจแน่นอน” เหมยเหมยมั่นใจเป็นอย่างมาก
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอ่ยยิ้ม ๆว่า “ขอให้คำพูดเธอเป็นจริงแล้วกัน ฉันรู้สึกว่าสาเหตุเป็นเพราะหล่อนเชื่อในเรื่องพรหมลิขิตเกินไป หากฟังฉันแล้วแต่งตัวให้ดูดีใส่เสื้อผ้าที่ฉันซื้อให้สักหน่อย หล่อนต้องเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นแน่ ๆ ทุกวันเอาแต่ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด นึกไม่ออกจริง ๆว่าในหัวของเธอคิดอะไรอยู่!”
ฉีฉีเก๋อมองอย่างดูถูก “นกกระจอกจะรู้ถึงปณิธานของพญาหงส์ได้อย่างไร ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจการใช้ชีวิตของเธอแบบนี้เหมือนกัน ฉันคิดว่าน้องสามีเธอใช้ชีวิตแบบนี้ก็เป็นอิสระดี ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร ทำแบบนี้ก็ดีต่อตัวหล่อนเองไม่น้อยเลย”
หากเธอเป็นผู้ชายจะต้องเลือกผู้หญิงฉลาดจากภายในแบบนี้แหละ ต่อให้ผิวดีแค่ไหนแล้วมีประโยชน์อะไร สุดท้ายก็เหี่ยวได้เหมือนกัน ความรู้ที่ร่ำเรียนมาเท่านั้นถึงจะเป็นของตัวเองไปตลอดชีวิตและไม่สลายไปตามกาลเวลา มันก็เหมือนกับเหล้าเพราะยิ่งบ่มก็ยิ่งหอม
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับแค่นเสียงใส่ “ฉันเป็นแบบนี้แล้วทำไมเหรอ ก็เหมือนเป็นผู้ใช้ชีวิตอยู่บนความสุขสูงสุดไม่ใช่หรือไง ชีวิตคนเราสั้นเกินไป เราทำเพื่อเดินไปข้างหน้าอย่างสง่าผ่าเผยไม่ใช่เหรอ ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่ม ควรเล่นก็เล่น ทำไมต้องกล้ำกลืนฝืนทนทำตัวเป็นแม่ชีด้วยล่ะ!”
เมื่อเห็นว่าเพื่อนทั้งสองแสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ยังไม่จำนนแถมพูดต่ออีกว่า “เรื่องอื่นฉันไม่พูดถึงหรอก เอาแค่ความต้องการทางร่างกายของเราถึงอย่างไรก็ต้องมีกันบ้างเป็นปกติ น้องสามีฉันอายุยี่สิบสามแล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตกดึกเธอจะไม่เหงาเปล่าเปลี่ยว คงจะอาศัยแค่พี่ชายทั้งห้ามาแก้ขัดไปตลอดไม่ได้หรอกมั้ง!”
“อะไรคือพี่ชายทั้งห้า?” เหมยเหมยและฉีฉีเก๋อต่างก็ทำหน้างงงัน
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตามองบนอย่างอารมณ์เสีย “จนลูกโตป่านนี้แล้วยังมาทำตัวไร้เดียงสากับฉันอีก ผู้ชายใช้น้องสาวทั้งห้าก็คือนิ้วทั้งห้าสำเร็จความใคร่ ผู้หญิงก็ต้องเป็นพี่ชายทั้งห้าไม่ใช่หรือไง? ฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่เคยใช้!”
พวกเหมยเหมยหน้าแดงกันยกใหญ่โมโหจนหยิกเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทีหนึ่ง ผู้หญิงลามกคนนี้คำพูดอะไรก็กล้าพูดออกมาหมด!
“ตัวเองสกปรก อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำตัวสกปรกตามเธอไปด้วยสิ เธอจะพูดจาอะไรก็ระวังหน่อย นันนันก็อยู่นะ!” เหมยเหมยพูดอย่างไม่พอใจ
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยังไม่สนใจ ”นันนันเป็นแค่เด็กน้อยฟังเข้าใจสิแปลก เหมยเหมยเธอไม่ใช้แต่ก็มีความเป็นไปได้ ถึงอย่างไรเธอกับผู้ชายของเธอก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ อันที่จริงไม่ต้องใช้ก็ได้ แต่ฉีฉีเก๋อเธออย่ามาทำทีเสแสร้งต่อหน้าฉันหน่อยเลย ไม้นางฟ้า[1]ที่ซื้อมาอยู่ไหนล่ะ?…ฮึ…มีความอยากมากกว่าฉันอีก เธอบอกฉันมาสิว่าไม่เคยทำเองมาก่อน? ขนาดผีก็ไม่เชื่อ!”
…………………………………………..
[1] ดิลโด้เซ็กทอย
