ตอนที่ 2811 หาชู้
ทั้งครอบครัวต่างอยู่ในห้วงแห่งความสุขและยินดีที่กำลังจะมีเจ้าหนูน้อยกำเนิดขึ้น มีเพียงเหยียนหมิงซุ่นที่ทำสีหน้าเศร้าใจแต่ก็ใช่ว่าจะต่อต้านการมาของเด็กคนนี้ ในเมื่อมาแล้วก็ต้องทำใจให้สงบเพราะมาแล้วก็ต้องยอมรับไปโดยปริยาย
แต่สิ่งที่เขาคาใจก็คือมันผิดพลาดตรงจุดไหนกันนะ?
ไม่ได้ เขาต้องฟ้องร้อง ทั้ง ๆที่บอกว่ามีโอกาสแค่ 1 ใน 10 ล้าน แต่พอเป็นเขาแม้แต่ 1% ก็ไม่มี นี่มันอะไรกัน?
ความจริงแล้วเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้บอกความจริงกับเหมยเหมยว่าโอกาสที่ถุงยางจะรั่วผิดพลาดได้มีเพียง 1 ใน 10 ล้าน ไม่ใช่ 1 ใน 1000 อย่างที่บอกไว้ ดังนั้นเหยียนหมิงซุ่นถึงได้วางใจและกล้าที่จะ…
เมื่อถึงเวลานอนเหยียนหมิงซุ่นยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่จึงเผลอตัวมุ่นคิ้วแน่น ทั้งยังปิดปากเงียบกริบ ซึ่งตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวแต่เหมยเหมยกลับสังเกตเห็นจึงพานนึกว่าเป็นเพราะเธอท้องแล้ว เขาถึงได้ไม่มีความสุข
เพราะอย่างไรเสียเหยียนหมิงซุ่นก็คัดค้านเรื่องมีลูกคนที่สองอย่างจริงจังมาโดยตลอด เดิมทีเธอยังหลงคิดว่าถ้าเธอท้องสำเร็จ เหยียนหมิงซุ่นคงดีใจไปด้วยเหมือนกับตอนที่มีเล่อเล่อ แต่ทว่า…
ตั้งแต่กินข้าวเย็นจนถึงตอนนี้คิ้วของเหยียนหมิงซุ่นผูกเป็นปมแน่นมาตลอด ดูกลุ้มใจไม่มีความสุขจึงเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ดีใจเลยสักนิด
เหมยเหมยใจดิ่งวูบและอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “พวกเรามีลูกอีกคน ทำไมพี่ถึงไม่มีความสุขเลยล่ะ?”
ความคิดของเหยียนหมิงซุ่นชะงักลง จากนั้นเขาก็เงยหน้าเห็นเหมยเหมยที่ทั้งโกรธและเสียใจ ตากลมโตจ้องเขาแน่นิ่ง เขาถึงเพิ่งรู้ตัวว่าเอาแต่จมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดจนละเลยภรรยาของตนไป
“เปล่านะ…พี่จะไม่ดีใจได้ไง พี่แค่กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่” เหยียนหมิงซุ่นรีบอธิบาย
“คิดอะไรอยู่เหรอ? มีอะไรที่สำคัญกว่าเรื่องที่ฉันท้องอีกเหรอ…ฮะ?”
เหมยเหมยระแวงมากกว่าเดิม เรื่องใหญ่อย่างตั้งครรภ์ยังไม่สามารถทำให้เหยียนหมิงซุ่นหยุดคิดเรื่องอื่นได้ นี่เห็นได้ชัดว่าเรื่องที่เขาคิดครอบงำความคิดทั้งหมดของเขา ไม่น่าใช่เรื่องงานเพราะปกติเหยียนหมิงซุ่นไม่เคยคิดเรื่องงานตอนอยู่บ้าน
ถ้าไม่ใช่เรื่องงานก็น่าจะเรื่องส่วนตัว…เหมยเหมยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องที่เธอไม่กล้าคิดมาก่อนซึ่งเป็นเรื่องต้องห้ามสำหรับผู้หญิง เส้นประสาทของเธอขาดผึง ดวงตากลมโตเบิกกว้างมากยิ่งขึ้น
“เหยียนหมิงซุ่น…พี่แอบมีเมียน้อยใช่ไหม?” เหมยเหมยตะโกนถามด้วยความโกรธ
เขาว่ากันว่าแต่งงานกันเจ็ดปีความรักก็จะจืดจางลง ช่วงเวลาที่ผู้ชายจะนอกใจไปมีคนอื่นส่วนมากจะลดน้อยลงไปมาก จากเจ็ดปีก็จะเหลือหกปี ห้าปี สี่ปี…แม้กระทั่งสามปี เล่อเล่ออายุ 4 ขวบแล้ว ถ้านับตามนี้ก็คงถึงเวลาที่เหยียนหมิงซุ่นจะนอกใจแล้ว
มีอย่างที่ไหนกัน!
ไฟแห่งความโกรธของเหมยเหมยค่อย ๆปะทุขึ้นมา เธอทำงานหนักที่บ้าน…อืม….ถ้าพูดให้ดีหน่อยเธอก็ไม่ได้ลำบากอะไรยังอยู่สบายกว่าสาวโสดหลายคนด้วยซ้ำ แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่เหยียนหมิงซุ่นจะไปหาเมียน้อยได้
อารมณ์ของผู้หญิงตั้งครรภ์มักอ่อนไหวและเปลี่ยนแปลงง่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แค่การขมวดคิ้วเรื่องเล็ก ๆ ของเหยียนหมิงซุ่นก็สามารถทำให้ความคิดของของเหมยเหมยหลั่งไหลพรั่งพรูคิดไปไกลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เหยียนหมิงซุ่นตกใจกับคำว่า ‘เมียน้อย’ ที่มาอย่างไร้ต้นสายปลายเหตุ ความคิดของเหมยเหมยไปไกลเกินไปแล้ว
“เราคิดอะไรเพ้อเจ้อ พี่แค่กำลังคิดว่า…”
เหยียนหมิงซุ่นยังพูดไม่จบก็ถูกเหมยเหมยขัดขึ้นก่อน “ฉันคิดอะไรเพ้อเจ้อ ฉันท้องแล้วนะ ทั้งคุณปู่ คุณย่า และมู่มู่ทุกคนต่างดีใจกับฉัน มีแค่พี่ที่ทำหน้าบึ้งตลอดราวกับว่ามีคนติดหนี้พี่อยู่อย่างนั้นแหละ ถ้าในใจพี่ไม่ได้มีคนอื่น แล้วจะมีอะไรได้…ฮือ ฮือ ฮือ…ถ้าพี่ไม่ไปหาข้างนอกแล้วทำไมถึงคัดค้านที่จะมีลูกคนที่สองมาตลอดล่ะ?”
เหมยเหมยยิ่งพูดก็ยิ่งน้อยใจพร้อมน้ำตาไหลพรากไม่หยุดพลางมองไปที่เหยียนหมิงซุ่นอย่างคาดโทษ
เหยียนหมิงซุ่นตบหน้าผากตัวเองอย่างระอาแล้วรั้งเหมยเหมยเข้ามาในอ้อมกอด จากนั้นก็ลูบปลอบเธอพูดปลอบใจว่า “พี่แค่รู้สึกแปลกใจว่าทำไมอัตราที่ต่ำขนาดนั้นเรายังสามารถมีลูกได้ เราอย่าเอานิสัยที่ชอบแต่งเรื่องในนิยายมาใช้ในชีวิตจริงได้ไหม?”
แต่ทว่า—
จินตนาการของเหมยเหมยเริ่มกว้างไกลมากขึ้น เธอจ้องไปที่เขาด้วยความโมโหแล้วตะโกนใส่ว่า “ความหมายของพี่ก็คือฉันมีชู้ใช่ไหม?”
……………………………………….
ตอนที่ 2812 จับประเด็นสำคัญได้แล้ว
เหมยเหมยโกรธจนเอามือทั้งสองข้างหยิกเอวของเหยียนหมิงซุ่นอย่างแรงแต่ยังรู้สึกไม่หนำใจพอจึงอ้าปากแล้วกัดเข้าที่คอของเขาอีกหลายที แต่ละทีก็ออกแรงกัดเต็มที่ซึ่งไม่เหมือนเมื่อก่อนที่แค่เล่นเหมือนคนรักที่แง่งอนกันเท่านั้น
กล้าดียังไงถึงมาสงสัยในความบริสุทธิ์ของเธอ…กัดให้ตายเลย!
เหยียนหมิงซุ่นเจ็บจนสูดลมหายใจเข้าลึกแต่ก็ไม่กล้าออกแรงเพราะกลัวจะทำให้เหมยเหมยบาดเจ็บ เขาจึงทำได้เพียงอดทนรอให้หญิงสาวทุเลาความโกรธลงก่อน
“เราคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย เดี๋ยวก็บอกว่าพี่มีเมียน้อย เดี๋ยวก็บอกว่าตัวเองมีชู้…พี่ไม่เคยเห็นใครที่ชอบสวมเขาให้ตัวเองกับสามีขนาดนี้มาก่อนเลย เธอนี่มันจริง ๆ…”
เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างระอา สมองน้อย ๆของเธอคิดอะไรอยู่นะ!
“พี่ยังโทษฉันอยู่เลย เมื่อกี้พี่เป็นคนบอกเองว่าโอกาสต่ำมากยากที่จะท้องได้ไม่ใช่เหรอ? ความหมายของพี่ก็คือฉันแอบมีชู้ข้างนอก…ฮือ ๆ…เหยียนหมิงซุ่นคนเลว ฉันจะพาเล่อเล่อกลับบ้าน ไม่อยู่กับพี่แล้ว ฉันคลอดลูกเองคนเดียวได้…”
เหมยเหมยยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ เธอหมุนตัวหมายจะไปเก็บกระเป๋าใช้กลอุบายสุดท้ายที่ผู้หญิงชอบทำ—กลับบ้านแม่
ในเมื่อโดนรังแกเธอก็ต้องกลับบ้านไปให้พวกท่านปลอบสิ!
เหยียนหมิงซุ่นกอดเหมยเหมยไว้แน่น ไหนเลยจะกล้าปล่อยให้เธอกลับบ้านไปตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าพ่อตาแม่ยายจะอบรมเขาอย่างหนักหน่วงแค่ไหน แม้แต่คุณปู่คุณย่าก็ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่
ตอนนี้เหมยเหมยเป็นลูกรักของครอบครัวเหยียน เป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นโตที่พระเจ้ามอบให้!
“โอเค ๆ ความผิดของพี่เอง พี่ไม่ควรขมวดคิ้วและไม่ควรพูดแบบนั้น จริง ๆแล้วพี่ก็แค่กลัวว่าถ้าเธอท้องแล้วจะลำบากเลยไม่อยากให้มีลูกคนที่สอง แต่ในเมื่อตอนนี้มีแล้วแน่นอนว่าพวกเราก็ต้องให้ลูกคลอดออกมาอย่างปลอดภัยและเลี้ยงดูเขาให้ดี”
เหยียนหมิงซุ่นหยอดคำหวานเอาใจภรรยาที่กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แน่นอนว่าเขาพูดจากใจจริง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเด็กแต่ก็จะไม่ยอมให้ผู้หญิงอันเป็นที่รักไปทำแท้งอย่างแน่นอน
ในฐานะที่เป็นลูกผู้ชาย สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือกล้ารับผิดชอบ ตอนปลดปล่อยก็ปลดปล่อยเต็มที่ ตอนที่ต้องรับผิดชอบก็ต้องกล้าที่จะก้าวออกมารับผิดชอบไม่ใช่ให้ผู้หญิงมารับความทรมานและเสียใจเพียงลำพัง มีแต่คนขี้ขลาดเท่านั้นที่จะทำแบบนั้น
อารมณ์ของเหมยเหมยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ฉีกยิ้มพร้อมขนตาที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่
“เธอจะเป็นแม่ลูกสองแล้วนะยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ ขี้แยยิ่งกว่าเล่อเล่ออีก!”
เหยียนหมิงซุ่นแตะจมูกเธอเบา ๆแล้วหัวเราะจนตัวโยน แต่ในสมองกลับมีความคิดบางอย่างพาดผ่าน
ลูกสอง…ไม่สิ…น่าจะลูกสามมากกว่า!
ตอนเล่อเล่อทานมื้อเย็นยังพูดย้ำตั้งหลายรอบว่าเหมยเหมยจะคลอดน้องชายอีกสองคน ถึงแม้ลูกสาวจะเป็นแบบนั้นแต่คงไม่ได้พูดล้อเล่นแน่ ๆ
ถ้าเป็นเรื่องจริงนั่นก็หมายความว่าเล่อเล่อรู้เรื่องที่เหมยเหมยตั้งครรภ์นานแล้ว
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกว่าเขาน่าจะจับประเด็นสำคัญได้แล้วล่ะ
เหมยเหมยที่โวยวายไปรอบหนึ่งก็ผล็อยหลับอย่างรวดเร็วแถมกรนอีกต่างหาก เหยียนหมิงซุ่นช่วยดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอพลางรู้สึกกังวลขึ้นมาไม่น้อย หากสิ่งที่เล่อเล่อพูดเป็นความจริง ร่างน้อย ๆของเหมยเหมยที่ต้องอุ้มท้องลูกถึงสองคนจะต้องทรมานไม่น้อยแน่ ๆและอาจมีอันตรายไปด้วย
ยัยตัวแสบ!
เล่อเล่อที่เล่นกับเสวี่ยเสวี่ยและฉิวฉิวอยู่ในห้องได้สักพักก็ไปอาบน้ำให้ตัวหอมเตรียมจะใส่เสื้อผ้า แต่กลับอดตัวสั่นสะท้านเฮือกไม่ได้ หูของเล่อเล่อชันขึ้นด้วยความสงสัยและสำรวจโดยรอบ
ทุกอย่างปกติ ไม่มีผีสักตัว
สามารถนอนได้อย่างสบายใจแล้ว!
เมื่อสวมเสื้อผ้าเสร็จเล่อเล่อก็เดินออกมา จากนั้นก็เห็นเหยียนหมิงซุ่นนั่งตัวตรงอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีเคร่งขรึม แววตาลึกล้ำยากเกินกว่าจะคาดเดาได้
เล่อเล่อกรีดร้องในใจแล้วรีบมองหาฉิวฉิว แต่ทว่า…คุณปู่ฉิวที่ฉลาดเป็นกรดพาเสวี่ยเสวี่ยออกไปเดินเล่นนานแล้ว
พวกมันต่อกรกับนายผู้ชายไม่ไหวหรอก!
“จะให้พ่อถามหรือว่าเราจะบอกมาเองซะดี ๆ?” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียงขรึมแล้วพูดเข้าประเด็นทันที
……………………………
